Καλωσήρθες στο πανεπιστήμιο!

Για τους πρωτοετείς συναδέλφους μας...

Καλωσήρθες στο πανεπιστήμιο! Με την είσοδό σου στη σχολή εγκαινιάζεται μια άλλη περίοδος στη ζωή σου, αυτή του φοιτητή! Αρχίζει για σένα μια περίοδος μεγάλων προσδοκιών, που αφορούν τη σχολή σου, το πτυχίο σου, τον ίδιο σου τον εαυτό! Αφήνοντας πίσω τα τελευταία σκληρά εξεταστικά χρόνια του σχολείου είναι αυτός ο καιρός που εμείς οι νέοι παίρνουμε την κατάσταση στα χέρια μας. Μέσα στο φοιτητικό σου σύλλογο, θα αναμετρηθείς με πολλά ερωτήματα. Ερωτήματα που αφορούν την εκπαίδευση, την καθημερινότητά σου στη σχολή, τον ελεύθερό σου χρόνο, τις σχέσεις σου με τους καθηγητές, αλλά και συνολικά το πως θα εργάζεσαι και θα ζεις αύριο. Άλλη ζωή, άλλες ανησυχίες… καιρός για άλλες κουβέντες!
Σίγουρα είδες και έμαθες για την «γενιά των 700 ευρώ» την οποία σε καλούν να επανδρώσεις. Για τη δικιά μας γενιά μιλάνε.


Τι περιμένουν από μας; Να δουλεύουμε για μια ζωή, ίσως και παραπάνω. Αλλά να μη ζούμε καθώς στη πραγματικότητα, δε ζεις με 700 ευρώ. Και αν βέβαια καταφέρεις να βρεις δουλειά. Και τι δουλειά; Να πιάνεις δουλειά το πρωί και να μην ξέρεις τι ώρα θα σχολάσεις, να δουλεύεις όποτε σε «χρειαστεί» το αφεντικό χωρίς σταθερό ωράριο, να δουλεύεις με το «κομμάτι», να είσαι αναγκασμένος να περιπλανιέσαι από την ανεργία στην ημιαπασχόληση, να σε απολύουν και μάλιστα να σου λένε ότι δε θα πάρεις σύνταξη ποτέ, και άμα πάρεις θα ‘ναι ψίχουλα. Να βαφτίζουν τους γονείς μας βολεμένους και τους δημοσίους υπαλλήλους προνομιούχους. Αλλά ξέρεις πως ούτε αυτό ισχύει. Να ρίχνουν το φταίξιμο στους μετανάστες που... μας κλέβουν τις δουλειές. Να προσπαθούν να μας πείσουν δηλαδή πως φταίνε όλοι εκτός από αυτούς, που με τους νόμους και τις διατάξεις τους, υποθηκεύουν το παρόν και το μέλλον ολόκληρης σχεδόν της κοινωνίας!

Αλλά είναι και πολλά άλλα που φρόντισαν να μη μάθεις... ή και να τα μάθεις, εμπλουτισμένα με τόνους λάσπης και ψέματα...
Αυτά έχουν να κάνουν με τις αντιστάσεις που αναπτύσσονται στην κοινωνία, η οποία αντιδρά στην επίθεση που δέχεται. Πήρες γεύση από μαθητικές καταλήψεις, έμαθες για τους αγώνες των φοιτητών που κινητοποιούνται νικηφόρα τα τελευταία χρόνια απέναντι στους νόμους που προωθεί η κυβέρνηση.
Για τους αγώνες των εργαζομένων ενάντια στον νόμο για το ασφαλιστικό, για τις μαζικότατες πορείες τους, για τους λιμενεργάτες που εδώ και ένα χρόνο παλεύουν ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις, για τις γειτονιές που διεκδικούν πράσινο και ελεύθερους χώρους, για τους χιλιάδες εργαζόμενους που διαδήλωσαν φέτος στη ΔΕΘ. Αγώνες που ήταν και η μόνη πραγματική αντιπολίτευση απέναντι σε όσα μας ετοιμάζουν.

O αγώνας λοιπόν έχει αρχίσει! Ένας αγώνας που έρχεται να πλήξει τα μορφωτικά, επαγγελματικά και εργασιακά μας δικαιώματα. Ένας αγώνας που βάζει στην αιχμή του δόρατος τη σημερινή νεολαία. Μια νεολαία που πρέπει -για τις ανάγκες του κεφαλαίου- από νωρίς να διαπαιδαγωγηθεί να μην έχει απαιτήσεις για σύγχρονα δικαιώματα, να μάθει στη συνεχή πίεση μέσω της εντατικοποίησης, της πειθάρχησης (νόμος – πλαίσιο, εσωτερικός κανονισμός) της αξιολόγησης – πιστοποίησης, για δια βίου κατάρτιση-ειδίκευση μιας χρήσης (ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ, Αξιολόγηση, ΚΕΣ, Άρθρο 16), με τη βίαιη καταπάτηση των δημοκρατικών ελευθεριών και του δικαιώματος μας να ορίσουμε το μέλλον που μας αξίζει. Ένας αγώνας που φαντάζει σαν κούρσα ταχύτητας σε απόσταση μαραθωνίου, όπου καλούμαστε να ανταγωνιστούμε ο ένας τον άλλον με έπαθλο την επιβίωση.

Η πολιτική αυτή έχει προκαλέσει την αγανάκτηση του κόσμου και δείχνει ότι δεν υπάρχει πλέον εμπιστοσύνη στις πολιτικές που κάνουν χειρότερη τη καθημερινότητα μας στην εργασία και στην εκπαίδευση.
Η πραγματικότητα όμως δείχνει και ένα διαφορετικό δρόμο υπεράσπισης και διεκδίκησης των συμφερόντων μας. Στη συλλογική διεκδίκηση στους δρόμους, στα αμφιθέατρα της σχολής και στις Γενικές Συνελεύσεις των συλλόγων, εκεί όπου καταλαβαίνουμε τη δύναμη της άποψής μας, εκεί αμφισβητούμε, εκεί υπερασπιζόμαστε και διεκδικούμε όλοι μαζί τα συμφέροντά μας. Εκεί τελικά αναπτύσσονται μαζικοί και νικηφόροι αγώνες!

Πιάνοντας το νήμα των μεγάλων αγώνων της προηγούμενης περιόδου, συγκρουόμαστε με την κυβέρνηση και την πολιτική της, με αποφασιστική μάχη για τα δικαιώματα μας, για όσα μας ανήκουν!

Αυτό είναι
το πρώτο μάθημα
στο πανεπιστήμιο!!!