ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΑΤΕΒΩ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ?

Ο περασμένος χρόνος σημαδεύτηκε απ' την τεράστια εισβολή του λαϊκού παράγοντα στο προσκήνιο! Με πρωτόγνωρο τρόπο εργαζόμενοι και νεολαία αγωνίστηκαν ηρωικά όλο το προηγούμενο διάστημα ενάντια στην πολιτική που καταστρέφει τις ζωές μας και τον τόπο μας. Από το κίνημα των πλατειών μέχρι τις καταλήψεις δημοσίων κτηρίων, από τις δύο τεράστιες σε συμμετοχή 48ωρες απεργίες ως τις τρομερές ανυποχώρητες σε διάρκεια κλαδικές απεργίες, από τα κινήματα ανυπακοής στα χαράτσια ως τις μαθητικές και φοιτητικές καταλήψεις, ο λαός μας όλη τη χρονιά που πέρασε έδωσε μία τεράστια μάχη που μας διδάσκει την αξιοπρέπεια, την αποφασιστικότητα, το πείσμα και την επιμονή! Οι απεργοί στην Ελληνική Χαλυβουργία και στον ALTER, στην Ελευθεροτυπία, στο ΓΕΡΟΛΥΜΑΤΟΣ cosmetics, στη ΛΟΥΚΙΣΣΑ και σε πολλούς άλλους χώρους μας δείχνουν ότι η φλόγα που άναψαν στην κοινωνία οι κινητοποιήσεις των πλατειών, οι φοιτητικές καταλήψεις, οι τεράστιας έκτασης πανεργατικές απεργίες είναι ακόμα ενεργή! Μας δείχνει ότι υπάρχουν κάποιοι που δεν λυγάνε απέναντι στην ταξική αδικία και τις απειλές, που νικάνε το φόβο και το προσωπικό τους κόστος, που δίνουν το παράδειγμα για κάθε συλλογικό φορέα αλλά και για κάθε εργαζόμενο και νεολαίο αυτής της χώρας να μην σκύψει το κεφάλι και να συνεχίσει να αγωνίζεται για την συνολική ανατροπή, για ένα καλύτερο μέλλον! Το να σταθούμε στο πλάι όλων των απεργών είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε...

Όμως για να αποκτήσει το κίνημα μια νικηφόρα προοπτική πρέπει να σταματήσει να είναι απλά κίνημα αλληλεγγύης και διαμαρτυρίας και να γίνει πραγματικά διεκδικητικό και νικηφόρο. χρειάζεται λοιπόν ένα ολοκληρωμένο αντιπρόταγμα που θα μπορέσει να έρθει αντιπαραθετικά στο μονόδρομο που επιβάλλει η κυβέρνηση, η ΕΕ και το ΔΝΤ.

Και τί θα κάνουμε με αυτό το άτιμο το χρέος?

Αναγκαία προϋπόθεση για να μπορέσει να ανασάνει η κοινωνία είναι η στάση πληρωμών και η διαγραφή του χρέους. Το δημοσιονομικό χρέος δεν χρειάζεται να το πληρώσουμε διότι είναι επαχθές και παράνομο, καθώς ο ελληνικός λαός ούτε συνέβαλλε στην δημιουργία του ούτε καρπώθηκε κανένα όφελος από τα λεφτά που δανείζονταν επι δεκαετίες οι πολιτικοί. Ακόμα δε, και αν αυτό δεν ίσχυε, και πάλι το χρέος της Ελλάδας είναι παράνομο καθώς είναι προιόν διεθνούς τοκογλυφίας και αποτελείται από πανωτόκια των πανωτοκίων. Ο λαός δε χρωστά σε κανένα, καθώς το χρέος δε δημιουργήθηκε για να εξυπηρετήσει το λαό, αλλά το πολιτικό σύστημα και το διεθνές και εγχώριο κεφάλαιο.

Και μετά?

Απαραίτητη λοιπόν είναι και η πολιτική ρήξη και με τους φορείς αυτής της πολιτικής, είτε αυτός λέγεται ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, Ντόρα ή ΛΑΟΣ, είτε είναι η ΕΕ και το ΔΝΤ. Ο μύθος για την «Ευρώπη των λαών» είναι μια τεράστια απάτη και μέρα με τη μέρα γίνεται όλο και πιο εμφανής ο πραγματικός ρόλος της ΕΕ. Η δέσμευση οικονομιών διαφορετικών ταχυτήτων σε ένα ενιαίο νόμισμα είναι ένας ακόμα τρόπος να δημιουργούν «δυνατούς» και «αδύναμους» λαούς, με τους εργαζόμενους τελικά να καλούνται να πληρώσουν τις προσταγές των τραπεζών.

Οι δύο παραπάνω άξονες όμως για να μπορέσουν να δώσουν μια λύση στα προβλήματα μας πρέπει να συνδυαστούν με ριζική αλλαγή του τρόπου με τον οποίο παράγεται και εφαρμόζεται η πολιτική σε αυτόν τον τόπο. Ριζική αναδιανομή του πλούτου, εθνικοποίηση του τραπεζικού συστήματος και των βασικών πυλώνων της οικονομίας, καθώς και δήμευση της περιουσίας της Εκκλησίας είναι μόνο μερικά βήματα σε μία κατεύθυνση που θα εξασφαλίσει καλύτερες μέρες για τον ελληνικό λαό. Κάθε επιχείρηση που βάζει λουκέτο πρέπει να ξανανοίγει κάτω από τον έλεγχο των εργαζομένων.

Η απάντηση στον ατομικό δρόμο που μας επιβάλλουν πρέπει να είναι η κοινωνική αλληλεγγύη και σε κάθε χώρο η μάχη να δίνεται μέσα από μαζικές συνελεύσεις! Στο σύστημα που μας θέλει ακίνδυνες μονάδες, απαντάμε πως όλοι μαζί δε θα επιτρέψουμε την καταπάτηση των δικαιωμάτων μας προς όφελος των λίγων! Γιατί στα ψευτοδιλήμματα τους ο λαός πρέπει και μπορεί να απαντήσει!

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΤΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΤΙΣ 17 ΓΕΝΑΡΗ