23 Σεπ 2009

20 Σεπ 2009

Για τους πρωτοετείς του Πολιτικού...

Καλωσόρισες! Το παρόν φυλλάδιο δεν είναι απαραίτητο για τη συμπλήρωση των προσωπικών σου στοιχείων στην εγγραφή σου, δεν περιέχει χάρτη με τα cool στέκια της πόλης, δεν περιέχει συμβουλές για το πώς θα περάσεις τα μαθήματα. Εμείς δεν είμαστε εδώ για να σου δώσουμε cd με sos αλλά ούτε και για να σε γνωρίσουμε σε ντουζίνες 'φίλων' με πελώρια χαμόγελα. Εμείς θεωρούμε πως εσύ, ο πρωτοετής, μπορείς και χωρίς τη βοήθεια των διαφόρων “καλοθελητών” να πραγματοποιήσεις τα απαραίτητα για την αρχή σου στο πανεπιστήμιο. Είμαστε εδώ γιατί θέλουμε να σε καλέσουμε στο δρόμο της διεκδίκησης και του αγώνα, στο δρόμο της πάλης για τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας. Σε αυτό το δρόμο που δε μπορεί παρά να είναι συλλογικός, γιατί τα ωραιότερα πράγματα φτιάχνονται από τους ανθρώπους που συνειδητοποιούν το κοινό τους συμφέρον, μακριά από τη βολή και τον ατομισμό. Γιατί η πλειοψηφία των φοιτητών, εμείς δηλαδή, έχουμε να αντιμετωπίσουμε τα ίδια προβλήματα αλλά και προκλήσεις.

Ίσως όμως να καταλαβαίνεις και συ ότι η κατάσταση δεν είναι τόσο ρόδινη. Ξέρεις ότι για να καταφέρεις να περάσεις στη σχολή, αφότου πέρασες ατελείωτες και εξαντλητικές σχολικές ώρες, επιπλέον η οικογένειά σου χρειάστηκε να πληρώσει ένα σωρό λεφτά για ιδιαίτερα και φροντιστήρια, πράγμα που αποτελεί χτύπημα στη δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση. Συνεχίζοντας, για να μπεις σε μια σχολή έπρεπε να περάσεις και το Γολγοθά των πανελληνίων, όπου οι εντατικοί ρυθμοί των εξετάσεων δε σου άφηναν χρόνο ν’ ανασάνεις. Και τι μ’ αυτά; Πολλοί από τους συμμαθητές σου είδαν την πόρτα των δημοσίων πανεπιστημίων και των ΤΕΙ κλειστή, είτε γιατί δεν είχαν να πληρώσουν τα πολυέξοδα φροντιστήρια, είτε λόγω των σκληρών εξεταστικών φίλτρων, με αποκορύφωμα το μέτρο της βάσης του 10. ‘Οσο γι’ αυτούς που μπήκαν σε κάποια σχολή, έχουν ήδη αρχίσει ν’ αναρωτιούνται ποια είναι τα επαγγελματικά δικαιώματα της σχολής τους, χωρίς όμως τα μηνύματα να είναι αισιόδοξα. Σιγά σιγά θα δουν ότι με την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση το πανεπιστήμιο «της ηρεμίας και της ξεκούρασης» έχει αρχίσει να μετατρέπεται σε ένα δεύτερο σχολείο, είτε μέσω της προσπάθειας για όλο και περισσότερη εντατικοποίησή του, είτε μέσω της ανάγκης – για άλλη μια φορά – οι φοιτητές να βάζουν και πάλι το χέρι στην τσέπη. Με όλα αυτά, είναι φανερό η παιδεία βρίσκεται πάντα στο στόχαστρο. Πώς αλλιώς άλλωστε θα προετοιμαστείς για το εργασιακό τοπίο;

Βλέπεις τριγύρω σου, ότι η ανεργία και η δουλειά σε σκληρές συνθήκες διογκώνονται ιδιαίτερα στη νεολαία. Εσύ λοιπόν, πρέπει να προετοιμαστείς για να γίνεις ένας μελλοντικός εργαζόμενος πειθήνιος και υπάκουος, έρμαιο του εκάστοτε εργοδότη. Αυτό βέβαια, αν καταφέρεις να βρεις δουλειά. Και τι δουλειά; Να πιάνεις δουλειά το πρωί και να μην ξέρεις τι ώρα θα σχολάσεις, να είσαι αναγκασμένος να περιπλανιέσαι από την ανεργία στην ημιαπασχόληση χωρίς καμία κατοχύρωση, να παίρνεις στην καλύτερη 700 ευρώ, να σε απολύουν και μάλιστα να σου λένε ότι δε θα πάρεις σύνταξη ποτέ, και άμα πάρεις θα ‘ναι ψίχουλα. Να ρίχνουν το φταίξιμο στους μετανάστες που... μας «κλέβουν» τις δουλειές. Να προσπαθούν να μας πείσουν δηλαδή πως φταίνε όλοι εκτός από αυτούς, που με τους νόμους και τις διατάξεις τους, υπονομεύουν το παρόν και το μέλλον της συντριπτικής πλειοψηφίας!


Η ανυπακοή είναι ευτυχία…

Τα πανεπιστήμιο είναι ένας ριζικά διαφορετικός χώρος από το σχολείο. Αντίθετα με ότι είχαμε συνηθίσει εκεί, οι φοιτητές είναι «ελεύθεροι πολίτες με ακαδημαϊκά δικαιώματα». Σαν ακαδημαϊκός πολίτης πια, καλό είναι να θυμάσαι:

  • Τα μαθήματα είναι ακαδημαϊκές διαλέξεις που μπορεί ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ να παρακολουθήσει.


  • Οι παρακολουθήσεις των μαθημάτων ΔΕΝ είναι υποχρεωτικές, γι’ αυτό και παρουσίες – απουσίες απαγορεύεται να λαμβάνονται.

  • Ο καθηγητής – αυθεντία και οι αγορεύσεις του ανήκουν πια στο παρελθόν. ΕΧΟΥΜΕ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ να τον αμφισβητήσουμε, δε δεχόμαστε άκριτα ότι μας πλασάρουν.

  • ΚΑΝΕΙΣ δε μπορεί να σου επιβάλλει να αλλάξεις θέση ή να σε αποβάλλει από την αίθουσα

  • Κανείς δε μπορεί να σε αναγκάσει να δώσεις το όνομά σου, αν δε θες.

  • Στα μαθήματα όπου λαμβάνονται παρουσίες, ΚΑΝΕΙΣ δεν έχει το δικαίωμα να σε διώξει και να πάρεις απουσία.

  • ΚΑΝΕΙΣ και με κανένα τρόπο δεν έχει δικαίωμα να σε προσβάλλει, ανεξαρτήτως της θέσης του στην “ιεραρχία”. Στο πανεπιστήμιο όλοι οι ακαδημαϊκοί είναι ίσοι.

  • Όταν ο φοιτητικός σύλλογος έχει συνέλευση, τα μαθήματα σταματούν και κανείς δεν παίρνει απουσίες σε καμία περίπτωση.

Στο πανεπιστήμιο υπάρχουν θεσμοθετημένα όργανα συλλογικής διεκδίκησης. Κάθε φοιτητής, μετά την εγγραφή του στη σχολή δικαιούται εγγραφής στον φοιτητικό σύλλογο, χωρίς αντίτιμο και χωρίς αιτήσεις. Η εγγραφή είναι αυτόματη και με την εγγραφή αυτή σου δίνεται η δυνατότητα ενεργού συμμετοχής στις Γενικές Συνελεύσεις και σε άλλα δρώμενα του Φ.Σ. Ο φοιτητικός σύλλογος είναι το νόμιμο σωματείο σου που συλλογικά παίρνει αποφάσεις για την υπεράσπιση και την διεκδίκηση των δικαιωμάτων σου.

Γενική Συνέλευση (…γνωστή ως Γ.Σ.)
Είναι το ανώτερο αποφασιστικό όργανο του Συλλόγου. Στην Γ.Σ. συμμετέχουν το σύνολο των φοιτητών της Σχολής και είναι το μόνο πεδίο όπου μπορούν να αντιπαρατεθούν πολιτικές απόψεις, να διαμορφωθούν συνειδήσεις και να διαπαιδαγωγηθούν ολόκληρες γενιές στο να αμφισβητούν και να διεκδικούν όσα τους ανήκουν. Ο καθένας έχει δικαίωμα να μιλήσει, να συζητήσει, να αποτιμήσει και να αποφασίσει. Η Συνέλευση είναι το ζωντανό και αμεσοδημοκρατικό κύτταρο του φοιτητικού κινήματος, καθώς είναι μία διαδικασία οργανωμένη από τα κάτω που δίνει τη δυνατότητα σε όλους να κάνουν οι ίδιοι πολιτική για τον εαυτό τους. Δε θέλουμε οι Γ.Σ. να είναι όργανα των παρατάξεων, αλλά θέλουμε οι συνελεύσεις να γίνονται όσο το δυνατόν συχνότερα, ώστε να αποφασίζουμε συλλογικά για τα προβλήματά μας.


ΡΑΣ - ΕΑΑΚ

19 Σεπ 2009

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ 2008: ΣΚΗΝΗ ΑΠΟ ΤΑΙΝΙΑ ΠΡΟΣΕΧΩΣ

ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ

Με το σταμάτημα της καρδιάς του Αλέξη Γρηγορόπουλου χιλιάδες άλλες άρχισαν να χτυπούν γρηγορότερα. Το περιστατικό της δολοφονίας, αποτρόπαιο αυτό καθ’ αυτό, ήταν η σπίθα που έβαλε φωτιά στα καύσιμα του “δεν πάει άλλο”. Η νεολαιίστικη έκρηξη του Δεκέμβρη είναι γεγονός.

“Το αύριο ξεκινά σήμερα: Πρόσκληση σε εξέγερση”

Η σφαίρα πετυχαίνει στο ψαχνό ένα 15χρονο παιδί… Τις επόμενες μέρες μέχρι και τα Χριστούγεννα γίνεται το έλα να δεις σε κάθε γωνιά της Ελλάδας. Σε όλα τα αστικά κέντρα αλλά και στην επαρχία, χτυπάει η καρδιά της εξέγερσης… Ποιανού όμως η καρδιά χτύπαγε αυτές τις μέρες;
Αναμφισβήτητα ο μεγάλος πρωταγωνιστής ήταν η νεολαία - μαθητική, φοιτητική, εργασιακής περιπλάνησης. Κι αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο. Μας κατηγόρησαν ως «γνωστούς-άγνωστους», ως «τροφίμους του άβατου των Εξαρχείων», αλλά δεν είναι δυνατόν να πιστέψει κανείς ότι κάποιος σκοτεινός συνωμότης κίνησε τα νήματα των αντιδράσεων σε εκατοντάδες σχολεία και σχολές, σε δεκάδες πρεσβείες και προξενεία, σε πλήθος πόλεων, συνοικιών και εργασιακών χώρων, σε εμπορικά κέντρα και χώρους πολιτισμού. Ή ότι οι νέοι από το Ναύπλιο ως την Αλεξανδρούπολη και από την Κοζάνη ως το Γύθειο έγιναν ξαφνικά «κουκουλοφόροι» και «γνωστοί-άγνωστοι». Άλλωστε ο Δεκέμβρης δεν ήταν μια έκρηξη μονάχα απέναντι σε μία δολοφονία ενός νέου, ήταν μια έκρηξη αντίδρασης απέναντι στην καθημερινή πραγματικότητα που ζούμε όλοι, αλλά κι απέναντι στο μέλλον που μας ετοιμάζουν.

“Στο πρόσωπο του Αλέξη πυροβολείτε όλη τη νεολαία”

Το βιώνουμε καθημερινά: Στο σχολείο - εξεταστικό κάτεργο που καταστρέφει κάθε έννοια ελεύθερου χρόνου και δημιουργικότητας και που στο τέλος, με τη βάση του 10, οι μισοί μαθητές μένουν εκτός, για να πάνε να χρυσοπληρώσουν τα κολέγια. Στο πανεπιστήμιο, όπου οι αλλαγές που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια στα πανεπιστήμια είναι ριζιΚΕΣ. Η κυβέρνηση φέρνει από την πίσω πόρτα την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. ‘Ετσι ανοίγει ο δρόμος για την κατάργηση των επαγγελματικών και εργασιακών μας δικαιωμάτων, τον κατακερματισμό της εκπαίδευσης, αλλά και την αλλαγή του τρόπου λειτουργίας και της φυσιογνωμίας των ιδρυμάτων αυτών(εντατικοποιημένες σπουδές, απουσία φοιτητικού συνδικαλισμού). Και κάθε φορά που βγαίνει κανείς να διαμαρτυρηθεί για τα κάθε λογής κυβερνητικά πονήματα και να διεκδικήσει, έρχεται αντιμέτωπος με την ωμή βία. Στο στρατό που χάνει και το τελευταίο δικαίωμα για να υπηρετήσει τα σχέδια μίας Ελλάδας που κάθε άλλο παρά δύναμη ειρήνης είναι, που εξωθεί δεκάδες φαντάρους στην αυτοκτονία. Στην εργασία που φτιάχνει τον εργαζόμενο – λάστιχο που θα δουλέψει και θα ζήσει χειρότερα από τους γονείς του, καταδικασμένος να εργάζεται με τρόπο που να εξασφαλίζεται το μέγιστο δυνατό κέρδος, για 700 ευρώ στην καλύτερη των περιπτώσεων χωρίς σωματεία, συλλογικές συμβάσεις, με αβέβαιο συνταξιοδοτικό μέλλον χωρίς σταθερό ωράριο, σε stage, να πληρώνεται με το μπλοκάκι …

ΟΙ ΛΑΪΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΑΝΤΙΠΑΡΑΘΕΣΗΣ

Οι κινητοποιήσεις του Δεκέμβρη έφεραν με ιδιαίτερη ένταση στο προσκήνιο το ζήτημα των λαϊκών ελευθεριών και των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Μάλιστα, η αντίδραση των εργαζομένων και των νέων τόσο στη δολοφονία του 15χρονου όσο και στη δολοφονική επίθεση στην Κ. Κούνεβα απέδειξε για μια ακόμη φορά ότι όσο επιβάλλουν την πιο σκληρή καταστολή και το σάρωμα των λαϊκών ελευθεριών - σαν αναγκαίο συμπλήρωμα της αντεργατικής επίθεσης – (συλλήψεις μέσα από σπίτια, αποκλεισμό του κέντρου της Αθήνας και της περιοχής των Εξαρχείων) η νεολαία θα ριζοσπαστικοποιείται, πολιτικοποιείται, και θα «παράγει» μεγάλα κινηματικά γεγονότα. Το Δεκέμβρη, ζήσαμε μια έκρηξη καταστολής με εκτεταμένη χρήση αστυνομικής βίας, που εντάθηκε στις 9/1, στη διαδήλωση για τον Τεμπονέρα, περάσαμε από δολοφονικών διαστάσεων εκτεταμένη χρήση χημικών και δακρυγόνων, από εκατοντάδες προσαγωγές και συλλήψεις, ακόμα και διώξεις με βάση τον αντιτρομοκρατικό νόμο (Λάρισα). Παράλληλα, εντάθηκε η συζήτηση τόσο για την κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου όσο και για την αξιοποίηση αντιδραστικών διατάξεων του συντάγματος (άρθρα 11 και 48, κατάστασης πολιορκίας)! Ενδεικτικό για την ένταση που έχει λάβει η κρατική καταστολή, ήταν και η δολοφονική επίθεση κατά της συνδικαλίστριας Κωνσταντίνας Κούνεβα από την εργοδοτική τρομοκρατία που έριξε βιτριόλι σε μία αγωνίστρια μετανάστρια, λόγω των αγώνων της για τη διασφάλιση των δικαιωμάτων των συναδέλφων της στο συνεργείο καθαρισμού του ΗΣΑΠ.
ΟΥΤΕ ΣΙΩΠΗΣ, ΟΥΤΕ ΥΠΟΤΑΓΗΣ…
...ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ!

Καταλήψεις σε σχολεία, πανεπιστήμια, δημόσια κτίρια, καθημερινές πορείες, μαζικές συγκρούσεις με την αστυνομία, επιθέσεις σε αστυνομικά τμήματα: Το σκηνικό μιας εξέγερσης που συγκλόνισε όχι μονάχα την ελληνική κοινωνία αλλά και ολόκληρο τον κόσμο. Μια έκρηξης που φόβισε γιατί έδειξε ότι η σημερινή νεολαία δεν χωράει στα σχέδιά τους αλλά χαράσσει στους δρόμους το δικό της μέλλον. Γι’ αυτό και βρήκαμε όλο το σύστημα απέναντι μας. Την κυβέρνηση που με μόνο σύμμαχο τα ΜΑΤ απάντησε με ξύλο, καρκινογόνα χημικά και σωρεία συλλήψεων. Το ΠΑΣΟΚ που προβάροντας το κυβερνητικό του κουστούμι και ξεχνώντας πόση ευθύνη φέρει για τη σημερινή κατάσταση το έπαιξε “υπέυθυνη δύναμη” ενάντια στις κινητοποιήσεις. Το ΛΑΟΣ που ζητούσε να βγει ο στρατός στους δρόμους. Τα ΜΜΕ που δε έχαναν ευκαιρία να διαστρεβλώνουν και να παραπληροφορούν με στόχο να στρέψουν την κοινωνία ενάντια στην νεολαία. Και η Αριστερά; Δυστυχώς η επίσημη Αριστερά για άλλη φορά ήταν είτε εχθρική, είτε με αντιφάσεις: Το ΚΚΕ κράτησε προδοτική στάση. Όχι μόνο δε συμμετείχε στις κινητοποιήσεις αλλά και τις κατήγγειλε με το χειρότερο τρόπο, με τη γνωστή πια τακτική που έχει όταν δεν ελέγχει την κατάσταση. Επέλεξε μια γραμμή προβοκατορολογίας, κομματικού σοβινισμού και εκλογικής εξαργύρωσης. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ παρόλο που συμμετείχε, ήταν πάντα η δύναμη που έβαζε φρένο στην εκρηκτικότητα του αγώνα, που προσπαθούσε να παρουσιάσει ως ιδιοκτησία του το κίνημα, που προέβαλλε ως λύση τις εκλογές.
Αλλά η νεολαία χάραξε το δικό της δρόμο, το Δεκέμβρη. Και ήταν μόνο η αρχή. Όσο το σύστημα και οι κυβερνήσεις του θα ετοιμάζουν για εμάς ένα μέλλον χωρίς εμάς, όσο θα απαιτούν να πληρώσουμε τα σπασμένα της ΔΙΚΙΑΣ ΤΟΥΣ ΚΡΙΣΗΣ, τόσο θα γεννιούνται και νέες δυνατότητες για ακόμα πιο εκρηκτικούς αγώνες. Οι νέοι Δεκέμβρηδες είναι μπροστά μας!

18 Σεπ 2009

Σ’ έΝα κΟσΜο ΓεΜάΤο ΠαΡαΤάΞεΙς…χΜ…

Η ΡΑΣ-ΕΑΑΚ είναι μια ανεξάρτητη αριστερή συλλογικότητα, η οποία δραστηριοποιείται στο χώρο της σχολή μας. Σε αντίθεση με τις κομματικές παρατάξεις, η ΡΑΣ – Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση – αποτελεί ένα ανοιχτό πολιτικό μόρφωμα, το οποίο λειτουργεί αμεσοδημοκρατικά, μακριά από λογικές ιεραρχίας και πολιτικής ανάθεσης. Σε εμάς δεν θα βρείτε ούτε παντογνώστες καθοδηγητές, ούτε ειλημμένες αποφάσεις από κάποιο ανώτερο ιεραρχικά όργανο σε κάποιο κομματικό γραφείο. Οι αποφάσεις λαμβάνονται από όλους με ισότιμο τρόπο, με βάση τη λογική ‘‘θέση-αντίθεση-σύνθεση’’ και προσπαθώντας πάντα να εκφράσουν το σύνολο του σχήματος.Το σχήμα μας λοιπόν είναι μια συλλογικότητα, η οποία εδώ και περίπου 20 χρόνια, επιχειρεί να εκφράσει όλους εκείνους που δεν ανέχονται να αποφασίζουν άλλοι εξ’ ονόματος τους. Όλους αυτούς που έμαθαν να αγωνίζονται και να διεκδικούν για τα δικαιώματα και τις ανάγκες τους. Όλους αυτούς που βλέπουν τον εαυτό τους, ως κομμάτι όλων εκείνων των κινημάτων που έδωσαν το στίγμα τους στη πολιτική καθημερινότητα τα τελευταία χρόνια, ανατρέποντας τις κυβερνητικές πολιτικές στην εκπαίδευση, στην εργασία, το μεταναστευτικό, στο χώρο των δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Σε όλους αυτούς τους αγώνες δεν είμαστε μόνοι… Η ΡΑΣ είναι ένα από τα σχήματα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης (ΕΑΑΚ),που συντονίζονται τόσο σε τοπικό (ανά πόλη), όσο και σε πανελλαδικό επίπεδο (πανελλαδικό διήμερο ΕΑΑΚ) δύο φορές το χρόνο. Τα σχήματα διατηρούν την πολιτική και οικονομική αυτοτέλεια τους, η οποία φαίνεται και στα διαφορετικά ονόματα και τον διαφορετικό πολιτικό λόγο που μπορεί να έχουν. Ο συντονισμός στον οποίο αναφερθήκαμε, έδωσε τη δυνατότητα όλα αυτά τα χρόνια να βρεθούν τα σχήματα της ΕΑΑΚ στη πρώτη γραμμή όλων των κινημάτων από το νόμο Κοντογιαννόπουλου το 91’ μέχρι το μπλοκάρισμα του Νόμου-Πλαίσιο και της αναθεώρησης του άρθρου 16 το 06’ και το 07’.


Αν λοιπόν δεν είσαι από αυτούς που πιστεύουν στον ατομικό δρόμο και στις λογικές πολιτικής εκπροσώπησης από κάποια ‘‘πεφωτισμένα’’ στελέχη κομματικών γραφείων, αν δεν πιστεύεις σε απόλυτες αλήθειες, αν σε ενδιαφέρει ο συλλογικός αγώνας και η συνδιαμόρφωση με άμεσο και δημοκρατικό τρόπο των διαφόρων αποφάσεων και είσαι από αυτούς που πιστεύουν πως η ιστορία γράφεται στους δρόμους από τα κινήματα και τους συλλογικούς μας αγώνες τότε νομίζουμε πως η γνωριμία μας θα αποτελέσει μια καλή αρχή…

Το φοιτητικό κίνημα όλων των προηγούμενων ετών


Όσο εσείς ήσασταν μαθητές του Λυκείου, βρισκόταν σε εξέλιξη το μεγαλύτερο φοιτητικό κίνημα από την εποχή της μεταπολίτευσης. Ένα κίνημα που ίσως αρκετούς τους ξάφνιασε, αλλά που παρόλα αυτά κατόρθωσε να εισβάλλει στην κοινωνία και στην πολιτική και να γίνει πολλές φορές το επίκεντρο των πολιτικών συζητήσεων. Κατόρθωσε, δίνοντας μια μάχη τεράστιας διάρκειας, να γίνει ανοιχτή πληγή για την πολιτική της κυβέρνησης και των συμμάχων της.

Το φοιτητικό ξέσπασμα του 2006-2007 δεν ήταν μια απλή εκτόνωση (όπως πολλοί θα ήθελαν…). Οι συλλογικοί μας αγώνες έβγαλαν τη νεολαία ξανά στο προσκήνιο. Νίκες πρόσκαιρες, νίκες μόνιμες αλλά και διακυβεύματα. Ο νόμος-πλαίσιο ψηφίστηκε με το μεγάλο κυβερνητικό πραξικόπημα, οι προεδρικές εκλογές με βάση το νόμο-πλαίσιο έγιναν μόνο υπό την απειλή των ΜΑΤ και των μπράβων. Η προσπάθεια εφαρμογής του νόμου-πλαίσιο με τους εσωτερικούς κανονισμούς του υπουργείου μπορεί να έχει ήδη ξεκινήσει, αλλά η κεντρική ανατροπή του μέσα από πανεκπαιδευτικό αγώνα διαρκείας είναι μπροστά μας. Πολλοί θέλησαν να σπιλώσουν εμάς τους φοιτητές και το κίνημά μας. Μας είπαν «κουκουλοφόρους», «τεμπέληδες» και «ταραξίες». Μας είπαν ακόμα ότι το φοιτητικό κίνημα, ήταν υποκινούμενο. Από ποιον άραγε; Δεν απάντησαν ποτέ, αλλά υπονόησαν πολλά. Εμείς τους ρωτάμε: Μήπως υποκινήθηκε από τις ανάγκες μας, τους χιλιάδες φοιτητές και από τις Γενικές τους Συνελεύσεις; Γιατί αυτή είναι η μόνη αλήθεια.
Κόντρα στην εκπαιδευτική μεταρρύθμιση που σκοπεύει να αλλάξει ριζικά τον τρόπο που σπουδάζουμε και τον τρόπο που θα δουλέψουμε. Κόντρα στην υπακοή και την πειθάρχηση, κόντρα στον ατομισμό και τον εφησυχασμό. Εμείς απαντάμε με συνολικό κίνημα ανατροπής της πολιτικής της ΝΔ, τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ και τις κατευθύνσεις της ΕΕ που υλοποιεί όλα τα παραπάνω, για τα δικαιώματα μας σε παιδεία και εργασία.

15 Σεπ 2009

Η ΑΝΗΦΟΡΑ ΤΗΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗΣ ΜΑΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ

(ή αλλιώς ‘‘στρατιωτάκια ακούνητα...’’)

Η περίφημη νομοθετική ρύθμιση σχετικά με τη λίστα συγγραμμάτων που εμπεριέχεται στον νόμο πλαίσιο και τον πρότυπο εσωτερικό κανονισμό αποτελεί πλέον μέρος της ήδη βεβαρημένης φοιτητικής μας καθημερινότητας. Εν ολίγοις όποιος θέλει να πάρει το πτυχίο του πολιτικού επιστήμονα μάλλον θα δεινοπαθήσει…

Παλαιότερα τα θέματα της εξεταστικής προέρχονταν από συγκεκριμένη ύλη, της οποίας είχαμε γνώση. Με βάση όμως αυτή τη νέα ρύθμιση η εξεταστέα ύλη μεγαλώνει επικίνδυνα και παίρνει χαοτικές διαστάσεις, αφού πλέον τα θέματα μπορεί να προέρχονται από οποιοδήποτε πακέτο-επιλογή βιβλίων συμπεριλαμβάνεται στη λίστα. Επιπλέον με τη νέα ρύθμιση τα φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας θα ενταθούν ακόμα περισσότερο, όπως διαπιστώσαμε και στην εξεταστική του Ιουνίου οι περσινοί πρωτοετείς (πχ. στη Πολιτική Επιστήμη, όπου τα θέματα του καθηγητή προέρχονταν από 3 βιβλία και όχι από 2 όπως ορίζει η ρύθμιση). Είναι σημαντικό έτσι να αναφέρουμε πως η νέα ρύθμιση θίγει και το δημόσιο και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, αφού ο φοιτητής θα αναγκαστεί σε αρκετές περιπτώσεις να αγοράσει με χρήματα από τη τσέπη του και το δεύτερο πακέτο βιβλίων, μιας και δικαιούται δωρεάν μόνο το ένα.
Η φοιτητική μας καθημερινότητα στον ‘‘ατελείωτο δρόμο προς το πτυχίο’’ μάλλον θα δυσκολέψει ακόμα περισσότερο αφού πλέον το διάβασμα και οι παρακολουθήσεις μαθημάτων θα είναι επιτακτική ανάγκη για όλους μας, ώστε να διατηρήσουμε τις όσες ελπίδες έχουμε να περάσουμε τα μαθήματα. Με τους όρους φοίτησης όμως πλήρως εντατικοποιημένους είναι σαφές ότι η ζωή των εργαζόμενων φοιτητών θα γίνει ασφυκτική(Ούτε νύξη βεβαίως δεν χρειάζεται για τον ελεύθερο χρόνο των φοιτητών…).
Έχοντας ήδη ανακοινωθεί τα αποτελέσματα της εξεταστικής του Ιουνίου στο τμήμα μας, παρατηρούμε ότι για ακόμα μια φορά τα κοψίματα οργιάζουν, αποδεικνύοντας ότι κι αυτά είναι ακριβώς στην κατεύθυνση της εντατικοποίησης και της δυσχέρανσης των όρων φοίτησης, και τελικά τελικά της πειθάρχησης του φοιτητικού σώματος. Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε ότι στη Πολιτική Οικονομία τα κοψίματα έφτασαν το 75,5% και στους Συνταγματικούς Θεσμούς το 67%. Υπερβολικά υψηλά κοψίματα σε μαθήματα Α’ έτους, ώστε και οι ‘‘νεοσύλλεκτοι’’ να αρχίσουν να συνηθίζουν τη νέα τους εντατικοποιημένη καθημερινότητα πριν προλάβουν να αποκτήσουν χαρακτηριστικά αμφισβήτησης προς τους εξαιρετικά σκληρούς εξεταστικούς φραγμούς…
Επίσης να αναφέρουμε ότι στην ίδια λογική, οι καθηγητές ειδικά στην κατεύθυνση της Πολιτικής Ανάλυσης κρατούν συστηματικά παρουσίες παρότι δεν υπάρχει στη σχολή μας υποχρεωτική παρακολούθηση. Επίσης πολλοί καθηγητές βάζουν υποχρεωτικές εργασίες, οι οποίες όμως δεν προσμετρούνται στο βαθμό προκειμένου να μπορούν οι φοιτητές να δίνουν το μάθημα. Ακόμα βάζουν βαθμούς με βάση ποσοστώσεις τύπου 30% παρακολούθηση, 40% εργασία και 30% εξέταση, και ως εκ τούτου, η παρακολούθηση των μαθημάτων γίνεται επιτακτική, άσχετα με το αν εμείς έχουμε τη δυνατότητα να βρισκόμαστε σε αυτά ή όχι. (Μη σου τύχει κάτι αδερφέ… Βρέξει-χιονίσει θα ‘σαι εκεί!).

Τέλος, παρατηρείται και στη σχολή μας περεταίρω αυστηροποίηση της εξεταστικής διαδικασίας, μέσα από την ασφυκτική επιτήρηση κατά τη διάρκεια της εξέτασης των μαθημάτων(πχ. αναίτιος μηδενισμός γραπτών, 3 και 4 επιτηρητές στα ‘‘δύσκολα’’ αμφιθέατρα κ.α).

Απέναντι σε όλα αυτά ο φοιτητικός σύλλογος του Πολιτικού πρέπει να είναι έτοιμος να δώσει δυναμικές απαντήσεις μέσα από μαζικές – αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις και συλλογικές δράσεις.

ΣΤΑ ‘‘ΑΤΟΜΙΚΑ’’ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ
ΔΙΝΟΥΜΕ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΚΑΙ ΔΥΝΑΜΙΚΕΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ!