ΑΠΟΦΟΙΤΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ:
EΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ & ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
''ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ''

Μια πολύ ενδιαφέρουσα και διαφωτιστική έρευνα διεξήγαγε ερευνητική ομάδα του Παντείου Πανεπιστημίου, συλλέγοντας στοιχεία σχετικά με την επαγγελματική απορροφισημότητα των αποφοίτων των ελληνικών πανεπιστημίων. Η έρευνα διεξήχθη ανά επιστημονικούς κλάδους και καταπιάστηκε με ζητήματα ανεργίας, ετεροαπασχόλησης, μισθών, εργασιακών σχέσεων κ.α. H σχετική έρευνα δεν μπορούσε φυσικά παρά να συμπεριλαμβάνει και το κλάδο των Πολιτικών Επιστημών. Είναι χρήσιμο να αναφερθεί οτι οι σχολές και τα τμήματα, τα οποία ανήκουν στο δικό μας κλάδο είναι αυτά των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης ανά την Ελλάδα, καθώς και το τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας της Παντείου. Είναι ξεκάθαρο ότι τα στοιχεία της έρευνας επιβεβαιώνουν μια σειρά από βασικά και πάγια προβλήματα σε σχέση με την επαγγελματική μας κατοχύρωση και προοπτική συνολικότερα αφού μεταξύ άλλων, στο κλάδο μας χρεώνονται τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας, ετεροαπασχόλησης, αλλά και μερικής απασχόλησης. Τη δυσχερή θέση των αποφοίτων του κλάδου μας καταδεικνύουν τα ποσοστά ανεργίας και μερικής απασχόλησης τα οποία αγγίζουν το 50%, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται στο ποσοστό όσοι εργάζονται σε άσχετο από το αντικείμενο τους εργασιακό χώρο. Η έρευνα μάλιστα καταπιάνεται ειδικότερα με το πρόβλημα της ετεροαπασχόλησης, και επιβεβαιώνει τα ρεκόρ του κλάδου μας και στο συγκεκριμένο τομέα. Για το υπόλοιπο δηλαδή 50% το οποίο εργάζεται, μόλις το 36,3% το κάνει σε σχετική με το αντικείμενο σπουδών θέση εργασίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 14,1% των αποφοίτων εργάζεται στο τομέα του ‘‘Λιανικού εμπορίου και της κατασκευής αυτοκινήτων’’, ενώ το 10,5% στους τομείς της ‘‘Μεταποιητικής βιομηχανίας, των μεταφορών και της επικοινωνίας’’, δηλαδή σε αντικείμενα παντελώς άσχετα με το αντικείμενο σπουδών. Ενδεικτικό της έλλειψης επαγγελματικής κατοχύρωσης των αποφοίτων του κλάδου μας είναι ότι το 86,1% δεν έχει άδεια άσκησης επαγγέλματος, ποσοστό που αποτελεί το 2^ο χειρότερο ρεκόρ για το σύνολο των επιστημονικών κλάδων. Στη συνέχεια, σε ερώτηση που έγινε σε σχέση με τα αίτια της ανεργίας το 83,2% των ερωτηθέντων απάντησε ότι ‘‘δεν υπάρχουν θέσεις για την ειδικότητα μου’’, επιβεβαιώνοντας με ξεκάθαρο τρόπο την αναντιστοιχία μεταξύ του επιστημονικού μας αντικειμένου και των θέσεων εργασίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ερώτηση ‘‘για ποιο λόγο θα προχωρούσατε σε μεταπτυχιακές σπουδές’’ τα 2/3 των ερωτηθέντων (ποσοστό ρεκόρ για το σύνολο των κλάδων) απαντάνε πως η απόφαση τους θα σχετίζοταν με την προσπάθεια εύρεσης εργασίας στο αντικείμενο σπουδών και τη καλύτερη επαγγελματική σταδιοδρομία, γεγονός που φανερώνει ότι οι μεταπτυχιακές σπουδές στη πραγματικότητα έρχονται να αντικαταστήσουν την έλλειψη επαγγελματικών δικαιωμάτων στο πτυχίο. Επίσης σημαντικό να αναφερθεί είναι ότι το 62,6% θεωρεί πως το αντικείμενο εργασίας δεν σχετίζεται με το περιεχόμενο σπουδών τους. Ενδεικτικό των συνθηκών εργασίας των αποφοίτων του κλάδου είναι ότι το 64,1% των ερωτηθέντων απάντησε πως αμείβεται με αποδοχές περίπου 950 ευρώ μηνιαίως. Χαρακτηριστική είναι η απάντηση του 63,1% των ερωτηθέντων ότι έχουν εργαστεί τουλάχιστον μια φορά μέχρι σήμερα περιστασιακά και επισφαλώς, δηλαδή υπό συνθήκες τέτοιες, που να μην εξασφαλίζεται μακροπρόθεσμα το εργασιακό τους μέλλον. Επιπλέον, αξιοσημείωτο είναι ότι το 68,3% των απασχολούμενων αποφοίτων, που εργάζεται με σύμβαση έργου, το κάνει με ευέλικτη, προσωρινή σχέση εργασίας. Έτσι, ο βραχνάς για τους απασχολούμενους γίνεται διπλός, αφού συνδυάζεται με ελαστικές σχέσεις εργασίας (όχι σταθερά ωράρια κλπ.). Τέλος, περίπου το 80% των αποφοίτων του κλάδου μας θεωρεί ότι η πρακτική άσκηση δεν συμβάλλει κατά κανένα τρόπο στην επαγγελματική προοπτική, αλλά αντιθέτως φαίνεται να καλύπτει πάγιες ανάγκες του κράτους για ευέλικτο και αναλώσιμο δυναμικό (πχ. ανασφάλιστη άσκηση αποφοίτων στον ΟΣΕ με πενιχρή αμοιβή).

Στόχος του παρόντος κειμένου που παρουσιάζει τμήμα της έρευνας του Παντείου πανεπιστημίου είναι να συμβάλλει στη κουβέντα που έχει ανοίξει εδώ και ένα διάστημα στο φοιτητικό μας σύλλογο σε σχέση με την επαγγελματική μας κατοχύρωση και προοπτική. Η κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων στο πτυχίο της σχολής εξασφαλίζει στον απόφοιτο σαφή αντιστοιχία με ένα συγκεκριμένο επάγγελμα. Αυτό σημαίνει ότι ο απόφοιτος μιας άλλης σχολής που δεν του κατοχυρώνονται αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα δεν μπορεί να εργαστεί και στο αντίστοιχο επάγγελμα. Επιπροσθέτως τα κατοχυρωμένα κοινά επαγγελματικά δικαιώματα δεν επιτρέπουν την έκθεση των εργαζόμενων (πλέον) πτυχιούχων στις διαθέσεις του κάθε εργοδότη. Η κατοχύρωση κοινων επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων λειτούργει και ως δικλείδα ασφάλειας για τη διατήρηση αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας και κυρίαρχα την αποφυγή της εισόδου του εργαζόμενου στον φαύλο κύκλο της ανεργίας και της ημιαπασχόλησης. Αυτό συμβαίνει γιατι η ύπαρξη των επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων δίνει και τη δυνατότητα συλλογικής υπεράσπισής τους με περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας από το να τα διαπραγματεύονταν ατομικά. Έτσι γίνεται μάλλον ξεκάθαρο ότι στην ουσία με τις υφιστάμενες συνθήκες αποτελούμε απλώς μια δεξαμενή πτυχιούχων που καλύπτει τις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς και δεν εντασσόμαστε σε μια συγκεκριμένη επαγγελματική κατηγορία. Όλα αυτά, την ίδια ώρα που το δίπτυχο ‘‘ατομισμός-ανταγωνισμός’’ αντηχεί με κάθε ευκαιρία στο κυρίαρχο λόγο καθηγητών και αντιδραστικών φοιτητικών παρατάξεων (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ) που ανταγωνίζονται στο ποιος θα εκφράσει καλύτερα την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα πανεπιστήμια, η συνειδητοποίηση των αιτιών που παράγουν τη δυσμενή πραγματικότητα για τους αποφοίτους του Πολιτικού θα πρέπει να οδηγήσει στην ενίσχυση της συλλογικότητας και στην οικοδόμηση αντιστάσεων για την υπεράσπιση των συμφερόντων της μελλοντικής εργαζόμενης πλειοψηφίας. Απέναντι σε αυτή τη κατάσταση, αλλα και τις διάφορες πολιτικές που την στηρίζουν διάφορα κόμματα και παρατάξεις, γίνεται ξεκαθαρο πως ο Φ.Σ Πολιτικου πρέπει να κινηθεί αποφασιστικά στη κατεύθυνση απόκτησης επαγγελματικών δικαιωμάτων κατοχυρωμένων στο πτυχίο. Πιο συγκεκριμένα θεωρούμε αναγκαία την επαναφορά στο προηγούμενο καθεστώς επαγγελματικής κατοχύρωσης, όπου οι απόφοιτοι είχαν δικαίωμα συμμετοχής στον ΑΣΕΠ εκπαιδευτικών (Π12/κοινωνιολογία) με μοριοδότηση. Είναι σαφές ότι το μέτωπο της κυβερνητικής πολιτικής στην εκπαίδευση είναι ανοικτό. Είναι ακόμα πιο σαφές όμως ότι μια σειρά από νεολαιίστικους αγώνες της περασμένης περιόδου κατάφεραν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό να επιβάλλουν προσχώματα στην εφαρμογή της εκπαιδευτικής πολιτικής. Το φοιτητικό κίνημα για ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση χωρίς διαχωρισμούς με όλα τα δικαιώματα σε ένα ενιαίο πτυχίο που αναπτύχθηκε την περίοδο «ανωτατοποίησης» των ΤΕΙ, το νικηφόρο κίνημα ενάντια στην αναθεώρηση του αρ.16 του Συντάγματος, ενάντια στο νέο νόμο-πλαίσιο της πειθάρχησης του φοιτητικού σώματος και της καταστολής του φοιτητικού κινήματος (με στόχο την δημιουργία πειθαρχημένων αποφοίτων-μελλοντικών εργαζομένων και την ευκολότερη προώθηση του συνόλου της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης) δείχνουν το δρόμο που πρέπει να βαδίσουμε. Στις διασπάσεις των σχολών, στην εξατομίκευση των πτυχίων, στην εντατικοποίηση και πειθάρχηση των φοιτητών, στους δυο κύκλους σπουδών και τη βάθυνση των ειδικεύσεων, στο επιδιωκόμενο ατελέιωτο κυνήγι δεξιοτήτων, στην κατάργηση της δωρεάν εκπαίδευσης έχουμε απαντήσει και θα συνεχίσουμε να απαντάμε με τη δύναμη των συλλογικών μας αγώνων. Οι συλλογικές μας δράσεις και αντιστάσεις είναι το μόνο όπλο που μπορεί να πετύχει νίκες και να μας κατοχυρώσει τα δικαιώματά μας τό

σο στην εκπαίδευση όσο και μελλοντικά στο χώρο της εργασίας. Συνεχίζουμε στο δρόμο που χάραξε ο Φοιτητικός μας Σύλλογος με την αγωνιστική τοποθέτηση του ενάντια στην Αξιολόγηση!

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΡΑ

ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ…

…ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΜΕΤΡΑ!