Το Διεθνές Νομισματικό ‘‘Σφαγείο’’
-λέτε με και ΔΝΤ- είναι εδώ!
(Για το καλό της χώρας πάντα…)

‘‘[Όταν δεις μάνα να εκλιπαρεί να κόψουν κομμάτι από το κρέας της για να φάει το παιδί της, ίσως καταλάβεις αυτό που πάνε να σας κάνουν με το Δ.Ν.Τ.]… [Αρχικά στην Αργεντινή τους έλεγαν ότι το κράτος θα πτώχευε και ο κόσμος έφτασε στο σημείο να πανηγυρίζει για επιτυχία την είσοδο του ΔΝΤ. Δεν φανταζόντουσαν τι θα ακολουθήσει.]…[ Ήταν απίστευτο τι μετέδιδαν τα Μ.Μ.Ε όταν εμείς βλέπαμε την αλήθεια με τα μάτια μας σε κάθε δρόμο, σε κάθε γειτονιά. Έβλεπες ανθρώπους αποφασισμένους για όλα. Έβγαιναν και συγκρούονταν με τις αστυνομικές δυνάμεις με ότι έβρισκαν. Ξύλα, πέτρες, μάρμαρα. Από την άλλη η αστυνομία ήταν πάνοπλη, με αντλίες, πλαστικές σφαίρες και δακρυγόνα. Ήταν αδύνατον να τους συγκρατήσουν όμως. Είχες να κάνεις με ανθρώπους που δεν είχαν πλέον να χάσουν κάτι.]’’.
Τα παραπάνω λόγια είναι αποσπάσματα συνέντευξης ενός έλληνα τεχνοκράτη, που έζησε την καταστροφή της Αργεντινής, κατά τη περίοδο της εισόδου της λατινοαμερικάνικης χώρας στο ΔΝΤ. Όπως τόνισε ο ίδιος ‘‘μιλάμε για την καταστροφή ενός περήφανου λαού με μία προδοτική κυβέρνηση, που προετοίμασε καλά το κλίμα μέσω των ΜΜΕ, για να εκχωρήσει στην ουσία την εθνική της κυριαρχία στη μεγαλύτερη οικονομική μάστιγα του πλανήτη, το ΔΝΤ.’’ Η… βοήθεια όμως του ΔΝΤ στις οικονομίες των χωρών παγκοσμίως δεν περιορίστηκε στη μακρινή Αργεντινή: Το ΔΝΤ ‘‘στήριξε’’ και την Λετονία δανείζοντας της 7,5 δισ. Ευρώ, ζητώντας όμως μείωση 20% - 40% των μισθών των δημοσίων υπαλλήλων. Μετά την εμπλοκή του Ταμείου η ανεργία της χώρας άγγιξε το 26%. Το ΔΝΤ βοήθησε και την Ρουμανία με δάνειο 20 δισ. ευρώ. Έναντι αυτού ζήτησε 100.000 απολύσεις στον δημόσιο τομέα, εκτινάσσοντας την ανεργία σε πρωτοφανή για την ιστορία της χώρας επίπεδα. Το ΔΝΤ ‘‘βοήθησε’’ οικονομικά και την Ουγγαρία απαιτώντας πάγωμα των μισθών του δημοσίου, κατάργηση του 13ου μισθού των δημοσίων υπαλλήλων, μείωση των κρατικών επιχορηγήσεων προς τον αγροτικό τομέα, αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 65 έτη, αναπροσαρμογή των συντάξεων και περικοπή όλων των δώρων, μείωση κατά 15% των επιδομάτων ασθενείας και αναπηρίας και αύξήση του ΦΠΑ από 20% στο 25%, όπως και της φορολογίας στην βενζίνη, τσιγάρα και ποτά κατά 6%. Η χώρα βυθίστηκε σε χρόνο μηδέν στη φτώχεια, ενώ το ΔΝΤ έκανε τη μεγαλύτερη οικονομική μπάζα της ιστορίας...

ΣΤΑ ΚΑΘ’ ΗΜΑΣ...

Εν μέσω οικονομικής κρίσης, δηλαδή μιας περιόδου, που ενδείκνυται για αντιλαικές αναδιαρθρώσεις, ακριβώς στη λογική του ‘‘εθνικού κινδύνου’’, που απειλεί τους πάντες, (δηλαδη όσο τον οικοδόμο και τον δημόσιο υπάλληλο, άλλο τόσο και τον εφοπλιστή…), η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επιχειρεί αφενός, μια ολομέτωπη επίθεση στα εργασιακά δικαιώματα και αφετέρου, να δημιουργήσει μια νέα φόρμουλα εργασιακών σχέσεων, τέτοια που να αποδίδει με σταθερό τρόπο ακόμα μεγαλύτερα κέρδη για επιχειρηματίες και τραπεζίτες τα επόμενα χρόνια. Σε αυτή τη προσπάθεια της κυβέρνησης, σπουδαίο ρόλο σε σχέση με τη διαχείριση της κοινωνικής οργής, διαδραματίζουν και τα Μ.Μ.Ε. Είναι πλέον ξεκάθαρο πως τα Μέσα, είτε προσπαθούν να αποπροσανατολίσουν τη συζήτηση γύρω από τις επιπτώσεις που θα έχει η είσοδος του ΔΝΤ στη ζωή μας, ανοίγοντας ζητήματα τρομοκρατίας(!), είτε απομονώνουν και απορρίπτουν λογικές αντίστασης (στο όνομα της περαιτέρω επιβάρυνσης της ελληνικής οικονομίας), που ξεδιπλώνονται το τελευταίο διάστημα από τους εργαζόμενους. Έτσι λοιπόν, τα δεινά των εργαζομένων, αλλά και της νεολαίας που αύριο-μεθαύριο θα βγεί στους χώρους δουλειάς για να ζήσει, δεν έχουν τελειωμό: Το ΔΝΤ μπαίνει (το αντικείμενο του ρήματος το εναποθέτουμε στη φαντασίας σας…) πλέον στη καθημερινότητα μας, ως σύμμαχος της κυβέρνησης στη προσπάθεια αφαίμαξης των λαικών στρωμάτων. Πώς όμως εξιδικεύονται οι απαιτήσεις του ΔΝΤ για τη διαχείριση της κρίσης στη χώρα μας;

• μαζικές απολύσεις στο Δημόσιο τομέα (έως και 200.000).
• περαιτέρω περικοπές σε κοινωνικές παροχές του κράτους.
• άμεση αντιλαική αλλαγή του ασφαλιστικού συστήματος.
• σημαντική μείωση των μισθών και στον ιδιωτικό τομέα.
• απελευθέρωση του καθεστώτος των απολύσεων.
• κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας.

Στην ουσία οι εργαζόμενοι και η ελληνική κοινωνία συνολικά, αποτελούν ένα πειραματόζωο για το σύστημα διεθνώς, προκειμένου να βρει τρόπους υπέρβασης της κρίσης ρίχνοντας τα βάρη για άλλη μια φορά στα λαικά στρώματα, διατηρώντας πάντα την κερδοφορία του κεφαλαίου। Και δεν είναι τυχαία η επιλογή: στην Ελλάδα έχουν σημειωθεί ισχυρές εργατικές αντιστάσεις, μαχητικά φοιτητικά κινήματα, ενώ είναι πρόσφατη και η ανάμνηση του Δεκέμβρη του 2008, της πρώτης κοινωνικής έκρηξης στο έδαφος της κρίσης. Γι'αυτό το λόγο πολλά μάτια είναι στραμμένα προς τα εδώ και πολλά θα κριθούν και πανευρωπαϊκά από την έκβαση της μάχης στην Ελλάδα. Απαιτείται τώρα απαντήση από εργαζομένους και νεολαία προκειμένου να πάρουν πίσω τα μέτρα και το Σύμφωνο Σταθερότητας, να φύγει το ΔΝΤ και να κηρυχτεί άρνηση πληρωμής του χρέους. Αν αναλογιστούμε φυσικά τις συνέπειες που είχε η εμπλοκή του ΔΝΤ στα οικονομικά πχ. της Αργεντινής, και δεδομένου ότι το δικό μας χρέος είναι πολύ μεγαλύτερο απ’ ότι της λατινοαμερικάνικης χώρας τότε οι οιωνοί δεν είναι καθόλου θετικοί. Υπό αυτό το προίσμα, είναι αναγκαίο να σταθούμε απέναντι και σε σύγκρουση με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, που αποτελεί πρωτοβουλιακό διαχειριστή και όχι εκτελεστή εντολών, με τη συναίνεση ΝΔ και ΛΑΟΣ, με την ιδεολογική τρομοκρατία καιπαραπληροφόρηση των ΜΜΕ και σε ρήξη με ΔΝΤ-ΕΕ.

ΧΑΜΕΝΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΔΩΘΗΚΑΝ ΠΟΤΕ!

ΓΙΑΤΙ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΓΡΑΨΟΥΝ ΤΗ ΠΙΟ ΜΑΥΡΗ ΣΕΛΙΔΑ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ…
ΓΙΑ ΜΑΣ ΧΩΡΙΣ ΕΜΑΣ!