Κείμενο-κάλεσμα διαλόγου των σχημάτων της ΕΑΑΚ

Το διάστημα που μεσολάβησε από το τελευταίο πανελλαδικό διήμερο των σχημάτων της  ΕΑΑΚ μπορεί να χαρακτηριστεί ως διάστημα συμυκνωμένων πολιτικών εξελίξεων, είτε αυτό αφορά στον τρόπο με τον οποίο ξεδιπλώνεται τους τελευταίους μήνες η αντιασφαλιστική επίθεση από τη μία και η κινητοποίηση (ή μη) των μαζών από την άλλη, είτε αυτό αφορά στην προσφυγική κρίση και την πρόσφατη σύναψη της συμφωνίας ΕΕ-Τουρκίας, είτε αυτό αφορά στην κίνηση του κράτους σε σχέση με την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, την κατάσταση στους φοιτητικούς συλλόγους και την κίνηση της φοιτητικής αριστεράς εντός τους.

Σχετικά με τις εξελίξεις γύρω από το κομμάτι του ασφαλιστικού είναι εμφανές ότι τελευταίο χρονικό διάστημα περάσαμε σε μία φάση κινηματικής ύφεσης, με το κλείσιμο όλων των κινητοποιήσεων των αυτοαπασχολούμενων και των αγροτών.Η στάση τόσο των καθεστωτικών δυνάμεων (ΔΑΚΕ, ΠΑΣΚΕ) όσο και του ΠΑΜΕ, με την “υπόσχεση” για νέο γύρο κινητοποιήσεων τις μέρες κατάθεσης του ασφαλιστικού νομοσχεδίου, δημιούργησε ένα κλίμα αναμονής και την αδυναμία να διατηρηθεί ένας παλμός μέχρι να φτάσει το νομοσχέδιο στη Βουλή. Η παράλληλη αποσυσπείρωση δυνάμεων γύρω από τη μάχη του ασφαλιστικού με τις διαρκείς πιέσεις των θεσμών για σκληρότερες μεταρρυθμίσεις διαμορφώνουν έναν δυσμενή συσχετισμό όσον αφορά τη συγκεκριμένη μάχη, ειδικά αν τα παραπάνω συνδυαστούν με την εκτίμηση/βεβαιότητα, ότι το νέο ασφαλιστικό νομοσχέδιο θα έρθει να κατατεθεί κατά τη διάρκεια των διακοπών του Πάσχα. Από κει και πέρα, η εκκωφαντική απουσία της νεολαίας (φοιτητώσας και μη) ακόμα και από τις κινητοποιήσεις του πρώτου διαστήματος αναδεικνύει συγκεκριμένα καθήκοντα για τα ίδια τα σχήματα και την επιτακτικότητα, λόγω του συμπιεσμένου πολιτικού χρόνου, με την οποία πρέπει να ανοιχθεί το παραπάνω ζήτημα στο εσωτερικό των συλλόγων. Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε ότι πρέπει να αποτιμηθεί πολύ θετικά το εγχείρημα Block it, δεδομένου του ότι κατάφερε να συσπειρώσει νεολαίους από όλο το φάσμα του κινήματος και να δώσει ένα πιο νεολαιίστικο στίγμα στη μάχη κατά του ασφαλιστικού νομοσχεδίου.

Όσον αφορά το ζήτημα του προσφυγικού, είναι σαφές ότι η συμφωνία ΕΕ-Τουρκίας που υπογράφηκε τον προηγούμενο μήνα, έρχεται να αναιρέσει προηγούμενες ευρωπαϊκές συνθήκες (βλ.Συνθήκη Γενεύης) και, πολύ περισσότερο, να επικυρώσει μία συνθήκη μετα-δημοκρατίας στο εσωτερικό της ΕΕ, ειδικά αν λάβουμε υπόψη το καθεστώς έκτακτης ανάγκης που έχει επιβληθεί τους τελευταίους μήνες σε Γαλλία και Βέλγιο και το διάχυτο κλίμα τρομοϋστερίας και ισλαμοφοβίας που προωθείται από τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. Παρά την επιθετική κίνηση της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ με τις προσπάθειες εκκένωσης του Πειραιά, τις ανταλλαγές και επαναπροωθήσεις προσφύγων και τον εγκλεισμό τους στα λεγόμενα “κέντρα φιλοξενίας” φαίνεται να αναπτύσσεται με σχεδόν αυθόρμητο τρόπο ένα μεγαλειώδες κίνημα αλληλεγγύης με πολύμορφη γκάμα δράσης: από τη συλλογή και διανομή τροφίμων,τη συγκρότηση δομών και  την παρέμβαση σε πρόσφυγες και σε κατοίκους στις γειτονιές μέχρι τη συμμετοχή τους σε αντιπολεμικές κινητοποιήσεις και τις καταλήψεις δημόσιων χώρων προς στέγαση των προσφύγων. Αποτελεί διακύβευμα η περαιτέρω ενίσχυση αυτού του κινήματος και των δομών αλληλεγγύης που έχουν συγκροτηθεί, ειδικά σε μία συγκυρία όπου η Χ.Α. προσπαθεί να επανακατοχυρώσει χώρο στη δημόσια σφαίρα και που καινούργια εθνικιστικά και ακροδεξιά κόμματα αρχίσουν να ξεπηδούν.

Η κίνηση του κράτους στο χώρο της εκπαίδευσης μάλλον συντελείται με ασυνέχειες και αντιφάσεις, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν προωθείται στα κατά τόπους ιδρύματα και σχολές. Παρόλο που δεν έχει κατατεθεί αυτή τη στιγμή κάποιο ολοκληρωμένο νομοσχέδιο για την Παιδεία, η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση συνεχίζεται και βαθαίνει σε μια σειρά σχολών: με τη διάσπαση των πτυχίων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων μέσα από  αναδιαρθρώσεις στο πρόγραμμα σπουδών, με την αποστοίχιση της διδακτικής επάρκειας και την εισαγωγή κατευθύνσεων, με την μετακύλιση του κόστους σπουδών(βλ. επιβολή διδάκτρων σε μεταπτυχιακά) και με την εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών.

Οι παραπάνω τομές και η μετάλλαξη του χώρου του Πανεπιστημίου σε ένα διαρκές εξεταστικό κέντρο, τα τελευταία 6 χρόνια μνημονίου αλλά και η ενσωμάτωση του ΤΙΝΑ μετά την ήττα του καλοκαιριού με τη σύναψη του τρίτου μνημονίου και την επανεκλογή του ΣΥΡΙΖΑ, είναι σαφές ότι έχει δημιουργήσει μία απογοητευτική κατάσταση στο εσωτερικό των συλλόγων. Ίσως έχουμε να κάνουμε με τη χειρότερη χρονιά φοιτητικού συνδικαλισμού. Παρά τις προσπάθειες των σχημάτων να δημιουργήσουν μία κίνηση στους συλλόγους τους, από τις γενικές συνελεύσεις που καλέστηκαν αυτή τη χρονιά ελάχιστες κατάφεραν να προσεγγίσουν την απαρτία .Φαίνεται ότι τα ρεύματα του επιβιωτισμού, του καριερισμού και του ατομικισμού έχουν πάρει κεφάλι με αποτέλεσμα να υπάρχει μία εμφανής δυσκολία να συγκροτηθούν κινηματικά μπλοκ στο εσωτερικό των συλλόγων, ικανά να αρθρώσουν αντιστάσεις και να μπλοκάρουν την επίθεση του κράτους στη βάση των νεοφιλελεύθερων επιταγών. Πολύ περισσότερο,ο αντιπολιτικός/απολίτικος λόγος και πρακτικές που αρθρώνονται άλλοτε από τις καθεστωτικές δυνάμεις και άλλοτε από σχηματισμούς “ανεξάρτητων” και αντιδραστικών φοιτητών επιτελούν στην περαιτέρω αποδιάρθρωση των φοιτητικών συλλόγων και των συλλογικών διαδικασιών.

Σε κάθε περίπτωση, δεν μπορούμε παρά να αναγνωρίσουμε και τις ευθύνες που αναλογούν στα ίδια τα σχήματα της ΕΑΑΚ,δηλαδή να εγκολπώσουν μία διάχυτη οργή και έναν διάχυτο κοινωνικό ριζοσπαστισμό, να τον πολιτικοποιήσουν, να του δώσουν μορφή και εν τέλει να τον εκφράσουν. Οι αποτυχημένες ως τώρα προσπάθειες των ΕΑΑΚ να συντελέσουν στην ανασυγκρότηση ενός φοιτητικού κινήματος που θα αμφισβητεί την πραγματικότητα του νεοφιλελεύθερου ΤΙΝΑ και θα κινείται σε μία κατεύθυνση ανατροπής του αλλά και η ολοένα και μεγαλύτερη αποστροφή της νεολαίας -κομμάτι της οποίας είναι και η σπουδάζουσα- στην πολιτική, δεν θα πρέπει να περάσουν στα ψιλά γράμματα για τα ΕΑΑΚ. Άλλωστε, σε αυτό ακριβώς το φόντο μία σειρά σχημάτων αποφάσισε να προχωρήσει σε συζήτηση και αλληλοόσμωση με τα σχήματα της ΑΡ.ΕΝ. και του ΑΡ.ΔΙ.Ν. Η αναγνώριση, δηλαδή, της αδυναμίας όλων των εκδοχών της φοιτητικής αριστεράς να αποφέρουν αποτελέσματα σε κινηματικό και πολιτικό επίπεδο, η αναζήτηση μιας νέας ποιότητας μέσα από την υπέρβαση παθογενειών και αγκυλώσεων που κληρονομήσαμε από τη μεταπολιτευτική περίοδο.

Όσον αφορά τις φετινές φοιτητικές εκλογές, είναι πιστεύουμε εμφανές ότι τα βασικά χαρακτηριστικά τους θα είναι τα χαμηλά ποσοστά συμμετοχής και η αντιπολιτική ψήφος, στοιχεία υπαρκτά και στις τελευταίες εθνικές εκλογές του Σεπτέμβρη. Αν το παραπάνω συνδυαστεί με το γεγονός ότι για πολλούς συλλόγους πανελλαδικά οι φοιτητικές εκλογές θα είναι η μοναδική συλλογική διαδικασία για φέτος, θα πρέπει και από πλευράς μας να επενδυθούν περισσότερο από ποτέ με πολιτικό τρόπο, με συγκεκριμένο πολιτικό στίγμα και συγκεκριμένη φυσιογνωμία.

Στη βάση όλων των παραπάνω, για μας θα πρέπει όλα τα σχήματα της ΕΑΑΚ να αποτιμήσουν τη κίνηση και την παρέμβασή τους στους κοινωνικούς τους χώρους και να εξοπλιστούν πολιτικά για τις μάχες του επόμενου χρονικού διαστήματος σε νέο πανελλαδικό διήμερο στις 23 και 24 Απρίλη. Θεωρούμε ότι η συζήτηση των σχημάτων θα πρέπει να αφορά την τακτική τους γύρω από όλα τα παραπάνω ζητήματα (μάχη απέναντι στο νέο ασφαλιστικό, προσφυγική κρίση, εκπαιδευτική αναδιάρθρωση, φοιτητικές εκλογές) αλλά και να συζητήσουν με συντροφικότητα, ειλικρίνεια και με ένα μεγαλύτερο βάθος για την ανασυγκρότηση του φοιτητικού κινήματος και τις ανασυνθετικές διαδικασίες -που έχουν έτσι κι αλλιώς εκκινήσει τον τελευταίο χρόνο στο χώρο της φοιτητικής αριστεράς- διαδικασίες που για εμάς περνάνε μέσα από την κοινή εκλογική κάθοδο όλων των παραπάνω δυνάμεων στις φετινές φοιτητικές εκλογές.

Ρ.Α.Σ. - Ε.Α.Α.Κ.