1 Μαρ 2018

Κείμενο συμβολής της ΡΑΣ ΕΑΑΚ για ένα μάχιμο κινηματικό σχεδιασμό για τους Φοιτητικούς Συλλόγους και τον συντονισμό του δικτύου



Βρισκόμαστε σε μια συγκυρία κατά την οποία η κυβέρνηση Σύριζα-ΑΝΕΛ συνεχίζει τη σφοδρή επίθεση στα κεκτημένα του λαού, εφαρμόζοντας μια σειρά από μέτρα που συμπίπτουν με τις επιταγές του μνημονιακού κουαρτέτου. Παράλληλα, με το άνοιγμα της συζήτησης για το Μακεδονικό, αν κάτι πρέπει να κρατήσουμε ως προς τον συσχετισμό δύναμης,  είναι η ακροδεξιά στροφή της Δεξιάς, καθώς και την αναγκαιότητα που γεννιέται από αυτή την παραδοχή, το κίνημα να βάλει αναχώματα σε μια διαδικασία αντιδραστικοποίησης του κοινωνικού υποκειμένου. Εν όψει του κλεισίματος της τρίτης αξιολόγησης είδαμε να ψηφίζεται ο συνδικαλιστικός νόμος, ο νέος νόμος για την Παιδεία του Γαβρόγλου, καθώς και να προετοιμάζεται το έδαφος για τους ηλεκτρονικούς πλειστηριασμούς. Το νέο μοντέλο εργαζομένου/ης που ευαγγελίζονταν τα επιτελεία της Ε.Ε. όλα τα προηγούμενα χρόνια, πλέον κοντεύει να γίνει κανονικότητα. Όσον αφορά την υπόθεση Novartis η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν άφησε ανεκμετάλλευτο το όργιο διαφθοράς που άφησε πίσω της η προηγούμενη κυβέρνηση. Έτσι μπορεί να σκιαγραφεί με το χειρότερο τρόπο τις συνθήκες εργασίας των εργαζομένων, ενώ κατά τ’ άλλα  μας παρουσιάζει ότι το κάνει τουλάχιστον με καθαρά χέρια αφού αυτή δεν υπέκυψε στο σκάνδαλο της Novartis.
Ταυτόχρονα σε αυτό το φόντο, η νεολαία καλείται να αποτελέσει το πείραμα μίας συνολικότερης «αναπτυξιακής» λογικής. Τη στιγμή που οι δυνάμεις του Κεφαλαίου αδυνατούν να βρουν ένα παραγωγικό υπόδειγμα που θα οδηγήσει στην υπέρβαση της κρίσης, αυτό που εν τέλει μετασχηματίζεται είναι οι όροι εργασίας των νέων εργαζομένων, παράλληλα με τη συμπίεση της προσδοκίας τους προς τα κάτω. Σε αυτό το σημείο κρίνεται αναγκαίος ο μετασχηματισμός των όρων αναπαραγωγής της εργατικής δύναμης, δεδομένης μάλιστα και της αδυναμίας της αγοράς εργασίας να απορροφήσει το εν λόγω καταρτισμένο εργατικό δυναμικό. Υπ’ αυτό το πρίσμα, τη φετινή χρονιά παρατηρούμε την ένταση της επίθεσης σε συνέχιση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στις κατευθύνσεις της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ και της Μπολόνια. Ο νόμος Γαβρόγλου φαίνεται πως ξεδιπλώνεται στο πλήρες του αναδιατάσσοντας συνολικά το χάρτη όλων των βαθμίδων της εκπαίδευσης.
Συγκεκριμένα, όσον αφορά το χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, αναδιαμορφώνεται ο χάρτης των προγραμμάτων σπουδών με στόχο την περαιτέρω ρευστοποίηση και των πτυχίων και των επαγγελματικών δικαιωμάτων, προκειμένου να εναρμονιστούν με τις ανάγκες της αγοράς εργασίας. Σιγά-σιγά η δυνατότητα κατοχύρωσης επαγγελματικών δικαιωμάτων αποτελεί πολύ περισσότερο ατομική υπόθεση μέσω ενός διαρκούς κύκλου επανακατάρτισης και συμπλήρωσης ενός ατομικού φακέλου προσόντων, μία κατεύθυνση η οποία προλυαίνεται μάλιστα ήδη από τη δευτεροβάθμια. Εν συνεχεία αυτού, η κανονικοποίηση των μεταπτυχιακών από το νόμο θεσμοθετεί την απαξίωση των πτυχίων του προπτυχιακού σταδίου σπουδών. Οι παράλληλες και εκτός των Ιδρυμάτων δομές κατάρτισης χρήζουν εξίσου την προσοχή μας. Έτσι, ενώ ένα προηγούμενο διάστημα η επίθεση επικεντρωνόταν γύρω από τα ζητήματα των κλάσεων μηχανικών και της διδακτικής επάρκειας, το Υπουργείο Παιδείας φαίνεται πως ξεδιπλώνει ολόπλευρα την ατζέντα της αναδιάρθρωσης, που αξονίζεται γύρω από συγχωνεύσεις, καταργήσεις, διασπάσεις και ιδρύσεις Τμημάτων.
Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της κίνησης ήταν οι συγχωνεύσεις στα ΤΕΙ της Αθήνας και η ψήφιση της «ανωτατοποίησής» τους στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση θεωρεί υπόδειγμα την κίνησή της αυτή, σηματοδοτεί και πολύ συγκεκριμένες βλέψεις περί συγκρότησης Τμημάτων πρότυπα. Ανάλογη κίνηση θα μπορούσε να αποτελεί και η 4η Νομική στην Πάτρα. Σε μια κατεύθυνση ίδρυσης καινούριων Τμημάτων θα μπορούσε να είναι και η ίδρυση Τμήματος Κοινωνιολογίας, σαν ένα νέο Τμήμα ανέργων στη σχολή της Ο.Π.Ε., η πρόταση για το οποίο έχει περάσει από όλα τα κέντρα λήψης αποφάσεων, συμπεριλαμβανομένης και της Συγκλήτου,νύχτα . Παράλληλη διαδικασία είναι και η διάσπαση του Φ.Π.Ψ.,  από κοινού με την ίδρυση νέου Τμήματος Χρηματοοικονομικής και Διοίκησης στην Ο.Π.Ε. το οποίο επί της ουσίας θα σημάνει την αναδιαμόρφωση του υπάρχοντος Προγράμματος Σπουδών του Οικονομικού και ουσιαστικά στη διάσπασή του. Οι αλλαγές αυτές θέλουν να εμπεδώσουν τις νέες εργασιακές σχέσεις και να διορθώσουν διάφορα «κακώς» κείμενα του παρελθόντος.
Σε μία κατάσταση κατά την οποία η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση όπως περιγράφηκε παραπάνω δεν υλοποιείται με τον ίδιο τρόπο από ένα νόμο και φέρει επιμέρους εξειδικεύσεις ανά σχολές και Ιδρύματα, οφείλει και η δικιά μας Αριστερά να εξειδικεύσει το πώς αυτή υλοποιείται στους εκάστοτε κοινωνικούς χώρους και να παράξει μία κατεύθυνση κοινωνικά χρήσιμη και πολιτικά αποτελεσματική για τους Φοιτητικούς Συλλόγους. Υπ’ αυτή την έννοια, το επόμενο διάστημα πρέπει να ψηλαφίσουμε την κατάσταση στον κάθε κοινωνικό χώρο και αμφισβητώντας την κινηματική νηνεμία του προηγούμενου διαστήματος, να θέσουμε σε τροχιά συλλογικής διεκδίκησης τους Φοιτητικούς Συλλόγους, προκειμένου να βάλουμε τα θεμέλια εκείνα τα οποία θα οικοδομήσουν εν τέλει μία ενιαία αφήγηση για την αναζωπύρωση του φοιτητικού κινήματος. Συνάμα, σε μια συνθήκη που αποδιαρθρώνεται ο φοιτητικός συνδικαλισμός και απομαζικοποιούνται οι Φοιτητικοί Σύλλογοι πρέπει να ξαναπιαστούμε πάλι από τα ζητήματα φοιτητικής καθημερινότητας σε μία κατεύθυνση ταύτισης του υποκειμένου με αιτήματα τα οποία αποτελούν τη ζωή του στο Πανεπιστήμιο, για να καταφέρουμε να οικοδομήσουμε μία συνεκτική πολιτική τοποθέτηση από τα μικρά μέχρι τα μεγάλα. Κατ’ αυτό τον τρόπο, θέτουμε μία μεθοδολογία για τη δυνάμει επιστροφή της πολιτικής κουβέντας εντός των Φ.Σ., των συμφερόντων των οποίων καλούμαστε να εκπροσωπήσουμε.
Σε αυτή την συγκυρία λοιπόν, καλούμαστε και να αναλάβουμε τις  ευθύνες που μας αναλογούν με στραμμένα τα μάτια στους Φοιτητικούς Συλλόγους. Για να γίνει κάτι τέτοιο, τα ΕΑΑΚ οφείλουν να συνειδητοποιήσουν ότι βρίσκονται σε μία κρίση την οποία είτε θα επιλέξουμε να υπερβούμε είτε θα είναι διαλυτική για το μόρφωμα. Για να μπορεί να υπάρξει μία προωθητική κατεύθυνση ως προς την υπέρβαση της κρίσης μας, πρέπει να απεγκλωβιστούμε από μία κατάσταση εσωστρέφειας θεωρώντας ότι για να μπορέσει το φοιτητικό κίνημα να βγει ξανά δυναμικά στο προσκήνιο, πρέπει πρώτα τα ΕΑΑΚ να επανιδρυθούν. Αφενός, η υπόθεση της επανίδρυσης των ΕΑΑΚ δεν είναι ξεκομμένη από την αναγκαία επανίδρυση της φοιτητικής Αριστεράς εν συνόλω. Οι ανασυνθετικές διεργασίες των ΕΑΑΚ- ΑΡΕΝ- ΑΡΔΙΝ πρέπει να φιλοδοξούμε να είναι μια συνεκτική απάντηση στην αδυναμία της Αριστεράς να εμπνεύσει ξανά τα αμφιθέατρα και να τα κινητοποιήσει. Αφετέρου, μία μεθοδολογία επανίδρυσης είναι αποτέλεσμα της ανάδρασης μεταξύ κοινωνικού και πολιτικού υποκειμένου, εξωστρεφούς πειραματισμού στο κοινωνικό επίπεδο και διαρκούς αυτοκριτικής με κριτήριο αν κάποιο πολιτικό σχέδιο έχει μετρήσει βήματα στους συλλόγους, και εάν όχι πως προχωράμε εφεξής. Η επανίδρυση λοιπόν, δεν είναι μία συζήτηση στην οποία πρέπει να προσβλέπουμε με τεχνικούς όρους. Αν κάτι έχουν χάσει τα ΕΑΑΚ τα τελευταία χρόνια ως προς την κίνησή τους είναι ακριβώς αυτό. Να σχεδιάζουν, δηλαδή, μία κίνηση στο πεδίο των μαζών, να την αποτιμούν εντός και εκτός του μορφώματος και να επανασχεδιάζουν βάση αυτών. Έτσι, με αυτό το κριτήριο οφείλουμε, κατά τη γνώμη μας, να σκεφτόμαστε και για τις συντονιστικές μας διαδικασίες, και για αυτό το λόγο θεωρούμε ότι ένα συντονιστικό Αθήνας πρέπει ακολουθεί ενός πολιτικού και κινηματικού σχεδιασμού για να μπορεί να αποτιμηθεί και να ξαναχαραχθεί, και υπ’ αυτή την έννοια για εμάς το κείμενο κάλεσμα του σχήματος ΚΑΡΑΒΙ ΕΑΑΚ δεν πληροί τις προϋποθέσεις που περιγράφηκαν παραπάνω.
Συνοψίζοντας, το επόμενο διάστημα θα πρέπει να σκύψουμε πάνω από την ανασυγκρότηση κινηματικών πρακτικών, να ξαναβγάλουμε το φοιτητικό κίνημα στο προσκήνιο και κατ' επέκταση να πραγματοποιήσουμε μια φυγή εμπρός και μακριά από την κρίση και την εσωστρέφεια στην οποία έχει εγκλωβιστεί το μόρφωμα. Τα σχήματα μας να γίνουν πυρήνας παραγωγής πολιτικής γραμμής και δημιουργώντας το καθένα στον κοινωνικό του χώρο μια κίνηση, θα πρέπει να μεριμνήσουμε να συνολικοποιήσουμε όλες αυτές τις επιμέρους κινήσεις σε μια πανελλαδική ανά τόπους κινητοποίηση. Προτείνουμε συγκεκριμένα μάλιστα ανά τόπους, για να έχουν τα σχήματα της επαρχίας μία μεγαλύτερη δυνατότητα εμπλοκής κόσμου των Φοιτητικών Συλλόγων. Μία ημερομηνία η οποία θα μας δώσει το χρόνο να πραγματοποιήσουμε Γενικές Συνελεύσεις και άλλου τύπου συλλογικές διαδικασίες έως ότου κλιμακώσουμε στην Πανελλαδική ανά τόπους κινητοποίηση, είναι 22 Μάρτη. Μετά από αυτή την προσπάθεια, η οποία για εμάς πρέπει να έχει ως πρόταγμα τη διεκδίκηση του  μέλλοντος και της προοπτικής μιας γενιάς που έχει γίνει πειραματόζωο στο βωμό των μνημονιακών και νεοφιλελεύθερων πολιτικών, μπορούμε να συντονιστούμε στη βάση αποτίμησης της κίνησής μας, και εκ νέου σχεδιασμού της ειδικά εν όψει Φοιτητικών Εκλογών, σε Πανελλαδική 2ήμερη διαδικασία που θα επιδιώξει να συγκεφαλαιώσει τις κινήσεις των σχημάτων μας στα τέλη Μάρτη. Σε συνδυασμό με τα παραπάνω, πρέπει να μην αμελήσουμε να ανοίξουμε ξανά την συζήτηση για τη δημοκρατία στο Πανεπιστήμιο, την αναγκαία εμπλοκή και παρέμβαση των Φ.Σ. στα όργανα στα οποία σχεδιάζονται οι αναδιαρθρωτικές τομές, και την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, στο φόντο ενός μήνα όπου θα γίνουν οι δίκες των διοικητικών υπαλλήλων του ΕΚΠΑ και των συνδικαλιστών ΕΑΑΚ της ΝΟΠΕ από την περίοδο Φορτσάκη.


19 Δεκ 2017

Προεδρος 15μελους 45ου Λυκειου Υμμητού

Πρόσφατα, μας ανακοινώθηκε από την Κοσμητεία της σχολής μας ότι πρέπει να εκλέξουμε 2 εκπροσώπους από το Φοιτητικό μας Σύλλογο οι οποίοι θα αντιπροσωπεύουν τον ΦΣ στις διαδικασίες της Κοσμητείας και της Γενικής Συνέλευσης Τμήματος. Η ανακοίνωση αυτή φαίνεται πως εναρμονίζεται πλήρως με το νέο νόμο για την Παιδεία, και μάλλον έχει μία σημασία να σταθούμε στο τι ακριβώς συμφέροντα εξυπηρετεί αυτός ο νόμος συγκεκριμένα με την παρέμβαση των Φοιτητικών Συλλόγων στα όργανα διοίκησης.


Πλαίσιο κειμένου: ΚΑΛΗΣΠΕΡΑ ΕΙΜΑΙ Ο ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΣ ΤΟΥ ΦΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ. ΔΕ ΜΕ ΞΕΡΕΙΣ ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ,   
                 ΑΛΛΑ ΘΑ ΣΟΥ ΔΩΣΩ ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΝ
ΜΕ ΨΗΦΙΣΕΙΣ ΝΑ ΣΕ ΕΚΠΡΟΣΩΠΗΣΩ
Αν ανατρέξουμε στο παρελθόν και στο νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου, θα δούμε ότι μέσα από αυτόν καταργήθηκε κάθε δικαίωμα συμμετοχής των Φ.Σ. στα όργανα διοίκησης. Με αυτό τον τρόπο διάφορες κυβερνήσεις από τότε, Πρυτάνεις (πχ Φορτσάκης) και Κοσμητείες, είχαν τη νομιμοποίηση να εξωθούν τους φοιτητές και τις φοιτήτριες από τις διαδικασίες των Συγκλήτων ή των Συνόδων Πρυτάνεων με πολυποίκιλους τρόπους. ΜΑΤ, διαδικασίες κάπου στο Καβούρι, κρυφές διαδικασίες που δεν ανακοινωνόταν ποτέ. Βασικός στόχος ήταν τελικά, η απομάκρυνση επί τις ουσίας των αιτημάτων και διεκδικήσεων των φοιτητών από τα κέντρα λήψης των αποφάσεων του πανεπιστημίου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ σε μία συνολικότερη προσπάθεια να αναδείξει ένα πιο «προσφιλές» πρόσωπο μπας και χωνέψουμε τα 2 μνημόνια που πέρασαν νύχτα, Χριστούγεννα, Ανάσταση, 15Αύγουστο -ξέρετε πως πάνε τώρα αυτά-, επαναφέρει το ζήτημα της συνδιοίκησης με το νόμο Γαβρόγλου. Αυτό φαινομενικά για όποιον/α δεν διαβάσει τη διάταξη του νόμου μοιάζει κάτι καλό. Ποια είναι η πραγματικότητα; Πρόκειται για μονοπρόσωπη εκλογή λες και είμαστε Λύκειο και θα εκλέξουμε τον πιο κουλ τύπο ή τύπισσα της σχολής. Και εμάς γιατί δεν μας αρέσει αυτό; Γιατί έτσι παρακάμπτεται κάθε συλλογική διαδικασία που θα εμπλέκει όχι μόνο τις πολιτικές δυνάμεις αλλά και τον κάθε ανένταχτο/η φοιτητή/τρια, ενώ ταυτόχρονα γίνεται μια σφοδρή επίθεση στο δικαίωμα άρθρωσης πολιτικού αντιλόγου σε ότι αντιδραστικό μπορεί να περνάνε τα όργανα διοίκησης. Βέβαια σύμφωνα με το «σκατά στις παρατάξεις» γιατί αυτό είναι κακό; Γιατί όπως είναι πολιτικές κατευθύνσεις αυτές που δομούν με ένα συγκεκριμένο τρόπο τη ζωή μας μέσα στο Πανεπιστήμιο, έτσι είναι και πολιτικές οι διεκδικήσεις που θέλουν να δομείται η φοιτητική μας καθημερινότητα με ένα τρόπο όσο το δυνατόν πιο κοντά στα συμφέροντά μας.


Είναι σαφές, λοιπόν, ότι, όπως περιγράφηκε παραπάνω, η υποτιθέμενη «επαναφορά της συνδιοίκησης» από το Νόμο Γαβρόγλου καμία σχέση δεν έχει με πραγματική αναβάθμιση της εμπλοκής των φοιτητικών δομών στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων που τους αφορούν. Αντίθετα, οι μόνες δομές που είναι αυτή τη στιγμή ικανές να εκφράσουν τους/τις φοιτητές/-τριες, είναι ακριβώς οι διαδικασίες εκείνες που τους/τις εμπλέκουν άμεσα: οι Γενικές Συνελεύσεις, και, δευτερευόντως, οι φοιτητικές εκλογές. Αυτό σημαίνει ότι οι Γ.Σ. μας, διαδικασίες αμεσοδημοκρατικές και συμμετοχικές, αποτελούν το χώρο εκείνο στον οποίο καλούμαστε να παρέμβουμε, εξίσου όλοι και όλες και όχι μέσω «αντιπροσώπων» που μιλούν για εμάς αντί για εμάς, το χώρο εκείνο μέσα από τον οποίο μπορούμε να οργανώσουμε την καθημερινότητά μας εντός και εκτός της σχολής. Για το λόγο αυτό, ο μόνος τρόπος να αναβαθμιστεί η επιρροή των φοιτητών/-τριών στις αποφάσεις που αφορούν πρωτίστως αυτούς/-ες, είναι μέσω των ισχυρών διαδικασιών του ίδιου του Συλλόγου, μέσω διαδικασιών που θα έχουν τη δυναμική να λαμβάνουν προωθητικές αποφάσεις και να τις φέρουν άμεσα σε πέρας, με τη συμμετοχή όλων στην υλοποίησή τους.

Οποιαδήποτε διαδικασία προσπαθεί να παρακάμψει τις συλλογικές αυτές διεργασίες και να αντικαταστήσει το φοιτητικό σώμα με «αντιπροσώπους» μετρημένους στα δάχτυλα, δεν επιθυμεί στην πραγματικότητα να το ακούσει αυτό, αλλά να δημιουργήσει μια ψευδαίσθηση συμμετοχικότητας και μια επίφαση δημοκρατίας, που καμία απάντηση δεν μπορεί να δώσει στα πραγματικά ερωτήματα που θέτουν οι φοιτητές/-τριες στο σήμερα. Έτσι, η δική μας απάντηση πρέπει να είναι η ενεργή συμμετοχή στις ζωντανές και άμεσες διαδικασίες του Συλλόγου μας, αφού μόνο μέσω αυτών μπορούμε στην πραγματικότητα να διεκδικήσουμε και να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον για εμάς τους ίδιους και τις ίδιες, μέσα και έξω από τη σχολή. Εν τέλει, εμάς ως ΡΑΣ ΕΑΑΚ & ΑΡΕΝ, δεν μας ενδιαφέρει να εκλέξουμε έναν εκπρόσωπο κι από μας τους ίδιους και τις ίδιες ακόμα ή να εκπροσωπούμε τον σύλλογο μόνοι/ες μας. Μας ενδιαφέρει ο ίδιος ο σύλλογος να ενεργοποιείται και να παλεύουμε από κοινού για ζητήματα τα οποία μας αγγίζουν εξίσου με τη μαζική και συλλογική παρέμβασή μας.

ΡΑΣ ΕΑΑΚ

Αρ.Εν. Πολιτικού












24 Νοε 2017

Σβησμένη από τις συνειδήσεις, σβησμένη από τον χάρτη

Βαθιά λύπη προκαλούν οι εικόνες καταστροφής που δόθηκαν στη δημοσιότητα μετά το πέρασμα της φονικής πλημμύρας από την Δυτική Αττική, που άφησε πίσω της 20 νεκρούς, αγνοούμενους, και τεράστιες καταστροφές σε λαϊκές περιουσίες. Ενώ οι κάτοικοι της περιοχής μετρούν τις πληγές τους, στα κυβερνητικά κλιμάκια της συγκυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ έχει ήδη αρχίσει το παιχνίδι της ευθυνολογίας, με κατηγορίες να εκτοξεύονται παντού: η αντιπεριφερειάρχης Ρένα Δούρου καταθέτει μήνυση κατά παντός υπευθύνου, το μπαλάκι φεύγει από τα Υπουργεία στους ΟΤΑ, από εκεί στις διάφορες αρμόδιες αρχές και υπηρεσίες, και πάλι πίσω. Όπως και σε αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν, τελικά κάπως καταλήγουμε ότι δεν φταίει κανείς.                             
Η πραγματικότητα όμως είναι, ότι η ευθύνη για το γεγονός ότι μια ισχυρή βροχόπτωση στην Δυτική Αττική, που είχε απολογισμό παρόμοιο με αυτόν που είχε ο τυφώνας Ίρμα σε ολόκληρη την καραϊβική (24 νεκροί), βαραίνει όλο το πολιτικό προσωπικό σε βάθος πεντηκονταετίας. Βαραίνει όλες τις κυβερνήσεις που, γνωρίζοντας τον κίνδυνο, επέλεξαν και επιλέγουν, να εξυπηρετούν τα εκάστοτε ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα και άφησαν σχετικές μελέτες αναξιοποίητες, χρηματοδοτώντας χωρίς όριο διάφορα έργα  «υποδομής» (όπως αυτά των ολυμπιακών αγώνων) και «αισθητικής ανάπλασης των καλών περιοχών». Με αυτό τον τρόπο γέμιζαν τις τσέπες των εργολαβιών εις βάρος των φορολογούμενων λαϊκών στρωμάτων, αφήνοντας ολόκληρες περιοχές εκτεθειμένες σε τέτοια φαινόμενα.  Όλες τις κυβερνήσεις της μνημονιακής διαχείρισης που καθ’ υπόδειξη της Ε.Ε., ισοπεδώνουν κάθε μορφής δημόσια παροχή και υποδομή, ακόμα και τις πιο στοιχειώδεις, κατέληξαν να είναι υπαίτιες για την υποβάθμιση ολόκληρων περιοχών.
Βαραίνει όλες τις κυβερνήσεις που για χρόνια κάνουν τα στραβά μάτια και συγκαλύπτουν όλες τις παραβιάσεις της περιβαλλοντικής νομοθεσίας από αυτούς που επιδιώκουν να εξυπηρετήσουν ιδιωτικά συμφέροντα, στο όνομα των επενδύσεων. Έτσι καταλήγουν να θυσιάζουν το φυσικό περιβάλλον στον βωμό της ανάπτυξης και κερδοφορίας.  Για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ η Μάνδρα είναι μια ακόμα παράπλευρη απώλεια της «υγιούς επιχειρηματικότητας, όπως υπήρξαν στο πρόσφατο παρελθόν η Σαρωνικός και οι Σκουριές. Η καταστροφή στη Δυτική Αττική, είναι ακόμα ένα βαρύ τίμημα που ο λαός καλείται να πληρώσει ως συνέπεια της εγκληματικής ανοχής εκ μέρους της κυβέρνησης στην καταπάτηση ακόμα και των στοιχειωδέστερων περιβαλλοντικών προβλέψεων, και της πλήρους αδιαφορίας της προς οποιαδήποτε υποδομή που δεν παρουσιάζει επενδυτικό ενδιαφέρον.
Το μαζικό λαϊκό κίνημα πρέπει να διεκδικήσει να ληφθούν άμεσα και μακροπρόθεσμα μέτρα αντιπλημμυρικής προστασίας, και πλήρη αποκατάσταση της λαϊκής περιουσίας με ευθύνη του κράτους.  Πρέπει επίσης να διεκδικήσει σύγχρονη και ποιοτική στέγη στον κόσμο της δουλειάς, μέσα από προγράμματα εργατικής κατοικίας.
Να οργανωθεί η αλληλεγγύη στους χιλιάδες ανθρώπους που έχασαν τα σπίτια τους, που διαλύθηκε η ζωή τους.
ΣΤΟ ΤΡΑΠΕΖΑΚΙ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ, ΣΥΛΛΕΓΟΝΤΑΙ ΕΙΔΗ ΠΡΩΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ. ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΑΓΚΗ ΓΙΑ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΥΣ & ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΕΣ ΣΤΗ ΜΑΝΔΡΑ


ΡΑΣ ΕΑΑΚ

9 Νοε 2017

Καταγγελία των ΡΑΣ ΕΑΑΚ // ΑΡΕΝ // Αγωνιστικών Κινήσεων, για τη στάση της ΠΚΣ στη Γενική Συνέλευση Τετάρτη 8/11

Καταγγέλλουμε την κατάπτυστη στάση ΜΑΣ/ΠΚΣ/ΚΝΕ, στη Γ.Σ. Πολιτικού, την Τετάρτη 8/11, η οποία κινήθηκε μεμονωμένα, δρώντας διαλυτικά και εις βάρος του Φοιτητικού Συλλόγου. Συγκεκριμένα, ενόσω είχε υπάρξει συνεννόηση των πολιτικών δυνάμεων που συμμετείχαν, να περιμένουμε τη λήξη της διάλεξης του 1ου έτους, ώστε ακόμα κι αν δεν συγκροτούνταν απαρτία, να γίνει μια συζήτηση με μαζικότερους όρους για τα ζητήματα του Φ.Σ., και άρα τη σημασία της συμμετοχής του στον εορτασμό του Πολυτεχνείου, η ίδια αποφάσισε να αποχωρήσει από τη διαδικασία. Μάλιστα, όχι δεν σεβάστηκε τον οργανωμένο τρόπο λειτουργίας του ανώτατου συλλογικού οργάνου του συλλόγου, προέβη μόνη της σε τοποθέτηση και κατόπιν κάλεσε τα μέλη του Συλλόγου να απέχουν από τη διαδικασία.

