Προσοχή στο μεγάλο αδερφό!

Το προηγούμενο διάστημα γίναμε μάρτυρες της βίαιης καταστρατήγησης του ασύλου με την επιβολή σώματος security στους χώρους του Πανεπιστημίου. Η είδηση δεν έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία, στο βαθμό που νομικά το άσυλο είχε καταργηθεί με το νόμο Διαμαντοπούλου (και μετέπειτα με το νόμο Αρβανιτόπουλου) σύμφωνα με τον οποίο το πανεπιστημιακό άσυλο καταργείται και ο πρύτανης είναι «υπεύθυνος για τη λήψη μέτρων για την προστασία και ασφάλεια του προσωπικού και της περιουσίας του ιδρύματος». Επομένως, η κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου στην υπουργική ατζέντα υπάρχει σαν κατεύθυνση περίπου 4 χρόνια. Γιατί όμως, καθυστερεί ακόμη και σήμερα η κατάργησή του, και ποιοί εν τέλει είναι οι υλοποιητές αυτής της κατεύθυνσης;

 

Σίγουρα, οι περισσότεροι θα πρόσεξαν την περιβόητη αφίσσα της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, της κυβερνητικής παράταξης - με τον τίτλο «Μεταρρυθμίσεις τώρα ή ποτέ». Πρόκειται για ένα κείμενο 5 προτάσεων για την προσαρμογή του ελληνικού Πανεπιστημίου στις συνθήκες της Ελλάδας του Μνημονίου. Μεταξύ αυτών των 5, πολύ χαρακτηριστική είναι η πρόταση για «τη δημιουργία ομάδων φύλαξης μέσα στα Ιδρύματα υπό την εποπτεία της Ελληνικής Αστυνομίας». Είναι σαφές, ότι σε συνθήκες ανεργίας στο 65% στους νέους, σε ένα τοπίο κοινωνικής καταστροφής, με χιλιάδες άστεγους και αυτόχειρες, με τη νεολαία να βρίσκει διέξοδο στην επιστημονική μετανάστευση, χώροι όπως το πανεπιστήμιο το οποίο ιστορικά αποτελούσε πεδίο κινηματικών διεργασιών, ζύμωσης και πολιτικοποίησης του πιο μάχιμου και ριζοσπαστικού κομματιού, αυτού της νεολαίας, δεν ορίζονται σε αυτό το πλαίσιο μνημονιακής επίθεσης.

Σε αυτό το πλαίσιο, η εκλογή του νέου πρύτανη Θ. Φορτσάκη ως βασικού υλοποιητή των κυβερνητικών επιταγών, αποτελεί κίνηση ματ από πλευράς του υπουργείου, όσον αφορά στην κατάργηση του ασύλου. Και αυτό γιατί, πέρα από το γεγονός ότι η εκλογή Φορτσάκη αποτελεί συγκεκριμένη στόχευση από το ίδιο το Υπουργείο ως τον εφαρμοστή των πιο αντιδραστικών τομών που υφίσταται το ελληνικό πανεπιστήμιο, ο ίδιος αποδεικνύοντας με τον πιο εμφανή τρόπο τον ρόλο που έχει λάβει να επιτελέσει - ανακοίνωσε με το που ολοκληρώθηκε η ορκωμοσία του, την επιβολή σωμάτων security και την εφαρμογή face control στο ίδιο το το φοιτητικό σώμα κατά την είσοδό του στον χώρο του Πανεπιστημίου. Είναι προφανές, ότι κύρια στόχευση του Υπουργείου, δεν είναι ούτε η περιφρούρηση του ακαδημαϊκού χώρου, ούτε η κάλυψη των ελλείψεων που υπάρχουν στο επίπεδο της φύλαξης από πλευράς προσωπικού. Άλλωστε, το ίδιο προώθησε με τον πιο χυδαίο τρόπο τις μαζικές απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων μέρος των οποίων είχαν την ευθύνη της φύλαξης. Αντίθετα, στο στόχαστρο βρίσκεται ο φοιτητικός συνδικαλισμός και εν τέλει η ίδια η φοιτητική καθημερινοτητα. Το ιδεολογικό φορτίο που φέρει η επιβολή των security της ISS και της τακτικής του face control, είναι εκείνο της δημιουργίας κλίματος συνεχούς εποπτείας, της έγκλησης από της αστυνομικές αρχές, και της ίδιας της πειθάρχησης στα κατασταλτικά μέτρα που έχουν επιβληθεί.

Όμως, τον κύριο παράγοντα στο ζήτημα του ασύλου θα τον διαδραματίσει το ίδιο το φοιτητικό κίνημα. Είναι ξεκάθαρο, ότι, το άσυλο πέρα από το κομμάτι της νομικής του επικύρωσης, χρειάζεται την αναγκαία νομιμοποίηση από το ίδιο το φοιτητικό σώμα, την αποδοχή δηλαδή του ασύλου ως το πλαίσιο εκείνο στο οποίο οι φοιτητές θα είναι ελεύθεροι να πολιτικοποιούνται, να κοινωνικοποιούνται και να δραστηριοποιούνται. Επομένως, είναι σημαντικό να γίνει αντιληπτή η σημασία της φωνής του αμφιθεάτρου, ως εκείνης που θα έχει τον πρώτο λόγο στο ζήτημα του ασύλου. Γιατί ο φοιτητικός σύλλογος, δεν αποτελεί θεατή των εξελίξεων που έρχονται εκ των άνω, αλλά θεσμό με διαδικασίες που αποφασίζουν συλλογικά, δημοκρατικά και ανεξάρτητα.

Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση

σχήμα της

Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης

raseaak.blogspot.gr