ΧΡΥΣΟΧΟΙΔΗΣ, ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΠΡΥΤΑΝΕΙΣ:
UNA FATSA,UNA RATSA…

Στις 6 και 7 Δεκεμβρίου με αφορμή τον ένα χρόνο από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου χιλιάδες μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενοι βγήκαν στους δρόμους όλης της χώρας για να διαδηλώσουν και να απαιτήσουν ένα καλύτερο μέλλον σε εκπαίδευση και εργασία. Την στιγμή που στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση οι προτάσεις Μπαμπινιώτη για επέκταση των εξεταστικών φιλτρων και στα πανεπιστήμια η αξιολόγηση και τα ΚΕΣ χρωματίζουν το κυβερνητικό μενού των αναδιαρθρώσεων, μαθητές και φοιτητές ξεχύθηκαν με σχεδόν αυτόματο τρόπο στους δρόμους.

Από τα Χανιά μέχρι την Ξάνθη και από την Θεσσαλονίκη μέχρι τη Ρόδο η απάντηση της κυβέρνησης ήταν άμεση και ιδιαίτερα σκληρή, όπως άλλωστε αναμένονταν, σύμφωνα πάντα με τα δείγματα γραφής όλου του προηγούμενου διαστήματος (αστυνομοκρατία στα Εξάρχεια, προληπτική και μη καταστολή τη 17η Νοέμβρη). Είναι χαρακτηριστικό ότι στην πρωτεύουσα το υπουργείο ‘‘Προστασίας’’ του Πολίτη απέναντι στο μαζικότατο ποτάμι των συλαλλητηρίων επέλεξε να απαντήσει με 10.000 αστυνομικούς. Οι δυνάμεις καταστολής ακολουθόντας πιστά το δια στόματος Χρυσοχοίδη διατυπωμένο δόγμα περί ‘‘μηδενικής ανοχής’’ προχώρησαν σε περισσότερες από 800 προσαγωγές σε όλη την Ελλάδα μέσα σε 48 ώρες, ενώ εκτόξευσαν για άλλη μια φορά σωρεία δακρυγόνων και χειροβομβίδων κρότου λάμψης κατά των διαδηλωτών. Ενδεικτική των προθέσεων της αστυνομίας ήταν και η δήλωση του Χρυσοχοίδη ότι αν καθίστατο αναγκαίο θα προχωρούσε ακόμα και σε 2000 ‘‘προληπτικές’’ προσαγωγές.Φαίνεται πως σήμερα σημαίνοντα ρόλο για την αστική στρατηγική κατέχει η κατασταλτική θωράκιση του κράτους (μέσω του εκφοβισμού και της φυσικής καταστολής) απέναντι σε κάθε είδους προσπάθεια δημιουργίας μαζικών αντιστάσεων. Η στάση του κρατικού κατασταλτικού μηχανισμού απέναντι στις μαθητικές και φοιτητικές κινητοποιήσεις, με αφορμή την δολοφονία του Αλέξη, είναι ενδεικτική του τι θα επακολουθήσει από την ‘‘δημοκρατική’’ κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ…

Η έντονα κατασταλτική πολιτική όμως που ακολουθείται απέναντι στις κοινωνικές αντιστάσεις που αναπτύσσονται, καθώς και η καταπάτηση θεμελιωδών δημοκρατικών δικαιωμάτων φαίνεται να πλαισιώνονται και με ευθεία αμφισβήτηση λαικών κεκτημένων. Οι πρυτανικές αρχές του Πανεπιστημίου Αθηνών με επιστολή τους προς τον αρχηγό της ελληνικής αστυνομίας ζήτησαν τη ‘‘λήψη των αναγκαίων μέτρων για τη φύλαξη περιμετρικώς της Πρυτανείας’’ με την επισήμανση ότι ‘‘οι πέριξ του πανεπιστημίου δρόμοι, πεζόδρομοι και πεζοδρόμια δεν αποτελούν άσυλο αλλά κοινόχρηστοι χώροι’’. Έτσι κατά τη διάρκεια του πανεκπαιδευτικού συλαλλητηρίου οι αστυνομικές δυνάμεις περικύκλωσαν το χώρο μπροστά από την Πρυτανεία του Πανεπιστημίου, παραβιάζοντας το άσυλο με τρόπο πρωτοφανή. Απροκάλυπτη όμως καταπάτηση του πανεπιστημιακού ασύλου συνέβη και στο ΑΠΘ, στο οποίο μάλιστα υπήρξαν και συλλήψεις εντός του ασύλου. Ταυτόχρονα, η Νέα Δημοκρατία σε ακριβώς ίδια κατεύθυνση με τις πρυτανικές αρχές σε ανακοίνωση της ζήτησε την κατάργηση του ακαδημαικού ασύλου και κάλεσε τη κυβέρνηση να προωθήσει στο κοινοβούλιο σχετικό νομοσχέδιο. Υπό το φόβο πιθανών μαχητικών κοινωνικών διεργασιών, και έχοντας νωπές ακόμα τις Δεκεμβριανές μνήμες, άλλα και τα φοιτητικά κινήματα των προηγούμενων χρόνων, η έννοια του πανεπιστημιακού ασύλου επιχειρείται να τεθεί υπό επανεξέταση. Είναι σαφές πως ο ρόλος του πανεπιστημιακού ασύλου είναι πολύ σημαντικός στο βαθμό που είναι ο μόνος χώρος, ο οποίος ιστορικά μπόρεσε να αποτελέσει το ορμητήριο έντονων κοινωνικών διεργασιών.

Είναι ξεκάθαρο πως η όποια συζήτηση διεξάγεται γύρω από την έννοια του ασύλου δεν γίνεται με στόχο τη ‘‘πάταξη εγκληματιών κοινού ποινικού δικαίου’’ όπως προφασίζονται, άλλα την κατά μέτωπο επίθεση στα λαικά κεκτημένα σε απτό, υλικό επίπεδο άλλα και συμβολικό. Αρκεί να αναρωτηθεί κανεις πως θα μπορούσε στο σήμερα να πυροδοτηθεί μια αντίστοιχη του Πολυτεχνείου εξέγερση, με το πανεπιστημιακό άσυλο να είναι στη φορμόλη ή και θαμμένο τελεσίδικα στα χρονοντούλαπα της ιστορικής μνήμης…

ΟΣΟ ΣΠΕΡΝΟΥΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ ΚΑΙ ΑΜΦΙΣΒΗΤΟΥΝ ΤΟ ΑΣΥΛΟ

ΘΕΡΙΖΟΥΝ ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΟΥΝ ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥΣ!