Η φετινή συγκυρία μέσα στην ποικιλότητα και την ένταση των πολιτικών και κοινωνικών εξελίξεων φέρει στο προσκήνιο και την ανάγκη δυνάμεις της Αριστεράς να προσπαθήσουν να αφήσουν πίσω τους τις παλιές περιχαρακώσεις, ακούγοντας πλέον κι όχι απλά εκφωνώντας. Και λέμε ανάγκη γιατί για εμάς η Αριστερά θα πρέπει να είναι κοινωνικά χρήσιμη, κάτι το οποίο προωθείται σε αυτή τη συγκυρία μέσα από διαδικασίες αλληλεπίδρασης και άρσης της επιθυμίας για ιδεολογική καθαρότητα. Υπ’ αυτό το πρίσμα προχωρούμε και σε μία σειρά διαδικασιών στις οποίες θα προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε τις διαφορετικότητές μας, να ψηλαφίσουμε τα κοινά μας σημεία και πιθανά να δημιουργήσουμε και νέες συλλογικές αναπαραστάσεις. Όλα αυτά όμως με τα μάτια στραμμένα στο Σύλλογό μας, καθώς αυτός είναι ο χώρος που αφ’ ενός μας πυροδοτεί την ανάγκη να δημιουργήσουμε νέους τόπους συζήτησης μεταξύ της Αριστεράς στις Σχολές και αφ’ εταίρου αυτός είναι που θέλουμε να αλλάξουμε.
Στη βάση των ανωτέρω πήραμε και την πρωτοβουλία να γράψουμε από κοινού ένα κάλεσμα για τη Γενική Συνέλευση στη βάση και της συγκυρίας στην οποία καλείται ο Φ.Σ. να συνεδριάσει. Το παρόν κάλεσμα είναι ένα από τα βήματα της πορείας που ως ΡΑΣ-ΕΑΑΚ και ΑΡΕΝ Πολιτικού ακολουθούμε από την αρχή της χρονιάς στη βάση ανασυνθετικών διεργασιών, όπως είναι και οι διαδικασίες σύνθεσης πλαισίου και καλέσματος σε κοινά σχήματα. Για εμάς, όπως θα περιγραφεί και παρακάτω, τα ζητήματα που τίθενται από τη συγκυρία και τα οποία αποτελούν και τους βασικούς άξονες της Γενικής Συνέλευσης στις 2/3, είναι ζητήματα που δεν μπορούμε να τα αναλύσουμε, πολλώ δε μάλλον να αντιμετωπίσουμε, ή να αναχαιτίσουμε πλευρές τους, αναπαράγοντας χρόνιες παθογένειες που σχετίζονται με το σεχταρισμό, τις αυθεντίες και την περιχαράκωση, ενώ παράλληλα η βασική συνθήκη που επικαθορίζει όλα αυτά τα ζητήματα είναι εκείνη της μνημονιακής πολιτικής από την Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ.
Το σχέδιο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ για το νέο ασφαλιστικό έρχεται να βάλει άλλο ένα λιθαράκι σε όσα επέβαλαν τα προηγούμενα μνημονιακά μέτρα και να ολοκληρώσει το καθεστώς εργασιακού μεσαίωνα για τους εργαζομένους και την νεολαία. Η τομή αυτή επιδιώκει να καταργήσει τεράστιο κομμάτι των ασφαλιστικών δικαιωμάτων, που με αγώνες μέχρι τώρα οι εργαζόμενοι έχουν κατοχυρώσει: η μετατροπή του χαρακτήρα του ασφαλιστικού από (έστω και σε μικρό βαθμό) αναδιανεμητικό σε κεφαλαιοποιητικό είναι κάθε άλλο παρά ζήτημα ορολογίας. Πρόκειται για την ακόμα μεγαλύτερη -έστω και έμμεση- μείωση του πραγματικού μισθού με την σταδιακή απόσυρση κράτους και εργοδοσίας από την κάλυψη της περίθαλψης και της συνταξιοδότησης και τη μεταφορά του βάρους αυτού εξ’ ολοκλήρου στις πλάτες των εργαζομένων. Απέναντι σε αυτή την κίνηση ξεδιπλώνονται το τελευταίο διάστημα μαζικές κινητοποιήσεις και απεργίες με δυναμική παρουσία ιδίως των κλάδων που φαίνεται να πλήττονται περισσότερο, δηλαδή των αγροτών, των δικηγόρων και των μηχανικών. Για εμάς, όμως, είναι ιδιαίτερα κρίσιμο να δούμε πώς οι φοιτητές/τριες και απόφοιτοι/ες τμημάτων όπως το δικό μας, οι οποίοι βρίσκονται συνεχώς στις συμπληγάδες ετεροαπασχόλησης, ελαστικής και μαύρης εργασίας, ανεργίας και μετανάστευσης, θα μπουν στη μάχη για τη δυνατότητα αξιοπρεπούς ζωής στη χώρα στην οποία μεγάλωσαν.
Ταυτόχρονα, παραμένει ενεργό το ζήτημα του «Εθνικού διαλόγου» και του νομοσχεδίου Φίλη για την εκπαίδευση. Δεν μας εκπλήσσει, καταρχάς, καθόλου το γεγονός ότι η ηγεσία του Υπ. Παιδείας, συνεχίζει την παράδοση αρκετών προκατόχων της κάνοντας μια κίνηση που προσπαθεί να δείξει μια υποτιθέμενη «συναίνεση» γύρω από το νέο νομοσχέδιο. Αυτό προφανώς είναι ο περιβόητος εθνικός διάλογος, ένας «διάλογος»- μάλλον μονόλογος- μεταξύ μεταρρυθμιστών συμβούλων των Υπουργών που έφεραν τα πιο αντιδραστικά μέτρα για την εκπαίδευση τα προηγούμενα χρόνια (π.χ. Γιαννάκου, Διαμαντοπούλου). Απέναντι σε αυτή την προσπάθεια όμως ο Φίλης βρήκε τόσο τους εκπαιδευτικούς όσο και τους ίδιους τους φοιτητικούς συλλόγους, οι οποίοι με μαζικές κινητοποιήσεις σε κάθε χώρο όπου θα συνεδρίαζε η επιτροπή εθνικού διαλόγου κατάφεραν να σπάσουν τη διαδικασία όχι μία, αλλά τέσσερις φορές! Άλλωστε, οι διαρροές γύρω από το νομοσχέδιο μέχρι στιγμής προμηνύουν νέα επίθεση στην καθημερινότητα και την εργασιακή προοπτική της σπουδάζουσας νεολαίας, με μια από τις βασικές κατευθύνσεις να είναι η συγχώνευση ή/ και το κλείσιμο σχολών και τμημάτων, δηλαδή ένα «Σχέδιο Αθηνά ΙΙ», γεγονός που σίγουρα θα αφορά και τμήματα όπως το δικό μας όπου ο Φ.Σ. κινητοποιήθηκε έντονα την περίοδο του Σχεδίου Αθηνά Ι.
Τέλος, το ζήτημα του προσφυγικού και του μεταναστευτικού αναδεικνύεται πλέον σε μείζον ζήτημα, όχι μόνο για την Ελλάδα αλλά συνολικά για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα «παιχνίδια ισχύος» μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (βλ. ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία) και οι επεμβάσεις τους σε μια σειρά χωρών, όπως είναι και η Συρία, έχουν δημιουργήσει μια εκρηκτική κατάσταση, η οποία γεννά και τεράστιες προσφυγικές ροές προς τις χώρες της Δύσης. Η επιλογή πολλών χωρών της Ευρώπης να κλείσουν τα σύνορά τους σημαίνει εκ των πραγμάτων ότι οι πρόσφυγες, ήδη τσακισμένοι από το ταξίδι τους προς την επιβίωση, εγκλωβίζονται στις χώρες εισόδου, γεγονός που μετά και τα τελευταία γεγονότα, σημαίνει ότι η Ελλάδα απομονώνεται ολοένα και περισσότερο και επί της ουσίας, ανεξαρτήτως των πολιτικών παιχνιδιών που παίζονται, πετιέται έξω από τη συνθήκη Σένγκεν από την ίδια την ΕΕ. Το τραγικό σε αυτή τη συγκυρία είναι ότι η ΕΕ παρά τις τεράστιες ευθύνες που έχει για την κατάσταση που επικράτησε σε χώρες όπως η Συρία, αυτή τη στιγμή επιλέγει να αποποιηθεί την όποια ευθύνη σε σχέση με τη διαχείριση των προσφυγικών ροών, επιλέγοντας να τους στέλνει είτε στο θάνατο στον πάτο του Αιγαίου είτε σε στρατόπεδα συγκέντρωσης στην Ελλάδα. Ταυτόχρονα και η ελληνική Κυβέρνηση πιστή στο νεοφιλελεύθερο δόγμα της Ε.Ε., όχι μόνο δεν δημιουργεί τις κατάλληλες συνθήκες περίθαλψης και στέγασης των προσφύγων αλλά επιτρέπει και στο νεοναζιστικό μόρφωμα της Χρυσής Αυγής να οξύνει το ρατσιστικό της μένος με κινήσεις όπως ο εμπρησμός του στρατοπέδου στα Γιαννιτσά.
Στα καθ’ ημάς, ο φοιτητικός σύλλογος Πολιτικού δεν έχει καταφέρει να συνεδριάσει σε επίπεδο Γενικής Συνέλευσης από το Νοέμβρη, πριν την επέτειο του πολυτεχνείου, γεγονός ιδιαίτερα αρνητικό ειδικά αν κανείς το συνδυάσει με το ότι όσες αποφάσεις παίρνονται τους τελευταίους μήνες είναι από Διοικητικά Συμβούλια, τα οποία ειδικά τη φετινή χρονιά τείνουν να υποκαταστήσουν τη δημοκρατικότερη διαδικασία του Φ.Σ. Όσον αφορά το συγκεκριμένο, για εμάς οι ευθύνες βαραίνουν περισσότερο από κάθε άλλον τις καθεστωτικές παρατάξεις ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, οι οποίες εδώ και χρόνια επιλέγουν να υπονομεύουν διαρκώς τις διαδικασίες του φοιτητικού μας συλλόγου. Από τη μία η ΔΑΠ- ΝΔΦΚ έχει πάρει την επιλογή να απέχει από τις Γενικές Συνελεύσεις εδώ και τέσσερα χρόνια (!) ενώ ταυτόχρονα η παρουσία της στα Δ.Σ. είναι από αναιμική έως και ανύπαρκτη. Από την άλλη και η ΠΑΣΠ επιλέγει να μην υπογράφει στα Δ.Σ για τη διεξαγωγή Γ.Σ. με αστεία επιχειρήματα τα οποία δεν μπορούν να καλύψουν πάντως τη διάθεσή τους να μην συζητά ο Φοιτητικός μας Σύλλογος, να μην μπορεί να παίρνει αγωνιστικές αποφάσεις. Και οι δύο αυτές πολιτικές δυνάμεις πέραν των παραπάνω επιλέγουν να κατασυκοφαντούν όχι μόνο τις πολιτικές δυνάμεις της Αριστεράς που επιλέγουν να δίνουν βάρος στις συλλογικές διαδικασίες αλλά ακόμα και τις ίδιες τις διαδικασίες αυτές ως μη γενόμενες, μη αποφασιστικές κλπ. Ωστόσο, δεν αποποιούμαστε των ευθυνών μας για το γεγονός ότι οι διαδικασίες του Φ.Σ. απέχουν πολύ από διαδικασίες ουσιαστικά, κι όχι κατ’ επίφαση, δημοκρατικές, στις οποίες να εμπλέκονται όλοι/όλες και οι οποίες να σχετίζονται με πρακτικές στις οποίες κάθε μέλος του Συλλόγου θα θέλει να υλοποιεί, γιατί μπορεί να δει εαυτόν σε αυτές. Υπ’ αυτή την έννοια, θεωρούμε πως έχουμε ακόμη πολύ δουλειά ως προς την ουσία των ρημάτων «συναποφασίζουμε» και «συνυλοποιούμε».
Απέναντι λοιπόν σε όλα αυτά, εμείς ως ΡΑΣ- ΕΑΑΚ και ΑΡΕΝ Πολιτικού, καλούμε όλους/ες τους φοιτητές και τις φοιτήτριες να συμμετάσχουν στη Γενική Συνέλευση την Τετάρτη 2/3 στις 2 μ.μ. στο αμφιθέατρο 16 ώστε να συζητήσουμε από κοινού πώς θα γίνουμε η γενιά που ανάμεσα στην ανεργία και τη μετανάστευση θα επιλέξουμε τη ρήξη με όσους κάνουν τα όνειρα μας για ζωή και δουλειά με δικαιώματα και αξιοπρέπεια, εφιάλτη!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου