When you step in the arena ...

Όλοι πλέον έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η ελληνική κοινωνία βιώνει μία μεταστροφή της κοινωνικής πραγματικότητας, η οποία διαμορφώνεται πια διαφορετικά σε σχέση με ότι μας είχε συνηθίσει μια αυταρχική δεξιά κυβέρνηση. Οι εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης παραδείγματος χάριν αναφέρονται σε μέτρα που προτίθεται να πάρει αυτή με σκοπό τον εκδημοκρατισμό (λ.χ: απομάκρυνση των ασφυκτικών κλοιών ΜΑΤ από δρόμους του κέντρου της Αθήνας) μίας καθημερινότητας, η οποία χαρακτηριζόταν από τις κατασταλτικές κινήσεις της μέχρι τότε κυβερνητικής εξουσίας, ώστε να καλύψει τις πληγές τις οποίες αυτή είχε δημιουργήσει και οδήγησαν το σύνολο του ελληνικού λαού στην εξαθλίωση. Στο εκπαιδευτικό πεδίο πιο συγκεκριμένα, το Υπουργείο Παιδείας διακήρυξε ότι θα πραγματοποιήσει τα αιτήματα τα οποία είχαν εκφραστεί με τους όρους του φοιτητικού κινήματος . Ωστόσο, αυτό που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι κανενός είδους εξουσιαστικός μηχανισμός δε θα μας προσφέρει απλόχερα τίποτα εφόσον εμείς οι ίδιοι δεν συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε αυτά που τόσα χρόνια έτσι κ αλλιώς διεκδικούσαμε. Πλέον περνάμε από τη στάση της αντίστασης και της άμυνας στη θέση της επιθετικής διεκδίκησης.

Αναλυτικότερα, απαιτούμε την άμεση απόσυρση του νόμου-πλαισίου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου στο σύνολο του καθώς αυτός αποτελεί αναίρεση των κεκτημένων του φοιτητικού κινήματος. Σημαντικό απότοκο αυτού είναι η απονομιμοποίηση του ακαδημαϊκού ασύλου το οποίο με σκληρούς και αιματοβαμμένους αγώνες κερδήθηκε και πρέπει πάλι να επαναφερθεί . Το πανεπιστήμιο ανέκαθεν ήταν χώρος γνώσης και ελεύθερης διακίνησης ιδεών και απόψεων και εκφράζει την ουσία της δημοκρατίας στο εσωτερικό του και η υπόσταση του ασύλου για κανένα λόγο δε θα έπρεπε να διακυβεύεται. Η οποιαδήποτε παραβίαση αυτού πολλές φορές υπήρξε στοχευμένη κίνηση της εξουσίας με σκοπό να χτυπήσει μια μερίδα πληθυσμού που ιστορικά αντιστεκόταν στα κακόβουλα σχέδια της, τους φοιτητές. Σημαίνοντα ρόλο στο αποδιαρθρωτικό σχέδιο κατέχουν φυσικά και οι εσωτερικοί κανονισμοί οι οποίοι στην ουσία τους συμπυκνώνουν το νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου αποτελώντας σχεδιασμό της λειτουργίας των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.

Επίσης, μείζον αίτημα που αποκρυσταλλώθηκε στις διαμαρτυρίες και αντιδράσεις που είχαν πυροδοτηθεί είναι η μη υλοποίηση της διαγραφής κανενός φοιτητή. Και είναι πια καιρός να τελειώσει επιτέλους αυτή η προπαγάνδα περί κόστους των ‘αιώνιων’ φοιτητών, καθότι οι παροχές και η φοιτητική μέριμνα συμπίπτει με τη λήξη του πάσο στα 6 χρόνια φοίτησης. Σε αυτό το σημείο πρέπει να επισημάνουμε ότι το Υπουργείο υπό την νέα του σύσταση επανέφερε στο προσκήνιο τακτικές του προκατόχου του όταν αναφέρθηκε σε ατομική διαπραγμάτευση/διαβούλευση του εκάστοτε φοιτητή για το αν θέλει να διαγραφεί ή όχι. Τακτική φυσικά η οποία είχε υιοθετηθεί για λόγους εκτόνωσης με ένα επικείμενο όριο φοίτησης του ν+2. Εννοείται πως μετά από την επαναφορά της φοιτητικής ιδιότητας των διαγραφέντων, η νέα κυβέρνηση οφείλει να εξασφαλίσει και την οριστική κατάργηση του ορίου φοίτησης όποια μορφή κι αν αυτό λαμβάνει ανά διαστήματα είτε 2ν είτε ν+2. 

 

Το φοιτητικό κίνημα έχει κάνει ξεκάθαρη την τοποθέτησή του και στο επίπεδο της διοίκησης του πανεπιστημίου όπου ζητά ΆΜΕΣΗ κατάργηση του Συμβουλίου Ιδρύματος (Σ.Ι). Διότι αυτό όχι μόνο κατέχει υπερεξουσίες αλλά αποκλείει επίσης την οποιαδήποτε συνδιαλλαγή με τους φοιτητικούς συλλόγους και τις αποφάσεις αυτών που λαμβάνονται μέσω των συλλογικών, μαζικών τους διαδικασιών, με μόνη ενδεχομένως περίπτωση αυτή του εκπροσώπου η οποία φυσικά αναιρεί και απαξιώνει αυτές τις διαδικασίες. Αυτό που έχει νόημα για τους φοιτητικούς συλλόγους είναι η φωνή τους να ακούγεται πραγματικά μέσω της συμμετοχής τους στις διαδικασίες της Συγκλήτου όντας μάλιστα και το ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων για το Πανεπιστήμιο καθώς και των Γενικών Συνελεύσεων Τμήματος επαναφέροντας την νόμιμη παρουσία τους σε αυτές. Ταυτόχρονα επιζητάμε την πραγμάτωση και την υιοθέτηση των αποφάσεων που προκύπτουν από τις γενικές συνελεύσεις των συλλόγων εφόσον αυτές κινούνται γύρω από τον άξονα της εξυπηρέτησης των φοιτητικών συμφερόντων όπως αυτά προδιαγράφονται στο δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό πανεπιστήμιο. Κάτι τέτοιο σημαίνει, ότι μία Σύγκλητος που είναι πιστή στο όραμα αυτό και δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας, δε θα δεχτεί οποιαδήποτε προσπάθεια καταβαράθρωσης αυτού ακριβώς του δημόσιου δημοκρατικού, δωρεάν πανεπιστημίου (το ακριβώς αντίθετο από τον Φορτσάκη δηλαδή).

Μέσα στην ευρύτερη ανασφάλεια και αποδιοργάνωση της λειτουργίας των ελληνικών πανεπιστημίων αυτή τη στιγμή περιλαμβάνεται και το σχέδιο Αθηνά το οποίο με τη σειρά του επιβάλλεται εξίσου να αποσυρθεί καθώς φέρνει στο προσκήνιο την αξιολόγηση πανεπιστημιακών τμημάτων και την έπειτα συγχώνευση αυτών λόγω της υποτιθέμενης υποχρηματοδότησης των ελληνικών πανεπιστημίων. Και λέμε υποτιθέμενης γιατί δεν είναι δυνατόν να αντικαθιστούν τους φύλακες με ιδιωτικές εταιρίες σεκιούριτυ, δεν είναι δυνατόν να μισθώνουν εργολαβίες για τον καθαρισμό και τη σίτιση και συνάμα να δηλώνουν ότι δεν μπορούν να αντικαταστήσουν αυτές με καθαρίστριες που θα πληρώνονται από το πανεπιστήμιο και με δημόσιες εστίες σίτισης αντίστοιχα. Η προαναφερθείσα κατάσταση μας οδηγεί στην επανάληψη και υπογράμμιση των πάγιων φοιτητικών μας αιτημάτων, αυτών της δωρεάν σίτισης, στέγασης και συγγραμμάτων τα οποία θα επαρκούν για την γνωστική μας κατάρτιση και δε θα μας εξαναγκάζουν να τα αγοράζουμε. Στο ίδιο πλάνο βεβαίως τίθενται και οι διοικητικοί υπάλληλοι χωρίς τους οποίους αντικειμενικά η λειτουργία των σχολών καθίσταται αδύνατη. Γεγονός το οποίο έχει πιστοποιηθεί και από την τελευταία Σύγκλητο Πρυτάνεων του 2014. Στο τμήμα μας μάλιστα, το λουκέτο στη βιβλιοθήκη λόγω έλλειψης προσωπικού έχει παραταθεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα με αμφίβολη αποτελεσματικότητα καθώς οι απολύσεις δεν έχουν αρθεί. Απαιτούμε άμεση επαναπρόσληψη των διοικητικών υπαλλήλων με μόνιμες συμβάσεις εργασίας άμεση αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης στο χώρο της εκπαίδευσης.

Βρισκόμαστε λοιπόν αντιμέτωποι με μία χάρτα κανόνων που κατ’ ουσία προσπαθεί να δημιουργήσει τους κατάλληλους όρους για ένα πανεπιστήμιο που θα μετασχηματιστεί σε ένα ψυχρό κέντρο εξέτασης μέσω της προσπάθειας εντατικοποίησης του ρυθμού σπουδών, για ένα πανεπιστήμιο του οποίου οι λειτουργίες θα πραγματοποιούνται από ιδιωτικές εταιρίες και εργολαβίες, για ένα πανεπιστήμιο που στοχεύει στη δημιουργία μελλοντικά πειθήνιων εργαζομένων οι οποίοι θα αποτελούν σώματα εκμετάλλευσης της ιδεολογικά κυρίαρχης τάξης, για ένα πανεπιστήμιο κόντρα στα συμφέροντα της φοιτητώσας νεολαίας. Σε ένα τέτοιο σχέδιο είμαστε υποχρεωμένοι όχι μόνο να αντισταθούμε αλλά να εξασφαλίσουμε ότι μέσω των συνεχών επιθετικών αγώνων μας θα διαγραφεί διαπαντός και αμετακλήτως. Δε θα δεχτούμε κανένα παρεμφερές κακέκτυπο του και δε θα πάψουμε να διεκδικούμε αυτά που μας ανήκουν από οποιαδήποτε κυβέρνηση. Γιατί μην ξεχνάτε συναδέλφισσες και συνάδελφοι κανείς δε θα μας χαρίσει ποτέ τίποτα αν εμείς οι ίδιοι δεν ορθώσουμε το ανάστημα μας σε κάθε μορφή εξουσίας που καλείται να αποφασίσει για το δικό μας μέλλον πόσο μάλλον όταν αυτή εξακολουθεί να κινείται με τους όρους που είχαν διαμορφωθεί το προηγούμενο διάστημα.

Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση

σχήμα της

Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης

raseaak@blogspot.gr