17 Μαρ 2010


Μ.Α.Σ τα χουν ξαναπει…


Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που το εργατικό και φοιτητικό κίνημα καλείται να δώσει μια αναβαθμισμένη απάντηση απέναντι στα ανοιχτά μέτωπα σε εργασία και εκπαίδευση. Στα καθ’ ημάς, ήδη από τους πρώτους μήνες διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, το Υπουργείο Παιδείας έρχεται να εξαγγείλει μια σειρά από προκλητικές αλλαγές στην εκπαίδευση, τόσο όσον αφορά το Πανεπιστήμιο (με την Αξιολόγηση και την αδειοδότηση των Κολλεγίων), όσο και τη δευτεροβάθμια (με σαρωτικές αλλαγές σε Προγράμματα Σπουδών, βιβλία, εισαγωγή στα Πανεπιστήμια).


Σε αυτή την περίοδο, οι μαζικές γενικές συνελεύσεις με τη συμμετοχή όλων των φοιτητών και τη πολιτική συζήτηση σε βάθος γύρω από το τι σημαίνουν οι επικείμενες αλλαγές για το σύνολο των μαθητών και φοιτητών, το πώς πλήττουν την καθημερινότητά μας και την επαγγελματική μας προοπτική και το με πιο σχέδιο μπορεί το φοιτητικό κίνημα να αντιπαλέψει το σύνολο των αναδιαρθρώσεων, είναι ζητούμενο και άμεση αναγκαιότητα. Σαφώς, υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις στο εσωτερικό του Πανεπιστημίου που όχι απλά δε θέλουν κινητοποιήσεις, αλλά που συχνά δε θέλουν καν να διεξαχθούν Γενικές Συνελεύσεις. Η αναφορά γίνεται ξεκάθαρα σε ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, δυνάμεις που συμφωνούν στη λογική τους με τον πυρήνα των επικείμενων αλλαγών και που θα κάνουν πλάτες στο σχέδιο της κυβέρνησης και του Υπουργείου Παιδείας. Η μεν ΔΑΠ επιστρέφει πανελλαδικά στην σκληρή υποστήριξη νεοφιλελεύθερων συντηρητικών τομών όπως την ίδρυση ιδιωτικών Πανεπιστημίων ενώ η ΠΑΣΠ είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να “δαγκώσει το χέρι που την ταΐζει” και να πάει κόντρα στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλλά με κεντρικό σύνθημα στις αφίσες της την ‘‘ Διαφάνεια ’’ δείχνει με σαφήνεια τις προθέσεις της σε σχέση με την αναδιάρθρωτική πρωτοβουλία της Αξιολογησης.


Σε αυτό το πεδίο θα περιμέναμε να είναι αυτονόητο από τις δυνάμεις της Αριστεράς ότι θα πάλευαν με κάθε τρόπο για την ενεργοποίηση των Φοιτητικών Συλλόγων, για μαζικές γενικές συνελεύσεις. Οι προσδοκίες μας διαψεύστηκαν όμως καθώς οι δυνάμεις της ΚΝΕ/ΠΚΣ επέλεξαν ένα διαφορετικό δρόμο από το δρόμο των μαζικών φοιτητικών διαδικασιών που οδήγησαν στα φοιτητικά κινήματα του 06’-07’. Οι δυνάμεις αυτές επιλέγουν στο σύνολο των φοιτητικών συλλόγων να στήσουν Επιτροπές Αγώνα διασπώντας τους φοιτητικούς Συλλόγους πίσω από την φαντασίωση ότι “εργατικό κομμάτι” είναι όποιο συμφωνεί με το πλαίσιο της ΠΚΣ και αυτό είναι αυτό που την ενδιαφέρει και μόνο. Σε αυτήν ακριβώς τη λογική με απόφαση εκτός οποιασδήποτε διαδικασίας φοιτητικών συλλόγων, οι δυνάμεις αυτές ίδρυσαν και το Μ.Α.Σ (Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών). Η δημιουργία τέτοιων αντί-θεσμών είναι άκρως επικίνδυνη σε σχέση με τις νικηφόρες δυνατότητες που μπορούν να έχουν οι Φοιτητικοί Σύλλογοι ενάντια στις αναδιαρθρωτικές κινήσεις του Υπουργείου (Η ΠΚΣ θυμίζουμε στην αρχή της χρονιάς δεν μπήκε στο πλαίσιο της ΡΑΣ ΕΑΑΚ, όπως και έπραξαν –ο καθένας για τους δικούς του λόγους- το ΔΙΚΤΥΟ και η ΠΑΣΠ, αλλά επέλεξε το κατέβασμα της ως ‘‘Επιτροπή Αγώνα’’, ρισκάροντας έτσι να πάρει η ΔΑΠ τη συνέλευση και να εφαρμοστεί η Αξιολόγηση στη σχολή μας.). Αυτή όμως η πρακτική αποδυναμώνει το πιο ισχυρό όπλο των φοιτητών, την Γενική Συνέλευση του φοιτητικού Συλλόγου, καλλιεργώντας μια λογική περιχαράκωσης, απομόνωσης και ήττας. Αυτή η στρατηγική τελικά, που αντί να βλέπει πώς θα παράγει ρήγματα στο σχέδιο του αντιπάλου και να προβάλλει εκείνα τα αιτήματα που μπορεί να πηγαίνουν σε αντίθετη κατεύθυνση από τις επιλογές του Υπουργείου και να φέρνουν στο προσκήνιο τους φοιτητικούς αγώνες, το μόνο που βλέπει είναι το πώς να συσπειρώσει περισσότερο κόσμο κοντά στις σκληρά κομματικές δυνάμεις της ΚΝΕ, που θα συζητά και θα κινητοποιείται κάπου πέρα κι έξω από τους υπόλοιπους φοιτητές και τις υπόλοιπες πολιτικές λογικές και που θα αντιμετωπίζει το υπόλοιπο κομμάτι των φοιτητών, ως εχθρό!


Παλιά μου τέχνη κόσκινο…


Αυτή η στρατηγική δεν είναι καινούργια: εμφανίστηκε πρώτη φορά το 2005 με την μορφή του συντονιστικού ΑΕΙ – ΤΕΙ και των τότε Επιτροπών Αγώνα όπου έλεγε ακριβώς τα ίδια πράγματα, επικαλούμενη όπως χαρακτηριστικά λέει η ΠΚΣ μια κατάσταση διάλυσης των φοιτητικών Συλλογών και του φοιτητικού κινήματος. Τα ίδια επιχειρήματα εμφανίζονται σήμερα καρμπόν: διάλυση των διαδικασιών του φοιτητικού κινήματος, ηττοπάθεια και αδιέξοδες λογικές. Ποιά είναι η διαφορά με τότε; Ότι έχουν μεσολαβήσει 3 χρόνια μαχητικών ριζοσπαστικών μαζικών κινητοποιήσεων των φοιτητών απέναντι στην κυβερνητική πολιτική, κινητοποιήσεις που είχαν την ρίζα τους ακριβώς στους φοιτητικούς Συλλόγους και στις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες των Γενικών Συνελεύσεων. Τις χρονιές 2006 και 2007 διεξήχθησαν Γενικές Συνελεύσεις με μαζική συμμετοχή πολλών χιλιάδων φοιτητών που συζήτησαν για το πώς πλήττονται τα συμφέροντά μας από τις τότε κυβερνητικές επιλογές και που αποφάσισαν τις συλλογικές δράσεις του φοιτητικού κινήματος. Αποκορύφωμα της λογικής του απομωντισμού της ΠΚΣ υπήρξε το γεγονός ότι την ίδια εποχή, όπου το Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων στο Πολυτεχνείο αριθμούσε περίπου 450 Φοιτητικούς Συλλόγους, η ΠΚΣ/ΚΝΕ με 8 συλλόγους, που υπερψήφισαν το πλαίσιο της, δημιουργούσε δικο της ‘‘Συντονιστικό Καταλήψεων’’ στο Χημείο μακριά από τους υπολοιπους Φοιτητικούς Συλλόγους. Είναι σαφές όμως ότι όταν η ΚΝΕ/ΠΚΣ έχει πάρει σαφείς αποστάσεις από κάθε κινηματική διαδικασία που δεν μπορεί να ελέγχει και που δεν περιστρέφεται αποκλειστικά γύρω από τις κομματικές της δυνάμεις, όταν έχει επιλέξει σε κρίσιμες περιόδους να απαξιώσει τον ζωντανό χώρο συζήτησης των φοιτητών που δεν είναι άλλος από τη Γενική Συνέλευση, είναι λογικό σήμερα να βλέπει ότι οι φοιτητικοί Σύλλογοι και το φοιτητικό κίνημα είναι διαλυμένο.


H ΡΑΣ ΕΑΑΚ και το σύνολο των ανεξάρτητων αριστερών σχημάτων της ΕΑΑΚ πάλεψαν το προηγούμενο διάστημα και συνεχίζουν ωστε να ενισχυθεί η δημοκρατική λειτουργία των φοιτητικών συλλόγων μέσα από τις αμεσοδημοκρατικές Συνελεύσεις των φοιτητών. Κι αυτό ακριβώς γιατί οι Γενικές Συνελεύσεις είναι ο τόπος όπου οι φοιτητές συζητούν για το πώς πλήττονται τα συμφέροντά τους από την κυβερνητική πολιτική σε εκπαίδευση και εργασία, συζητούν για τα προβλήματα που αναγνωρίζουν στη σχολή τους και σχεδιάζουν με τις πολιτικές τους αποφάσεις τις δράσεις εκείνες με τις οποίες θα διεκδικήσουν να βγουν τα συμφέροντά τους στο προσκήνιο και θα παλέψουν ενάντια στις αναδιαρθρώσεις σε εκπαίδευση και εργασία.

9 Μαρ 2010

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΓΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ
Φ.Σ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ 09/03/10


ΡΑΣ ΕΑΑΚ - ΔΙΚΤΥΟ 44
ΠΑΣΠ 72
ΠΚΣ 32

* Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ δεν προσήλθε στη γενική συνέλευση του Φ.Σ Πολιτικού, απαξιώνοντας για ακόμη μια φορά τις μαζικές συλλογικές διαδικασίες του Συλλόγου μας, αλλά και τις αποφάσεις του Δ.Σ.

8 Μαρ 2010

ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ Φ.Σ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ
Τρίτη 9 Μαρτίου, 14.00, αμφιθέατρο 16



To ΠΑΣΟΚ σε συνεργασία με την Ευρωπαική Ένωση, και υπό την ανοχή ή την κάλυψη ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΜΜΕ αποφάσισαν να πάρουν έκτακτα φορολογικά μέτρα, ώστε να σωθεί η χώρα, να περιοριστεί το έλλειμα! Ένα ‘‘Έλλειμα’’, το οποίο όμως εντεχνιέντως παραβλέπουν να πούν ότι δεν δημιουργήσαμε εμείς, αλλά η δική τους κρίση, τα δικά τους κέρδη, οι δικές τους πολιτικές. Ποια είναι όμως τα νέα μέτρα και τί επιπτώσεις θα έχουν στη καθημερινότητα μας?

Εν συντομία...
Περικοπή κατά 30% στα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας, περικοπή 12% στα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων, πάγωμα όλων των συντάξεων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ, από 19% σε 21% (είδη πλατιάς κατανάλωσης), από 9% σε 10% (τρόφιμα) κι από 4% σε 5% (βιβλία, εφημερίδες κλπ.), αύξηση 24 λεπτά στη βενζίνη, αύξηση κατά 20% των ειδικών φόρων κατανάλωσης σε τσιγάρα, αύξηση κατά 20% των ειδικών φόρων κατανάλωσης σε ποτά, αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ απο 5,5% - 8%, μείωση 10% της κρατικής χρηματοδότησης στα Ταμεία ΟΑΠ - ΔΕΗ και ΤΑΠ - ΟΤΕ, περικοπές 200 εκατομμυρίων ευρώ στα προγράμματα του υπουργείο Παιδείας, ενώ περικόπτεται κατά 5% το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.

Αναμφισβήτητα τη παράσταση στην επικαιρότητα έκλεψαν τα νέα φορολογικά μέτα της κυνέρνησης. Αυτό δεν σημαίνει πως η Διαμαντοπούλου στο τομέα της εκπαίδευσης θα κάνει βήμα πίσω… Είναι ξεκάθαρο πως η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση προχωράει ακάθεκτη, μιας και οι μεταρρυθμίσεις που αφορούν τα Κ.Ε.Σ και την αξιολόγηση δεν ‘‘παγώνουν’’ και έτσι αποτελούν πραγματικό casus belli
για το φοιτητικό κίνημα. Οι εφαρμοζόμενες και επικείμενες μεταρυθμίσεις, το πάγιο πρόβλημα της έλλειψης επαγγελματικών δικαιωμάτων στο πτυχίο μας, αλλά και η χυδαία επίθεση που εξαπολύεται απ’ τον Χρυσοχοίδη στο θεσμό του ασύλου διαμορφώνουν ένα δυσοίωνο σκηνικό για όλους μας. Υπο αυτό το προίσμα θεωρούμε πως οι μαζικές συνελέυσεις του συλλόγου μας, αλλα και οι αγνωνιστικές του αποφάσεις είναι μονόδρομος!


ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ, ΜΑΖΙΚΑ ΚΑΙ ΑΝΥΠΟΧΩΡΗΤΑ
ΜΕ ΠΡΩΤΟ ΑΠΕΡΓΙΑΚΟ ΚΟΜΒΟ ΑΥΤΟΝ ΤΗΣ 11ης ΜΑΡΤΙΟΥ!



6 Μαρ 2010


ΑΠΟΦΟΙΤΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ:
EΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΚΑΤΟΧΥΡΩΣΗ & ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ
''ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ''


Μια πολύ ενδιαφέρουσα και διαφωτιστική έρευνα διεξήγαγε ερευνητική ομάδα του Παντείου Πανεπιστημίου, συλλέγοντας στοιχεία σχετικά με την επαγγελματική απορροφισημότητα των αποφοίτων των ελληνικών πανεπιστημίων. Η έρευνα διεξήχθη ανά επιστημονικούς κλάδους και καταπιάστηκε με ζητήματα ανεργίας, ετεροαπασχόλησης, μισθών, εργασιακών σχέσεων κ.α. H σχετική έρευνα δεν μπορούσε φυσικά παρά να συμπεριλαμβάνει και το κλάδο των Πολιτικών Επιστημών. Είναι χρήσιμο να αναφερθεί οτι οι σχολές και τα τμήματα, τα οποία ανήκουν στο δικό μας κλάδο είναι αυτά των Πολιτικών Επιστημών και Δημόσιας Διοίκησης ανά την Ελλάδα, καθώς και το τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας της Παντείου. Είναι ξεκάθαρο ότι τα στοιχεία της έρευνας επιβεβαιώνουν μια σειρά από βασικά και πάγια προβλήματα σε σχέση με την επαγγελματική μας κατοχύρωση και προοπτική συνολικότερα αφού μεταξύ άλλων, στο κλάδο μας χρεώνονται τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας, ετεροαπασχόλησης, αλλά και μερικής απασχόλησης. Τη δυσχερή θέση των αποφοίτων του κλάδου μας καταδεικνύουν τα ποσοστά ανεργίας και μερικής απασχόλησης τα οποία αγγίζουν το 50%, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται στο ποσοστό όσοι εργάζονται σε άσχετο από το αντικείμενο τους εργασιακό χώρο. Η έρευνα μάλιστα καταπιάνεται ειδικότερα με το πρόβλημα της ετεροαπασχόλησης, και επιβεβαιώνει τα ρεκόρ του κλάδου μας και στο συγκεκριμένο τομέα. Για το υπόλοιπο δηλαδή 50% το οποίο εργάζεται, μόλις το 36,3% το κάνει σε σχετική με το αντικείμενο σπουδών θέση εργασίας. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 14,1% των αποφοίτων εργάζεται στο τομέα του ‘‘Λιανικού εμπορίου και της κατασκευής αυτοκινήτων’’, ενώ το 10,5% στους τομείς της ‘‘Μεταποιητικής βιομηχανίας, των μεταφορών και της επικοινωνίας’’, δηλαδή σε αντικείμενα παντελώς άσχετα με το αντικείμενο σπουδών. Ενδεικτικό της έλλειψης επαγγελματικής κατοχύρωσης των αποφοίτων του κλάδου μας είναι ότι το 86,1% δεν έχει άδεια άσκησης επαγγέλματος, ποσοστό που αποτελεί το 2ο χειρότερο ρεκόρ για το σύνολο των επιστημονικών κλάδων. Στη συνέχεια, σε ερώτηση που έγινε σε σχέση με τα αίτια της ανεργίας το 83,2% των ερωτηθέντων απάντησε ότι ‘‘δεν υπάρχουν θέσεις για την ειδικότητα μου’’, επιβεβαιώνοντας με ξεκάθαρο τρόπο την αναντιστοιχία μεταξύ του επιστημονικού μας αντικειμένου και των θέσεων εργασίας. Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ερώτηση ‘‘για ποιο λόγο θα προχωρούσατε σε μεταπτυχιακές σπουδές’’ τα 2/3 των ερωτηθέντων (ποσοστό ρεκόρ για το σύνολο των κλάδων) απαντάνε πως η απόφαση τους θα σχετίζοταν με την προσπάθεια εύρεσης εργασίας στο αντικείμενο σπουδών και τη καλύτερη επαγγελματική σταδιοδρομία, γεγονός που φανερώνει ότι οι μεταπτυχιακές σπουδές στη πραγματικότητα έρχονται να αντικαταστήσουν την έλλειψη επαγγελματικών δικαιωμάτων στο πτυχίο. Επίσης σημαντικό να αναφερθεί είναι ότι το 62,6% θεωρεί πως το αντικείμενο εργασίας δεν σχετίζεται με το περιεχόμενο σπουδών τους. Ενδεικτικό των συνθηκών εργασίας των αποφοίτων του κλάδου είναι ότι το 64,1% των ερωτηθέντων απάντησε πως αμείβεται με αποδοχές περίπου 950 ευρώ μηνιαίως. Χαρακτηριστική είναι η απάντηση του 63,1% των ερωτηθέντων ότι έχουν εργαστεί τουλάχιστον μια φορά μέχρι σήμερα περιστασιακά και επισφαλώς, δηλαδή υπό συνθήκες τέτοιες, που να μην εξασφαλίζεται μακροπρόθεσμα το εργασιακό τους μέλλον. Επιπλέον, αξιοσημείωτο είναι ότι το 68,3% των απασχολούμενων αποφοίτων, που εργάζεται με σύμβαση έργου, το κάνει με ευέλικτη, προσωρινή σχέση εργασίας. Έτσι, ο βραχνάς για τους απασχολούμενους γίνεται διπλός, αφού συνδυάζεται με ελαστικές σχέσεις εργασίας (όχι σταθερά ωράρια κλπ.). Τέλος, περίπου το 80% των αποφοίτων του κλάδου μας θεωρεί ότι η πρακτική άσκηση δεν συμβάλλει κατά κανένα τρόπο στην επαγγελματική προοπτική, αλλά αντιθέτως φαίνεται να καλύπτει πάγιες ανάγκες του κράτους για ευέλικτο και αναλώσιμο δυναμικό (πχ. ανασφάλιστη άσκηση αποφοίτων στον ΟΣΕ με πενιχρή αμοιβή).

Στόχος του παρόντος κειμένου που παρουσιάζει τμήμα της έρευνας του Παντείου πανεπιστημίου είναι να συμβάλλει στη κουβέντα που έχει ανοίξει εδώ και ένα διάστημα στο φοιτητικό μας σύλλογο σε σχέση με την επαγγελματική μας κατοχύρωση και προοπτική. Η κατοχύρωση επαγγελματικών δικαιωμάτων στο πτυχίο της σχολής εξασφαλίζει στον απόφοιτο σαφή αντιστοιχία με ένα συγκεκριμένο επάγγελμα. Αυτό σημαίνει ότι ο απόφοιτος μιας άλλης σχολής που δεν του κατοχυρώνονται αντίστοιχα επαγγελματικά δικαιώματα δεν μπορεί να εργαστεί και στο αντίστοιχο επάγγελμα. Επιπροσθέτως τα κατοχυρωμένα κοινά επαγγελματικά δικαιώματα δεν επιτρέπουν την έκθεση των εργαζόμενων (πλέον) πτυχιούχων στις διαθέσεις του κάθε εργοδότη. Η κατοχύρωση κοινων επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων λειτούργει και ως δικλείδα ασφάλειας για τη διατήρηση αξιοπρεπών συνθηκών εργασίας και κυρίαρχα την αποφυγή της εισόδου του εργαζόμενου στον φαύλο κύκλο της ανεργίας και της ημιαπασχόλησης. Αυτό συμβαίνει γιατι η ύπαρξη των επαγγελματικών και εργασιακών δικαιωμάτων δίνει και τη δυνατότητα συλλογικής υπεράσπισής τους με περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας από το να τα διαπραγματεύονταν ατομικά. Έτσι γίνεται μάλλον ξεκάθαρο ότι στην ουσία με τις υφιστάμενες συνθήκες αποτελούμε απλώς μια δεξαμενή πτυχιούχων που καλύπτει τις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς και δεν εντασσόμαστε σε μια συγκεκριμένη επαγγελματική κατηγορία. Όλα αυτά, την ίδια ώρα που το δίπτυχο ‘‘ατομισμός-ανταγωνισμός’’ αντηχεί με κάθε ευκαιρία στο κυρίαρχο λόγο καθηγητών και αντιδραστικών φοιτητικών παρατάξεων (ΔΑΠ, ΠΑΣΠ) που ανταγωνίζονται στο ποιος θα εκφράσει καλύτερα την πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης στα πανεπιστήμια, η συνειδητοποίηση των αιτιών που παράγουν τη δυσμενή πραγματικότητα για τους αποφοίτους του Πολιτικού θα πρέπει να οδηγήσει στην ενίσχυση της συλλογικότητας και στην οικοδόμηση αντιστάσεων για την υπεράσπιση των συμφερόντων της μελλοντικής εργαζόμενης πλειοψηφίας. Απέναντι σε αυτή τη κατάσταση, αλλα και τις διάφορες πολιτικές που την στηρίζουν διάφορα κόμματα και παρατάξεις, γίνεται ξεκαθαρο πως ο Φ.Σ Πολιτικου πρέπει να κινηθεί αποφασιστικά στη κατεύθυνση απόκτησης επαγγελματικών δικαιωμάτων κατοχυρωμένων στο πτυχίο. Πιο συγκεκριμένα θεωρούμε αναγκαία την επαναφορά στο προηγούμενο καθεστώς επαγγελματικής κατοχύρωσης, όπου οι απόφοιτοι είχαν δικαίωμα συμμετοχής στον ΑΣΕΠ εκπαιδευτικών (Π12/κοινωνιολογία) με μοριοδότηση. Είναι σαφές ότι το μέτωπο της κυβερνητικής πολιτικής στην εκπαίδευση είναι ανοικτό. Είναι ακόμα πιο σαφές όμως ότι μια σειρά από νεολαιίστικους αγώνες της περασμένης περιόδου κατάφεραν σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό να επιβάλλουν προσχώματα στην εφαρμογή της εκπαιδευτικής πολιτικής. Το φοιτητικό κίνημα για ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση χωρίς διαχωρισμούς με όλα τα δικαιώματα σε ένα ενιαίο πτυχίο που αναπτύχθηκε την περίοδο «ανωτατοποίησης» των ΤΕΙ, το νικηφόρο κίνημα ενάντια στην αναθεώρηση του αρ.16 του Συντάγματος, ενάντια στο νέο νόμο-πλαίσιο της πειθάρχησης του φοιτητικού σώματος και της καταστολής του φοιτητικού κινήματος (με στόχο την δημιουργία πειθαρχημένων αποφοίτων-μελλοντικών εργαζομένων και την ευκολότερη προώθηση του συνόλου της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης) δείχνουν το δρόμο που πρέπει να βαδίσουμε. Στις διασπάσεις των σχολών, στην εξατομίκευση των πτυχίων, στην εντατικοποίηση και πειθάρχηση των φοιτητών, στους δυο κύκλους σπουδών και τη βάθυνση των ειδικεύσεων, στο επιδιωκόμενο ατελέιωτο κυνήγι δεξιοτήτων, στην κατάργηση της δωρεάν εκπαίδευσης έχουμε απαντήσει και θα συνεχίσουμε να απαντάμε με τη δύναμη των συλλογικών μας αγώνων. Οι συλλογικές μας δράσεις και αντιστάσεις είναι το μόνο όπλο που μπορεί να πετύχει νίκες και να μας κατοχυρώσει τα δικαιώματά μας τό

σο στην εκπαίδευση όσο και μελλοντικά στο χώρο της εργασίας. Συνεχίζουμε στο δρόμο που χάραξε ο Φοιτητικός μας Σύλλογος με την αγωνιστική τοποθέτηση του ενάντια στην Αξιολόγηση!



ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΩΡΑ

ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ…

…ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΑ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΜΕΤΡΑ!



5 Μαρ 2010

Ο ΚΑΚΟΣ ΛΥΚΟΣ (βλ.Ευρωπαική Ένωση)...
...ΚΑΙ Η ΤΙΜΙΑ, ΑΓΩΝΙΖΟΜΕΝΗ ΠΡΑΣΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ (βλ.ΠΑΣΟΚ)

Εδώ και ένα διάστημα είχε ανοίξει μια κουβέντα απο πολιτικά κόμματα και κοινωνικούς φορείς σε σχέση με το δημόσιο χρέος της χώρας μας και το πώς αυτό μπορεί να καλυφθεί. Το ΠΑΣΟΚ προεκλογικά έταζε λαγούς με πετραχείλια στους εργαζόμενους και δεσμεύοταν με κάθετο τρόπο οτι δεν θα αυξήσει το ΦΠΑ σε κανένα αγαθό. Το ΠΑΣΟΚ έτσι μπόρεσε να αποσπάσει τη κοινωνική συνέναιση που απαιτούνταν, ωστέ να γίνει κυβέρνηση. Έπειτα απο τέσσερις μήνες διακυβέρνησης η νέα κυβέρνηση προχωράει όμως -ενείδη περιορισμού του εθνικού ελλείματος- σε έκτακτα μέτρα. Τα μέτρα τα οποία εξείγγηλε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος στις 4 Μαρτίου είναι χωρίς δεύτερη σκέψη η πιο βάρβαρη επίθεση στα κατώτερα λαικά στρώματα απο τη Μεταπολίτευση και μετά. Πιό συγκεκριμένα τα κυβερνητικά μέτρα προβλέπουν:
Περικοπή κατά 30% στα επιδόματα Χριστουγέννων, Πάσχα και αδείας, περικοπή 12% στα επιδόματα των δημοσίων υπαλλήλων, πάγωμα όλων των συντάξεων του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, αύξηση των συντελεστών του ΦΠΑ, από 19% σε 21% (είδη πλατιάς κατανάλωσης), από 9% σε 10% (τρόφιμα) κι από 4% σε 5% (βιβλία, εφημερίδες κλπ.), αύξηση 24 λεπτά στη βενζίνη, αύξηση κατά 20% των ειδικών φόρων κατανάλωσης σε τσιγάρα, αύξηση κατά 20% των ειδικών φόρων κατανάλωσης σε ποτά, αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ απο 5,5% - 8%, μείωση 10% της κρατικής χρηματοδότησης στα Ταμεία ΟΑΠ - ΔΕΗ και ΤΑΠ - ΟΤΕ, περικοπές 200 εκατομμυρίων ευρώ στα προγράμματα του υπουργείο Παιδείας, ενώ περικόπτεται κατά 5% το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.

Είναι σαφές πως η οικονομική κρίση δεν δημιουργήθηκε απο το κόσμο της εργασίας αλλά απο το υφιστάμενο σύστημα της κερδοφορίας των λίγων. Παρόλα αυτά η κρίση παρουσιάζεται με τρόπο τέτοιο, που οι θυσίες του λαού μοίαζουν επιβεβημένες. Ύπαρχει όμως και κάτι πολύ οξύμωρο σ' αυτήν την ιστορία της ''οικονομικής κρίσης''. Τα έκτακτα μέτρα που πλήττουν τις πλατίες κοινωνικές μάζες παίρνονται, επειδή ''δεν υπαρχουν λεφτα''! Την ιδια ώρα όμως...
α) Το ενεργητικό των τραπεζών αυξήθηκε σε μια δεκαετία κατα 350 δις ευρώ, ενώ ειναι αξιοσημείωτο οτι απο τα 375δις το 2004, τα κέρδη εκτοξεύτηκαν σε 579δις το 2009.
β) Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΙΚΑ, ένας στους δύο εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα αμοίβεται με μισθό κάτω απο 1090 ευρώ, ενώ περίπου 250.000 εργαζόμενοι αμοίβονται με ημερομίσθιο 25-30 ευρώ, ήττοι μηνιαίως 700 ευρώ. Την ίδια ώρα το ετήσιο ενεργητικό των μεγαλύτερων επιχειρήσεων στη χώρα έχει φτάσει τα 700δις ευρώ.
γ)Το δημόσιο έλλειμα ισούται περίπου με τα χρήματα που έδωσε η χώρα μας σε εξοπλισμούς ΝΑΤΟικού χαρακτήρα, ύψους 27δις ευρώ για την περίοδο 2006-2015.

Είναι πλέον ξεκάθαρο: Η πολιτικές της κυβέρνησης, υπο τις κατευθύνσεις της ΕΕ και υπό την κάλυψη των ΜΜΕ αποτελούν Casus Belli για τους εργαζόμενους αλλά και τους φοιτητές/μελλοντικούς εργαζόμενους. Τα φορολογικά μέτρα της κυβέρνησης πρέπει να πάρουν την λαική απάντηση που τους αρμόζει. Δεν θα πληρώσουμε εμείς την κρίση τους. Απέναντι σε όσους θέλουν το παρόν και το μέλλον μας υποθηκευμένο απαντάμε με μαζικόυς ανυποχώρητους αγώνες!