23 χρόνια...

..συμπληρώνονται σήμερα από τη δολοφονία του 38χρονου καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα από μέλη της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας κατά τη διάρκεια μαθητικών κινητοποιήσεων. 

Το χρονικό (ενός προαναγγελθέντος;) θανάτου:

Το φθινόπωρο του 1990, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανακοινώνει πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία που προβλέπει μεταξύ άλλων λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, κατάργηση της δωρεάν παροχής συγγραμμάτων, επιβολή χρονικού ορίου στις σπουδές, πιθανό περιορισμό του πανεπιστημιακού ασύλου, επιβολή ομοιόμορφης ενδυμασίας, έπαρση της σημαίας κ.ά. Οι πρώτες καταλήψεις ξεκινούν στα τέλη Οκτωβρίου του 1990 ενώ, μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, τα υπό κατάληψη γυμνάσια και λύκεια φτάνουν το 70% του συνόλου. Ταυτόχρονα γίνονται πολλές πορείες διαμαρτυρίας με συμμετοχή μεταξύ 10.000 και 30.000 ατόμων, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής. Με το νέο χρόνο, όμως, οι μαθητές και φοιτητές αποφασίζουν τη συνέχιση των καταλήψεων στα ΑΕΙ, τα ΤΕΙ και σε 1.800 από τα 3.014 γυμνάσια και λύκεια της χώρας. Ως απάντηση, ο υπουργός Παιδείας, Βασίλης Κοντογιαννόπουλος, δηλώνει ότι όσοι συμπληρώσουν 50 αδικαιολόγητες απουσίες λόγω των καταλήψεων θα χάσουν τη χρονιά (οποιαδήποτε ομοιότητα με την εκδικητική απώλεια του χειμερινού εξαμήνου στη Νομική Αθηνών το 2013-4 δεν κρίνεται καθόλου τυχαία!) .

Στις 07.01.1991, ημέρα επανέναρξης των μαθημάτων μετά τις γιορτές, οι καταλήψεις συνεχίζονται ενώ η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) κηρύσσει στάση εργασίας και καλεί τους καθηγητές να βρίσκονται έξω από τα σχολεία «για να συμβάλουν στην αποτροπή προκλήσεων που ίσως επιχειρηθεί να δημιουργηθούν» καθώς έχει γίνει αντιληπτό ότι ο κομματικός μηχανισμός της Νέας Δημοκρατίας έχει κινητοποιήσει ομάδες «αγανακτισμένων γονέων» για να «σπάσουν» τις καταλήψεις. Από το πρωί της μέρας σημειώνονται μικροεπεισόδια μεταξύ γονέων και καταληψιών, καθηγητών και δημοτικών συμβούλων. Οι καθηγητές αρνούνται να βάλουν απουσίες στους μαθητές και ο υπουργός αποφασίζει την πειθαρχική δίωξή τους, ενώ την επόμενη μέρα, ομάδες ροπαλοφόρων εισβάλουν σε σχολεία και τραυματίζουν μαθητές, υπό τα απαθή βλέμματα των αστυνομικών οργάνων.

Στις 08.01.1991, στις 19.30 το απόγευμα, στην Πάτρα περί τα τριάντα στελέχη της ΟΝΝΕΔ Πάτρας, με επικεφαλής τον τοπικό πρόεδρο της οργάνωσης Ιωάννη Καλαμπόκα, επιτίθενται οπλισμένοι κατά των μαθητών στην κατάληψη του Πολυκλαδικού Λυκείου, χωρίς όμως να επιτύχουν να διώξουν τους νέους. Μία ώρα αργότερα, η ίδια ομάδα επιτίθεται κατά του 3ου Λυκείου και καταφέρνουν να απωθήσουν τους ελάχιστους μαθητές που βρισκόταν στο χώρο. Σε λίγο, συγκεντρώνονται έξω από το λύκειο δεκάδες μαθητές, καθηγητές, γονείς, δημοτικοί σύμβουλοι της αντιπολίτευσης. Τα στελέχη της ΟΝΝΕΔ αρνούνται να υποχωρήσουν από την «αντικατάληψη» και δηλώνουν ότι θα παρατείνουν την κατάληψη του Λυκείου μέχρι αυτό να λειτουργήσει ξανά κανονικά. Σύντομα, τα πνεύματα οξύνονται και αρχίζουν οι συγκρούσεις μεταξύ των δύο πλευρών με εκσφενδονίσεις αντικειμένων, ενώ σημειώνονται οι πρώτοι τραυματισμοί.|

Γύρω στις 23.30 το βράδυ, ομάδα καθηγητών και γονέων επιχειρεί να μπει στο κτίριο. Με το άνοιγμα της πόρτας τα μέλη της ΟΝΝΕΔ επιτίθενται στον κόσμο με σιδερολοστούς, καδρόνια και τσιμεντόλιθους. Ο καθηγητής μαθηματικών και μέλος του Εργατικού Αντι-ιμπεριαλιστικού Μετώπου (ΕΑΜ), Νίκος Τεμπονέρας, πέφτει θανάσιμα τραυματισμένος, με ανοιγμένο το κρανίο από το σιδερολοστό του Ι.Καλαμπόκα. Μεταφέρεται στο νοσοκομείο κλινικά νεκρός και το πρωί της 09.01.1991 παύουν όλες οι ζωτικές λειτουργίες του. Στο νοσοκομείο μεταφέρονται επίσης άλλα τέσσερα άτομα σε σοβαρή κατάσταση και δεκάδες με ελαφρότερα τραύματα. Η ομάδα του Καλαμπόκα εξαφανίζεται ανενόχλητη αφού η αστυνομία κάνει την εμφάνισή της, όταν τα επεισόδια έχουν τελειώσει. Οι αυτόπτες μάρτυρες καταγγέλλουν ως φυσικούς αυτουργούς τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου Ι. Καλαμπόκα, το στέλεχος της ΟΝΝΕΔ Α. Μαραγκό και τον συντροφό τους Σ. Σπίνο.

Τις επόμενες μέρες, η νεανική εξέγερση κλιμακώνεται και δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτών συγκρούονται με τα ΜΑΤ στην Πάτρα, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ενώ ο υπουργός Παιδείας Β. Κοντογιαννόπουλος παραιτείται.

23 χρόνια μετά και το πολυνομοσχέδιο Κοντογιαννόπουλου (όπως και όλα τα επόμενα νομοσχέδια Υπουργών της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ) και ό,τι αυτό συνεπαγόταν μένει στα συρτάρια λόγω των συνεχών νικηφόρων αγώνων σε σχολεία και Πανεπιστήμια!

23 χρόνια μετά και τα πολιτικά παιδιά του δολοφόνου Καλαμπόκα (ο οποίος σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερος ενώ ο τότε δικηγόρος του είναι εκλεγμένος βουλευτής της επίσης δολοφονικής Χρυσής Αυγής!), οι νεολαίοι της ΟΝΝΕΔ και της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, χρησιμοποιούν ακριβώς τις ίδιες πρακτικές με τους τραμπούκους καθοδηγητές τους ενώ ταυτόχρονα «καταδικάζουν» υποτίθεται τη βία «απ’ όπου κι αν προέρχεται». Κανείς μας δεν μπορεί άλλωστε να ξεχάσει τους πληρωμένους μπράβους που έφερε η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Πολιτικού στις εκλογές του Φοιτητικού μας Συλλόγου πέρυσι όταν κατάλαβε ότι δεν μπορεί να νοθεύσει το αποτέλεσμα και να εξασφαλίσει όσα η πολιτική της παρουσία στο Σύλλογο όλη τη χρονιά δεν μπόρεσε!

Εμείς από την πλευρά μας, όντας το πολιτικό εκείνο μόρφωμα που «γεννήθηκε» στο φοιτητικό κίνημα εναντίον του ν.Κοντογιαννόπουλου, όντας οι νεολαίοι που φωνάζουμε σε κάθε μάχη που δίνουμε μέσα και έξω από το Παν/μιο ότι «ο Τεμπονέρας ζει και μας οδηγεί» δηλώνουμε απερίφραστα ότι δεν ξεχάσαμε και δεν συγχωρήσαμε ποτέ! Δηλώνουμε απερίφραστα ότι ο κυβερνητικός αυταρχισμός, η κυβερνητική τρομοκρατία, οι τραμπούκικες πρακτικές τους όπως τότε, πολύ περισσότερο τώρα όχι απλά δεν μας τρομάζουν αλλά μας εξοργίζουν! Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι η νεολαία που θέλουν να διαγραφεί από το χάρτη θα τους γυρίσει για άλλη μια φορά την πλάτη και θα βάλει φρένο στα σχέδιά τους  όπως έκανε πριν από 23 χρόνια, όπως κάνει τόσες δεκαετίες! Εμείς τους νεκρούς «μας», αυτούς που δολοφονήθηκαν από κράτος και παρακράτος, άλλωστε, δεν τους τιμάμε με τελετές και δακρυσμένα μάτια αλλά τους έχουμε στο μυαλό και στην καρδιά μας κάθε μέρα, τους αισθανόμαστε δίπλα μας στους μικρούς και μεγάλους μας αγώνες για δημόσιο- δωρεάν-δημοκρατικό Πανεπιστήμιο, για ζωή και μέλλον με αξιοπρέπεια!

 

Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση
σχήμα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης