30 Νοε 2007

ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΑΧΗΤΙΚΗ, ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ, ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΕ ΑΕΙ-ΤΕΙ



Κάλεσμα διαλόγου των σχημάτων της ΕΑΑΚ

Το ορμητικό ποτάμι του νικηφόρου φοιτητικού κινήματος της τελευταίας διετίας δε στέρεψε, συνεχίζει να ποτίζει το έδαφος του τρίτου γύρου των φοιτητικών κινητοποιήσεων και διαμορφώνει μια νέα κατάσταση για τη ριζοσπαστική αριστερά. Μια αριστερά που πρωταγωνιστεί, εξελίσσεται, αναπτύσσεται, ενιαιοποιείται. Δύο χρόνια καταλήψεων, απεργιών, διαδηλώσεων των εργαζομένων και της νεολαίας μπόρεσαν να ανατρέψουν τις ισορροπίες και στο πολιτικό σκηνικό, συνθέτοντας μια νέα κατάσταση δυνατοτήτων για το κίνημα και αναγκαιότητας μιας πραγματικής επαναστατικής αριστεράς.
Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική της λιτότητας, των ιδιωτικοποιήσεων και της καταστολής τα κεντρικά μέτωπα που ανοίγουν αφορούν το ασφαλιστικό και το προχώρημα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Η ουσιαστική στήριξη του συμπολιτευόμενου ΠΑΣΟΚ συμβάλλει στη προώθηση του βασικού κορμού των καπιταλιστικών μεταρρυθμίσεων στο χώρο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης και της κοινωνικής ασφάλισης, όπως αυτές έχουν διατυπωθεί στις κατευθύνσεις της ΕΕ. Ταυτόχρονα η είσοδος του ΛΑΟΣ στη βουλή, συμβάλλει στην προώθηση της αστικής στρατηγικής πιέζοντας και νομιμοποιώντας πλέον πιο συντηρητικές και αντιδραστικές κατευθύνσεις.
Το φοιτητικό κίνημα λειτουργεί σαν παράδειγμα όσον αναφορά τις πρακτικές, το πολιτικό προσανατολισμό και τις κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες που κατάφερε να συγκροτήσει. Με πραγματικές υλικές νίκες όπως το σπάσιμο της συντριπτικής δικομματικής συναίνεσης ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το μπλοκάρισμα της συνταγματικής αναθεώρησης και της αναθεώρησης του άρθρου 16 και την απονομιμοποίηση του νέου Νόμου- Πλαίσιο, αναδεικνύουν την δυνατότητα των κοινωνικών κινημάτων να διεμβολίζουν το κεντρικό πολιτικό σκηνικό και να ακυρώσουν στην πράξη κυρίαρχες κυβερνητικές επιλογές, καθορίζοντας τις εξελίξεις.
Το φοιτητικό κίνημα κατάφερε να ανακτήσει την πρωτοβουλία των κινήσεων και να απαντήσει συνολικά σε κάθε επιθετική κίνηση από την πλευρά του υπουργείου και με τις αντίστοιχες αιχμές να συγκροτήσει πανελλαδικά οργανωμένους, μαζικούς και ριζοσπαστικούς αγώνες, βάζοντας σημαντικά εμπόδια στο προχώρημα της αναδιάρθρωσης, στη συγκρότηση του ΚΕΧΑΕ και στην υλοποίηση των κατευθύνσεων της Μπολόνια. Ένα τέτοιο φοιτητικό κίνημα πυροδότησε σημαντικές κοινωνικές εκρήξεις όπως αυτή της απεργίας των δασκάλων και συντέλεσε στη ριζοσπαστικοποίηση ευρύτερων κομματιών της νεολαίας και στη συγκρότηση ενός πανεκπαιδευτικού μετώπου που καθυστέρησε συνολικά τους κυβερνητικούς σχεδιασμούς (ασφαλιστικό) εκφράζοντας ευρύτερα κομμάτια της κοινωνίας.
Αποτέλεσμα αυτής της ριζοσπαστικοποίησης μέσω του πανεκπαιδευτικού κινήματος είναι οι μαθητικές καταλήψεις, που με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά τους αποτελούν απάντηση στο προχώρημα της κυβερνητικής πολιτικής στο χώρο της Α΄βάθμιας και Β΄βάθμιας εκπαίδευσης (Βάση του 10, εντατικοποίηση, αλλαγή στον τρόπο εισαγωγής, ΕΠΑΛ- ΕΠΑΣ, πειθάρχηση- μαθητοδικεία).
Όλη η προηγούμενη περίοδος που σημαδεύτηκε από την έκρηξη των κοινωνικών αγώνων και μαζικές διεργασίες στην κοινωνία και τη νεολαία, επαναφέρει στο προσκήνιο την υπόθεση της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Πολύ περισσότερο στον χώρο των πανεπιστημίων και των ΤΕΙ επανέρχεται με αναβαθμισμένο τρόπο η συζήτηση για την ενδυνάμωση αυτής της Αριστεράς. Η Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση, ως το πιο επιτυχημένο εγχείρημα της αντικαπιταλιστικής αριστεράς σε ΑΕΙ και ΤΕΙ απευθύνει κάλεσμα και θα συμβάλλει με όλες της τις δυνάμεις σε αυτή τη διαδικασία. Διαδικασία που δεν μπορεί να αφορά τους επίσημους φορείς της Αριστεράς όπως αυτοί εκφράζονται στους χώρους του πανεπιστημίου.
Από τη μία η ΠΚΣ επενδύει στρατηγικά σε μια λογική κινημάτων διαμαρτυρίας που θα είναι «ουραγοί» των πολιτικών πρωτοβουλιών του Κόμματος, υποτιμώντας τη δυνατότητα και την αναγκαιότητα σύγχρονων κοινωνικών που θα πετυχαίνουν υλικές νίκες. Η ΠΚΣ θεωρεί πως η δική της οργανωτική ανάπτυξη και εκλογική καταγραφή θα σημαίνει αναζωογόνηση για το κίνημα, γι’ αυτό και αποφεύγει να εμπλέκεται σε κινήματα που δεν «ελέγχει» συνήθως παίζοντας και τον ρόλο αναχώματος σε αυτά, εκφράζοντας συνολικά τη λογική που έχει το ΚΚΕ για την παρέμβασή του στα κοινωνικά μέτωπα. Έτσι βρισκόμενη πίσω από τα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος, από την αρχή της φετινής χρονιάς επιχειρεί με κάθε τρόπο να σπάσει την ενιαία έκφραση του πανεκπαιδευτικού μετώπου (καταγγελία ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, παράκαμψη διαδικασιών των συλλόγων, ξεχωριστές πορείες, ανύπαρκτα συντονιστικά κλπ), ενώ σήμερα επιμένει στον περιορισμό του γενικού στόχου του κινήματος γύρω από τη μη εφαρμογή όψεων των μεταρρυθμίσεων και όχι της πλήρους ανατροπής τους. Ίσως το πιο σημαντικό βέβαια είναι, πως σε επίπεδο πολιτικής γραμμής και περιεχομένου, συγκλίνει με την πολιτική του αστικού εκσυγχρονισμού ενσωματώνοντας όψεις της αστικής πολιτικής (ειδίκευση, αναβάθμιση, εντατικοποίηση, εξετάσεις) αδυνατώντας να συγκρουστεί με τον πυρήνα της κυβερνητικής πολιτικής και την ουσία της αναδιάρθρωσης. Χαρακτηριστικό σε αυτή την περίοδο είναι πως επιμένει σε μια λογική γενικόλογης καταγγελίας περί ιδιωτικοποίησης των πανεπιστημίων. Ταυτόχρονα ανοίγει το ζήτημα της κοινοτικής οδηγίας για τα ΚΕΣ, με συντεχνιακό τρόπο αδυνατώντας να αντιληφθεί τη συμπίεση των εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων του συνόλου φοιτητών και σπουδαστών (ΑΕΙ, ΤΕΙ, ΙΕΚ, ΚΕΣ) και την ενοποίησή τους σε μια μάχιμη πολιτική κατεύθυνση.
Από την άλλη το ΔΑΡΑΣ, κινούμενο στην ίδια γενική λογική, είναι ο πιο επιφανής εκπρόσωπος της Αριστεράς της διαχείρισης και των «βελτιωτικών προτάσεων» στα πανεπιστήμια. Κάνει μερική κριτική στις μεταρρυθμίσεις αποφεύγοντας να αγγίξει τον πυρήνα τους, αφού οι θέσεις τους έρχονται να συμπληρώσουν τους βασικούς άξονές τους. Γι’ αυτό το λόγο και αποφεύγει να πλήξει συμφέροντα μέσα και έξω από τα πανεπιστήμια τα οποία θα μπορούσαν να βολευτούν με μια πιο «δημοκρατική μεταρρύθμιση», περιόριζε την στόχευση του αγώνα στο άρθρο 16 επιμένοντας σε μια σημειολογία περί «γενιάς του άρθρου 16», υπερασπίζεται το αντι-νομοσχέδιο του ΣΥΝ για τον Νόμο- Πλαίσιο το οποίο ενσωματώνει βασικές πτυχές ακόμα και των επιλογών του Υπουργείου, ενώ την ίδια στιγμή προσπαθεί μέσω του ΣΥΝ να παρουσιασθεί ως αυτόκλητος «εκπρόσωπος των κινημάτων». Ενώ πρωτοκλασάτα στελέχη του ΣΥΝ αποτέλεσαν τον πιο στενό σύμμαχο του υπουργείου, στη πρωτοβουλία των 1000. Τέλος απέφευγε να τίθεται στο στόχαστρο η ΕΕ, όταν ο ΣΥΝ συνυπέγραφε σε επιτροπές μορφωτικών υποθέσεων της ΕΕ τη Μπολόνια.
Στην υπόθεση μιας άλλης Αριστεράς στο πανεπιστήμιο, δε μπορεί να συμβάλλει η ενδυνάμωση αυτών των παρατάξεων αλλά ούτε και μιας λογική «Αριστερής Ενότητας» όπως παρουσιάζεται τελευταία. Αυτή κινείται στη λογική του αντινεοφιλελεύθερου μετώπου στο μοντέλο του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο καλεί τους φοιτητές να στηρίξουν (βασικά σε εκλογικές διαδικασίες γιατί στην καθημερινή πράξη δεν εμφανίζεται πουθενά) μια αχρωμάτιστη και εν τέλει ενσωματώσιμη Αριστερά της minimum συμφωνίας και της ευκαιριακής συγκόλλησης. Η λογική αυτή στηρίζεται στην υπόθεση ότι η Αριστερά είναι χρήσιμη όταν αθροίζει υπάρχοντα πολιτικά δυναμικά, και όχι όταν προωθεί εκείνο το μάχιμο πολιτικό περιεχόμενο και μορφές πάλης που μπορούν να αγκαλιάζονται από τους φοιτητές, να οικοδομούν νικηφόρα κινήματα και να αλλάζουν κοινωνικούς και πολιτικούς συσχετισμούς.
Τα σχήματα της ΕΑΑΚ παίξανε και συνεχίζουν να παίζουν καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη των φοιτητικών κινητοποιήσεων, με την πολιτική πάλη μέσα στους Συλλόγους, τη ζύμωση απόψεων, τη χάραξη ενιαίου σχεδιασμού αντιπαράθεσης με την αστική πολιτική σε όλες τις περιόδους. Ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της κοινωνικής εξέγερσης των τελευταίων δυο χρόνων συνέβαλλαν καθοριστικά στις εξελίξεις:

