ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008: ΣΚΗΝΗ ΑΠΟ ΤΑΙΝΙΑ ΠΡΟΣΕΧΩΣ

ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ

Με το σταμάτημα της καρδιάς του Αλέξη Γρηγορόπουλου χιλιάδες άλλες άρχισαν να χτυπούν γρηγορότερα. Το περιστατικό της δολοφονίας, αποτρόπαιο αυτό καθ’ αυτό, ήταν η σπίθα που έβαλε φωτιά στα καύσιμα του “δεν πάει άλλο”. Η νεολαιίστικη έκρηξη του Δεκέμβρη είναι γεγονός.

“Το αύριο ξεκινά σήμερα: Πρόσκληση σε εξέγερση”

Η σφαίρα πετυχαίνει στο ψαχνό ένα 15χρονο παιδί… Τις επόμενες μέρες μέχρι και τα Χριστούγεννα γίνεται το έλα να δεις σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Σε όλα τα αστικά κέντρα αλλά και στην επαρχία, χτυπάει η καρδιά της εξέγερσης… Ποιανού όμως η καρδιά χτύπαγε αυτές τις μέρες;

Αναμφισβήτητα ο μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν η νεολαία - μαθητική, φοιτητική, εργασιακής περιπλάνησης. Κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Μας κατηγόρησαν ως «γνωστούς-άγνωστους», ως «τροφίμους του άβατου των Εξαρχείων», αλλά δεν είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι κάποιος σκοτεινός συνωμότης κίνησε τα νήματα των αντιδράσεων σε εκατοντάδες σχολεία και σχολές, σε δεκάδες πρεσβείες και προξενεία, σε πλήθος πόλεων, συνοικιών και εργασιακών χώρων, σε εμπορικά κέντρα και χώρους πολιτισμού. Ή ότι οι νέοι από το Ναύπλιο ως την Αλεξανδρούπολη και από την Κοζάνη ως το Γύθειο έγιναν ξαφνικά «κουκουλοφόροι» και «γνωστοί-άγνωστοι». Άλλωστε ο Δεκέμβρης δεν ήταν μια έκρηξη μονάχα απέναντι σε μία δολοφονία ενός νέου, ήταν μια έκρηξη αντίδρασης απέναντι στην καθημερινή πραγματικότητα που ζούμε όλοι, αλλά κι απέναντι στο μέλλον που μας ετοιμάζουν.

“Στο πρόσωπο του Αλέξη πυροβολείτε όλη τη νεολαία”

Το βιώνουμε καθημερινά: Στο σχολείο - εξεταστικό κάτεργο που καταστρέφει κάθε έννοια ελεύθερου χρόνου και δημιουργικότητας και που στο τέλος, με τη βάση του 10, οι μισοί μαθητές μένουν εκτός, για να πάνε να χρυσοπληρώσουν τα κολέγια. Στο πανεπιστήμιο, όπου οι αλλαγές που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στα πανεπιστήμια είναι ριζιΚΕΣ. Η κυβέρνηση φέρνει από την πίσω πόρτα την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. ‘Ετσι ανοίγει ο δρόμος για την κατάργηση των επαγγελματικών και εργασιακών μας δικαιωμάτων, τον κατακερματισμό της εκπαίδευσης, αλλά και την αλλαγή του τρόπου λειτουργίας και της φυσιογνωμίας των ιδρυμάτων αυτών(εντατικοποιημένες σπουδές, απουσία φοιτητικού συνδικαλισμού). Και κάθε φορά που βγαίνει κανείς να διαμαρτυρηθεί για τα κάθε λογής κυβερνητικά πονήματα και να διεκδικήσει, έρχεται αντιμέτωπος με την ωμή βία. Στο στρατό που χάνει και το τελευταίο δικαίωμα για να υπηρετήσει τα σχέδια μίας Ελλάδας που κάθε άλλο παρά δύναμη ειρήνης είναι, που εξωθεί δεκάδες φαντάρους στην αυτοκτονία. Στην εργασία που φτιάχνει τον εργαζόμενο – λάστιχο που θα δουλέψει και θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς του, καταδικασμένος να εργάζεται με τρόπο που να εξασφαλίζεται το μέγιστο δυνατό κέρδος, για 700 ευρώ στην καλύτερη των περιπτώσεων χωρίς σωματεία, συλλογικές συμβάσεις, με αβέβαιο συνταξιοδοτικό μέλλον χωρίς σταθερό ωράριο, σε stage, να πληρώνεται με το μπλοκάκι …

ΟΙ ΛΑΪΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ

Οι κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη έφεραν με ιδιαίτερη ένταση στο προσκήνιο το ζήτημα των λαϊκών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Μάλιστα, η αντίδραση των εργαζομένων και των νέων τόσο στη δολοφονία του 15χρονου όσο και στη δολοφονική επίθεση στην Κ. Κούνεβα απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι όσο επιβάλλουν την πιο σκληρή καταστολή και το σάρωμα των λαϊκών ελευθεριών - σαν αναγκαίο συμπλήρωμα της αντεργατικής επίθεσης – (συλλήψεις μέσα από σπίτια, αποκλεισμό του κέντρου της Αθήνας και της περιοχής των Εξαρχείων) η νεολαία θα ριζοσπαστικοποιείται, πολιτικοποιείται, και θα «παράγει» μεγάλα κινηματικά γεγονότα. Το Δεκέμβρη, ζήσαμε μια έκρηξη καταστολής με εκτεταμένη χρήση αστυνομικής βίας, που εντάθηκε στις 9/1, στη διαδήλωση για τον Τεμπονέρα, περάσαμε από δολοφονικών διαστάσεων εκτεταμένη χρήση χημικών και δακρυγόνων, από εκατοντάδες προσαγωγές και συλλήψεις, ακόμα και διώξεις με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο (Λάρισα). Παράλληλα, εντάθηκε η συζήτηση τόσο για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου όσο και για την αξιοποίηση αντιδραστικών διατάξεων του συντάγματος (άρθρα 11 και 48, κατάστασης πολιορκίας)! Ενδεικτικό για την ένταση που έχει λάβει η κρατική καταστολή, ήταν και η δολοφονική επίθεση κατά της συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα από την εργοδοτική τρομοκρατία που έριξε βιτριόλι σε μία αγωνίστρια μετανάστρια, λόγω των αγώνων της για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των συναδέλφων της στο συνεργείο καθαρισμού του ΗΣΑΠ.
ΟΥΤΕ ΣΙΩΠΗΣ, ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗΣ…
...ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!

Καταλήψεις σε σχολεία, πανεπιστήμια, δημόσια κτίρια, καθημερινές πορείες, μαζικές συγκρούσεις με την αστυνομία, επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα: Το σκηνικό μιας εξέγερσης που συγκλόνισε όχι μονάχα την ελληνική κοινωνία αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. Μια έκρηξης που φόβισε γιατί έδειξε ότι η σημερινή νεολαία δεν χωράει στα σχέδιά τους αλλά χαράσσει στους δρόμους το δικό της μέλλον. Γι’ αυτό και βρήκαμε όλο το σύστημα απέναντι μας. Την κυβέρνηση που με μόνο σύμμαχο τα ΜΑΤ απάντησε με ξύλο, καρκινογόνα χημικά και σωρεία συλλήψεων. Το ΠΑΣΟΚ που προβάροντας το κυβερνητικό του κουστούμι και ξεχνώντας πόση ευθύνη φέρει για τη σημερινή κατάσταση το έπαιξε “υπέυθυνη δύναμη” ενάντια στις κινητοποιήσεις. Το ΛΑΟΣ που ζητούσε να βγει ο στρατός στους δρόμους. Τα ΜΜΕ που δε έχαναν ευκαιρία να διαστρεβλώνουν και να παραπληροφορούν με στόχο να στρέψουν την κοινωνία ενάντια στην νεολαία. Και η Αριστερά; Δυστυχώς η επίσημη Αριστερά για άλλη φορά ήταν είτε εχθρική, είτε με αντιφάσεις: Το ΚΚΕ κράτησε προδοτική στάση. Όχι μόνο δε συμμετείχε στις κινητοποιήσεις αλλά και τις κατήγγειλε με το χειρότερο τρόπο, με τη γνωστή πια τακτική που έχει όταν δεν ελέγχει την κατάσταση. Επέλεξε μια γραμμή προβοκατορολογίας, κομματικού σοβινισμού και εκλογικής εξαργύρωσης. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ παρόλο που συμμετείχε, ήταν πάντα η δύναμη που έβαζε φρένο στην εκρηκτικότητα του αγώνα, που προσπαθούσε να παρουσιάσει ως ιδιοκτησία του το κίνημα, που προέβαλλε ως λύση τις εκλογές.

Αλλά η νεολαία χάραξε το δικό της δρόμο, το Δεκέμβρη. Και ήταν μόνο η αρχή. Όσο το σύστημα και οι κυβερνήσεις του θα ετοιμάζουν για εμάς ένα μέλλον χωρίς εμάς, όσο θα απαιτούν να πληρώσουμε τα σπασμένα της ΔΙΚΙΑΣ ΤΟΥΣ ΚΡΙΣΗΣ, τόσο θα γεννιούνται και νέες δυνατότητες για ακόμα πιο εκρηκτικούς αγώνες. Οι νέοι Δεκέμβρηδες είναι μπροστά μας!