Εν κρυπτώ με διαβουλέσεις κάτω από το τραπέζι ο πρύτανης του ΕΚΠΑ απλά μας ανακοίνωσε την απόφαση πρυτανικού συμβουλίου για την εφαρμογή διάταξης του καταδικασμένου από το φοιτητικό κίνημα νόμου- πλαίσιο της Γιαννάκου: αυτής που προβλέπει τη σύσταση επιτροπής από τον Κοσμήτορα, δυο μέλη ΔΕΠ, ένα μεταπτυχιακό και ένα προπτυχιακό φοιτητή εκλεγμένους στη σύγκλητο και δυο διοικητικούς υπαλλήλους με στόχο την εξέταση ζητημάτων που αφορούν διοικητικά και ακαδημαικά προβλήματα των φοιτητών.
Το ζήτημα όμως είναι πως τα προβλήματα δεν είναι στείρα διοικητικά και ακαδημαικά, τις περισσότερες φορές είναι πολιτικά. Ενώ δεν αφορούν μόνο ένα φοιτητή ατομικά αλλά το σύνολο του φοιτητικού σώματος. Για αυτό ακριβώς τον λόγο υπάρχει η συνδιοίκηση στα ιδρύματα. Πράγμα που σημαίνει πως τέτοιου είδους ζητήματα οφείλουν να λύνονται στα θεσμοθετημένα όργανα (σύγκλητος,τμήματα) με τη συμμετοχή των φοιτητών μετά από δημόσια και συλλογική συζήτηση, κατά την οποία ανοιχτά και πολιτικά παίρνουν όλοι τις ευθύνες τους και επιλύουν τα προβλήματα με τρόπο που να ισχύει καθολικά για όλους τους φοιτητές.
Η θεσμοθέτηση του συνηγόρου του φοιτητή υπερπηδά τα όργανα αυτά, δίνει μόνο ατομικές λύσεις, αποκρύπτει την πολιτική υπόσταση των προβλημάτων που ανακύπτουν και δεν εγγυάται ότι θα δεσμεύεται από τις συλλογικές αποφάσεις οργάνων, όπως οι Γ. Συνελεύσεις φοιτητών.
Η πραγματικότητα είναι πως για μια σειρά προβλημάτων που προκύπτουν όπως: το άδικο κόψιμο σε ένα μάθημα, καθυστέρηση μιας μεταγραφής, χάσιμο γραπτών, αντιδημοκρατικός λόγος καθηγητή, αυθαιρεσίες επιτηρητών και καθηγητών, δεν χρειαζόμαστε για συνήγορο τον κοσμήτορα, ένα μέλος ΔΕΠ και ένα τυχαίο φοιτητή. Είναι προβλήματα που αφορούν τα δικαιώματα μας για μια αξιοπρεπή φοιτητική καθημερινότητα και ο μόνος 'συνήγορος' μας είναι οι συλλογικές αποφάσεις και δράσεις των φοιτητικών συλλόγων!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου