ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ 2011

Η νεολαία δε συναινεί, δε σιωπά!

Mια ματιά στις φοιτητικές παρατάξεις…

Επειδή δεν είναι όλοι ίδιοι!

Οι φετινές φοιτητικές εκλογές διεξάγονται υπό το φόντο της οικονομικής κρίσης, τα δυσβάσταχτα αποτελέσματα του ενός χρόνου μνημόνιο και του επικείμενου, πολυσυζητημένου νομοσχεδίου Διαμαντοπούλου, που έρχεται να διαλύσει όλα τα κεκτημένα των φοιτητών. Σε αυτή τη συγκυρία λοιπόν η επίθεση στους εργαζόμενους και τη νεολαία εντείνεται με πρωτεργάτη τη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά και τη πλήρη συναίνεση ΝΔ-ΛΑΟΣ. Η περίοδος, βεβαίως που διανύουμε δεν είναι μια από τα ίδια, αφού συγχρονίζεται με τη σφοδρότερη επίθεση στην εκπαίδευση και στα εργασιακά μας δικαιώματα εδώ και δεκαετίες. Σε αυτό το πεδίο πολέμου η νεολαία, μη έχοντας να κερδίσει κάτι από την επικρότηση και τη συναίνεση προς την εφαρμοζόμενη πολιτική, πρέπει να πάρει ξεκάθαρη θέση. Καλούμαστε να διαλέξουμε με ποια πλευρά είμαστε. Να πάρουμε θέση μπροστά στα ιστορικά κοινωνικά γεγονότα. Ή με την ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, της υποταγής, της «αναγκαίας» κατάστασης βάση της οποίας εμείς θα πρέπει να πληρώσουμε τα σπασμένα τους, . Ή με την πλευρά των συλλογικών, ανυποχώρητων αγώνων διαρκείας,. Η μάχη που η νεολαία καλείται να δώσει για να μην κατατεθεί το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου, να διεκδικήσει ισχυρά πτυχία με επαγγελματικά δικαιώματα, ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών και δημόσια δωρεάν παιδεία για αξιοπρεπή φοιτητική καθημερινότητα και εργασιακό μέλλον κρίνεται κάτι περισσότερο από αναγκαία. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μαζί με τους εκφραστές της, θα ψάξουν την εικόνα της συγκατάθεσης, θα προσπαθήσουν να δείξουν ότι «έχουν την νεολαία με το μέρος τους». Να μην τους αφήσουμε να εφησυχάσουν και να θριαμβολογούν με το αποτέλεσμα των εκλογών σε ένα από τους μαζικότερους χώρους που δραστηριοποιείται και ζει η νεολαία. Σε αυτή την ιστορική μάχη ο Φ. Σ Πολιτικού πρέπει να πάρει θέση, ώστε να μην επιτρέψει να διαμορφώσουν ένα μαύρο μέλλον για μας, χωρίς εμάς. Στα σχέδια τους πρέπει να γυρίσουμε τη πλάτη και να βγούμε στο προσκήνιο αποφασιστικά, διεκδικώντας μια ζωή στα δικά μας μέτρα! Να απαξιώσουμε όσους ορέγονται τη διάλυση του δημόσιου δωρεάν Παν/μιου και τη καταπάτηση όλων των δικαιωμάτων του ελληνικού λαού και να δώσουμε ένα ηχηρό μήνυμα διεκδίκησης και ανατροπής απ την πλευρά της νεολαίας!

ΔΑΠ, η ‘‘υπεύθυνη’’ παράταξη: και σε όλο αυτό το πλαίσιο της πιο δύσκολης συγκυρίας για τη νεολαία, που αντιμετωπίζει την πιο μεγάλη επίθεση, η παράταξη - ‘‘δύναμη των φοιτητών’’ επιδόθηκε για ακόμη μια χρονιά στην προσπάθειά αποπολιτικοποίησης του Φ.Σ Πολιτικού, εμμένοντας στο συνδικαλισμό του lifestyle, της υποκριτικής παρεούλας (λες και περιμένουμε από τις «πολιτικές» παρατάξεις να μας βρούνε φίλους…), των σημειώσεων και του live your myth in Mykonos τώρα που έρχεται και καλοκαίρι. Η μεγάλη «δημοκρατική παράταξη» μέσα σε όλα αυτά παρέλειψε φυσικά να συμμετάσχει στις δημοκρατικές διαδικασίες του συλλόγου (γενικές συνελεύσεις). Είναι σαφές ότι η ΔΑΠ ποντάρει στην απολιτικοποιήση του συλλόγου και στα ψηφοθηρικά πάρτι γιατί ο πραγματικός ρόλος της μέσα στη σχολή είναι να στηρίζει τον εκάστοτε υπουργείο να περάσει το οποιαδήποτε αντί-εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που πλήττει τις ζωές μας (Αξιολόγηση, ΚΕΣ, ιδιωτικά κολέγια, κατάργηση ασύλου κ.α.) ή, όπως έκανε φέτος, να υποστηρίζει ακόμα πιο αντιδραστικές θέσεις απ’ την Υπουργό (βλ. θέσεις ΔΑΠ «παιδεία 2011») μιλώντας για ίδρυση ιδιωτικών Παν/μίων, φοιτητικές εκλογές κάθε 2 χρόνια, πλήρη κατάργηση της συνδιοίκησης, καταργηση του ασύλου κ.α.!!! γιατί το νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου της φάνηκε μάλλον πολύ “light”. Σε μία σχολή σαν τη δικιά μας μάλιστα που πάνω απ το 90% των αποφοίτων είναι άνεργοι ή εττεροαπασχολούμενοι, η ΔΑΠ, επιλέγει για άλλη μια φορά στην ψηφοθηρική λογική των πελατειακών σχέσεων, να μην διεκδικεί επαγγελματικά δικαιώματα κατοχυρωμένα στο πτυχίο μας, που θα μας κατοχύρωναν κάποια επαγγελματική αποκατάσταση, αλλά να κάνει σεμινάριο για τα μεταπτυχιακά κτλ. (προεκλογικά βεβαίως, βεβαίως την έπιασε ο πόνος) διαπλεκόμενη με το καθηγητικό κατεστημένο, προτείνει επί πληρωμή μεταπτυχιακά και σεμινάρια, και εν τέλει τον ατομικό δρόμο διεκδίκησης ενός επαγγελματικού μέλλοντος μέσα απ’ ένα αέναο κυνήγι πιστοποιητικών, ξεχνώντας ότι συλλογικά μπορούμε να διεκδικήσουμε ισχυρά πτυχία που θα μας εξασφαλίζουν εργασιακή προοπτική σε όλους τους αποφοίτους! Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά η παράταξη «στο πλευρό του φοιτητή» παρέλειψε να υπερασπιστεί το δικαίωμα των φοιτητών Πολιτικού στη Γ.Σ. Τμήματος για ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, απέναντι σε προτάσεις καθηγητών για διαγραφές φοιτητών, απουσίες κτλ.!!! Όπως η ΝΔ έτσι και η ΔΑΠ συναινούν πλήρως στην διάλυση κεκτημένων εργατικού και του φοιτητικού κινήματος και στην όλο και μεγαλύτερη συμπίεση του ελληνικού λαού.

ΠΑΣΠ, η κυβερνητική παράταξη: η ΠΑΣΠ ισχυρίζεται να ότι είναι αριστερή δημοκρατική και ανεξάρτητη παράταξη. Επειδή όμως κανένας δε καθορίζεται από αυτά που λέει αλλά από αυτά που κάνει, ας δούμε τι ρόλο τελικά έχει η ΠΑΣΠ μέσα στο Παν/μιο. Είναι αλήθεια πως η ‘‘υπεύθυνη αριστερά’’ έχει τεράστιο πρόβλημα να διατυπώσει ξεκάθαρες θέσεις μέσα στη σχολή για το νομοσχέδιο που κατεβάζει ο ίδιος της ο κομματικός φορέας και για το μνημόνιο και δεν κάνει τίποτα για να εναντιωθεί σε αυτά. Πότε στρέφεται προς τ’ αριστερά, πότε προς τα δεξιά (πάντα με ψηφοθηρικό κριτήριο) και ακολουθεί κατά πόδας τη ΔΑΠίτικη λογική των εκδρομών και των πάρτι. Παρότι τυπικά μετείχε στους αγώνες του Φοιτητικού Κινήματος τα προηγούμενα χρόνια, η ανυπαρξία της από όλες τις διαδικασίες του φοιτητικού κινήματος τα 3 τελευταία χρόνια (πχ. Γενικές Συνελεύσεις, πορείες, συντονιστικά καταλήψεων) δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνείας της στάσης της παρά την υποκριτική ρητορεία της για «ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος». Ψήφος στη ΠΑΣΠ σημαίνει ξεκάθαρη συναίνεση στη βάρβαρη επίθεση που δέχονται εργαζόμενοι και νεολαία. Ψήφος στην ‘‘ανεξάρτητη’’ ΠΑΣΠ σημαίνει συναίνεση με το υπουργείο παιδείας και το νομοσχέδιο, βάσει και αποδοχή των μέτρων ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ-ΕΕ, αφού στη πραγματικότητα η πράσινη παράταξη δεν διαχωρίζεται σε κανένα επίπεδο από το κομματικό της φορέα, καθαγιάζοντας τα μέτρα και επιρρίπτοντας ευθύνες για τη σημερινή κατάσταση στη…προηγούμενη κυβέρνηση! Ψήφος στη ΠΑΣΠ σημαίνει συναίνεση στην προσπάθεια απαξίωσης των πτυχίων μας, κατάργησης της συνδιοίκησης, καταστρατήγησης του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, εντατικοποίησης της φοιτητικής μας καθημερινότητας και απολιτικοποίησης του συλλόγου μας. Επειδή όμως δεν θέλουμε να περιοριζόμαστε στα αρνητικά της πράσινης παράταξης, κλείνοντας ας τους συγχαρούμε για τις ‘‘ποιοτικότερες’’(??) μουσικές τους επιλογές σε σχέση με τη ΔΑΠ… Άξιος ο μισθός σας!

ΜΑΣ/ΠΚΣ/ΚΝΕ: Η ΠΚΣ με την επιλογή της για δημιουργία του ΜΑΣ και των επιτροπών αγώνα έδειξε ποια είναι η έγνοια της! Θέλει ενίσχυση μόνο των δικών της κομματικών δυνάμεων, απέδειξε με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο πως δεν μπορεί να δώσει την απάντηση που χρειάζεται το κίνημα ώστε να νικήσει. Ψήφος στη ΠΚΣ σημαίνει στήριξη εκείνης της αριστεράς που αντιλαμβάνεται τους αγώνες μόνο μέσα στα πλαίσια του κομματικού της φορέα (ΚΚΕ), χωρίς να επιδιώκει καμία κοινή δράση -σύμπλευση με ευρύτερες αγωνιστικές διαθέσεις. Η Πανσπουδαστική παρά τις αγωνιστικές κορώνες που σηκώνει δεν ασχολείται με τη συγκρότηση ενοποιητικών μπλοκ αγώνα ενάντια στην εφαρμογή των αναδιαρθρώσεων. Ψήφος στη ΠΚΣ σημαίνει στήριξη μιας αριστεράς της διαμαρτυρίας και των ‘‘συμπερασμάτων’’, η οποία δεν πιστεύει ότι οι αγώνες μπορούν να κερδίζουν και στο σήμερα και γι’ αυτό ακριβώς δεν προτάσσει τη κλιμάκωση τους αρκούμενη στο να καταγγέλλει και να προσπαθεί να μαζικοποιήσει το ΚΚΕ. Το ΜΑΣ έχει ξεκάθαρο κομματικό χαρακτήρα, ακριβώς γιατί ο πολιτικός διάλογος που διεξάγεται στα πλαίσια της, καθορίζονται από τα πολιτικά όρια που θέτουν η ΚΝΕ και το ΚΚΕ. Στη πραγματικότητα η ΠΚΣ με τη δημιουργία του ΜΑΣ επιδιώκει την υποκατάσταση των Γενικών Συνελεύσεων από κομματικές δομές, που μπορεί να απολήγουν και σε ακραία αντιδημοκρατικές επιλογές όπως η αποχώρηση από μαζικές διαδικασίες (πχ. Φυσικό Αθήνας, νομική, ΤΕΙ, πολυτεχνείο, ΑΣΟΕΕ). εξίσου επικίνδυνη για τους Φ.Σ. υπήρξε η φετινή πρόταση της ΚΝΕ για ξεχωριστή μέρα εκλογών σε κάθε σύλλογο, καθώς η ενιαία μέρα εκλογών και η ενιαία καταγραφή των αποτελεσμάτων διασφαλίζει ότι οι φοιτητές δεν θα αναμετρούνται με συντεχνιακά ερωτήματα αλλά με ποια τελικά παράταξη διασφαλίζει συνολικά κάτι για το Παν/μιο και την κοινωνία και όχι μόνο για τα «μικρά» του κάθε τμήματος. Είναι επίσης απογοητευτικό το πώς η ΚΝΕ/ΜΑΣ έχει εξαπολύσει μια άνευ προηγουμένου επίθεση με λασπολογία και ψέματα στις υπόλοιπες αριστερές δυνάμεις, χαρακτηρίζοντας τους αγωνιστές των ΕΑΑΚ τσαντάκηδες και χρυσαυγίτες(!?!?!) ψάχνοντας των εχθρό μέσα στις υπόλοιπες αγωνιστικές δυνάμεις. Γίνεται ξεκάθαρο έτσι πως η ψήφος στη ΠΚΣ επικροτεί τις λογικές περιχαράκωσης στα κομματικά μαγαζιά, καθώς και την ακίνδυνη διαμαρτυρία.

ΑΡ.ΕΝ/ΣΥΡΙΖΑ: Η ΑΡ.ΕΝ. παρά τον αριστερό λόγο που υιοθετεί, αδυνατεί να έχει μια ξεκάθαρα αγωνιστική στάση απέναντι στα γεγονότα, ακριβώς λόγω των άλυτων εσωτερικών αντιφάσεων στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Χαρακτηριστικό είναι ότι σε αυτή την κρίσιμη περίοδο, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δυσκολεύεται να έχει συγκεκριμένη πολιτική τοποθέτηση για το ζήτημα της κρίσης. Από τη μία κομμάτια του υποστηρίζουν ότι τα μέτρα δε βοηθούν στο ξεπέρασμα της κρίσης, ότι είναι “αναποτελεσματικά” και “ερασιτεχνικά” και ότι η Ε.Ε ‘‘δεν κάνει καλά τη δουλειά της’’ και κάνουν προτάσεις όπως το ευρωομόλογο, ενώ από την άλλα καταγγέλλουν το Δ.Ν.Τ και ζητάνε ρήξη με την Ε.Ε. Έπειτα, η ΑΡ.ΕΝ δυστυχώς δεν μπορεί να ξεφύγει από τη λογική της ενίσχυσης του κομματικού μαγαζιού. Καθόλου τυχαίο μάλιστα δεν είναι το γεγονός πως παρά την επίκληση στην ενότητα της αριστεράς, σε όλες τις φετινές πορείες η ΑΡ.ΕΝ καλούσε τους φοιτητές όχι στα πανό των συλλόγων, αλλά σε αυτά του ΣΥΡΙΖΑ. Ψήφος στην ΑΡ.ΕΝ σημαίνει επίσης συναίνεση στην προσπάθεια εντατικοποίησης των όρων φοίτησης, αφού η συγκεκριμένη δύναμη δεν βρέθηκε σε καμία στιγμή σύμμαχος των φοιτητών σε τέτοιου είδους ζητήματα, αλλά αντίθετα επιδόθηκε με ιδιαίτερο ζήλο στην εξασφάλιση ψήφων μέσω συνδικαλισμού του… καφέ! Η ΑΡ.ΕΝ σε μία απ' της πιο κρίσιμες περιόδους για το μέλλον της γενιάς μας που καλούμαστε να διεκδικήσουμε τα αυτονόητα για ένα αξιοπρεπές παρόν και μέλλον επιλέγει να καλεί τους φοιτητές του πολιτικού να αγωνιστούν για τη νομιμοποίηση των ναρκωτικών (!!!) λες και αυτό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της γενιάς μας, η απαγόρευση της κάνναβης όχι η ανεργία ή η υποβάθμιση των σπουδών μας... Τέλος, η στήριξη της ΑΡ.ΕΝ. σημαίνει αποδοχή των ακροβατισμών μεταξύ κινηματισμού και κυβερνητισμού, στάση που διόλου υπεύθυνη δεν μπορεί να είναι, ιδιαίτερα σε μια κρίσιμη συγκυρία για τα δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας.

Γιατί όχι ΑΚΥΡΟ-ΛΕΥΚΟ-ΑΠΟΧΗ: Αν το άκυρο, το λευκό ή η αποχή άλλαζαν τον κόσμο, προφανώς θα ήταν παράνομα… Το ότι οι παραπάνω επιλογές υπάρχουν ως δυνατότητα στο υπάρχον σύστημα, η οποίες μάλιστα προωθούνται από αυτό, συμβαίνει γιατί κάποιοι βολεύονται με το να μην καταδειχθούν οι υπεύθυνοι για τη σάπια κατάσταση που επικρατεί γύρω μας. Το αδιευκρίνιστο ‘‘τσουβάλι’’ λευκών και άκυρων τελικά στην πράξη συμψηφίζεται με την αδιαφορία και τον εφησυχασμό. Είναι σαφές πως ο απολιτίκ συνδικαλισμός των πάρτι, οι λογικές «η γραμματεία είμαι εγώ, και διανέμω σημειώσεις» και οι εκδρομές στη χιονισμένη Βουλγαρία, μόνο αηδία μπορούν να προκαλέσουν. Το θέμα είναι όμως ότι αυτές οι λογικές όσο δεν αποδοκιμάζονται τόσο θα συνεχίσουν να κυριαρχούν και να αποπολιτικοποιούν το σύλλογο. Η καταδίκη του lifestyle συνδικαλισμού, δεν μπορεί να επιτευχθεί με λογικές «νίπτω τας χείρας μου» και «δεν συμμετέχω σε αυτήν τη σάπια διαδικασία», γιατί το μόνο που κάνουν είναι να συναινούν σιωπηλά με την κατάσταση και εν τέλει να βάζουν πλάτες στη σαπίλα των καθεστωτικών παρατάξεων: «κάθισε εσύ σπίτι σου και άσε εμάς να ασχοληθούμε με τα της σχολής». Απέναντι σε αυτή τη λογική μόνη λύση είναι η ενεργός συμμετοχή στις διαδικασίες του φοιτητικού συλλόγου, όπως οι Γενικές Συνελεύσεις και οι εκλογές, με στόχο να ξαναπάρουν οι φοιτητές στα χέρια τους, τη διαχείριση των θεμάτων που απασχολούν, είτε αυτές σχετίζονται με την φοιτητική τους καθημερινότητα, είτε το μέλλον τους ως εργαζόμενοι ιδιαίτερα αυτή τη περίοδο που ήδη η ανεργία των νέων έχει φτάσει το 30% και έρχεται ένα ακόμη νομοσχέδιο-έκτρωμα για την παιδεία. Ως ΡΑΣ-ΕΑΑΚ θεωρούμε ότι η επιλογή του άκυρου και της αποχής είναι μια επιλογή του ατομικού δρόμου παραγνωρίζοντας την ανάγκη για συλλογική ανατρεπτική έκφραση και αναφορά όλων των φοιτητών. Η επιλογή του άκυρου και της αποχής σημαίνει ότι η νεολαία υιοθετεί το «δεν γίνεται αλλιώς» του Παπανδρέου, ότι σκύβει το κεφάλι και υποχωρεί. Το άκυρο-λευκό ταυτίζει δυστυχώς (στην πρακτική απόληξη του) τις καθεστωτικές δυνάμεις, με αυτές που αγωνίζονται για τη φοιτητική μας καθημερινότητα, την εργασιακή μας προοπτική και που πάγια πυροδοτούν, πλούσιες ως προς τη μορφή, και ανυποχώρητες ως προς το περιεχόμενο, κινηματικές διεργασίες για την ανατροπή όλων όσων υποθηκεύουν το μέλλον της γενιάς μας.

ΟΠΛΟ ΜΑΣ ΟΙ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΜΑΖΙΚΑ ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Γιατί ΡΑΣ-ΕΑΑΚ: Γιατί μέσα από τις πιο κρίσιμες φοιτητικές εκλογές των τελευταίων δεκαετιών, η νεολαία οφείλει να δώσει ένα ξεκάθαρο μήνυμα εναντίωσης στα σχέδια της υπουργού παιδείας και συνολικότερα στα μέτρα ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ-ΕΕ που μαυρίζουν το παρόν μας και υποθηκεύουν το μέλλον μας. Γιατί η ΡΑΣ-ΕΑΑΚ είναι η μοναδική πολιτική δύναμη μέσα στο σύλλογο που αποτελεί πραγματικά ανεξάρτητο βήμα παρέμβασης και πολιτικής έκφρασης.

Γιατί δεν έχει το άγχος της υπεράσπισης κάποιας κομματικής γραμμής και επικεντρώνεται εξ’ ολοκλήρου στις ανάγκες και τις διεκδικήσεις των φοιτητών εντός και εκτός σχολής. Γιατί στηρίζει χρόνια τώρα τις κινητοποιήσεις και παίζει πάντα πρωταγωνιστικό ρόλο στη συγκρότησή τους. Γιατί δεν είναι μια ψήφος καταγγελίας και ανάθεσης σε «ειδικούς», αλλά μια ψήφος συλλογικής στράτευσης στις μάχες που μας περιμένουν από την επόμενη μέρα των εκλογών. Γιατί είναι η μόνη που θέτει στο επίκεντρο της πολιτικής της τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες (Γεν. συνελεύσεις). Γιατί εμείς δεν κάνουμε πολιτική σε καμαράκια και γραφεία, δεν κάνουμε πολιτική ούτε με εκδρομές – πάρτυ και σημειώσεις, ούτε με λυκοφιλίες και προβολές μπάλας με αναψυκτικά. Εμείς κάνουμε πολιτική με ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ, ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΚΑΙ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕΙΣ. Και κυρίαρχα κάνουμε πολιτική με στόχο την αντιπαράθεση με κάθε τι, που διαμορφώνει σκληρούς ρυθμούς σπουδών και εξέτασης, που τσακίζει το μέλλον μας ως εργαζόμενους, και τη διαμόρφωση ενός ανθρώπινου πλαισίου σπουδών, που θα επιτρέπει την παράλληλη συμμετοχή μας σε άλλες κοινωνικές δραστηριότητες. Εμείς κάνουμε πολιτική για τη διεκδίκηση ενός εργασιακού μέλλοντος που θα εξασφαλίζει μια ζωή, χωρίς το διαρκή φόβο της ανεργίας, του άγχους της ελαστικής εργασίας και τις δυσκολίες του χαμηλού βιοτικού επιπέδου. Απέναντι στις φανφάρες των ΔΑΠ-ΠΑΣΠ για τις «επιτυχίες» τους και τα πελατειακά σεμινάρια τους, εμείς έχουμε να αντιπαραθέσουμε την για πρώτη φορά διεκδίκηση του δικαιώματος συμμετοχής των αποφοίτων Πολιτικού στον ΑΣΕΠ εκπαιδευτικών (βλ. τοποθέτηση του σχήματος μας στη σύγκλητο, και τη στήριξη του αιτήματος μας από την ίδια τη σύγκλητο του Πανεπιστημίου), τη διεκδίκηση του δικαιώματος σε μια εξεταστική που δε θα διαρκεί μόνο 3 εβδομάδες, με το ένα μάθημα πάνω στο άλλο, σύμφωνα με τις επιταγές του Νόμου-Πλαίσιο, την κινητοποίηση ενάντια στις περικοπές συγγραμμάτων. Κυρίαρχα όμως αντιπαραθέτουμε στις εκδρομούλες των ΠΑΣΠ και ΔΑΠ τον κινηματικό λόγο και πρακτική ενάντια στο νομοσχέδιο Διαμαντοπούλου και συνολικότερα στην αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης που εν τέλει συνέβαλε στο να μπει ο Φοιτητικός Σύλλογος σε μία κινηματική τροχιά, να πάρει απόφαση ενάντια στην κατάθεση του χυδαίου νόμου και να συμμετάσχει στο Πανεκπαιδευτικό συλλαλητήριο στις 30 Μάρτη!

Βέβαια… αν θέλετε μια βολική θεσούλα για αύριο-μεθαύριο, κάποια λαμπρή κομματική σταδιοδρομία, lifestyle αριστερά και άλλα τέτοια δυστυχώς είμαστε λίγο de mode. Αν από την άλλη σας ενδιαφέρουν ζητήματα όπως η πιεστική φοιτητική μας καθημερινότητα, η καθηγητική αυθαιρεσία, οι συλλογικές διεκδικήσεις για ζητήματα εντός και εκτός σχολής, τα πτυχία που θα έχουν κατοχυρωμένα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα, και το πώς θα οργανώσουμε τους αγώνες μας απέναντι στα βάρβαρα μέτρα που φέρνουν ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ-ΕΕ σε εκπαίδευση και εργασία, τότε είμαστε σε καλό δρόμο…

Γι’αυτούς, αλλα και χίλιους δυο ακόμα λόγους…

Στις 18 Μάη στηρίζουμε - ψηφίζουμε

ΡΑΣ - ΕΑΑΚ