Αυτή η πρακτική είναι αντιπαραθετική με τον τρόπο που έχουν κατακτήσει να συζητούνται συλλογικά και δημοκρατικά όλα τα ζητήματα και όλες οι πολιτικές απόψεις, έτσι ώστε να δίνεται χώρος στον καθένα ανένταχτο και μη, να τοποθετείται, να διαφωνεί, να εκφράζεται. Επί της ουσίας πρόκειται για μια διαλυτική κίνηση η οποία δυσχεραίνει περαιτέρω τους ήδη αρνητικούς όρους της συγκεκριμένης Συνέλευσης. Εν τέλει, αυτή η κίνηση δεν αντιστοιχεί σε μία αριστερή δύναμη που οφείλει να σέβεται και να προωθεί το δημοκρατικό τρόπο λειτουργίας και διεκδίκησης του Φοιτητικού Συλλόγου.


ΡΑΣ ΕΑΑΚ
Αρ. Εν. Πολιτικού

Αγωνιστικές κινήσεις

3 Νοε 2017

8 Οκτ 2017

6 Οκτ 2017

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΤΩΝ ΡΑΣ-ΕΑΑΚ ΚΑΙ ΑΡΕΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΔΑΠ ΣΤΟ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ 05/10/2017


            Είναι προφανές ότι οι παλιές συνήθειες δύσκολα εγκαταλείπονται: ο λόγος (για άλλη μια φορά) για την στάση που τήρησε η «υπεύθυνη δύναμη» ΔΑΠ-ΝΔΦΚ πολιτικού στο Διοικητικό Συμβούλιο (ΔΣ) της Πέμπτης, 5ης Οκτωβρίου.

Θα περίμενε κανείς, ότι ένα τόσο μείζον θέμα, όσο το ενδεχόμενο να μείνουν οι φοιτητές των ΑΕΙ και ΤΕΙ πανελλαδικά χωρίς συγγράμματα για ένα εξάμηνο, θα επαρκούσε για να λοχεύσει μια στοιχειώδη έστω αντίδραση από οποιαδήποτε δύναμη αξιώνει να εκφράζει «το συμφέρον του φοιτητή». Και όμως, φαίνεται πως τίποτα δεν μπορεί να φέρει την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ πολιτικού προ των ευθυνών της απέναντι στον σύλλογο: Καλούμενη να αποσαφηνίσει την τοποθέτησή της κατά της αναστολής της διανομής των συγγραμμάτων, αλλά επίσης κατά της προτεινόμενης παρέμβασης του Φοιτητικού Συλλόγου στην Γενική Συνέλευση Τμήματος προκειμένου να γνωστοποιηθεί και να συζητηθεί το πρόβλημα, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ αρκέστηκε στο: «εμένα αυτή είναι η τοποθέτησή μου». Περεταίρω πιεζόμενη για μια πιο συνεκτική τοποθέτηση ως προς το τι πρέπει να κάνει ο σύλλογος, η εκπροσώπηση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στο ΔΣ ζήτησε διακοπή της διαδικασίας για 5 λεπτά προκειμένου να προκύψει κάποια απάντηση. Τα 5 αυτά λεπτά πρέπει χωρίς αμφιβολία να ήταν τα πιο γρουσούζικα στην ιστορία της γαλάζιας νεολαίας, αφού με το πέρας τους ανακοινώθηκε ενώπιον ενός εμβρόντητου ΔΣ ότι όλα κυριολεκτικά τα παρόντα μέλη της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ έπρεπε επειγόντως να αποχωρήσουν λόγω εξαιρετικά επειγόντων και απρόβλεπτων υποχρεώσεων απροσδιορίστου φύσεως (!)όπως και ότι δεν υπήρχε καμία δυνατότητα επικοινωνίας με οποιοδήποτε άλλο μέλος γιατί «δεν ξέρουμε τα κινητά τους» (!!) Τα συμπεράσματα δικά σας.

Το παραπάνω περιστατικό έρχεται να προστεθεί σε ένα ήδη εντυπωσιακό ιστορικό εσκεμμένης και συστηματικής υπονόμευσης των δημοκρατικών διαδικασιών του συλλόγου. Αρκεί να θυμίσουμε ότι η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ έχει να πατήσει σε Γενική Συνέλευση του συλλόγου από το 2011, κατά κανόνα απουσιάζει από τα Διοικητικά Συμβούλια, αλλά και την αλησμόνητη απόπειρά της να σαμποτάρει με την απουσία της τις φοιτητικές εκλογές του ακαδ. Έτους 2015-2016. Οι καθεστωτικές δυνάμεις, ως αιώνιοι χειροκροτητές και φερέφωνα των κυβερνητικών πολιτικών μέσα στο πανεπιστήμιο, από καιρό επιδιώκουν να απονομιμοποιήσουν τις δημοκρατικές διαδικασίες στα μάτια των φοιτητών και να καταστήσουν τον σύλλογο αδρανή και απονεκρωμένο, παθητικό δέκτη αποφάσεων που παίρνονται για αυτόν χωρίς αυτόν. Στην περίπτωση της ΔΑΠ, με μεθοδεύσεις σαν τις προαναφερθείσες, στην περίπτωση της ΠΑΣΠ, με το να έρχεται περιχαρής στα ΔΣ και να τα υπογράφει όλα τα ψηφίσματα με χέρια και με πόδια, ακόμα και όταν είναι αντιπαραθετικά (!), εκτός φυσικά αν κάποιο καλεί τον σύλλογο σε Γενική Συνέλευση, γιατί κατά σατανική σύμπτωση ποτέ δεν είναι η κατάλληλη στιγμή για να συνεδριάσει ο σύλλογος.


            Ως ΡΑΣ-ΕΑΑΚ και ΑΡΕΝ Πολιτικού, καταγγέλλουμε απερίφραστα την κατάμουτρη κοροϊδία και συνειδητή απαξίωση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ απέναντι στο σύλλογο και τις διαδικασίες του, ιδιαίτερα μπροστά σε ένα ζήτημα που απειλεί να πλήξει τα φοιτητικά συμφέροντα τόσο άμεσα και υλικά. Συνέπεια αυτής της στάσης είναι η ουσιαστική φίμωση της μερίδας του συλλόγου που  εκφράζεται πολιτικά μέσω της ΔΑΠ, και η οποία εκπροσωπείται στα όργανα του συλλόγου στην καλύτερη περίπτωση με μισόλογα, και στην χειρότερη δεν εκπροσωπείται καθόλου.

            Η διασφάλιση της δημοκρατίας στον φοιτητικό μας σύλλογο είναι υπόθεση όλων. Απέναντι σε όσους μας θέλουν θεατές, απαντάμε με ζωντανούς, μαχητικούς συλλόγους και μαζικές γενικές συνελεύσεις! Απέναντι σε όσους στέκονται πάντα «στο πλευρό του φοιτητή» απαντάμε ότι το δικαίωμά μας να ορίζουμε οι ίδιοι τις ζωές μας μέσα και έξω από το πανεπιστήμιο δεν το εκχωρούμε σε κανέναν καλοθελητή! Μπροστά στην επίθεση που δέχεται το πανεπιστήμιο και την συντριβή της προοπτικής μας για σπουδές, δουλειά, και ζωή με αξιοπρέπεια, ορθώνουμε την ασπίδα των συλλογικών αγώνων. 

16 Ιουν 2017

Εξεταστική: Ένας οδηγός επιβίωσης

Η εξεταστική είναι αντικειμενικά μια πιεστική περίοδος για τους περισσότερους από εμάς: ξενύχτια με τη μύτη μέσα στα βιβλία, απανωτές εξετάσεις, πολλές φορές σε δύο μαθήματα την ίδια μέρα, παραδώσεις εργασιών κ.ο.κ, μας κάνουν τη ζωή δύσκολη. Σε αυτές τις συνθήκες έρχεται να προστεθεί και η επικρατούσα αντίληψη που μας λέει ότι οι εξετάσεις είναι “για να ξεχωρίσουν οι καλοί φοιτητές από τους κακούς”, επομένως ο καθένας για τον εαυτό του. Αυτός ο παρ-οξυμένος ατομικισμός που μετατρέπει την εξεταστική σε hunger games, στρέφοντας πολιτικάρια ενάντια σε πολιτικάριο, κάνει τα πράγματα πολύ δυσκολότερα απ’ ότι θα έπρεπε να είναι, καθιστώντας μας πιο ανεκτικούς σε πάσης φύσεως κρούσματα καθηγητικής αυθαιρεσίας: άρνηση νομής θεμάτων λόγω ολιγόλεπτης καθυστέρησης; ας ήταν ο άλλος στην ώρα του, τι με νοιάζει που ξενύχτησε χθες βράδυ να διαβάσει γιατί δούλευε όλη τη βδομάδα. Προληπτικές αλλαγές θέσεων, έλεγχος προσωπικών αντικειμένων, μέχρι και απαγόρευση εξόδου για φυσικές ανάγκες; “ε κάπως πρέπει να παταχθεί η αντιγραφή, ας πήγαινες πριν μοιραστούν τα θέματα.” Θέματα εκτός ύλης; “ε εδώ θα φανεί ποιος είναι ο καλύτερος, ευτυχώς που σκύλιασα ένα μήνα κι ας κοντεύω να πάθω υπερκόπωση.”
Αρκεί που έχουμε να αντιμετωπίσουμε όλον αυτόν τον όγκο δουλειάς. Το τελευταίο που χρειαζόμαστε είναι να βάζουμε τρικλοποδιές μεταξύ μας. Απέναντι σε αυτό που θα μπορούσε να πλήξει και εμάς, υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματα του-ης συμφοιτητή-τριάς μας σε ανθρώπινους όρους εξέτασης. Διαβάζουμε συλλογικά, ανταλλάσσουμε σημειώσεις, αξιοποιούμε το blog του στεκιού του Φοιτητικού μας Συλλόγου, λύνουμε απορίες (και σπάμε την πελατειακή κουλτούρα που καλλιεργούν ΔΑΠ και ΠΑΣΠ), διεκδικούμε συλλογικά αξιοπρεπείς συνθήκες εξέτασης.

Δεν ανεχόμαστε:
·         Άρνηση  παράδοσης θεμάτων λόγω αργοπορίας
·         Προληπτικές αλλαγές θέσεων/έλεγχο προσωπικών αντικειμένων
·         Απαγόρευση εξόδου για φυσικές ανάγκες
·         Θέματα εκτός ύλης/διαφορετικά από αυτά που έχουν ανακοινωθεί

            Στον ατομισμό και τον ανταγωνισμό, απαντάμε με αλληλεγγύη

ΡΑΣ ΕΑΑΚ

28 Μαΐ 2017

Η επόμενη των Φοιτητικών Εκλογών

Οι Φοιτητικές Εκλογές αποτελούν για το σύλλογο την αποτύπωση των πολιτικών σχεδίων για το πώς θέλουμε να ορίζουμε την καθημερινότητα μας στη σχολή αλλά και στην κοινωνία. Ο μεγαλύτερος νικητής και σε αυτές τις εκλογές όμως ήταν η αποχή. Η αποχή μπορεί να επιλέγεται για πολλούς λόγους. Η απογοήτευση είναι ένας από αυτούς, αλλά και η αποστροφή από την πολιτική που διαμορφώνει όμως την καθημερινότητά μας και στο Πανεπιστήμιο ένας άλλος. Η αποχή στο Πολιτικό, έδωσε χώρο για ακόμα μία χρονιά στη ΔΑΠ και την ΠΑΣΠ, τις δυνάμεις που πάγια απαξίωναν τις συλλογικές διαδικασίες του Φοιτητικού Συλλόγου. Οι δυνάμεις που καλλιεργούν την ανάθεση, τις πελατειακές σχέσεις αντί για την πολιτική, για την ακρίβεια την αποστροφή από την πολιτική, το ΤΙΝΑ ως ένα μονόδρομο, ότι η νέα γενιά πρέπει να υποτάσσεται, να μη διεκδικεί, γιατί «έτσι κι αλλιώς δε θα αλλάξει και κάτι».

Η κυριαρχία της λογικής που δε λογαριάζει το ίδιο το φοιτητικό σώμα, αλλά μάλλον το πόσο καλά θα πάνε τα ποσοστά, φάνηκε για ακόμα μία φορά και την ημέρα των εκλογών, αλλά και πιο πριν. Στο προεκλογικό Διοικητικό Συμβούλιο που θα όριζε τα διαδικαστικά των εκλογών, ψάχναμε τη ΔΑΠ 2 μέρες πάλι, ενώ όταν μας έκανε την τιμή να εμφανιστεί, ζητούσε πράγματα τα οποία δεν της αναλογούσαν δεδομένης της απουσίας της από τις περσινές φοιτητικές εκλογές. Η ΠΑΣΠ με τη σειρά της, δεν είχε και κανένα πρόβλημα στο να μη συμμετέχει η ΔΑΠ, καθώς θα διατηρούσε την πρωτιά της, ενώ στο προεκλογικό ΔΣ όξυνε ακόμα περισσότερο την κατάσταση χωρίς να τη νοιάζει αν θα είναι μαζικές οι εκλογές. Μετά από όλα αυτά τίθεται και το ζήτημα της καταμέτρησης. Η ΔΑΠ, η ΠΑΣΠ, η ΠΚΣ και το BLOCO ομόφωνα πρότειναν η διαδικασία της καταμέτρησης να είναι κλειστή, μακριά από τους φοιτητές και τις φοιτήτριες, μακριά από τα υποκείμενα στα οποία όλες οι πολιτικές δυνάμεις λογοδοτούν. Η ιδιοκτησιακές λογικές των δυνάμεων αυτών, είναι λογικές που δε χωράνε σε ένα σύλλογο που πρέπει να λειτουργεί δημοκρατικά, να έχει εποπτεία όλων των συλλογικών διαδικασιών του και να είναι αναπόσπαστο κομμάτι του.

Εμείς, ως ΡΑΣ ΕΑΑΚ και ΑΡΕΝ, εξαρχής τοποθετηθήκαμε ότι αυτές οι Φοιτητικές Εκλογές, πρέπει να γίνουν με υγιή και δημοκρατικό τρόπο, να συμμετέχουν όλες οι δυνάμεις που παρεμβαίνουν στο ΦΣ και κυρίαρχα να γίνει ΑΝΟΙΧΤΑ στο σύλλογο, καθώς όλες εγκαλούμαστε από αυτόν. Τόσο η εμμονή των ΔΑΠ και ΠΚΣ στο να μην έχουν τα δύο σχήματα μας 2 έδρες στην Κεντρική Εφορευτική Επιτροπή (ΚΕΦΕ) αλλά 1, και η αποδοχή αυτού του όρου για να μπει η ΔΑΠ στις εκλογές, όσο και η υποχώρηση ως προς τις αρμοδιότητες που έχει η εκάστοτε πολιτική δύναμη την ημέρα των εκλογών κυρίως από τις δικές μας δυνάμεις, αποδεικνύουν μόνο ένα πράγμα, ότι αυτοί που διασφάλισαν ότι θα γίνουν εκλογές φέτος και δε θα επαναληφθούν τα περσινά σκηνικά, ήμασταν εμείς. Επίσης, τα ΕΑΑΚ και η ΑΡΕΝ, ήταν οι μόνες πολιτικές δυνάμεις που εναντιώθηκαν στην κλειστή καταμέτρηση, και προσπάθησαν πραγματικά να γίνει ανοιχτή, ωστόσο αυτό δεν έγινε από τις υπόλοιπες δυνάμεις.

Όλα αυτά, δεν είναι ευχολόγιο για το δικό μας μόρφωμα, αλλά πολύ περισσότερο αντίληψη για τον τρόπο με τον οποίο πρέπει να λειτουργεί ο σύλλογός μας. Το ρεύμα που επέλεξε να στηρίξει και εκλογικά τη δική μας αντίληψη, είναι το ρεύμα που έχει παλέψει φέτος για τα επαγγελματικά του δικαιώματα, για μικρότερες και μεγαλύτερες μάχες, και το ρεύμα εκείνο το οποίο θα βρίσκεται μαζί μας την επόμενη μέρα στο δρόμο να αγωνίζεται και να διεκδικεί αυτά που μας ανήκουν. Είναι στοίχημα λοιπόν για τα δύο σχήματα ΡΑΣ ΕΑΑΚ & ΑΡΕΝ, οι συλλογικές διαδικασίες του ΦΣ να είναι ζωντανές και να μην είναι δουλειά κάποιων «ειδικών» αλλά του καθενός και της καθεμιάς μας ξεχωριστάΟι Γενικές Συνελεύσεις, τα Διοικητικά Συμβούλια και οι Φοιτητικές Εκλογές, πρέπει να είναι ανοιχτές για τους/τις φοιτητές/-τριες και όχι κλειστές για τις παρατάξεις. Αυτό σημαίνει δημοκρατία στο σύλλογο, έτσι αποκρυσταλλώνεται. Για εμάς οι εκλογές, αυτό σήμαιναν και σημαίνουν, ο Φοιτητικός Σύλλογος να κάνει δικές του τις διαδικασίες του,  και όλοι/ όλες μας να ορίζουμε το πώς θέλουμε να ζούμε, να χαράσσουμε ένα δρόμο ανυπακοής μπροστά στην απάθεια και τις δυνάμεις της αντίδρασης, να μπορέσουμε κάποια στιγμή μέσα από το συλλογικό μονοπάτι, να αλλάξουμε τις ζωές μας.

ΡΑΣ ΕΑΑΚ
Αρ.Εν. Πολιτικού