Και το όνομα αυτού…

‘‘Ethniko Plaisio Prosontwn’’

Διανύουμε μια περίοδο οικονομικής κρίσης, η οποία αναμφισβήτητα πλήττει με πρωτοφανή τρόπο συνολικά τα συμφέροντα και τις συνθήκες διαβίωσης της μεγάλης κοινωνικής πλειοψηφίας. Μέσα σε αυτή την οικονομικη συγκυρία, η κύβερνηση του ΠΑΣΟΚ, σε σύμπνοια με τη Νέα Δημοκρατία και το ΛΑΟΣ, εξαπολύει μια συνολική επίθεση στα συμφέροντα εργαζομένων και φοιτητών, προσπαθώντας να αναιρέσει εργασιακά δικαιώματα και κεκτημένα, τα οποία έχουν κερδηθεί στο παρελθόν με ανυποχώρητους αγώνες. Το πρόγραμμα σταθερότητας και ανάπτυξης και το νέο φορολογικό σύστημα αποτελούν κάποιες από τις επιλογές της κυβέρνησης αυτή τη περίοδο, ακριβώς στη κατεύθυνση, που περιγράφεται παραπάνω. Η προσπάθεια για συνολική αναδιάρθρωση δεν θα μπορούσε φυσικά να αφήσει ανεπηρέαστο το χώρο της εκπαίδευσης.

Το κοινωνικό στρώμα της νεολαίας είναι ακριβώς εκείνο, το οποίο έχοντας εγγεγραμένα τα χαρακτηριστικά της αμφισβήτησης (όπως φάνηκε και στο περασμένο δεκέμβρη), αποτελεί κοινωνική κατηγορία δύσκολα τιθασεύσιμη και πειθαρχήσιμη και άρα πιθανό παράγοντα αποσταθεροποίησης και αντίδρασης απέναντι στις επιλογές των εκάστοτε κυβερνήσεων. Υπο αυτό το προίσμα, η αναδιάρθρωση δεν θα μπορούσε να μην προχωρήσει αφενός σε μία κατεύθυνση πειθάρχησης του ‘‘ατίθασου’’ φοιτητικού στρώματος, και αφετέρου σε μια κατέυθυνση δημιουργίας μελλοντικών αποφοίτων, οι οποίοι θα είναι εργασιακά ευέλικτοι, εύκολα αναλώσιμοι στις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς, φθηνοί για τους εργοδότες και χωρίς καμία δυνατότητα συλλογικής υπεράσπισης των δικαιωμάτων τους, βαδίζοντας ατομικά στο δρόμο της εργασιακής διαπραγμάτευσης. Η αναθεώρηση του άρθρου 16, ο νόμος-πλαίσιο, η ίδρυση και λειτουργία των ΚΕΣ, η αξιολόγηση και ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός αποτελούν πρωτοβουλίες, οι οποίες είτε σκόνταψαν, είτε μπλοκαρίστηκαν και ανατράπηκαν συνολικά από τους φοιτητικούς αγώνες των τελευταίων χρόνων. Το νέο νομοσχέδιο του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων αποτελεί τομή σε σχέση με όλες τις προηγούμενες επιμέρους επιθετικές κινήσεις γιατί ακριβώς συμπυκνώνει το σύνολο των προαναφερθέντων χρόνιων κυβερνητικών στοχεύσευων. Μια συνολική τομή, ο οποία πλέον έχει και την ανοιχτή στήριξη της πλειοψηφίας του καθηγητικού στρώματος μετά και την αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών μέσα στη ΠΟΣΔΕΠ. Τα αποτελέσματα των εκλογών στη πανελλήνια ομοσπονδία καθηγητών πανεπιστημίου διέκοψαν τις συμμαχίες, που ένα προηγούμενο διάστημα είχε συνάψει το φοιτητικό κίνημα με το καθηγητικό μπλόκ (βλ.αναθεώρηση αρθ.16),μιας και το τελευταίο, όπως δείχνουν οι τελευταίες εξελίξεις (θέση πρυτάννεων για το άσυλο, εσωτερικές επιτροπές αξιολόγησης κ.α) συγκροτείται σκληρά πλέον σε έναν αντιδραστικό μηχανισμό νομιμοποίησης των αναδιαρθρώσεων.

Τι είναι, που στοχεύει και τι συνέπειες θα έχει για τους φοιτητές το Ε.Π.Π;

Το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων αποτελεί την εφαρμογή του κοινοτικού προγράμματος της Λισαβόνας και της Μπολόνια σχετικά με τη θέσπιση του ευρωπαϊκού πλαισίου προσόντων για τη διά βίου μάθηση (European Qualification Framework - Ε.Q.F). Το πλαίσιο προσόντων κατατάσει τους αποφοίτους λυκείων σε 8 κατηγορίες ανάλογα με τα ‘‘μαθησιακά αποτελέσματα’’, τα οποία διαπνέονται από 3 κριτήρια: γνώσεις, ικανότητες, δεξιότητες. Η πρώτη και δεύτερη κατηγορία αντιστοιχούν στη στοιχειώδη υποχρεωτική εκπαίδευση. Η τρίτη και τέταρτη κατηγορία-βαθμίδα αντιστοιχούν στην ανώτερη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, που για τα ελληνικά δεδομένα ταυτίζεται με το απολυτήριο λυκείου. Η πέμπτη βαθμίδα του Ε.Π.Π βασίζεται στην εμπειρία του εκπαιδευόμενου σε δεδομένο κλάδο που είναι συχνά εξειδικευμένος, και η οποία για τα ελληνικά δεδομένα αντιστοιχεί στα ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ. Οι υπόλοιπες τέσσερις κατηγορίες αντιστοιχούν κλιμακωτά με τα ΙΕΚ-ΚΕΣ, τα ΑΕΙ-ΤΕΙ, τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά.

To εθνικό πλαίσιο προσόντων αποσυνδέει πλήρως το πτυχίο με την αγορά εργασίας, ρευστοποιώντας ακόμα περισσότερο την επαγγελαμτική μας προοπτική. Η διαβάθμιση των αποφοίτων σε 8 επίπεδα ανάλογα με τις ‘‘ποσότητες γνώσης και δεξιοτήτων’’, που έχουν αφομιώσει κατά τη διάρκεια της εκπαιδευτικής τους περιπλάνησης, στη πραγματικότητα δημιουργεί ένα εξαιρετικά επισφαλές και θολό τοπίο σε σχέση με την επαγγελματική κατοχύρωση και προοπτική των απφοίτων. Μέχρι πρότινος τα πτυχία συμπύκνωναν συγκεκριμένες δυνατότητες επαγγελματικής προοπτικής. Πλέον, κριτήριο της διαβάθμισης των αποφοίτων δεν θα αποτελούν τα πτυχία (με τη κατοχυρωμένη δυνατότητα εργασίας σε συγκεκριμένο κλάδο), αλλά τίτλοι σπουδών, στους οποίους θα πιστοποιούνται οι γνώσεις και οι δεξιότητες των αποφοίτων (γνώσεις και δεξιότητες που μάλλον θα πάρουμε στο τάφο μας, μιας και δεν μας κατοχυρώσουν κάποια θέση εργασίας). Επιπροσθέτως, η μετατροπή των πτυχίων σε τίτλους πιστοποίησης γνώσεων οδηγεί τη νεολαία σε ένα ατελείωτο κυνήγι συλλογής δεξιοτήτων και γνώσεων(σεμινάρια, γλώσσες, γνώση προγραμμάτων Η/Υ κ.α), ενώ ταυτόχρονα την ωθεί στον άκρατο ατομισμό και ανταγωνισμό, που θυμίζει λίγο-πολύ τη ζούγκλα που επικρατεί έξω από τα πανεπιστήμια.

Επίσης, μέσω του εθνικού πλαισίου προσόντων που προωθείται στα πλαίσια της διαφάνειας, της αξιοκρατίας της σπουδαιότητας της γνώσης (τώρα μη ρωτήσετε τι νόημα έχουν οι γνώσεις, χωρίς δουλεια…), το υπουργείο επαναφέρει από τη πίσω πόρτα όλα τα νομοσχέδια που μπλόκαρε και ανέτρεψε το Φοιτητικό Κίνημα τα προηγούμενα χρόνια. Ενδεικτικά τα ΚΕΣ, τα οποία φοιτητές και κοινωνία απέρριψαν, εισάγονται στην 5^η βαθμίδα του Πλαισίου Προσόντων. Ταυτόχρονα η είσοδος ΙΕΚ και ΚΕΣ στις βαθμίδες του Πλαισίου προωθούν την ιδιωτικοποίηση της εκπαίδευσης, κατά της οποίας είχε ταχθεί το φοιτητικό κίνημα με τις μεγαλειώδεις καταλήψεις και διαδηλώσεις κατά τη περίοδο της αναθεώρησης του άρθρου 16. Το Ε.Π.Π επιπλέον θέτει επιτακτικά και το ζήτημα εφαρμογής της αξιολόγησης. Τα ιδρύματα για να κατηγοριοποιθούν στα πλαίσια του Εθνικού Πλαισίου θα πρέπει πρώτα να περάσουν από τη διαδικασία αξιολόγησης, κατά της οποίας έχει ταχθεί και ο Φοιτητικός μας Σύλλογος.

Στο δρόμο των νικηφόρων κινητοποιήσεων των τελευταίων χρόνων απέναντι στις κινήσεις του Υπουργείου, το Εθνικό Πλαίσιο Προσόντων πρέπει να αποτελέσει casus belli για το φοιτητικό κίνημα. Η διάλυση της φοιτητικής μας καθημερινότητας, των επαγγελματικών δικαιωμάτων και της εργασιακής μας προοπτικής περνάει μέσα από την εφαρμογή του Ε.Π.Π. Όπως ακριβώς η επίθεση της κυβέρνησης είναι σφοδρή όχι μόνο σε επίπεδο εργαζομένων, αλλά και νεολαίας, έτσι και η απάντηση μας πρέπει να είναι μαχητική, ανυπότακτη και νικηφόρα!