Τροφοδότησαν το κίνημα με ένα μάχιμο πολιτικό περιεχόμενο τέτοιο που να αναδεικνύει και να αμφισβητεί συνολικά τον ρόλο του πανεπιστημίου και τον πυρήνα της αστικής πολιτικής στην εκπαίδευση και στην εργασία, καθώς και όλους τους επιμέρους στόχους που επιλέγει η κυβέρνηση να προωθήσει στην περίοδο. Το πλαίσιο αυτό εγγυήθηκε την ενότητα του φοιτητικού κινήματος, τη στοίχιση γύρω από αυτό χιλιάδων φοιτητών, την ουσιαστική αντιπαράθεση με την αστική πολιτική, την προώθηση αιτημάτων πάλης και διεκδίκησης των φοιτητών σύμφωνα με τις ανάγκες τους, πετυχαίνοντας νίκες.
Συνέβαλαν στην οργάνωση του κινήματος, επέμεναν στην προώθηση αμεσοδημοκρατικών μορφών οργάνωσης του κινήματος (Συντονιστικές Επιτροπές), προώθησαν λογικέ ενιαίας δράσεις όλων των Συλλόγων μέσα στο Συντονιστικό Γενικών Συνελεύσεων και Καταλήψεων σε ΑΕΙ και ΤΕΙ. Με οδηγό τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων το συντονιστικό χαράζει ένα βασικό, ενιαίο αγωνιστικό βηματισμό σε όλη τη διάρκεια του κινήματος σε τοπικό αλλά και πανελλαδικό επίπεδο.
○ Προέβαλλαν επιτακτικά την ανάγκη το φοιτητικό κίνημα να αναζητήσει και να συντονιστεί με τους φυσικούς του συμμάχους, τον κόσμο της εργασίας, με πραγματικούς και όχι φαντασιακούς όρους. Το πολιτικό πλαίσιο αναδείκνυε τη σύνδεση των εξελίξεων στην εκπαίδευση με αυτές στους χώρους δουλειάς, διαμόρφωνε κοινά αιτήματα πάλης, ενώ τα συντονιστικά απεύθυναν συνεχές αγωνιστικό κάλεσμα στα εργατικά Σωματεία να μπουν στον αγώνα και στις ομοσπονδίες να κηρύξουν απεργίες, παρά την προδοτική αδιαφορία και την εχθρική στάση των τελευταίων. Καθοριστική ήταν η συμβολή των σχημάτων της ΕΑΑΚ στην οικοδόμηση ενός συμπαγούς πανεκπαιδευτικού μετώπου των Φοιτητικών Συλλόγων με όλες τις συνδικαλιστικές οργανώσεις της εκπαίδευσης, των φοιτητών με τους δάσκαλους, τους καθηγητές Β΄βάθμιας και Γ΄βάθμιας εκπαίδευσης.
○ Τέλος έδωσαν τη μάχη το κίνημα να υιοθετήσει ριζοσπαστικές και κινηματικές πρακτικές που αμφισβήτησαν στην πράξη την αστική νομιμότητα επιλέγοντας τις καταλήψεις, τις μαζικές διαδηλώσεις και τη συγκρουσιακή λογική. Τέτοιες επιλογές χαρακτηρίζουν το κίνημα και αποτελούν συστατικό κομμάτι της φυσιογνωμίας του.

Η ΕΑΑΚ γεννήθηκε μέσα από τις μεγαλειώδεις νεολαιίστικες κινητοποιήσεις του 1990-91 και αποτελεί το πλέον επιτυχημένο μόρφωμα της επαναστατικής αριστεράς στα πανεπιστήμια. Τα σχήματα της ΕΑΑΚ είναι πολιτικο-συνδικαλιστικές συλλογικότητες που δρουν σε κάθε σχολή και αποτελούν το βασικό κύτταρο της ΕΑΑΚ. Επιδιώκοντας την ενιαία συντονισμένη παρέμβαση στα ελληνικά πανεπιστήμια και ΤΕΙ, τα σχήματα συντονίζονται ανά πόλεις και πανελλαδικά μέσα από το πανελλαδικό συντονιστικό διήμερο. Αντιπαρατίθενται σε όλη τη γραμμή της αστικής πολιτικής, την οποία αντιμετωπίζουν με μια συνολική αντικαπιταλιστική οπτική σε σχέση με τα κύρια μέτωπα της ταξικής πάλης σε εκπαίδευση- εργασία- δημοκρατικά δικαιώματα- ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Αναζητούν τους δρόμους μιας ευρύτερης αμφισβήτησης του τρόπου με τον οποίο ένας νέος σήμερα ζει και σπουδάζει, και αντιπαραβάλλουν ένα πρότυπο αγωνιζόμενου νέου, απέναντι στα κυρίαρχα πρότυπα. Συμβάλλουν στην μάχη για την αυτοτελή συγκρότηση του πολιτικού χώρου μιας Αριστεράς ανεξάρτητης, ανατρεπτικής και νικηφόρας. Παλεύουν για ένα φοιτητικό κίνημα ανεξάρτητο, αμεσοδημοκρατικό, αντικυβερνητικό και νικηφόρο, που θα συγκρούεται με κάθε όψη της κυβερνητικής πολιτικής, θα δημιουργεί τις δικές του μορφές οργάνωσης, αυτοτελείς και ανεξάρτητες από την κατεστημένη πολιτική των εκπροσώπων και των επιτελείων.
Η ΕΑΑΚ βγαίνοντας δυναμωμένη από το διήμερό της, απευθύνει κάλεσμα σε ανεξάρτητα σχήματα, συλλογικότητες, ανένταχτους αγωνιστές και οργανωμένες δυνάμεις να ενισχύσουν και συμβάλλουν την ενιαία παρουσία της ριζοσπαστικής αριστεράς πρώτα και κύρια στο φοιτητικό κίνημα. Θεωρούμε πως η συζήτηση για τη διεύρυνση της ΕΑΑΚ, είναι αποτέλεσμα των αγώνων της τελευταίας διετίας όπου μας δόθηκε η ευκαιρία να βρεθούμε κάτω από ένα ενιαίο περιεχόμενο με διαφορετικούς χώρους και να δώσουμε κοινές μάχες. Από αυτή τη σκοπιά θέλουμε να βαθύνουμε τη συζήτηση στην κατεύθυνση τοποθέτησης αυτών των δυνάμεων γύρω από τα κεκτημένα της ΕΑΑΚ. Πρωταρχικό για μας, είναι το ζήτημα του πολιτικού περιεχομένου που χτίσθηκε στην πορεία 17 χρόνων ιστορίας των σχημάτων. Με σαφή αντικυβερνητικό, αντίΕΕ και αντιδιαχειριστικό προσανατολισμό, όπως αποτυπώνεται και στα κείμενα κατάληξης των πανελλαδικών συντονιστικών. Συστατικό στοιχείο της φυσιογνωμίας της ΕΑΑΚ είναι η πολιτική, οικονομική και ιδεολογική ανεξαρτησία από το κράτος και τους μηχανισμούς του, από τις καθεστωτικές παρατάξεις, τα αστικά κόμματα (ΝΔ- ΠΑΣΟΚ), το καθηγητικό κατεστημένο. Ταυτόχρονα για μας έχει σημασία ο τρόπος λειτουργίας της ΕΑΑΚ, η λειτουργία δηλαδή με βάση τα σχήματα και σαφή πολιτικό προσανατολισμό και σχέδιο στην παρέμβαση στους Φοιτητικούς και Σπουδαστικούς Συλλόγους. Έτσι, για όποιον θέλει να θεωρεί τον εαυτό του κομμάτι της ΕΑΑΚ, είναι ξένη κάθε λογική παραταξιακής λειτουργίας ή υποπαράταξης, διαχωρισμένων σχημάτων, από τα πάνω αποφάσεων και κομματικής εξάρτησης. Τέλος θεωρούμε σημαντική τη συμβολή της ΕΑΑΚ στην φυσιογνωμία της ριζοσπαστικής αριστεράς ευρύτερα στην κοινωνία. Τοποθετούμαστε δίπλα και ενισχύουμε τα εγχειρήματα παρέμβασης αυτής της αριστεράς στα κοινωνικά μέτωπα (Παρεμβάσεις- Συσπειρώσεις- Κινήσεις, σχήματα γειτονιάς κλπ) και θεωρούμε πως είναι κομβικό η ΕΑΑΚ να συμβάλλει με το δικό της τρόπο στην προσπάθεια ενιαιοποίησης της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στη κοινωνία.
Με βάση τα παραπάνω και με κληρονομιά την πολιτική κουλτούρα της ΕΑΑΚ βλέπουμε δημόσιου διαλόγου που θα βγάλουν όλο το δυναμικό της αντικαπιταλιστικής αριστεράς με ενιαίο σχέδιο απέναντι στους κυβερνητικούς σχεδιασμούς σε ότι αφορά το φοιτητικό κίνημα. Παράλληλα διαδικασίες δημόσιας τοποθέτησης για το ζήτημα της διεύρυνσης της ΕΑΑΚ από οποιονδήποτε ενδιαφέρει αυτό το ζήτημα που θα μπορούν να έχουν σαφή μετρήσιμα και αποτιμήσιμα αποτελέσματα το επόμενο διάστημα, με ορίζοντα την ένταξη δυνάμεων στα ΕΑΑΚ στη βάση των κεκτημένων που περιγράψαμε.
ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ σε ΑΕΙ - ΤΕΙ

ΔΩΡΕΑΝ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΑ... ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ;

Λίγο μόλις καιρό μετά τις εκλογές, η κυβέρνηση ανασυντάσσεται και επιτίθεται ξανά στα δικαιώματα της νεολαίας. Εκτός από σποραδικές προσπάθειες εφαρμογής του νέου νόμου πλαίσιο σε περιφερειακά κυρίως ιδρύματα, υλοποιεί ένα από τα κεντρικότερα σημεία του νέου νόμου-πλαίσιο με Προεδρικό Διάταγμα. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή…

Το Προεδρικό Διάταγμα 226 για τα συγγράμματα που δημοσιεύθηκε στο φύλλο της εφημερίδας της κυβέρνησης (ΦΕΚ) στις 20/11/2007 υλοποιεί στο συγκεκριμένο ζήτημα το νέο νόμο πλαίσιο. Τι ακριβώς προβλέπει;

Α) Ενώ μέχρι σήμερα ίσχυε ότι οι φοιτητές δικαιούνται δύο (2) συγγράμματα σε κάθε μάθημα που δηλώνουν στη γραμματεία, τώρα όπως σαφώς ορίζεται από το Προεδρικό Διάταγμα το σύγγραμμα θα είναι μόλις ένα (1)! Δηλαδή για να προμηθευτούμε όσα χθες προσφέρονταν από τις σχολές, τώρα θα πρέπει να πληρώνουμε εμείς κάποια συγγράμματα! Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αφού θέλουν τα δύο βιβλία να γίνουν ένα, αύριο θα θέλουν το ένα να γίνει κανένα! Είναι το πρώτο βήμα για τη μεταφορά ολόκληρου του οικονομικού βάρους των συγγραμμάτων από το κράτος στις πλάτες των φοιτητών, και αυτονόητα καταργεί το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα που πρέπει να έχει η εκπαίδευση. Υψώνει ταξικούς φραγμούς αφού δεν έχουν όλοι την οικονομική δυνατότητα και για αγορά βιβλίων, όταν τα έξοδα είναι ήδη πολλά για τις σπουδές.

Β) Το μοναδικό σύγγραμμα λοιπόν που θα δικαιούμαστε «καλύπτει κατά το δυνατόν ολόκληρο ή το μεγαλύτερο μέρος της ύλης και του περιεχομένου του μαθήματος». Άρα ενδέχεται η εξεταστέα και διδακτέα ύλη να μην καλύπτεται καν στο σύνολό της! Δύο δρόμοι ανοίγονται εδώ: είτε ο φοιτητής βρίσκει βιβλία και σημειώσεις που καλύπτουν την ύλη με δική του ευθύνη και έξοδα, είτε, λες και είναι μαθητής στο λύκειο, υποχρεώνεται στην πράξη να μην χάνει διάλεξη για να ξέρει τι θα του ζητηθεί στις εξετάσεις από τους καθηγητές!

Γ) Με ευθύνη των Γενικών Συνελεύσεων των σχολών συντάσσονται κατάλογοι συγγραμμάτων (φέτος όριο είναι οι αρχές Μάρτη) για κάθε μάθημα, μέσα από τους οποίους οι φοιτητές διαλέγουν αυτό που επιθυμούν. Η ελευθερία της επιλογής συγγράμματος υποτίθεται ότι αποτελεί το ατού για τους φοιτητές... Το δικαίωμα επιλογής δεν εξασφαλίζει τίποτα, αφού είναι πολύ πιθανό κανένα από τα προτεινόμενα βιβλία του καταλόγου να μην καλύπτει το σκοπό ενός συγγράμματος: δηλαδή, να κάνει κατανοητό το περιεχόμενο του μαθήματος, να μπορεί κανείς να το συμβουλευτεί στην εργασία, να αρκεί για τις εξετάσεις. Εμείς απαντάμε ότι αν περισσότερα συγγράμματα από ένα είναι απαραίτητα, να μην διαλέγουμε, αλλά να δίνονται όλα δωρεάν και η ύλη να είναι με σαφήνεια καθορισμένη μέσα από αυτά. Δεν είναι δυνατόν οι φοιτητές αλλά και η κοινωνία ευρύτερα να μην έχει πρόσβαση στη γνώση και να είναι προσιτή μόνο στους λίγους.


Η κυβέρνηση δε χρειάστηκε να σκεφτεί πολύ για το συγκεκριμένο μέτρο, απλά αντέγραψε τη βιβλιοκάρτα που προωθούσε το ΠΑΣΟΚ εν έτει 1995 και δεν ίσχυσε ποτέ εξαιτίας των φοιτητικών αγώνων. Όσοι στηρίζουνε τη λεγόμενη μεταρρύθμιση στην εκπαίδευση και φυσικά και η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ χαίρονται που «επιτέλους σπάει το μονοπώλιο στα συγγράμματα».
Να μην αφήσουμε να περάσει η κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων, κατάκτηση από τους αγώνες της εποχής του δολοφονημένου φοιτητή Σωτήρη Πέτρουλα...
Είναι φανερό ότι αυτή όπως και οι άλλες διατάξεις του νέου νόμου πλαίσιο διαμορφώνουν ένα ασφυκτικό παρόν – χωρίς άσυλο και συγγράμματα, αλλά με διαγραφές, manager και τετραετή επιειρησιακά προγράμματα – για τους φοιτητές και ένα ανασφαλές εργασιακό μέλλον. Ο αγώνας ενάντια στην αντιεκπαιδευτική τους πολιτική είναι αγώνας διαρκείας και πρέπει να κλιμακωθεί!


Διεκδικούμε:
-Δωρεάν συγγράματα για όλους τους φοιτητές.

-Ανατροπή του νέου νόμου πλαίσιο.

-Όχι στο προεδρικό διάταγμα για τα συγγράμματα.


ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 28/11
ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ 29/11, ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Ρ.Α.Σ. Ε.Α.Α.Κ

ΤΙ ΜΑΣ ΠΕΡΙΜΕΝΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΝΑΜΟΡΦΩΣΗ ΤΟΥ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ...


‘Ολοι συζητούν και προβληματίζονται για άλλη μια φορά για την αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος… Γιατί όμως;
Η κυβέρνηση της Ν.Δ. λίγο μόλις καιρό μετά την εκλογή της δείχνει να έχει όλη την “κακή” θέληση να έρθει αντιμέτωπη με το μεγαλύτερο μέρος των στρωμάτων που την στήριξαν. Από την άλλη βέβαια, δίνει με αυτό τον τρόπο και τα διαπιστευτήρια σε όσους (εργοδοσία) ήλπιζαν να υλοποιήσει τα μέτρα που είχε υποσχεθεί. Συγκεκριμένα όμως, προωθεί αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις αυτή τη φορά στον πολύπαθο και σημαντικό τομέα της κοινωνικής ασφάλισης. ‘Ετσι λοιπόν κι εμείς με τη σειρά μας, αναρωτιόμαστε πόσο χειρότερη μπορεί να γίνει η κατάσταση, όταν: Το 71% των συντάξεων του ΙΚΑ κυμαίνεται κάτω απ’τα 600 ευρώ, ενώ για τον ΟΓΑ η βασική σύνταξη είναι 278 ευρώ και μαζί με την πρόσθετη φτάνει το αστρονομικό ποσό των 360 ευρώ!!! Από το σύνολο των συνταξιούχων όλων των ταμείων, ο ένας στους δύο παίρνει λιγότερο από 500 ευρώ το μήνα κύρια σύνταξη, το 66% κάτω από 600 ευρώ και μόνο το 14% παίρνει πάνω από 1.000 ευρώ... ‘Οσο για την ηλικία συνταξιοδότησης το όριο είναι τα 65 έτη, δηλαδή όριο ιδιαίτερα ψηλό σε σχέση με τα αντίστοιχα όρια στις υπόλοιπες χώρες της Ευρώπης... Κι όμως η κυβέρνηση θα συνεχίσει χωρίς κανένα ενδοιασμό να μιλάει για “κοινωνικό κράτος”...
Η περιορισμός των δικαιωμάτων των εργαζομένων στις ΔΕΚΟ είναι πρώτιστο μέλημα της κυβερνητικής πολιτικής. Αποτέλεσμα; Αμφισβητούνται κεκτημένα του εργατικού κινήματος. Η άρση της μονιμότητας, η προώθηση της μερικής απασχόλησης, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και η ελαστικοποίηση του ωραρίου εργασίας, μας πάνε χρόνια πίσω... ‘Ολα αυτά συνεπάγονται ένα μοντέλο εργαζόμενου πειθαρχημένου, αποβλακωμένου απ’τις υπερβολικές ώρες εργασίας και το άγχος της επιβίωσης, καθώς και πλήρως εκμεταλλευόμενο απ’τον εκάστοτε εργοδότη, ο οποίος απαλλαγμένος από οικονομικές υποχρεώσεις θα ανταμοίβει τον εργαζόμενο με ένα ποσό πενιχρό συγκριτικά με αυτό που ο ίδιος θα έχει κερδίσει.
Το νέο ασφαλιστικό σύστημα που οραματίζεται η Ν.Δ. θα ισχύσει αναδρομικά και βασικά του σημεία αποτελούν: η μείωση των συντάξεων, η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης εως και 17 χρόνια σε ορισμένες περιπτώσεις (εμείς δε θα πάρουμε σύνταξη ποτέ...), η κατάργηση των λεγόμενων πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, γεγονός που συνεπάγεται την έκλειψη ειδικής μεταχείρησης των γυναικών – μητέρων και τον περιορισμό των επαγγελμάτων που εντάσσονται στα βαρέα και ανθυγεινά.
Ταυτόχρονα προωθείται η ενσωμάτωση όλων των ταμείων μισθωτών στο ΙΚΑ. Απόδειξη αυτού, είναι η υπαγωγή στο ΙΚΑ των ταμείων των τραπεζών και των ΔΕΚΟ που βρίσκεται σε εξέλιξη. Καθώς βέβαια είναι γνωστή η κακή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το ΙΚΑ, είναι αδιαμφισβήτητο πως η ενσωμάτωση αυτή θα γίνει εις βάρος των εργαζομένων, αφού η απώλεια δικαιωμάτων που κατοχυρώθηκαν με αγώνες του εργατικού κινήματος θα αποτελεί πλέον πραγματικότητα... Παράδειγμα αποτελεί η υποβάθμιση των παροχών υγειονομικής περίθαλψης, η μείωση των κύριων και επικουρικών συντάξεων, πλαφόν στο εφάπαξ...)
Στα πλαίσια της επίθεσης αυτής, στόχος είναι και η πλήρης αποδόμηση των συλλογικών δικαιωμάτων, ώστε οι εργαζόμενοι πλέον πλήρως κατακερματισμένοι να είναι όλο και περισσότερο διασπασμένοι. Αποτέλεσμα θα είναι να τεθούν εμπόδια στη διαμόρφωση συλλογικής οπτικής, στάσης και διεκδικητικής δράσης των εργαζομένων. ‘Ενας ακόμη στόχος είναι η εκμετάλλευση της τεράστιας περιουσίας που υπάρχει στα αφαλιστικά ταμεία προς όφελος του κεφαλαίου, στο όνομα πάντα της αξιοποίησης των αποθεματικών...
Τη στιγμή λοιπόν, που οι παραπάνω αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις βρίσκονται ένα βήμα πριν την υλοποίησή τους, η συμπολίτευση του ΠΑΣΟΚ ασχολείται με τα εσωκομματικά της... και δεν έχει καμία πρόθεση να αντιδράσει και να ασχοληθεί με τα προβλήματα των εργαζομένων. ‘Οσο για τα κόμματα της καθεστωτικής Αριστεράς για μια ακόμα φορά αδυνατούν να δώσουν μια ουσιαστική απάντηση. Ο ΣΥΝ επιμένει στην αντίληψη της συνδιαχείρισης της κρίσης και παρά την τωρινή άρνηση συμμετοχής στο διάλογο, αναζητεί την υπεύθυνη γραμμή διαλόγου και απόκρουσης του νεοφιλελευθερισμού. Το ΚΚΕ, μέσα από το ΠΑΜΕ, προβάλλει ένα σύνολο διακηρυκτικών αιτημάτων που χάνουν τη δυναμική τους γιατι δεν αποτελούν στόχους ζύμωσης και πάλης μέσα στους εργαζόμενους, αλλά μόνο φανέλα διαχωρισμού του απ’ τους υπόλοιπους. Η ΓΣΣΕ και η ΑΔΕΔΥ από την άλλη συμμετέχουν στο διάλογο θέτοντας όρους πολύ κάτω από το αναγκαίο, αποδεχόμενες τη λογική της συναίνεσης. ‘Ισως έτσι πείσουν την κυβέρνηση να παραλείψει κάποιο σημείο των παραπάνω μέτρων...
Η ελπίδα όμως βρίσκεται στους συλλογικούς και μαζικούς αγώνες όπως απέδειξαν και οι κινητοποιήσεις των δασκάλων, των ναυτεργατών... Το δικαίωμα στην ασφάλιση, την υγεία, την παιδεία είναι αναφαίρετο κοινωνικό δικαίωμα που πρέπει να παρέχεται καθολικά και δωρεάν υπό οποιεσδήποτε συνθήκες... Το θέμα για εμάς, τη γενιά των 700 ευρώ, είναι πως αρθρώσουμε τις απαιτήσεις μας, πως θα πραγματοποιήσουμε αυτούς τους αγώνες που θα μας βγάλουν απ’τη γωνία, πως θα διεκδικήσουμε όσα πραγματικά μας ανήκουν...

8 Νοε 2007

Φοιτητές στο εδώλιο... Οι μηνύσεις δε μας φοβίζουν, μας εξοργίζουν...

Το διάστημα Σεπτεμβρίου − Νοέμβριου του 2005, στην Ξάνθη και στην Κομοτηνή διεξήχθησαν κινητοποιήσεις ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των φοιτητικών λεσχών.

Οι πρυτανικές αρχές τότε εναρμονιζόμενες πλήρως με τις επιταγές της κυβέρνησης και της Ε.Ε προσπάθησαν να καταργήσουν ένα κεκτημένο του φοιτητικού κινήματος, όπως είναι η δημόσια και δωρεάν σίτιση για όλους τους φοιτητές.

Απέναντι σε αυτήν τους την προσπάθεια βρήκαν τον Σύλλογο Φοιτητών της Πολυτεχνικής Σχολής Ξάνθης που σε αλλεπάλληλες Γενικές Συνελεύσεις τις κατήγγειλαν και προχώρησε σε δυναμικές κινητοποιήσεις.

Οι δυναμικές μορφές πάλης που επέλεξαν οι φοιτητές, μέσα από τα συλλογικά τους όργανα, τα σπασίματα διαγωνισμών για την ιδιωτικοποίηση, οι παραστάσεις διαμαρτυρίας στη σύγκλητο, η καταγγελία του εν λόγω πρύτανη και των πεπραγμένων του στην τοπική κοινωνία είχαν σαν αποτέλεσμα απειλές εναντίον συνδικαλιστών φοιτητών που πρωτοστάτησαν στις κινητοποιήσεις τόσο από τον τότε πρύτανη και νυν αντιπρύτανη κ. Καραμπίνη, όσο και από τον τότε αντιπρύτανη και νυν πρύτανη κ. Σιμόπουλο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι οι χειρισμοί του κ. Καραμπίνη στο συγκεκριμένο ζήτημα και η πρεμούρα του να ξεμπερδεύει με το κεκτημένο της δημόσιας και δωρεάν σίτισης στις πόλεις της Ξάνθης και της Κομοτηνής είχαν οδηγήσει το υποχρηματοδοτούμενο Δ.Π.Θ στην κατάρτιση δυο συμβάσεων −μια με το Ε.Ι.Ν και μια με τον επιχειρηματία Χούτο− που αφορούσαν και οι δύο την παροχή των ίδιων υπηρεσιών, αυτών της σίτισης των φοιτητών, για το ίδιο χρονικό διάστημα, αυτό του Σεπτεμβρίου − Νοεμβρίου!!

Στις 13 Φεβρουαρίου του 2006 ο εργολάβος Χούτος, εξοργισμένος από τον αγώνα του Συλλόγου Φοιτητών ενάντια στην ιδιωτικοποίηση της σίτισης κατέθεσε μήνυση εναντίον του Συλλόγου φοιτητών Ξάνθης και του φοιτητή Λευτέρη Μπέτση.

Ο αντιπρύτανης κ Καραμπίνης προθυμοποιήθηκε τότε να μπει βασικός μάρτυρας υπεράσπισης του συγκεκριμένου επιχειρηματία και αποδέχτηκε τον ρόλο του μάρτυρα κατηγορίας εναντίον του Συλλόγου Φοιτητών και του φοιτητή.

Δυο μέρες μετά (στις 15 Φεβρουαρίου του 2006) η κατάθεση της μήνυσης του ίδιου του αντιπρύτανη κ Καραμπίνη εναντίον του συμφοιτητή ήταν αρκετή για να καταλάβουμε σε ποιο δρόμο έμπαινε το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης.

Αφορμή για τις μηνύσεις υπήρξε δημόσια τηλεφωνική τοποθέτηση του συμφοιτητή μας σε τοπικό κανάλι όπου υπερασπίστηκε τις αποφάσεις των γενικών μας συνελεύσεων και διατύπωσε ανοιχτά τα ερωτήματα τα οποία είχε θέσει ο Σύλλογος μας. Τα ερωτήματα αυτά είχαν να κάνουν με τη διάθεση των κονδυλίων που προορίζονται για τη σίτιση των φοιτητών, προέκυπταν δε, από την πρωτοφανή κατάσταση στην οποία είχε περιέλθει το καθεστώς της σίτισης στις πόλεις της Ξάνθης και της Κομοτηνής το επίμαχο χρονικό διάστημα. Οι φοιτητές μέσα από τα συλλογικά τους όργανα έχουν δικαίωμα και υποχρέωση να ελέγχουν το έργο της διοίκησης του πανεπιστήμιου. Με βάση αυτήν την αρχή ο Σύλλογος Φοιτητών έθεσε σαν ερώτημα το ποια θα είναι η κατάληξη των περίπου 500.000 ευρώ που αποτελούν την κρατική χρηματοδότηση για την κάλυψη των αναγκών σίτισης των φοιτητών στις πόλεις της Ξάνθης και της Κομοτηνής.

Το γεγονός ότι η μήνυση βασίστηκε σε σκόπιμη διαστρέβλωση και παραποίηση των λόγων του συμφοιτητή μας αρχικά από δημοσιογράφο τοπικού καναλιού και εν συνεχεία από τον ίδιο τον αντιπρύτανη κάποιοι δεν το αναγνώρισαν τότε.

Το γεγονός ότι αυτός ο «δημοσιογράφος» συνεχώς εξαπέλυε χυδαίες επιθέσεις εναντίον του Συλλόγου Φοιτητών και συγκεκριμένων φοιτητών προκειμένου να συκοφαντήσει τον αγώνα για δημόσια και δωρεάν σίτιση, προμήνυε τη συμπαιγνία ανάμεσα σε αυτόν και τους πρυτάνεις με στόχο την επαναφορά των διώξεων στα πανεπιστήμια μετά από χρόνια.

Αυτή η συμπαιγνία επιβεβαιώθηκε όταν βασικοί μάρτυρες κατηγορίας εναντίον του φοιτητή μπήκαν ο «δημοσιογράφος» παπαδόπουλος, ο πρύτανης κ Σιμόπουλος και ο αντιπρύτανης κ Σταματόπουλος.

Η διαταγή του αντιπρύτανη κ Καραμπίνη λίγους μήνες μετά για διενέργεια Ένορκης Διοικητικής Εξέτασης (ΕΔΕ) με πρόσχημα ανύπαρκτες φθορές στην υπό κατάληψη πρυτανεία, στοχοποίησε ακόμη δυο φοιτητές από την Κομοτηνή και τους οδήγησε στον εισαγγελέα για ανακρίσεις.

Όμως η κατάθεση της εξοντωτικής αγωγής του αντιπρύτανη εναντίον του συμφοιτητή μας Λευτέρη Μπέτση στις 14 Νοεμβρίου του 2006, δηλαδή δέκα μήνες μετά τη μήνυση και ένα χρόνο μετά την επίμαχη εκπομπή, συνιστά γεγονός πρωτοφανές για τα ελληνικά δεδομένα που μας φέρνει στη μνήμη εποχές που οι δικαστικές διώξεις φοιτητών ήταν μια καθημερινότητα.
Όταν ένας ακαδημαϊκός δάσκαλος απαιτεί 200.000 ευρώ αποζημίωση για ηθική βλάβη από ένα φοιτητή και ένα χρόνο φυλάκισή του, καθώς και άμεση εκτέλεση της απόφασης, δηλαδή άμεση ηθική και κοινωνική εξόντωση του φοιτητή του, προφανώς δεν το κάνει για την ηθική του δικαίωση.

Εξάλλου η κατάθεση των πρακτικών συγκλήτων ως πειστήριο της αγωγής δείχνει ότι ο αντιπρύτανης δεν διστάζει να μεταφέρει την πολιτική αντιπαράθεση μέσα στα συλλογικά όργανα του πανεπιστημίου στα δικαστήρια.
Η απάντηση του Συλλόγου Φοιτητών στις άνω ποινικές διώξεις ήταν το συμβολικό κτίσιμό του γραφείου του αντιπρύτανη μετά από απόφαση μαζικής Γενικής Συνέλευσης.

Η αυτεπάγγελτη επέμβαση του εισαγγελέα ήταν ενδεικτική των διαθέσεων της κυβέρνησης απέναντι στο φοιτητικό κίνημα, αφού 6 φοιτητές απομονώθηκαν ανάμεσα σε δεκάδες και θεωρήθηκαν υπεύθυνοι για τρία «αδικήματα» (παράνομη βία, παράνομη είσοδος και παραμονή, παράνομη παρακώλυση της χρήσης ξένου ολικά πράγματος).

Σήμερα οι συμφοιτητές μας Λευτέρης Μπέτσης, Χάρης Μπούσουλας, Φοίβος Ρωμαντζής, Παναγιώτης Μουσταφέλος, Σταύρος Φωτεινόπουλος και Βαγγέλης Τσιμίγκας, είναι κατηγορούμενοι για μια συλλογική κινητοποίηση.

Όμως με ποια κριτήρια επιλέχτηκαν 6 ανάμεσα σε δεκάδες;;

Απάντηση σε αυτό έδωσε η κατάθεση στον εισαγγελέα του ίδιου του κ Καραμπίνη, του οδηγού του κ Καραμπίνη, της γραμματέας του κ Καραμπίνη και δυο μεταπτυχιακών φοιτητών του κ Καραμπίνη.

Μάλιστα ο οδηγός του αντιπρύτανη κατονόμασε τους 6 φοιτητές με βάση ανώνυμο τηλεφώνημα το οποίο ισχυρίζεται ότι δέχτηκε λίγες μέρες αργότερα από άγνωστο άτομο. Κατάθεση εμπνευσμένη από τα χρόνια της χούντας...

Επίσης, τα τμήματα έδωσαν, χωρίς να συνεδριάσουν ποτέ, τα στοιχεία και τις φωτογραφίες των 6 στην εισαγγελία.

Είναι γνωστό ότι ο Λευτέρης Μπέτσης δεν συμμετείχε σε εκείνη την κινητοποίηση, καθώς αυτή έγινε για λόγους αλληλεγγύης προς αυτόν. Παρ’ όλα αυτά η γραμματέας και ο οδηγός του αντιπρύτάνη, καθώς και ο ίδιος ο αντιπρύτανης κατέθεσαν ΨΕΥΔΩΣ στον εισαγγελέα ότι πρωτοστάτησε στο γεγονός.


Στον Λ. Μπέτση και στους υπόλοιπους 5 συμφοιτητές μας, προσωποποιείται η δίωξη ενός μαζικού φορέα και των συλλογικών του αποφάσεων και κινητοποιήσεων.

Ø Όλοι στις δίκες του συμφοιτητή μας στις 8 και 13 Νοεμβρίου- Αμεση αθώωση του Λ. Μπέτση και των υπολοίπων συναδέλφων μας που διώκονται
Ø Να αποσυρθούν ΤΩΡΑ όλες οι μηνύσεις
Ø Αλληλεγγύη στους διωκόμενους συμφοιτητές μας
Ø Η ποινικοποίηση των συλλογικών αγώνων δεν θα περάσει
Ø Έξω οι εισαγγελείς από τα πανεπιστήμια – Κάτω τα χέρια από το άσυλο
Ø Δημόσια και δωρεάν σίτιση –στέγαση για όλους τους φοιτητές

Το πρόστιμο για τα Κ.Ε.Σ. έρχεται... Η δημόσια και δωρεάν παιδεία φεύγει...

Η εισήγηση του Εισαγγελέα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για αναγνώριση των διπλωμάτων που χορηγούν τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών (ΚΕΣ), αν και αναμενόμενη, χαρακτηρίστηκε ως «βόμβα» που, αν εφαρμοσθεί, θα αλλάξει άρδην το τοπίο στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Οι κυριότερες ενστάσεις αφορούν κυρίως την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης των ΚΕΣ καθώς δεν ελέγχονται από φορείς του υπουργείου Παιδείας παρά μόνο από το υπουργείο Ανάπτυξης (!) που χορηγεί την άδεια λειτουργίας τους. Το υπουργείο Παιδείας αναμένει την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου που θα καθορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις αναγνώρισης των διπλωμάτων των ΚΕΣ για να προσδιορίσει τις πρωτοβουλίες που θα αναλάβει, ενώ πανεπιστημιακοί και φοιτητές σκοπεύουν ν’απαντήσουν με κινητοποιήσεις για την απόσυρση της κοινοτικής οδηγίας.

Μερικές ερωτήσεις για να καταλάβουμε τι γίνεται...

1. Τι ακριβώς προτείνει η εισήγηση του Εισαγγελέα του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου;
«Η Ελλάδα υποχρεούται να αναγνωρίσει τα διπλώματα που χορηγούν τα ΚΕΣ, τα οποία θα οδηγούν στα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με τους αποφοίτους των ελληνικών δημοσίων ΑΕΙ».
Εδώ καλό θα ήταν να πούμε δυο λόγια για τη φυσιογνωμία των σπουδών και των πιστοποιητικών φοίτησης των Κ.Ε.Σ. Αν επιδιώκαμε μία σύντομη και εύκολη απάντηση, σχεδόν θα αρκούσε να αναφέρουμε το επιτυχημένο σλόγκαν γνωστού Κ.Ε.Σ. (συγκεκριμένα ιδιωτικού ΙΕΚ): «Δε σπουδάζεις απλά, μαθαίνεις επάγγελμα!». Γίνεται αντιληπτό ότι αρχικά έχουμε να κάνουμε με ένα φοβερά ειδικευμένο πρόγραμμα σπουδών και ως εκ τούτου με υπερεξειδικευμένα πιστοποιητικά αποφοίτησης («πτυχία»). Κατά συνέπεια, ο απόφοιτος με υπερεξειδικευμένο πτυχίο Κ.Ε.Σ. προφανώς είναι προσανατολισμένος σε έναν εντελώς συγκεκριμένο χώρο επαγγελματικής αποκατάστασης και «καλείται» την επόμενη μέρα, στο χώρο εργασίας να εκτελέσει ένα περιορισμένο σύνολο εργασιών. Καθώς το ένα φέρνει το άλλο, είναι οφθαλμοφανές ότι ο ίδιος απόφοιτος θα έχει επίσης ένα εξαιρετικά περιορισμένο πεδίο εύρεσης εργασίας. Δηλαδή ακόμα και αν υποθέταμε ότι θα υπήρχε η δυνατότητα τα πτυχία των Κ.Ε.Σ. να κατοχύρωναν επαγγελματικά δικαιώματα καταλήγουμε ότι αυτά και πάλι θα ήταν περιορισμένα εξ’ ορισμού. Είναι δεδομένο ότι η ειδίκευση παράγει γνώσεις ληξιπρόθεσμες και όταν οι γνώσεις είναι ληξιπρόθεσμες, με κάθε καινοτομία που θα εισέλθει στην παραγωγική διαδικασία οι ειδικευμένοι απόφοιτοι θα μείνουν ξεκρέμαστοι...

2. Η επικείμενη απόφαση του Δικαστηρίου είναι υποχρεωτική ή όχι; Και από πότε θα πρέπει να εφαρμοσθεί;
«Η απόφαση είναι υποχρεωτική. Αν η χώρα μας αρνηθεί να την εφαρμόσει, τότε θα πληρώσει πρόστιμο. Οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ισχύουν από τη στιγμή που εκδίδονται.»

3. Η αναγνώριση γίνεται μέσω των επαγγελματικών δικαιωμάτων ή καθεαυτού των πτυχίων; Και ποια η διαφορά αν η αναγνώριση επέρχεται μέσω των επαγγελματικών δικαιωμάτων;
«Το δικαστήριο αναμένεται να αναγνωρίσει τα πτυχία, αφού μέσω αυτών εξασφαλίζονται και τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων, οι οποίοι προσέφυγαν διεκδικώντας τα. Η Επιτροπή Ανταγωνισμού (!) της Ευρωπαϊκής Ενωσης μπορεί να επέμβει, όταν δεν εφαρμόζεται η αρχή της ελεύθερης διακίνησης των εργαζομένων στις χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αντίθετα, στα θέματα Παιδείας ισχύει η αρχή της επικουρικότητας (Σύμφωνα με την αρχή της επικουρικότητας, η Ευρωπαϊκή Ένωση δρα, όταν ένα αποτέλεσμα μπορεί να επιτευχθεί καλύτερα στο δικό της επίπεδο και όχι σε επίπεδο κράτους-μέλους...)»

4. Η εφαρμογή της απόφασης έχει σχέση με την αναθεώρηση του άρθρου 16;
«Εχει σχέση, αλλά δεν εξαρτάται άμεσα. Αν εφαρμοσθεί η απόφαση, εμμέσως αναγνωρίζεται η λειτουργία στην Ελλάδα μη κρατικών ΑΕΙ και μάλιστα ιδιωτικών και κερδοσκοπικών, τα οποία θα χορηγούν πτυχία που θα οδηγούν στα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα με τα πτυχία των ελληνικών δημόσιων πανεπιστημίων. Συνεπώς, δεν θα υπάρχει και τρόπος αξιολόγησης και ελέγχου της ποιότητας των σπουδών που θα παρέχουν τα ΚΕΣ, δεδομένου ότι θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν με σύστημα franchising και τα πτυχία θα τα χορηγεί το ευρωπαϊκό συνεργαζόμενο πανεπιστήμιο. Ακόμη καιαν τα ΚΕΣ υπαχθούν στο Υπουργείο Παιδείας, θα ελέγχονται ως εκπαιδευτήρια και όχι ως πανεπιστήμια.»
5. Τι θα γίνει με τους ως τώρα 25.000 αποφοίτους των ΚΕΣ; Αν εφαρμοσθεί η οδηγία, θα τους αναγνωρισθούν αυτόματα τα πτυχία; Αν δουλεύουν στο Δημόσιο, θα εξομοιωθούν εργασιακά με τους πτυχιούχους των δημοσίων πανεπιστημίων;
«Το ζήτημα παραμένει ακόμη ανοικτό και θα προσδιορισθεί από την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Σε περίπτωση που αναγνωρισθούν τα πτυχία των αποφοίτων των ΚΕΣ από την επικείμενη απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου ή από μελλοντική απόφαση, τότε για όσους εργάζονται στο δημόσιο τομέα και έχουν προσληφθεί ως απόφοιτοι Λυκείου, το Δημόσιο οφείλει να τους αναγνωρίσει το πτυχίο, παρέχοντάς τους την ίδια επαγγελματική και μισθολογική εξέλιξη με τους αποφοίτους των δημόσιων πανεπιστημίων».
Το πρώτο σημαντικό αποτέλεσμα είναι ότι προσβάλλεται άμεσα ο χαρακτήρας της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης... Επιπλέον, είναι αδιαπραγμάτευτο ότι τα Κ.Ε.Σ. είναι εξαιρετικά προσαρμόσιμα στις συνθήκες και θα μπορούν πιθανώς να «παράγουν» μέσα απ’ τις γραμμές τους ανταγωνιστικούς απόφοιτους. Συνεπώς, τα δημόσια πανεπιστήμια αν δε θέλουν να υποβαθμιστούν και να έχουν εξίσου ανταγωνιστικούς απόφοιτους, θα είναι υποχρεωμένα να προσαρμόζουν τη φυσιογνωμία και τα πτυχία τους στις εκάστοτε εφήμερες συνθήκες της αγοράς εργασίας. Να λοιπόν γιατί τα Κ.Ε.Σ. αποτελούν έναν ισχυρό μοχλό πίεσης στα δημόσια πανεπιστήμια και οδηγούν νομοτελειακά και αναπόφευκτα στην υποβάθμιση των δεύτερων. Στο ίδιο μοτίβο, δεν πρέπει να αγνοούμε ότι εφόσον τα ευκόλως προσαρμόσιμα Κ.Ε.Σ. θα υπακούν στις εντολές του Υπουργείου και της ΕΕ, τον ίδιο δρόμο ανάλογα θα πρέπει να ακολουθούν και τα δημόσια πανεπιστήμια. Με την ίδια λογική επίσης τα δημόσια πανεπιστήμια θα χρειαστεί να ακολουθήσουν τα Κ.Ε.Σ. και στους ρυθμούς εντατικοποίησης των σπουδών και να ξεχάσουν οι φοιτητές τον ελεύθερό τους χρόνο, τις Γενικές Συνελεύσεις, τις κινηματικές διαδικασίες, το φοιτητικό συνδικαλισμό κλπ…

6. Αν εφαρμοσθεί η απόφαση θα έχουμε αποφοίτους δύο ταχυτήτων. Πώς θα γίνεται οι υποψήφιοι για τα δημόσια ΑΕΙ να δίνουν πανελλαδικές εξετάσεις και οι υποψήφιοι για τα ΚΕΣ να μπαίνουν σε αυτά χωρίς εξετάσεις και να παίρνουν ίδιας αξίας πτυχίο; Δεν πρόκειται για άνιση μεταχείριση;
«Με βάση την οδηγία για τον ανταγωνισμό δεν έχουμε δικαίωμα να μην αναγνωρίζουμε κάτι που αναγνωρίζει μια άλλη χώρα.»
Αξίζει να αναφέρουμε ότι με την εξίσωση των πτυχίων Κ.Ε.Σ. – δημόσιων πανεπιστημίων, έρχεται και μία δεύτερη εξίσωση, η εξίσωση γενικά των πτυχίων προς τα κάτω που με τη σειρά της φέρνει την αποστοίχιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων. Τα περισσότερα εκ των επαγγελματικών δικαιωμάτων μεταφέρονται άλλωστε σ’ έναν 2ο κύκλο στον οποίο έχουν πρόσβαση οι λίγοι και «καλοί»! Αυτό μαζί με την ίδια την αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων μέσα σε προγράμματα τριετούς φοίτησης (πλειονότητα Κ.Ε.Σ.) πιστοποιητικά, αποτελούν ένα σημαντικό βήμα για την εισαγωγή των περιβόητων «2 κύκλων σπουδών».


Καμία αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων σε πτυχία Κ.Ε.Σ
Καμία εξίσωση πτυχίων δημόσιων πανεπιστημίων - Κ.Ε.Σ
Μία σχολή ανά γνωστικό αντικείμενο
Δημόσια, δωρεάν, ενιαία πανεπιστημιακή εκπαίδευση με όλα τα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα στο πτυχίο

Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση
Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση

ΠΛΑΙΣΙΟ ΡΑΣ-ΕΑΑΚ ΓΙΑ ΤΗ Γ.Σ. 7/11

Η περίοδος μετά τις πρόσφατες εθνικές εκλογές βρίσκει την Κυβέρνηση της ΝΔ από τη μια να μετρά πληγές για την ισχνή της πλειοψηφία και για την σημαντική μείωση του ποσοστού του δικομματισμού, από την άλλη όμως να προετοιμάζεται εκ νέου για μία νέα επίθεση. Η επίθεση θα είναι αυτή που θα διαφυλάξει την ισχύ και την υπόληψη της ΝΔ απέναντι στα σχέδια της αστικής πολιτικής, τα σχέδια της οποίας καλείται να υπηρετήσει το αμέσως επόμενο διάστημα. Η Κυβέρνηση αυτή τη φορά επιλέγει να ανοίξει το φλέγον ζήτημα του ασφαλιστικού, καταργώντας με τις προθέσεις της οποιοδήποτε κεκτημένο των εργαζομένων. Ταυτόχρονα δε παραιτείται από το βάθεμα της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης που μαζί με το ασφαλιστικό θα παίξει κομβικό ρόλο στην τετραετία που έρχεται. Ο νέος Υπουργός Παιδείας Ε. Στυλιανίδης έσπευσε πριν λίγες μέρες να δηλώσει πως «η μεταρρύθμιση προχωρά όπως ακριβώς ξεκίνησε», δείχνοντας πως οι προθέσεις της κυβέρνησης παραμένουν αμετάβλητες.

Το φοιτητικό κίνημα βρίσκεται ξανά αντιμέτωπο με την επίθεση της Κυβέρνησης, συμπολιτευόμενου ΠΑΣΟΚ και Ευρωπαϊκής ‘Ενωσης ενάντια στη Δημόσια και Δωρεάν παιδεία, ενάντια στα κεκτημένα των εργαζομένων.
Οι στόχοι τους σε ό,τι αφορά την τριτοβάθμια εκπαίδευση είναι ξεκάθαροι: 1) η εφαρμογή του νέου νόμου πλαίσιο ανά σχολή και τμήμα, 2) η αξιολόγηση-κατηγοριοποίηση σχολών και αποφοίτων, 3) η αναθεώρηση του άρθρου 16, 4) η ισοτίμηση ΑΕΙ-Κέντρων Ελευθέρων Σπουδών,5) η ψήφιση του νέου νόμου για την έρευνα και τα μεταπτυχιακά.

Ο νέος νόμος πλαίσιο προβλέπει τη διαγραφή των «αιώνιων» φοιτητών, την κατάργηση του ασύλου, την ενίσχυση της πρυτανικής εξουσίας, το διαρκή οικονομικό εκβιασμό του κράτους προς τα ΑΕΙ, την προώθηση ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων στη λειτουργία των σχολών μέσω της συγκρότησης των τετραετών επιχειρησιακών προγραμμάτων σπουδών και την κατάργηση των δωρεάν συγγραμμάτων.

Όλα αυτά διευκολύνονται και προωθούνται την ίδια στιγμή που οι δαπάνες για την Παιδεία όπως καταγράφονται στο προϋπολογισμό του 2008 θα είναι ακόμα λιγότερες από πέρσι

Η ισοτίμηση ΑΕΙ -Ιδιωτικών κολεγίων σύμφωνα με τις οδηγίες της Ε.Ε. για τη δημιουργία ενός «Κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης» (ΚΕΧΑΕ) θα οδηγήσει στην εξομοίωση και συμπίεση προς τα κάτω των πτυχίων και των εργασιακών δικαιωμάτων των δημοσίων πανεπιστημίων με τους τρίχρονους κύκλους σπουδών των σχολών των ξένων κολεγίων Μέσω του ανταγωνισμού που θα προκύπτει με την ενδεχόμενη εφαρμογή του νόμου για την Αξιολόγηση καθώς και την απειλή της μη κρατικής χρηματοδότησης, τα δημόσια πανεπιστήμια θα αναγκαστούν να ακολουθούν τα ΚΕΣ στους ρυθμούς σπουδών, στα δίδακτρα, στους εσωτερικούς κανονισμούς, στα εξειδικευμένα προγράμματα σπουδών κτλ. Ταυτόχρονα θα βγαίνουν απόφοιτοι δύο ταχυτήτων οδηγώντας το σύνολό τους σε μια περαιτέρω εργασιακή περιπλάνηση και ανασφάλεια.

Ο νέος νόμος για τα μεταπτυχιακά και την έρευνα που έχει ήδη κατατεθεί στη Βουλή, προβλέπει την επιβολή διδάκτρων σε όλους τους μεταπτυχιακούς φοιτητές, επιτρέπει σε ιδιωτικούς «εκπαιδευτικούς» φορείς να οργανώνουν μεταπτυχιακά προγράμματα και υποτάσσει πλήρως την έρευνα των πανεπιστημίων στις απαιτήσεις των επιχειρήσεων. Έτσι προστίθεται ένας ακόμη ταξικός και οικονομικός φραγμός στην εκπαίδευση μιας και το πτυχίο δεν φτάνει...την ίδια στιγμή που η ανεργία των κατόχων διπλωμάτων μεταπτυχιακών ξεπερνά την ανεργία των ανειδίκευτων εργατών.



Λογαριάζουν ξανά χωρίς εμάς!

Ωστόσο για άλλη μια φορά οι κυβερνώντες λογαριάζουν χωρίς εμάς, τους φοιτητές που δώσαμε τη μάχη ενάντια στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση, την ανεργία και την κρατική καταστολή.
Το κίνημα των φοιτητικών καταλήψεων όλο το προηγούμενο διάστημα μπλόκαρε την αναθεώρηση του άρθρου 16 και των υπόλοιπων υπό αναθεώρηση άρθρων (βλ. Αρ.24 για την καταπάτηση των δασών), διέρρηξε προσωρινά το συναινετικό μπλοκ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και απομόνωσε τις φοιτητικές παρατάξεις τους ΔΑΠ-ΠΑΣΠ. Απέδειξε ότι η ουσιαστική, μαχητική και τελικά αποτελεσματική αντιπολίτευση δεν είναι έργο των ειδικών. Γύρισε την πλάτη σε λογικές που θέλησαν να χειραγωγήσουν και να ενσωματώσουν και να γραφειοκρατικοποιήσουν το κίνημα, ταυτίζοντάς το με την αριστερή διαμαρτυρία στα έδρανα της Βουλής. Όχι μόνο δε βρήκε στήριξη από τη ΓΣΕΕ, αλλά αντιμετώπιζε συχνά τα ματ που εκείνη έβαζε μπροστά στους φοιτητικούς συλλόγους όταν μάταια απαιτούσαν την κήρυξη απεργίας προκειμένου να συναντηθούν στο δρόμο οι εργαζόμενοι με τους νέους. Η ίδια στάση εκ μέρους της εξακολουθεί ακόμη και στο ζήτημα του ασφαλιστικού, επιλέγοντας να συμμετάσχει στο τραπέζι του διαλόγου!

Αυτό το ποτάμι δεν θα γυρίσει πίσω!

Οι «διορθώσεις» που δήθεν υπόσχεται ο Υπ. Στυλιανίδης προκειμένου να κατευνάσει τη φωτιά που ακόμα δεν έχει σβήσει σε ΑΕΙ-ΤΕΙ δεν πείθουν κανέναν από εμάς. Ήδη σε μια σειρά από τμήματα σε Αθήνα και επαρχία διατάξεις του νόμου πλαισίου εφαρμόζονται. Σε 52 τμήματα της χώρας έχουν ήδη αρχίσει να καταρτίζονται οι εσωτερικοί πίνακες της Αξιολόγησης. Πολλά μεταπτυχιακά βαρύνουν με το κόστος τους τις πλάτες των φοιτητών, ενώ συχνά τα συγγράμματα περικόπτονται. Γνωρίζουμε ότι η κυβέρνηση με μια σειρά ελιγμών, προσπαθεί όχι να περάσει ηπιότερα μέτρα αλλά να βρει ανώδυνους τρόπους συνέχισης της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης.

Στο δρόμο του αγώνα βαδίζουμε ξανά!

Η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση δεν θα περάσει! Εφοδιασμένοι πλέον με την περσινή εμπειρία δηλώνουμε απερίφραστα: Θα μας βρουν ξανά απέναντί τους, σε κάθε τους κίνηση, με όλα τα μέσα!
Μπλοκάρουμε οποιαδήποτε προσπάθεια εφαρμογής πτυχών της μεταρρύθμισης στις σχολές, με βασικό αίτημα την οριστική απόσυρση και κατάργησή τους.
Απαντάμε με όχημα ένα μαζικό φοιτητικό κίνημα, βασισμένο στις γενικές συνελεύσεις και στον κατά τόπους και πανελλαδικό συντονισμό τους, ενάντια σε κάθε συνδιαλλαγή με το Υπουργείο Παιδείας.
Στο δρόμο αυτού του αγώνα δε θα είμαστε μόνοι. Θα παλέψουμε μαζί με τον κόσμο της εκπαίδευσης και της εργασίας συνολικά.

Το δρόμο τον δείχνουν οι μαθητικές καταλήψεις!
Σ’ όσους θέλουν τους μαθητές σιωπηλούς και υποταγμένου,, χωρίς να έχουν λόγο για οτιδήποτε, αυτοί απάντησαν με συνελεύσεις – καταλήψεις – διαδηλώσεις! Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να σταθούμε στο πλάι τους γιατί η φωνή διαμαρτυρίας που ακούγεται από κοινού μέσα σε όλο και πιο πολλούς χώρους είναι πιο δυνατή και υπολογίσιμη, ικανή να ανατρέψει και να επιβάλλει τους δικούς της όρους, τα δικά της οράματα και ελπίδες...
Είναι σήμερα που προβάλλει πιο επιτακτική από ποτέ η ανάγκη διαμόρφωσης όρων για τη δημιουργία ενός μάχιμου, ριζοσπαστικού και νικηφόρου πανεκπαιδευτικού μετώπου με μαθητές, συλλόγους δασκάλων και συλλόγους καθηγητών σε κοινούς αγώνες με όλους τους εργαζομένους. Στον αντίποδα των σχεδιασμών τους προτάσσουμε τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας για εκπαίδευση, δουλειά, δημοκρατικές ελευθερίες. Συνεχίζουμε αταλάντευτα με σύμμαχο την κοινωνία για να γίνουμε πιο επικίνδυνοι, να μας φοβηθούν, να τους ανατρέψουμε...
Απαιτούμε:
· Την άμεση κατάργηση του νέου νόμου-πλαίσιο.
Να μην αναθεωρηθεί το Άρθρο 16ω του Συντάγματος.
Απόσυρση των νόμων Αξιολόγησης, ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ.
Να μην περάσει η ισοτίμηση ΚΕΣ-ΑΕΙ. Να διαλυθεί ο ΚΕΧΑΕ. Απεμπλοκή της Ελλάδας από τις αποφάσεις της Μπολώνια.
Να μην ψηφιστεί ο νόμος για τα μεταπτυχιακά και την έρευνα.
Να μην καταργηθεί ο δημόσιος και δωρεάν χαρακτήρας της εκπαίδευσης.Οχι στην λειτουργία των πανεπιστημίων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.
Κανένας διάλογος με την κυβέρνηση.
Να αποσυρθούν οι μηνύσεις εις βάρος των συμφοιτητών μας στην Ξάνθη – ‘Άμεση αθώωση του Λ. Μπέτση και των υπολοίπων συναδέλφων που διώκονται Η ποινικοποίηση των αγώνων δε θα περάσει.

Παλεύουμε για:
Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση, Δημόσια και Δωρεάν, χωρίς ταξικούς και οικονομικούς φραγμούς στην υπηρεσία των κοινωνικών αναγκών. Το πτυχίο μόνη προϋπόθεση για δουλειά χωρίς καμιά διαδικασία πιστοποιήσεων μετά απ’αυτό. Όχι στους 2 κύκλους προπτυχιακών σπουδών του συστήματος της Μπολώνια.
· Ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, γενναία αύξηση των δαπανών για τις φοιτητικές ανάγκες μόνο απ’ τον κρατικό προϋπολογισμό Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα, συγκοινωνίες κλπ.
Κάτω τα χέρια από το άσυλο. Υπεράσπιση και διεύρυνση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και των συνδικαλιστικών ελευθεριών. Όχι στον περιορισμό των διαδηλώσεων – Κάτω η κρατική καταστολή.
Ενιαίο 12χρονο και υποχρεωτικό σχολείο για όλους.
Όχι στη στράτευση στα 18.
Όχι στη βάση του 10 για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Ελεύθερη πρόσβαση σε όλους τους μαθητές. Κατάργηση των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ.
Μόνιμη, σταθερή, αξιοπρεπή δουλειά για όλους. Αύξηση των αποδοχών – κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας.
Πλήρης Ασφάλιση καλυπτόμενη από το κράτος και τους εργοδότες, κατόπιν 30 χρόνων υπηρεσίας.
Αποφασίζουμε:
Δέσμευση από το τμήμα της Σχολής μας ότι δεν θα υλοποιήσει καμία διάταξη του νόμου-πλαίσιο και της αξιολόγησης.
Νέα Γενική Συνέλευση 14/11 που θα οργανώσει και τη συμμετοχή του συλλόγου μας στις Τριήμερες εκδηλώσεις του Πολυτεχνείου.
Παράσταση στις δίκες του συμφοιτητή μας Λ. Μπέτση στις 8 και 13 Νοεμβρίου.
Συμμετοχή του Φ.Σ, Πολιτικού στην πορεία 9/11, 11:00 στα Προπύλαια με τους μαθητές.

Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση
Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση