21 Δεκ 2015

Μετά τη βροχή βγαίνουν τα σαλιγκάρια

Τις τελευταίες μέρες παρακολουθούμε ένα σερί καταγγελιολογίας από πλευράς ΔΑΠ και ΠΑΣΠ μετά από μία κίνηση του Αναρχικού-Αντιεξουσιαστικού χώρου με το σκίσιμο αφισών όλων των πολιτικών δυνάμεων στον 7ο όροφο του κτιρίου. Χωρίς ίχνος πρωτοτυπίας, οι καθεστωτικές δυνάμεις βιάστηκαν να αποδώσουν ευθύνες για αυτή την κίνηση στο σχήμα της ΡΑΣ-ΕΑΑΚ τραβώντας φωτογραφίες από χώρους όπου οι αφίσες μας δεν είχαν σκιστεί, προκειμένου να στοχοποιήσουν το σχήμα για τραμπούκικες και περιθωριακές συμπεριφορές. Μπαίνουμε στη διαδικασία να απαντήσουμε, όχι για να αναπαράγουμε μία κουλτούρα και λογική μικροπολιτικής, αλλά γιατί νιώθουμε την ανάγκη να ξεκαθαρίσουμε τη στάση μας και την τοποθέτησή μας στο εσωτερικό του συλλόγου, γιατί εμείς – σε αντίθεση με τις δύο καθεστωτικές παρατάξεις- θεωρούμε ότι ο μόνος στον οποίο οφείλουμε να λογοδοτούμε είναι ο φοιτητικός σύλλογος.

Για αρχή, πρέπει να γίνει σαφές ότι δεν θα αναλάβουμε την ευθύνη για μια κίνηση στην οποία δεν συμμετείχαμε. Δεν θα αναλάβουμε την πολιτική ευθύνη για μια επιλογή ορισμένων φοιτητών που δεν τοποθετούνται στο σχήμα και δεν διατηρούν πολιτικές σχέσεις με αυτό. Εξάλλου, το γεγονός ότι καταστράφηκε υλικό όλων των δυνάμεων αποτυπώνει ακριβώς την αποστροφή αυτού του χώρου απέναντι σε όλα τα σχήματα και τις παρατάξεις, απέναντι στον φοιτητικό συνδικαλισμό εν γένει. Η αποστροφή αυτή έτσι κι αλλιώς απέναντι στις δομές των φοιτητικών συλλόγων και στις δυνάμεις που παρεμβαίνουν στο εσωτερικό του (ή δεν παρεμβαίνουν: βλέπε απουσία ΔΑΠ-ΠΑΣΠ από τις γενικές συνελεύσεις, ακόμα και από τα διοικητικά συμβούλια) αποτελεί δυστυχώς κοινό τόπο για τη μεγαλύτερη μερίδα των φοιτητών, που πηγάζει για εμάς ακριβώς από τη διαλυτική και αποδιαρθρωτική στάση των καθεστωτικών δυνάμεων τις τελευταίες δεκαετίες. 

Σε κάθε περίπτωση, επειδή η μνήμη του συλλόγου –δυστυχώς για τις καθεστωτικές δυνάμεις- δεν είναι κοντή οφείλουμε να τους υπενθυμίσουμε μια σειρά γεγονότων στα οποία πρωταγωνίστησαν τα τελευταία χρόνια. Δεν ξεχνάμε τους μπράβους της ΔΑΠ που τόλμησαν να ανέβουν πριν από τρία χρόνια στον έβδομο όροφο κατά τη διάρκεια της καταμέτρησης, χτυπώντας μέλη του φοιτητικού συλλόγου, προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα πιο ευνοϊκό –για εκείνους- εκλογικό αποτέλεσμα. Δεν ξεχνάμε, τα ανώνυμα και εκβιαστικά τηλεφωνήματα λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του Φύσσα σε σχηματίες, με απειλές τους τύπου «θα σας σαπίσουμε στο ξύλο», «θα σας σπάσουμε τη μούρη» κτλ. Δεν ξεχνάμε την άρνηση της ΔΑΠ να υπογράψει το ψήφισμα που κατήγγειλε τη στάση του τέως Πρύτανη Φορτσάκη όταν ξυλοκοπούσε φοιτητές έξω από την Πρυτανεία. Δεν ξεχνάμε, την παρουσία του Φορτσάκη φέτος σε εκδήλωση της ΔΑΠ επιβραβεύοντάς τον για τις ακροδεξιές πρακτικές που υιοθετούσε την περίοδο της θητείας του στη θέση του Πρύτανη. Αλλά πολύ περισσότερο, δεν ξεχνάμε και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ την ιστορική ευθύνη της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ και των φορέων τους (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) για την ψήφιση και στήριξη των μνημονίων, για την υιοθέτηση ενός ακροδεξιού λόγου που έδωσε βήμα σε εγκληματικές οργανώσεις (βλ. ΧΑ), για την φτωχοποίηση και την εξαθλίωση ενός ολόκληρου λαού, για την υποθήκευση της προοπτικής της γενιάς μας, για το ότι οδήγησε όλα τα κομμάτια της κοινωνίας στον ατομισμό, την απογοήτευση και την κατάθλιψη.

Ελπίζουμε την επόμενη φορά που οι ΔΑΠ και ΠΑΣΠ αποφασίσουν να ασχοληθούν με την πολιτική (και όχι με πάρτυ, εκδρομές και σημειώσεις) να πουν κάτι παραπάνω από τις σκισμένες τους αφίσες και την «τραμπούκικη» αριστερά. Μέχρι τότε, εμείς καλούμε το σύνολο του φοιτητικού συλλόγου να συμμετάσχει στην παράσταση διαμαρτυρίας στη Γενική Συνέλευση Τμήματος την Τρίτη 22/12 και ώρα 10.00 στην Πρυτανεία, για να διεκδικήσουμε συλλογικά το δικαίωμα όλων των φοιτητών να συμμετέχουν στη διπλή εξεταστική του Φεβρουαρίου. Οι καθεστωτικές δυνάμεις στο μεταξύ,  μπορούν να συνεχίσουν να απασχολούν τον σύλλογο με τις σκισμένες τους αφίσες.