ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ Φ.Σ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ
Η περίοδος που διανύουμε έρχεται να αναδείξει με πολύ έντονο τρόπο τόσο τις επιπτώσεις της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και τους τρόπους με τους οποίους επιχειρείται αυτή να ξεπεραστεί όσο και τις προκλήσεις αλλά και τις προοπτικές που δημιουργούνται σε αυτό το περιβάλλον. Η χρηματοπιστωτική κρίση που κλυδωνίζει εδώ και ένα και πλέον χρόνο τα ‘σκληρό’ πυρήνα των ισχυρών καπιταλιστικών οικονομιών της Β.Αμερικής και της Ευρώπης καταδεικνύει όχι μόνο την κενότητα των λόγων όσων προέβλεπαν ‘το τέλος της ιστορίας και των ιδεολογιών’ με την απόλυτη κυριαρχία σε οικονομικό και ιδεολογικό επίπεδο των ιδεολογημάτων του οικονομικού φιλελευθερισμού και της ελεύθερης αγοράς στις αρχές της δεκαετίας του ’90 αλλά και όλη εκείνη τη ζοφερή πραγματικότητα, που διαμορφώθηκε σταδιακά με την αλλαγή των εργασιακών σχέσεων ( ελαστικές σχέσεις εργασίας, συμπίεση μισθών, κατάργηση 8ώρου και συλλογικών συμβάσεων εργασίας, συρρίκνωση και κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων, κ.α.) την κατάρρευση του κοινωνικού κράτους ( διάλυση της δημόσιας και δωρεάν υγείας και εκπαίδευσης, άρση θεμελιωδών κεκτημένων του λαϊκού κινήματος ) και την επιβολή των πιο σκληρών νεοφιλελεύθερων δογμάτων σε όλα τα επίπεδα της κοινωνικής συγκρότησης, πάνω στην οποία δομήθηκε η παγκόσμια οικονομία τα τελευταία 20 σχεδόν χρόνια. Σε αυτό το πλαίσιο εμφανίστηκαν τα ελαστικά ωράρια, τα προγράμματα stage και τα νέα δόγματα περί flexicurity και ενοικίαση εργαζομένων για τα οποία γίνεται πολύς λόγος σήμερα αν και είναι πραγματικότητα για χιλιάδες εργαζομένους εδώ και πολλά χρόνια. . Ακόμα και αν καταργηθούν τα stage στον δημόσιο τομέα, η μεγάλη πλειοψηφία των νέων, που εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα θα συνεχίσει να δουλεύει με μπλοκάκια, stage, ανασφάλιστη εργασία, πάντα βρισκόμενη κάτω από τον κίνδυνο της απόλυσης και την ανεργία, που λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις σε όλους ανεξαιρέτως τους κλάδους.
Τι προβλέπει όμως ακριβώς ο νόμος περί Αξιολόγησης γιατί είναι τόσο κομβικής σημασίας και τι σημαίνει για όλους εμάς η επιχειρούμενη εφαρμογή του στο τμήμα μας;
Καταρχάς επειδή η έννοια της αξιολόγησης προδιαθέτει θετικά ως προς το περιεχόμενό της και επειδή στο τμήμα μας διαχέεται από τη ΔΑΠ μια πολύ στρεβλή εικόνα για την πραγματική φύση και τους σκοπούς του νόμου είναι αναγκαίο να γίνουν κάποιες διευκρινήσεις. Ο νόμος που επιχειρείται να υλοποιηθεί σε κανένα σημείο του δεν μιλά για αξιολόγηση των κτηριακών υποδομών και των τεχνικών μέσων που διαθέτουν τα ιδρύματα, ούτε για τις παροχές φοιτητικής μέριμνας ( ποιότητα σίτισης-στέγασης ) και άλλων με πιο ευρεία έννοια φοιτητικών παροχών όπως είναι η κατάσταση των φοιτητικών λεσχών ( θεατρική, κινηματογραφική,...), των διδασκαλείων ξένων γλωσσών κ.λ.π. Επίσης δεν λαμβάνεται πουθενά ως κριτήριο ή θέμα προς διερεύνηση το πιο κρίσιμο πρόβλημα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και που δεν είναι άλλο από την απουσία επαγγελματικών-εργασιακών δικαιωμάτων στα πτυχία μας και άρα την έστω και στοιχειώδη εξασφάλιση μιας κάποιας επαγγελματικής προοπτικής.
Υπό αυτές τις συνθήκες και αφού είναι ξεκάθαρο ότι η αξιολόγηση δεν έχει σαν κύριο αντικείμενό της την επίλυση των πιο βασικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε, τίθεται το ερώτημα τι εν τέλει αξιολογείται και που αποσκοπούν οι επιδιωκόμενους αλλαγές. Σαν κυρίαρχος σκοπός της αξιολόγησης τίθεται το ζήτημα της πιστοποίησης της ποιότητας των ιδρυμάτων [στην κατεύθυνση συγκρότησης του ΚΕΧΑΕ(Κοινός Ευρωπαϊκός Χώρος Ανώτατης Εκπαίδευσης, κατά τις επιταγές των συνθηκών της Μπολόνιας και της Λισαβόνας της Ε.Ε.)] με βασικά κριτήρια την αξιολόγηση του προγράμματος σπουδών του κάθε τμήματος σε σχέση με τις ανάγκες της αγοράς και ακολούθως την απορρόφηση των αποφοίτων στην αγορά εργασίας,. Είναι αυτονόητο τι σημαίνει αυτό για ένα τμήμα ανθρωπιστικών σπουδών με γενικό και σχετικά ασαφές επιστημονικό αντικείμενο σε σχέση πάντα με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας και είναι επίσης πασιφανές τι επιπτώσεις θα έχει για το τμήμα η εξάρτηση της χρηματοδότησης που θα λαμβάνει από τα παραπάνω κριτήρια όταν σχεδόν το 80% των αποφοίτων ετεροαπασχολούνται. Θα αναφερθούμε στο ζήτημα αυτό αναλυτικότερα στη συνέχεια.
Η αξιολόγηση όμως δεν μένει μόνο εκεί. Βάσει των πλήρως ιδιωτικοοικονομικών κριτήριών με τα οποία θα γίνεται αυτή , εδώ ενδεικτική είναι η εισαγωγή manager, και αναλόγως με τα αποτελέσματα της, η Α.ΔΙ.Π. μπορεί να επιβάλει αλλαγή στο πρόγραμμα σπουδών για να γίνει αυτό πιο ‘ανταγωνιστικό’, κατάτμηση τμημάτων κ.α. Αυτό προφανώς θα έχει ως αποτέλεσμα την ακόμη μεγαλύτερη εξειδίκευση και άρα την περαιτέρω συρρίκνωση των επαγγελματικών μας προοπτικών και της δυνατότητάς μας να αποκτήσουμε επαγγελματικά δικαιώματα στο πτυχίο. Η αξιολόγηση φέρνει επίσης τις πιστωτικές μονάδες. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά, ότι όλες οι δραστηριότητες εντός σχολής ( μαθήματα, παρακολουθήσεις, εργασίες) αλλά και εκτός ( σεμινάρια, ξένες γλώσσες, πρακτική άσκηση, κ.α )αντιστοιχούν σε κάποιες πιστωτικές μονάδες με βάση τις οποίες θα αξιολογείται το πτυχίο του καθενός ατομικά. Άρα οδηγούμαστε σε ένα ατελείωτο κυνήγι παρακολουθήσεων, σεμιναρίων κ.λ.π. προκειμένου ο καθένας μας με έναν εντελώς εξατομικευμένο τρόπο να κατορθώσει να πάρει ένα ‘καλό ‘ πτυχίο, προφανώς διασπασμένο και με minimum, αν υπάρχει επαγγελματική κατοχύρωση. Εκτός από την διάλυση κάθε δυνατότητας συλλογικής δράσης πάνω σε ζητήματα όπως τα επαγγελματικά δικαιώματα και η εργασιακή προοπτική αλλά και γενικότερα επιβολής μιας κατάστασης ακραίου ανταγωνισμού και εντατικοποίησης στις συνθήκες φοίτησης, που είναι και κυρίαρχη στόχευση του νόμου, η εισαγωγή πιστωτικών μονάδων θα έχει επιπτώσεις και σε άλλα επίπεδα. Σκεφτείτε π.χ. με τι όρους θα συγκροτεί η ΔΑΠ πελατειακές σχέσεις όταν θα μπορεί να παρέχει μέσω διαφόρων ψευτοσεμιναρίων και εκδηλώσεων πιστωτικές μονάδες. Στην κατεύθυνση αυτή της πολυδιάσπασης και του κατακερματισμού έρχεται να προστεθεί και το παράρτημα διπλώματος, το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο από ένας ατομικός φάκελος αναλυτικής καταγραφής δεξιοτήτων του κάθε αποφοίτου ( με βάση τη λογική των πιστωτικών μονάδων ) που διαμορφώνει προφανώς και απόλυτα εξατομικευμένους και άρα διαλυτικούς όρους όσον αφορά τη δυνατότητα συλλογικών διεκδικήσεων.
Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας λειτουργίας των πανεπιστημίων με όρους επιχειρηματικότητας και ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων που εισάγει ο νόμος της Αξιολόγησης εντάσσεται και η ρύθμιση για τις ανταποδοτικές υποτροφίες και τα δάνεια. Σε μια εντελώς νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση η ρύθμιση αυτή έρχεται να μετακυλήσει το βάρος της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης στους φοιτητές παρέχοντας σε όσους δεν έχουν τους αναγκαίους πόρους να σπουδάσουν δάνεια που θα αποπληρώνονται με επαχθείς όρους μετά το τέλος των σπουδών και υποτροφίες ως αντάλλαγμα για τις οποίες οι υπότροφοι θα δουλεύουν κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Αυτό το τελευταίο είναι πολύ σαφές αν ρίξει κανείς μια ματιά στο τι γίνεται στις πρακτικές ασκήσεις ( ανασφάλιστη εργασία, μισθοί κάτω του μισού του βασικού μισθού κ.λ.π).
Συνοψίζοντας λοιπόν η εφαρμογή του νόμου περί αξιολόγησης δεν έρχεται να επιλύσει κανένα από τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε αλλά συνδεόμενη με το συνολικότερο πνεύμα και την εφαρμογή της αναδιάρθρωσης έρχεται επιβάλλοντας εντατικούς ρυθμούς σπουδών, ασφυκτικό πλαίσιο πειθάρχησης του φοιτητικού σώματος και συμπίεσης- διάλυσης των εργασιακών προοπτικών των αποφοίτων μέσω της ειδίκευσης και της αποστοίχισης επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία να επιτύχει την παραγωγή μελλοντικών εργαζομένων που θα ορίζεται από το τρίπτυχο ευέλικτοι-πειθαρχημένοι-αναλώσιμοι. Να δημιουργήσει δηλαδή έναν τύπο εργαζομένου χωρίς δικαιώματα, μακριά από συνδικαλιστικές πρακτικές και άρα απόλυτα πειθήνιου στις επιδιώξεις και τις αυθαιρεσίες του εκάστοτε εργοδότη.
Είναι επίσης σίγουρο ότι οι επιπτώσεις μιας πιθανής εφαρμογής του νόμου μας αφορούν όλους! Είναι λοιπόν ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη για τη συγκρότηση ενός μαζικού και νικηφόρου φοιτητικού κινήματος που σε συνδυασμό με τους αγώνες των εργαζομένων θα οδηγήσει σε ανατροπή των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων σε εκπαίδευση και εργασία. Σε μια περίοδο που προωθείται όλο και πιο πολύ η ιδέα της άνευ όρων ανταγωνιστικότητας και του ατομικού δρόμου, είναι για όλους εμάς καθήκον αντλώντας δύναμη και εμπειρία από τους νικηφόρους αγώνες που προηγήθηκαν τόσο στο φοιτητικό όσο και στο ευρύτερο λαϊκό κίνημα να δώσουμε συλλογικά τη μάχη, να παλέψουμε για ένα μέλλον αξιοπρέπειας, ένα μέλλον αντίστοιχο των ονείρων και των ελπίδων μας!
‘‘Δύο κατηγορίες πάντα: Δρώντες ή θεατές…’’
Μανώλης Αναγνωστάκης
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
- Ανατροπή του νόμου-πλαίσιο, καμία εφαρμογή διάταξής του, να αποσυρθεί ο εσωτερικός κανονισμός. Καμία σκέψη για αξιολόγηση σε κανένα τμήμα!
- Καμία άδεια σε κολέγιο-ΚΕΣ, να παρθούν πίσω όσες δόθηκαν. Να σταματήσει κάθε διαδικασία νομιμοποίησης και ισοτίμησής τους. Όχι στην ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05.
- Κατάργηση των ΚΕΣ και κάθε μορφής ιδιωτικής μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Καμία σκέψη για αναθεώρηση του αρ. 16 ή παράκαμψής του.
- Κάτω τα χέρια από το άσυλο, το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό. Διεύρυνση του σε σχολεία και εργασιακούς χώρους. Όχι στην ποινικοποίηση των συλλογικών αγώνων και των μαχητικών πρακτικών του φοιτητικού κινήματος.
- Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, Δημόσια και Δωρεάν για όλους.
- Ένα ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό.
- Να αποσυρθούν οι ψηφισμένοι νόμοι για ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ, Αξιολόγηση, έρευνα και μεταπτυχιακά.
- Aπεμπλοκή της Ελλάδας από τον Κοινό Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΚΕΧΑΕ), μπλοκάρισμα της διαδικασίας της Μπολόνια, ανυπακοή στις κατευθύνσεις και οδηγίες της ΕΕ για την εκπαίδευση.
- Ενάντια στην εντατικοποίηση και την πειθάρχηση των σπουδών. Όχι στα μαζικά κοψίματα.
- Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγκοινωνίες για όλους τους φοιτητές.
- Μόνιμη, σταθερή, λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους. Όχι στην ανεργία και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας.
- Να καταργηθούν όλοι οι αντι-ασφαλιστικοί νόμοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (Πετραλιά-Ρέππα-Σιούφα). Πλήρη και διευρυμένη ασφαλιστική και υγιειονομική κάλυψη όλων των εργαζομένων, καθώς και των νέων πτυχιούχων και ανέργων.
- Άμεση νομιμοποίηση των μεταναστών, να αποκτήσουν κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα. Άσυλο σε όποιον το ζητήσει. Όχι στο ρατσισμό και την ξενοφοβία. Όχι στο Σύμφωνο Μετανάστευσης της ΕΕ
- Να διαλυθούν τώρα ΜΑΤ και ειδικές δυνάμεις καταστολής, αφοπλισμός της αστυνομίας. - Κατάργηση της χρήσης χημικών και δακρυγόνων. Να φύγουν οι χαφιεδοκάμερες από τους δρόμους.
- Κατάργηση των τρομονόμων της ΕΕ, καμία εφαρμογή τους. Κατάργηση της “ποινικοποίησης της κουκούλας” και των υπόλοιπων αυταρχικών διατάξεων που ψηφίστηκαν μετά το Δεκέμβρη.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:-Καμία εφαρμογή του νόμου περί αξιολόγησης στη σχολή
Παρά λοιπόν τις εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ περί κατάργησης των stage, παραμένει απολύτως βέβαιο ότι καμία σημαντική αλλαγή δεν πρόκειται να γίνει στο πραγματικά μεσαιωνικό πλέγμα εργασιακών σχέσεων που προετοιμάστηκε από τις κυβερνήσεις Σημίτη και εντάθηκε από την προηγούμενη κυβέρνηση της Ν.Δ. πάντα υπό τις κατευθύνσεις της Ε.Ε. και των ‘τεχνοκρατών’ των Βρυξελλών. Eκείνων που οραματίστηκαν την «άκρως ανταγωνιστική κοινωνική οικονομία της αγοράς» που προέβλεπε η Ευρωπαϊκή Συνταγματική Συνθήκη και διαπνέει και την επερχόμενη εφαρμογή της Συνθήκης της Λισσαβόνας. . Ακόμα και αν καταργηθούν τα stage στον δημόσιο τομέα, η μεγάλη πλειοψηφία των νέων, που εργάζεται στον ιδιωτικό τομέα θα συνεχίσει να δουλεύει με μπλοκάκια, stage, ανασφάλιστη εργασία, πάντα βρισκόμενη κάτω από τον κίνδυνο της απόλυσης και την ανεργία, που λαμβάνει τεράστιες διαστάσεις σε όλους ανεξαιρέτως τους κλάδους. Δεν είναι τυχαίο ότι ο νέος πρωθυπουργός δεν μίλησε καθόλου για την μεθοδευμένη μετακύληση του κόστους της κρίσης στα λαϊκά στρώματα ούτε για αλλαγή στην ακολουθούμενη νεοφιλελεύθερη πολιτική στην οικονομία και υποστήριξε ότι η λύση βρίσκεται απλώς στην πράσινη ανάπτυξη, δηλαδή σε μια σκληρά νεοφιλελεύθερη οικονομική διαχείριση με ‘περιβαλλοντικές αγωνίες’.
Ήδη, η μαχητική απεργία διαρκείας των λιμενεργατών ενάντια στην ιδιωτικοποίησηΟ πρώτος έδωσε εντολή για πογκρόμ στα Εξάρχεια με αποτέλεσμα ένα κύμα συλλήψεων, προσαγωγών, ξυλοδαρμών, ελέγχων και μια κατάσταση αστυνομοκρατίας να επικρατεί εδώ και δυο βδομάδες στην περιοχή. Η δεύτερη όχι απλά δεν έχει πει κουβέντα για απόσυρση των μέτρων που πέρασε η ΝΔ στην παιδεία, αλλά ξεκίνησε τη θητεία της με το κόψιμο της πρόσθετης διδακτικής στήριξης στα σχολεία λόγω έλλειψης κονδυλίων (και που το πήρε άρον-άρον πίσω μετά τις αντιδράσεις).
Σε συνθήκες λοιπόν εργασιακής ανασφάλειας και αποδόμησης των εργασιακών σχέσεων όπως τις ξέραμε μέχρι σήμερα η νέα κυβέρνηση ακολουθώντας τη λογική των έως τώρα εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων, όπως αυτές προωθούνται εδώ και χρόνια από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και υπό τις κατευθύνσεις τις Ε.Ε και των συνθηκών της Μπολόνια και της Λισσαβόνα, έρχεται να επιβάλει την εφαρμογή του νόμου για την αξιολόγηση ως δούρειου ίππου για την εμπέδωση του συνόλου της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης (νόμος – πλαίσιο, Κ.Ε.Σ., Ινστιτούτα Δια Βίου Μάθησης) η οποία στον πυρήνα της δεν αποσκοπεί παρά στην δημιουργία αποφοίτων-μελλοντικών εργαζομένων που θα χαρακτηρίζονται από το τρίπτυχο ευέλικτοι-πειθαρχημένοι-αναλώσιμοι. του λιμανιού του Πειραιά έφερε σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, με την δήθεν “προοδευτική” υπουργό Λούκα Κατσέλη να σπεύδει πρωτίστως να καθησυχάσει τον πρέσβη της Κίνας για τη μη ακυρωση της συμφωνίας πώλησης στην κινέζικη εταιρεία και δευτερευόντως να συνομιλήσει με τους ίδιους τους λιμενεργάτες. Ανάλογα δείγματα γραφής αντιδραστικής και αυταρχικής πολιτικής έσπευσαν να δώσουν γρήγορα-γρήγορα και τα άλλα αστέρια του κυβερνητικού σχήματος του Γιωργάκη, Μιχάλης Χρυσοχοϊδης (υπ. Δημόσιας Τάξης) και Άννα Διαμαντοπούλου (υπ. Παιδείας).
Ήδη, η μαχητική απεργία διαρκείας των λιμενεργατών ενάντια στην ιδιωτικοποίησηΟ πρώτος έδωσε εντολή για πογκρόμ στα Εξάρχεια με αποτέλεσμα ένα κύμα συλλήψεων, προσαγωγών, ξυλοδαρμών, ελέγχων και μια κατάσταση αστυνομοκρατίας να επικρατεί εδώ και δυο βδομάδες στην περιοχή. Η δεύτερη όχι απλά δεν έχει πει κουβέντα για απόσυρση των μέτρων που πέρασε η ΝΔ στην παιδεία, αλλά ξεκίνησε τη θητεία της με το κόψιμο της πρόσθετης διδακτικής στήριξης στα σχολεία λόγω έλλειψης κονδυλίων (και που το πήρε άρον-άρον πίσω μετά τις αντιδράσεις).
Σε συνθήκες λοιπόν εργασιακής ανασφάλειας και αποδόμησης των εργασιακών σχέσεων όπως τις ξέραμε μέχρι σήμερα η νέα κυβέρνηση ακολουθώντας τη λογική των έως τώρα εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων, όπως αυτές προωθούνται εδώ και χρόνια από τις κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και υπό τις κατευθύνσεις τις Ε.Ε και των συνθηκών της Μπολόνια και της Λισσαβόνα, έρχεται να επιβάλει την εφαρμογή του νόμου για την αξιολόγηση ως δούρειου ίππου για την εμπέδωση του συνόλου της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης (νόμος – πλαίσιο, Κ.Ε.Σ., Ινστιτούτα Δια Βίου Μάθησης) η οποία στον πυρήνα της δεν αποσκοπεί παρά στην δημιουργία αποφοίτων-μελλοντικών εργαζομένων που θα χαρακτηρίζονται από το τρίπτυχο ευέλικτοι-πειθαρχημένοι-αναλώσιμοι. του λιμανιού του Πειραιά έφερε σε δύσκολη θέση την κυβέρνηση, με την δήθεν “προοδευτική” υπουργό Λούκα Κατσέλη να σπεύδει πρωτίστως να καθησυχάσει τον πρέσβη της Κίνας για τη μη ακυρωση της συμφωνίας πώλησης στην κινέζικη εταιρεία και δευτερευόντως να συνομιλήσει με τους ίδιους τους λιμενεργάτες. Ανάλογα δείγματα γραφής αντιδραστικής και αυταρχικής πολιτικής έσπευσαν να δώσουν γρήγορα-γρήγορα και τα άλλα αστέρια του κυβερνητικού σχήματος του Γιωργάκη, Μιχάλης Χρυσοχοϊδης (υπ. Δημόσιας Τάξης) και Άννα Διαμαντοπούλου (υπ. Παιδείας).
ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ – ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
Τι προβλέπει όμως ακριβώς ο νόμος περί Αξιολόγησης γιατί είναι τόσο κομβικής σημασίας και τι σημαίνει για όλους εμάς η επιχειρούμενη εφαρμογή του στο τμήμα μας;
Καταρχάς επειδή η έννοια της αξιολόγησης προδιαθέτει θετικά ως προς το περιεχόμενό της και επειδή στο τμήμα μας διαχέεται από τη ΔΑΠ μια πολύ στρεβλή εικόνα για την πραγματική φύση και τους σκοπούς του νόμου είναι αναγκαίο να γίνουν κάποιες διευκρινήσεις. Ο νόμος που επιχειρείται να υλοποιηθεί σε κανένα σημείο του δεν μιλά για αξιολόγηση των κτηριακών υποδομών και των τεχνικών μέσων που διαθέτουν τα ιδρύματα, ούτε για τις παροχές φοιτητικής μέριμνας ( ποιότητα σίτισης-στέγασης ) και άλλων με πιο ευρεία έννοια φοιτητικών παροχών όπως είναι η κατάσταση των φοιτητικών λεσχών ( θεατρική, κινηματογραφική,...), των διδασκαλείων ξένων γλωσσών κ.λ.π. Επίσης δεν λαμβάνεται πουθενά ως κριτήριο ή θέμα προς διερεύνηση το πιο κρίσιμο πρόβλημα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε και που δεν είναι άλλο από την απουσία επαγγελματικών-εργασιακών δικαιωμάτων στα πτυχία μας και άρα την έστω και στοιχειώδη εξασφάλιση μιας κάποιας επαγγελματικής προοπτικής.
Υπό αυτές τις συνθήκες και αφού είναι ξεκάθαρο ότι η αξιολόγηση δεν έχει σαν κύριο αντικείμενό της την επίλυση των πιο βασικών προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε, τίθεται το ερώτημα τι εν τέλει αξιολογείται και που αποσκοπούν οι επιδιωκόμενους αλλαγές. Σαν κυρίαρχος σκοπός της αξιολόγησης τίθεται το ζήτημα της πιστοποίησης της ποιότητας των ιδρυμάτων [στην κατεύθυνση συγκρότησης του ΚΕΧΑΕ(Κοινός Ευρωπαϊκός Χώρος Ανώτατης Εκπαίδευσης, κατά τις επιταγές των συνθηκών της Μπολόνιας και της Λισαβόνας της Ε.Ε.)] με βασικά κριτήρια την αξιολόγηση του προγράμματος σπουδών του κάθε τμήματος σε σχέση με τις ανάγκες της αγοράς και ακολούθως την απορρόφηση των αποφοίτων στην αγορά εργασίας,. Είναι αυτονόητο τι σημαίνει αυτό για ένα τμήμα ανθρωπιστικών σπουδών με γενικό και σχετικά ασαφές επιστημονικό αντικείμενο σε σχέση πάντα με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας και είναι επίσης πασιφανές τι επιπτώσεις θα έχει για το τμήμα η εξάρτηση της χρηματοδότησης που θα λαμβάνει από τα παραπάνω κριτήρια όταν σχεδόν το 80% των αποφοίτων ετεροαπασχολούνται. Θα αναφερθούμε στο ζήτημα αυτό αναλυτικότερα στη συνέχεια.
Είναι κομβικής σημασίας γεγονός ότι τα κριτήρια βάσει των οποίων γίνεται η αξιολόγηση καθορίζονται πανελλαδικά από μια 15 μελή επιτροπή την Α.ΔΙ.Π.( Αρχή για τη Διασφάλιση της Ποιότητας ) η οποία όπως είναι φυσικό δεν βρίσκεται σε καμία ανάδραση με τα επιμέρους ιδρύματα και πόσο μάλλον με τα ιδιαίτερα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι φοιτητές σε καθένα από αυτά. Οι επιτροπές εσωτερικής αξιολόγησης που συγκροτούνται σε κάθε τμήμα ξεχωριστά κατά κανένα τρόπο, με βάση το νόμο, δεν παρεμβαίνουν στην διαδικασία επιλογής των κριτηρίων ούτε στη λήψη των αποφάσεων καθώς ο ρόλος τους περιορίζεται στη σύνταξη μιας έκθεσης «σύμφωνα με τα κριτήρια, τους δείκτες αξιολόγησης...τις κατευθύνσεις και τα πρότυπα που εκδίδει η Α.ΔΙ.Π.» άρα θα έχουν καθαρά συμβουλευτικό και όχι αποφασιστικό ρόλο. Η σύνδεση μεταξύ της Α.ΔΙ.Π και της επιτροπής εσωτερικής αξιολόγησης κάθε τμήματος γίνεται μέσω της επιτροπής εξωτερικής αξιολόγησης που δημιουργείται ανά τμήμα, σχολή ή ίδρυμα και η οποία λαμβάνοντας υπόψη τα πορίσματα της εσωτερικής, ελέγχει την πλήρη ή μη εφαρμογή των συστάσεων της προηγούμενης αξιολόγησης και συντάσσει μια έκθεση για τα «μέτρα που πρέπει να ληφθούν», η οποία τελικά και αποστέλλεται στην –πανταχού παρούσα- Α.ΔΙ.Π.
Είναι απόλυτα ευκρινές ότι με αυτή τη διαδικασία καθίσταται αδύνατη η οποιαδήποτε επίδραση πάνω στα κριτήρια αξιολόγησης και τις αποφάσεις που θα παίρνονται από την ΑΔΙΠ τόσο από τα επιμέρους τμήματα όσο και πολύ περισσότερο από τους φοιτητές η οποίοι σε αυτή τη διαδικασία η παρουσία τους θα είναι πραγματικά αμελητέα.
Με λίγα λόγια μια 15μελής επιτροπή ‘τεχνοκρατών’ ελεγχόμενων από το υπουργείο και τις επιλογές της κυβέρνησης θα αποφασίζει ποία είναι τα προβλήματά μας και πως πρέπει αυτά να επιλυθούν χωρίς εμείς ,μέσω των Γενικών μας Συνελεύσεων και των οργάνων που ανέδειξε όλα αυτά τα χρόνια το φοιτητικό κίνημα ως εκφραστή των συμφερόντων μας, ή ακόμα και το τμήμα να έχουμε ρόλο στη διαδικασία αυτή. Αυτά για όσους πιστεύουν ότι η αξιολόγηση έρχεται γενικά να λύσει τα προβλήματα που εμείς αξιολογούμε ως σημαντικά και ότι η απλή συμπλήρωση κάποιων ερωτηματολογίων σημαίνει ενεργό συμμετοχή στην όλη διαδικασία. Η παραπάνω δομή καταδεικνύει και το ρόλο που έρχεται να παίξει η αξιολόγηση ως προθάλαμο για την εφαρμογή των επιλογών του υπουργείου στο πεδίο των αναδιαρθρώσεων καθώς η όλη διαδικασία θα κατευθύνεται επί της ουσίας από αυτό. Έτσι μπαίνουμε και στο πιο επί της ουσίας ζήτημα που καταδεικνύει και τον σκοπό και τις πραγματικές προθέσεις του νόμου.
Δεν είναι τυχαίο ότι η προώθηση της εφαρμογής της αξιολόγησης γίνεται στο πλαίσιο της εφαρμογής του πρότυπου εσωτερικού κανονισμού λειτουργίας των ιδρυμάτων ο οποίος εμπεριέχει εκτός αυτής τις πιο κομβικές αιχμές της αναδιάρθρωσης – σχετικά με την πειθάρχηση του φοιτητικού κινήματος και την προσπάθεια διάλυσης κάθε προσπάθειας για αγωνιστικές κινητοποιήσεις μέσα από πειθαρχικά συμβούλια φοιτητών, οριοθέτηση υποχρεωτικά των εξαμήνων σε 13 εβδομάδες, σχετικά με την εντατικοποίηση των όρων φοίτησης με εισαγωγή αλυσίδων μαθημάτων, διαγραφές όσων ξεπεράσουν το όριο των 2ν ετών φοίτησης.
Περιλαμβάνει επίσης και τα 4ετή επιχειρησιακά προγράμματα που καταθέτει η κάθε σχολή στο υπουργείο προκειμένου να εγκριθεί η χρηματοδότηση της και εδώ αποδεικνύονται οι πραγματικές προθέσεις καθώς προαπαιτούμενο για να κατατεθούν τα 4ετή επιχειρησιακά πλάνα της κάθε σχολής είναι η εφαρμογή της αξιολόγησης καθώς η χρηματοδότηση γίνεται βάσει αυτής. Συνεπώς η σχολή μας που λόγω των κριτηρίων όπως αναπτύχθηκαν στην αρχή της παραγράφου θα επιτύχει χαμηλό σκορ στην αξιολόγηση θα λαμβάνει και την αντιστοίχως χαμηλή χρηματοδότηση με ότι αυτό συνεπάγεται για ένα ήδη υποχρηματοδοτούμενο τμήμα. Άρα χρηματοδότηση με βάση την αξιολόγηση που περικλείει και τον βαθμό εμπέδωσης της αναδιάρθρωσης σημαίνει και ασφυκτική οικονομική πίεση στα τμήματα για να προωθήσουν τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις αν θέλουν να επιβιώσουν.
Η αξιολόγηση όμως δεν μένει μόνο εκεί. Βάσει των πλήρως ιδιωτικοοικονομικών κριτήριών με τα οποία θα γίνεται αυτή , εδώ ενδεικτική είναι η εισαγωγή manager, και αναλόγως με τα αποτελέσματα της, η Α.ΔΙ.Π. μπορεί να επιβάλει αλλαγή στο πρόγραμμα σπουδών για να γίνει αυτό πιο ‘ανταγωνιστικό’, κατάτμηση τμημάτων κ.α. Αυτό προφανώς θα έχει ως αποτέλεσμα την ακόμη μεγαλύτερη εξειδίκευση και άρα την περαιτέρω συρρίκνωση των επαγγελματικών μας προοπτικών και της δυνατότητάς μας να αποκτήσουμε επαγγελματικά δικαιώματα στο πτυχίο. Η αξιολόγηση φέρνει επίσης τις πιστωτικές μονάδες. Τι σημαίνει αυτό πρακτικά, ότι όλες οι δραστηριότητες εντός σχολής ( μαθήματα, παρακολουθήσεις, εργασίες) αλλά και εκτός ( σεμινάρια, ξένες γλώσσες, πρακτική άσκηση, κ.α )αντιστοιχούν σε κάποιες πιστωτικές μονάδες με βάση τις οποίες θα αξιολογείται το πτυχίο του καθενός ατομικά. Άρα οδηγούμαστε σε ένα ατελείωτο κυνήγι παρακολουθήσεων, σεμιναρίων κ.λ.π. προκειμένου ο καθένας μας με έναν εντελώς εξατομικευμένο τρόπο να κατορθώσει να πάρει ένα ‘καλό ‘ πτυχίο, προφανώς διασπασμένο και με minimum, αν υπάρχει επαγγελματική κατοχύρωση. Εκτός από την διάλυση κάθε δυνατότητας συλλογικής δράσης πάνω σε ζητήματα όπως τα επαγγελματικά δικαιώματα και η εργασιακή προοπτική αλλά και γενικότερα επιβολής μιας κατάστασης ακραίου ανταγωνισμού και εντατικοποίησης στις συνθήκες φοίτησης, που είναι και κυρίαρχη στόχευση του νόμου, η εισαγωγή πιστωτικών μονάδων θα έχει επιπτώσεις και σε άλλα επίπεδα. Σκεφτείτε π.χ. με τι όρους θα συγκροτεί η ΔΑΠ πελατειακές σχέσεις όταν θα μπορεί να παρέχει μέσω διαφόρων ψευτοσεμιναρίων και εκδηλώσεων πιστωτικές μονάδες. Στην κατεύθυνση αυτή της πολυδιάσπασης και του κατακερματισμού έρχεται να προστεθεί και το παράρτημα διπλώματος, το οποίο δεν είναι τίποτε άλλο από ένας ατομικός φάκελος αναλυτικής καταγραφής δεξιοτήτων του κάθε αποφοίτου ( με βάση τη λογική των πιστωτικών μονάδων ) που διαμορφώνει προφανώς και απόλυτα εξατομικευμένους και άρα διαλυτικούς όρους όσον αφορά τη δυνατότητα συλλογικών διεκδικήσεων.
Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας λειτουργίας των πανεπιστημίων με όρους επιχειρηματικότητας και ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων που εισάγει ο νόμος της Αξιολόγησης εντάσσεται και η ρύθμιση για τις ανταποδοτικές υποτροφίες και τα δάνεια. Σε μια εντελώς νεοφιλελεύθερη κατεύθυνση η ρύθμιση αυτή έρχεται να μετακυλήσει το βάρος της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης στους φοιτητές παρέχοντας σε όσους δεν έχουν τους αναγκαίους πόρους να σπουδάσουν δάνεια που θα αποπληρώνονται με επαχθείς όρους μετά το τέλος των σπουδών και υποτροφίες ως αντάλλαγμα για τις οποίες οι υπότροφοι θα δουλεύουν κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες. Αυτό το τελευταίο είναι πολύ σαφές αν ρίξει κανείς μια ματιά στο τι γίνεται στις πρακτικές ασκήσεις ( ανασφάλιστη εργασία, μισθοί κάτω του μισού του βασικού μισθού κ.λ.π).
Συνοψίζοντας λοιπόν η εφαρμογή του νόμου περί αξιολόγησης δεν έρχεται να επιλύσει κανένα από τα πραγματικά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε αλλά συνδεόμενη με το συνολικότερο πνεύμα και την εφαρμογή της αναδιάρθρωσης έρχεται επιβάλλοντας εντατικούς ρυθμούς σπουδών, ασφυκτικό πλαίσιο πειθάρχησης του φοιτητικού σώματος και συμπίεσης- διάλυσης των εργασιακών προοπτικών των αποφοίτων μέσω της ειδίκευσης και της αποστοίχισης επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία να επιτύχει την παραγωγή μελλοντικών εργαζομένων που θα ορίζεται από το τρίπτυχο ευέλικτοι-πειθαρχημένοι-αναλώσιμοι. Να δημιουργήσει δηλαδή έναν τύπο εργαζομένου χωρίς δικαιώματα, μακριά από συνδικαλιστικές πρακτικές και άρα απόλυτα πειθήνιου στις επιδιώξεις και τις αυθαιρεσίες του εκάστοτε εργοδότη.
ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΚΟΛΕΓΙΩΝ-KEΣ
Μια άλλη σημαντική τομή στο χώρο της μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης αποτελεί η προώθηση της νομιμοποίησης και ισοτίμησης των Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ) και της αδειοδότησης των Κολεγίων – παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων στην Ελλάδα (New York College, Deree, BCA κλπ). Είναι χαρακτηριστικό οτι από την επιτροπή αδειοδότησης των κολεγίων είχαν αποχωρήσει οι εκπρόσωποι των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ, λόγω των εξευτελιστικών όρων για την ίδρυση και λειτουργία αυτών. Παρ’ όλα αυτά, ο απερχόμενος υπ. Παιδείας Σπηλιωτόπουλος πρόλαβε να κάνει ένα “αποχαιρετιστήριο δωράκι” στους κολεγιάρχες και να δώσει άδειες σε 33 από αυτά το κολέγια, με μια κίνηση που αποτελεί πραγματικό πραξικόπημα. Η αναγνώριση των ΚΕΣ περνάει και μέσα από την ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05 της ΕΕ, που προβλέπει την επαγγελματική ισοτίμηση των αποφοίτων των ΚΕΣ με αυτούς του δημοσίου πανεπιστημίου (π.χ. Τα 4ετή και 5ετή πτυχία του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου ισοτιμούνται με 3χρονα bachelor).
Συνολικά το ζήτημα των ΚΕΣ, δηλαδή της λειτουργίας επί της ουσίας ιδιωτικών πανεπιστημίων -παρακάμπτοντας το αρ. 16-, αποτελεί κορυφαίο μέτωπο για το φοιτητικό και νεολαιίστικο κίνημα, και ταυτόχρονα σημαντικό κόμβο για την πολιτική ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της ΕΕ στην εκπαίδευση και τη διαδικασία της Μπολόνια. Αποτελεί επίσης καίριο ζήτημα και για τους χιλιάδες μαθητές που πετιούνται έξω από το πανεπιστήμιο με τη βάση του 10 και αποτελούν την καλύτερη πελατεία για τα ψευτο-κολέγια. Φαίνεται ότι για την κυβέρνηση, παλιά και νέα, αυτοί οι μαθητές είναι ανίκανοι να φοιτήσουν στο δημόσιο πανεπιστήμιο, αλλά ικανοί να πληρώσουν για να φοιτήσουν στις “ισότιμες” ιδιωτικές σχολές.. Η αναγνώριση των ΚΕΣ και πιστοποίηση των τίτλων σπουδών που εκδίδουν οδηγεί σε κατάργηση εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων, στην απαξίωση των πτυχίων και της εργασιακής προοπτικής του συνόλου των αποφοίτων. Τέλος, η αναγνώριση των ιδιωτικών κολλεγίων συντελεί στη διάσπαση των γνωστικών αντικειμένων και των ενιαίων πτυχιών, ενώ αποτελεί μοχλό πίεσης για την υλοποίηση ολόκληρης της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στο δημόσιο πανεπιστήμιο.
Είναι επίσης σίγουρο ότι οι επιπτώσεις μιας πιθανής εφαρμογής του νόμου μας αφορούν όλους! Είναι λοιπόν ακόμη πιο επιτακτική η ανάγκη για τη συγκρότηση ενός μαζικού και νικηφόρου φοιτητικού κινήματος που σε συνδυασμό με τους αγώνες των εργαζομένων θα οδηγήσει σε ανατροπή των αντιδραστικών μεταρρυθμίσεων σε εκπαίδευση και εργασία. Σε μια περίοδο που προωθείται όλο και πιο πολύ η ιδέα της άνευ όρων ανταγωνιστικότητας και του ατομικού δρόμου, είναι για όλους εμάς καθήκον αντλώντας δύναμη και εμπειρία από τους νικηφόρους αγώνες που προηγήθηκαν τόσο στο φοιτητικό όσο και στο ευρύτερο λαϊκό κίνημα να δώσουμε συλλογικά τη μάχη, να παλέψουμε για ένα μέλλον αξιοπρέπειας, ένα μέλλον αντίστοιχο των ονείρων και των ελπίδων μας!
‘‘Δύο κατηγορίες πάντα: Δρώντες ή θεατές…’’
Μανώλης Αναγνωστάκης
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
- Ανατροπή του νόμου-πλαίσιο, καμία εφαρμογή διάταξής του, να αποσυρθεί ο εσωτερικός κανονισμός. Καμία σκέψη για αξιολόγηση σε κανένα τμήμα!
- Καμία άδεια σε κολέγιο-ΚΕΣ, να παρθούν πίσω όσες δόθηκαν. Να σταματήσει κάθε διαδικασία νομιμοποίησης και ισοτίμησής τους. Όχι στην ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05.
- Κατάργηση των ΚΕΣ και κάθε μορφής ιδιωτικής μεταδευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Καμία σκέψη για αναθεώρηση του αρ. 16 ή παράκαμψής του.
- Κάτω τα χέρια από το άσυλο, το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό. Διεύρυνση του σε σχολεία και εργασιακούς χώρους. Όχι στην ποινικοποίηση των συλλογικών αγώνων και των μαχητικών πρακτικών του φοιτητικού κινήματος.
- Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, Δημόσια και Δωρεάν για όλους.
- Ένα ενιαίο πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο, με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα σε αυτό.
- Να αποσυρθούν οι ψηφισμένοι νόμοι για ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ, Αξιολόγηση, έρευνα και μεταπτυχιακά.
- Aπεμπλοκή της Ελλάδας από τον Κοινό Ευρωπαϊκό Χώρο Ανώτατης Εκπαίδευσης (ΚΕΧΑΕ), μπλοκάρισμα της διαδικασίας της Μπολόνια, ανυπακοή στις κατευθύνσεις και οδηγίες της ΕΕ για την εκπαίδευση.
- Ενάντια στην εντατικοποίηση και την πειθάρχηση των σπουδών. Όχι στα μαζικά κοψίματα.
- Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγκοινωνίες για όλους τους φοιτητές.
- Μόνιμη, σταθερή, λιγότερη δουλειά, δουλειά για όλους. Όχι στην ανεργία και τις ελαστικές σχέσεις εργασίας.
- Να καταργηθούν όλοι οι αντι-ασφαλιστικοί νόμοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (Πετραλιά-Ρέππα-Σιούφα). Πλήρη και διευρυμένη ασφαλιστική και υγιειονομική κάλυψη όλων των εργαζομένων, καθώς και των νέων πτυχιούχων και ανέργων.
- Άμεση νομιμοποίηση των μεταναστών, να αποκτήσουν κοινωνικά και εργασιακά δικαιώματα. Άσυλο σε όποιον το ζητήσει. Όχι στο ρατσισμό και την ξενοφοβία. Όχι στο Σύμφωνο Μετανάστευσης της ΕΕ
- Να διαλυθούν τώρα ΜΑΤ και ειδικές δυνάμεις καταστολής, αφοπλισμός της αστυνομίας. - Κατάργηση της χρήσης χημικών και δακρυγόνων. Να φύγουν οι χαφιεδοκάμερες από τους δρόμους.
- Κατάργηση των τρομονόμων της ΕΕ, καμία εφαρμογή τους. Κατάργηση της “ποινικοποίησης της κουκούλας” και των υπόλοιπων αυταρχικών διατάξεων που ψηφίστηκαν μετά το Δεκέμβρη.
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
-Κινητοποίηση για το θέμα αυτό στην Γεν.Συνέλευση τμήματος και στη Γραμματεία
-Νέα Γενική Συνέλευση την επόμενη Τετάρτη 11/11
-Νέα Γενική Συνέλευση την επόμενη Τετάρτη 11/11
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου