25 Ιαν 2014

Silver Alert: Συνδιοίκηση...αγνοείται!

 

«Καλείσθε  να   συμμετάσχετε   σε   εκλογές  για  την   ανάδειξη   ενός εκπροσώπου του Προπτυχιακών Φοιτητών στη Γενική Συνέλευση του Τμήματος για το ακαδημαϊκό έτος 2013-2014. Οι εκλογές θα διεξαχθούν την Παρασκευή 24 Ιανουαρίου 2014 από τις 14.00 έως 16.00, στον 7° όροφο του κτηρίου της Θεμιστοκλέους. Υποψηφιότητα μπορούν να υποβάλουν,  σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 49 του νόμου 4009/2011, οι Προπτυχιακοί Φοιτητές που βρίσκονται εντός του ενδεικτικού προγράμματος σπουδών. Καταληκτική   ημερομηνία για την υποβολή  υποψηφιοτήτων για την  θέση   του εκπροσώπου  ορίζεται  η   Πέμπτη 23   Ιανουαρίου  2014.  Οι  υποψηφιότητες  πρέπει  να κατατεθούν έως την 23η Ιανουαρίου 2013 και ώρα 14.00 στην Γραμματεία του Τμήματος, Θεμιστοκλέους 6, 1°s όροφος.»
 
 
Ο Πρόεδρος του Τμήματος
 
 
Καθηγητής Χ. Χρυσανθάκης
 
 
 Πιθανότατα οι περισσότεροι είδαμε την παραπάνω ανακοίνωση που αναρτήθηκε στο site του Τμήματος. Κάποιοι πιθανότατα χαμογέλασαν, άλλοι αγανάκτησαν, οι περισσότεροι μάλλον απόρησαν! Τί είναι ο εκπρόσωπος των Προπτυχιακών Φοιτητών και τί η Γενική Συνέλευση του Τμήματος;! Ας εξηγηθούμε λοιπόν…
 
 
Η Γενική Συνέλευση του Τμήματος είναι η διαδικασία στην οποία συμμετέχουν (ή τουλάχιστον συμμετείχαν μέχρι πρότινος..) όλοι όσοι βρίσκονται στο Τμήμα, δηλαδή τα μέλη ΔΕΠ (οι καθηγητές μας), οι διοικητικοί υπάλληλοι του Τμήματος καθώς και το μαζικότερο κομμάτι του Παν/μίου, οι φοιτητές. Στη διαδικασία αυτή παίρνονταν αποφάσεις για όλα όσα αφορούν τη λειτουργία του Τμήματος, από το ίδιο το Πρόγραμμα Σπουδών μέχρι το πρόγραμμα της εξεταστικής και τη διάρκεια των εξαμήνων. Οι φοιτητές συμμετείχαν μέσα από τις συλλογικές τους αποφάσεις (δηλαδή τις αποφάσεις που είχαν παρθεί από Γενικές Συνελεύσεις ή Διοικητικά Συμβούλια του Φοιτητικού Συλλόγου), οι οποίες πίεζαν το Τμήμα και επηρέαζαν την απόφαση των μελών της Γενικής Συνέλευσης. Επίσης, οι πολιτικές δυνάμεις, ανάλογα με το εκλογικό τους ποσοστό, είχαν τακτικά και αναπληρωματικά μέλη στη Γενική Συνέλευση Τμήματος, τα οποία είχαν και δικαίωμα ψήφου! 
 
 
Ο νόμος Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου, όμως, ήρθε πριν 2 περίπου χρόνια να σαρώσει τα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος, να σαρώσει επί της ουσίας κάθε ίχνος δημοκρατίας στο εσωτερικό του ελληνικού Πανεπιστημίου! Εκτός από την επιβολή των πιο αυταρχικών διοικήσεων που έχουμε δει ποτέ (Συμβούλια Ιδρύματος: διοίκηση του Ιδρύματος «ψηφισμένη» με την πλήρως διαβλητή διαδικασία της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας (!) και πλήρως απονομιμοποιημένη από όλη την Παν/κή κοινότητα! Το καλοκαίρι, μάλιστα, το Σ.Ι του ΕΚΠΑ δεν δίστασε να καλέσει τα ΜΑΤ, τα ΕΚΑΜ, την Αντιτρομοκρατική {...και τους Avengers της Marvel} για να συλλάβουν φοιτητές, οι οποίοι ζητούσαν ειρηνικά να παραστούν στη συνεδρίασή του ενώ τώρα «ανακρίνει» τους υποψηφίους κοσμήτορες των σχολών για το αν και κατά πόσο θα μείνουν πιστοί στον καταστροφικό για το παρόν και το μέλλον των φοιτητών νόμο Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου.) προσπαθεί να «πετάξει» έξω από τις διαδικασίες των οργάνων διοίκησης τους ίδιους τους φοιτητές, ορίζοντας απλά έναν εκπρόσωπο ο οποίος θα επιλέγεται από ενιαίο ψηφοδέλτιο τόσο για τη ΓΣΤ όσο και για το Συμβούλιο Ιδρύματος! Μάλιστα, ο ίδιος ο Πρότυπος Εσωτερικός Κανονισμός των Ιδρυμάτων που κατατέθηκε πρόσφατα ορίζει ότι «Η συμμετοχή των φοιτητών προβλέπεται σε συμμετοχή κατά 40% στα Συμβούλια Σπουδών (εισηγητικό για προγράμματα σπουδών) και Μέριμνας, μέσα από εκλογές με ενιαίο ψηφοδέλτιο στο οποίο συμμετέχουν φοιτητές όλων των βαθμίδων (προπτυχιακοί, μεταπτυχιακοί, υποψήφιοι διδάκτορες) και οι οποίες μπορούν να διεξαχθούν και ηλεκτρονικά. Η σύνολη διαδικασία δεν επιβλέπεται-οργανώνεται-διεξάγεται από τον Φοιτητικό Σύλλογο αλλά από τη Διεύθυνση Σπουδών (δεν ορίζεται ακριβώς). Λειτουργία Συνελεύσεων Τμημάτων όπως προβλέπονται από το νόμο 4009, με συμμετοχή (χωρίς δικαίωμα ψήφου) σε ποσόστωση που προβλέπει ο νόμος. Ένας φοιτητής κατά τα παραπάνω στην Κοσμητεία που συναποτελούν ο Κοσμήτορας και οι Πρόεδροι των Τμημάτων. Θεσμοθετείται ο Συνήγορος του Φοιτητή που είναι καθηγητής και οποίος αναλαμβάνει να επιλύει και να συμβιβάζει (επί της ουσίας) τις υποθέσεις καθηγητικής αυθαιρεσίας. Αντίστοιχα θεσμοθετείται ο “Πανεπιστημιακός Διαμεσολαβητής” “...και έχει ως αρμοδιότητα την εξάντληση κάθε προσπάθειας συμβιβαστικής επίλυσης των διαφορών μεταξύ των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας......».
 
 
Τα παραπάνω επί της ουσίας αποκλείουν κάθε πραγματική συμμετοχή των ίδιων των φοιτητικών συλλόγων στις διαδικασίες των οργάνων διοίκησης, στις διαδικασίες δηλαδή που αφορούν περισσότερο από κάθε άλλον το μαζικότερο κομμάτι του Παν/μιου τους ίδιους τους φοιτητές, τη ζωή τους στο εσωτερικό του Παν/μιου και μετά από αυτό! Τα όργανα διοίκησης αυταρχικοποιούν ολοένα και περισσότερο τη λειτουργία τους ενώ η συνδιοίκηση τοποθετείται σε ένα σκληρό συνδιαχειριστικό πλαίσιο από όργανα διαμεσολάβησης και φοιτητές-προσωπικότητες!
 
 
Εμείς από την πλευρά μας ξεκαθαρίζουμε ότι ουδέποτε δεχτήκαμε ή θα δεχτούμε το να αποφασίζουν άλλοι για το παρόν και το μέλλον μας! Οι φοιτητικοί σύλλογοι, μέσα από τις αποφάσεις των συλλογικών τους οργάνων, μέσα από μαζικές γενικές συνέλευσεις που θα πηγαίνουν κόντρα στη αποδιάρθρωση των συλλογικών διαδικασιών που επιλέγουν οι καθεστωτικές παρατάξεις της ΔΑΠ- ΝΔΦΚ (αν θέλετε, από περιέργεια, ρωτήστε κάποιον ΔΑΠίτη πότε ήταν η τελευταία φορά που «πάτησαν» σε Διοικητικό Συμβούλιο, πολλώ δε μάλλον σε Γενική Συνέλευση) και της ΠΑΣΠ θα λένε πάντα την τελευταία λέξη! Ως φοιτητικός σύλλογος Πολιτικού πρέπει να δείξουμε την αντίθεσή μας και σε αυτή την πτυχή της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης, να ξεκαθαρίσουμε ότι η διαδικασία που έχει οριστεί την Παρασκευή δεν αναγνωρίζεται από εμάς και αν χρειαστεί να ακολουθήσουμε ό,τι ορίζει το καταστατικό ώστε όποιος προπτυχιακός φοιτητής τολμήσει να θέσει υποψηφιότητα, διακυβεύοντας με αυτό τον τρόπο τη συμμετοχή του ίδιου του Συλλόγου στις αποφασιστικές διαδικασίες των οργάνων διοίκησης, να διαγράφεται από το Φοιτητικό Σύλλογο!
 
 
 
 
 
 
Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση
 
 
σχήμα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης
 

Πλαίσιο σχήματος για τη Γενική Συνέλευση (23/1)

Πρόταση Ρ.Α.Σ. – Ε.Α.Α.Κ. για απόφαση της Γενικής Συνέλευσης του Φ.Σ. Πολιτικού 23/1/2014



«Success story» ή μήπως epic fail?!

Εδώ και μερικούς μήνες η Κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός και τα κυρίαρχα Μ.Μ.Ε μας βομβαρδίζουν με εικόνες «επενδύσεων», «ανάκαμψης της οικονομίας», «ανάπτυξης» και, ελέω τουριστικής σεζόν, «άνθησης του σημαντικότερου εξαγωγικού προϊόντος μας, του τουρισμού». «Η Ελλάδα θα απογειωθεί το Σεπτέμβρη» υποσχόταν ο Αντώνης Σαμαράς λίγο καιρό πριν και ήδη, από τις πρώτες κιόλας μέρες του νέου ακαδημαϊκού έτους καταλάβαμε τι εννοούσε: Η τρομαχτική και σταθερή αύξηση της ανεργίας, η παρατεταμένη ύφεση, η διάλυση κρίσιμων υποδομών από τη λιτότητα, η εκτίναξη του συνολικού χρέους στα 321 δισ., η βεβαιότητα του χρηματοδοτικού κενού πολύ σύντομα και της ανάγκης «νέας βοήθειας» και νέων μέτρων συνθέτουν την εικόνα της ελληνικής πραγματικότητας που η Κυβέρνηση εσκεμμένα προσπαθεί να κρύψει κάτω από το πέπλο του «πρωτογενούς πλεονάσματος» και των πλαστών αριθμών. Την ίδια στιγμή τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση, κύρια μέσα από τις διαθεσιμότητες / απολύσεις στο δημόσιο έχουν τεράστια σημασία, όχι μόνο γιατί σπρώχνουν κόσμο στην ανεργία αλλά και γιατί διακυβεύουν την λειτουργία κρίσιμων υποδομών όπως είναι η εκπαίδευση και η υγεία (βλ. διαθεσιμότητες/απολύσεις διοικητικών υπαλλήλων στα Πανεπιστήμια, αποδιάρθρωση του συστήματος δημόσιας υγείας και πρόνοιας).



Το μέτωπο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης

Η προσπάθεια του Υπουργείου Παιδείας να εφαρμόσει το νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου καθώς και το Σχέδιο Αθηνά συνεχίζεται με αμείωτο ρυθμό τα τελευταία δύο χρόνια. Φέτος, οι φοιτητικοί σύλλογοι θα έρθουμε αντιμέτωποι και πάλι με μια σειρά ζητήματα που αφορούν την καθημερινότητά μας στη σχολή, την εργασιακή μας προοπτική και συνολικά το μέλλον μας σε αυτή τη χώρα τα οποία θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε μέσα από τις συλλογικές μας διαδικασίες με μαζικότητα, αμείωτη αγωνιστική διάθεση και πρωτοφανή μαχητικότητα!


  1. Σχέδιο Αθηνά, the sequel

Η μεγαλύτερη ίσως μάχη που κλήθηκαν να δώσουν την περσινή χρονιά οι φοιτητικοί σύλλογοι δεν ήταν άλλη από αυτή ενάντια στο «Σχέδιο Αθηνά». Προβλέποντας συγχωνεύσεις και καταργήσεις Τμημάτων, ρευστοποίηση των γνωστικών αντικειμένων και διάσπαση των ενιαίων πτυχίων το σχέδιο «εξορθολογισμού και χωροταξικής αναμόρφωσης του χάρτη της ανώτατης εκπαίδευσης», όπως το ονομάζουν, προδιαγράφει μια ασφυκτική φοιτητική καθημερινότητα και ένα ζοφερό εργασιακό μέλλον όχι μόνο για τη γενιά μας αλλά και για τις επόμενες γενιές. Πέρα από τις αδιανόητες μετακινήσεις από πόλη σε πόλη στις οποίες θα υποχρεωθούν εκατοντάδες φοιτητές επαρχιακών σχολών, το «Σχέδιο Αθηνά» προβλέπει την υποχρηματοδότηση των Ιδρυμάτων με το κόστος σπουδών να μετακυλύεται στις πλάτες των φοιτητών μέσω της εισαγωγής διδάκτρων ενώ παράλληλα η επικείμενη μείωση των εισακτέων θα οδηγήσει σε ένα πολύ πιο άμαζο Πανεπιστήμιο. Η εργασιακή μας προοπτική διαλύεται καθώς το μέχρι πρότινος ενιαίο πτυχίο μας θα αντικατασταθεί από τον ατομικό φάκελο προσόντων στον οποίο θα προσθέτουμε ό,τι καταφέρνουμε να συλλέξουμε από το ατέρμονο κυνήγι συλλογής περισσότερων «προσόντων» (μαθήματα, ξένες γλώσσες,σεμινάρια, πιάνο κλπ.) από τον διπλανό μας, ανταγωνιζόμενοι βάναυσα σε μια αγορά εργασίας που ασφυκτιά και στην οποία δεν θα έχουμε πια κανένα διαπραγματευτικό χαρτί για αξιοπρεπείς μισθούς και όρους εργασίας.

Το Πολιτικό αποτελεί μια από τις σχολές που πλήττονται άμεσα από το «Σχέδιο Αθηνά» καθώς με ένα απλό Υπουργικό Διάταγμα και την υπογραφή του Υπουργού (χωρίς καμία επίφαση «δημοκρατίας», με διαδικασία που θυμίζει χούντα) συγχωνεύεται με το Τούρκικων και Ασιατικών Σπουδών, το Οικονομικό και τα ΕΜΜΕ. Η, σε πρώτη φάση, διοικητική συγχώνευση των Τμημάτων αυτών καθώς και η αποκοπή μας από τη Νομική που θα οδηγήσουν στην υποχρηματοδότηση της νέας Σχολής δεν θα αργήσει –όπως λένε πλέον ανοιχτά καθηγητές αλλά και ο Πρόεδρος του Τμήματος- να εξελιχθεί και σε ακαδημαϊκή συγχώνευση (δηλαδή αλλαγή του προγράμματος σπουδών μας), εξέλιξη η οποία θα αποτελέσει καταστροφή για τους φοιτητές του Τμήματός μας. Ο ατομικός μας φάκελος προσόντων δεν θα μας επιτρέπει να εργαστούμε ούτε ως κοινωνιολόγοι, ούτε ως οικονομολόγοι, ούτε ως δημοσιογράφοι αλλά αντίθετα θα υποχρεωνόμαστε να επανακαταρτιζόμαστε συνεχώς μετά το τέλος των προπτυχιακών μας σπουδών (επί πληρωμή φυσικά!) ώστε να προσαρμοζόμαστε στις εκάστοτε ανάγκες της αγοράς εργασίας όπου θα παίρνουμε στην καλύτερη των περιπτώσεων 300 ευρώ!




  1. Αξιολόγηση

Κύριος μοχλός για την εφαρμογή του Σχεδίου Αθηνά 2 και τις ακαδημαϊκές συγχωνεύσεις των Τμημάτων αποτελεί η εξωτερική αξιολόγηση. Η εξωτερική αξιολόγηση, που τελείται από ανθρώπους που ουδεμία σχέση έχουν με αυτό που καλούνται να αξιολογήσουν, ουσιαστικά πρόκειται να αποτελέσει εκείνη τη δομή η οποία γύρω από ένα σχήμα «επιβράβευσης/ κυρώσεων» απέναντι στις καλές-αναδιαρθρωμένες σχολές και τις κακές-αντιστεκόμενες αντίστοιχα επιχειρείται να αποτελέσει τον συνεκτικό αρμό για την πλήρη και σε βάθος χρόνου υλοποίηση των αναδιαρθρωτικών πολιτικών στο εσωτερικό του Πανεπιστημίου, δηλαδή την ευθυγράμμιση με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης που τόσα χρόνια έχει παραμείνει στα χαρτιά λόγω των συνεχών αγώνων των φοιτητικών συλλόγων πανελλαδικά. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όποια σχολή δεν είναι υπερεντατικοποιημένη, δεν έχει διαγράψει φοιτητές, δεν έχει καταργήσει τις φοιτητικές παροχές και οι φοιτητές της παίρνουν ενιαία πτυχία που τους κατοχυρώνουν επαγγελματικά δικαιώματα θα αξιολογείται αρνητικά και είτε θα κλείνει είτε στην καλύτερη θα συγχωνεύεται! Παράλληλα, στην περίπτωση που η σχολή δεν οδηγηθεί στο λουκέτο θα υποχρηματοδοτείται τόσο ώστε στην πράξη να υπολειτουργεί ενώ ο τίτλος σπουδών που θα αποδίδει θα είναι κυριολεκτικά ένα κουρελόχαρτο!




  1. Νέες διοικήσεις- Νέοι εσωτερικοί κανονισμοί

Μετά από τις 300 καταλήψεις πανελλαδικά τον Σεπτέμβρη του 2011 και την αδυναμία εφαρμογής του νόμου Διαμαντοπούλου υπό το βάρος των φοιτητικών κινητοποιήσεων, ήρθε ο νόμος Αρβανιτόπουλου με μόνο σκοπό να διασφαλίσει επί της ουσίας ότι θα προχωρήσει η αναδιάρθρωση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Πρώτος κόμβος ήταν η εκλογή των Συμβουλίων Ιδρύματος, δηλαδή των νέων αυταρχικών διοικήσεων των Ιδρυμάτων στα οποία δεν θα έχουν κανένα λόγο οι φοιτητές, που αποτελούν τον “δούρειο ίππο” για κάθε μεταρρύθμιση στο εσωτερικό τους. Η αντιδημοκρατική, χουντικού τύπου εκλογή τους με την πλήρως διαβλητή διαδικασία της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, μετά το μπλοκάρισμα της διαδικασίας εκλογής με κάλπη από τους φοιτητικούς συλλόγους, αποδεικνύει περίτρανα ότι είναι πλήρως απονομιμοποιημένα στα μάτια των φοιτητών και καμία απόφασή τους δεν θα γίνεται δεκτή. Τα Συμβούλια Ιδρύματος έρχονται, εκτός των άλλων, να εφαρμόσουν ό,τι προβλέπει ο εκτρωματικός νόμος Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου σε σχέση με τις περικοπές φοιτητικών παροχών (συγγράμματα, σίτιση, στέγαση).Ταυτόχρονα, φέτος θα αντιμετωπίσουμε και το ζήτημα της εκλογής Κοσμητόρων για τις αναδιαρθρωμένες –λόγω του «Σχεδίου Αθηνά» - σχολές, Κοσμητόρων οι οποίοι θα συγκεντρώνουν στα χέρια τους υπερεξουσίες, θα λειτουργούν σε πλήρη αρμονία με τα Συμβούλια και το Υπουργείο και θα άγουν και θα φέρουν τις μοίρες των φοιτητών ανάλογα με τις ορέξεις τους χωρίς να απαιτείται καμία νομιμοποίηση από την ακαδημαϊκή κοινότητα και το μαζικότερο τμήμα της, δηλαδή εμάς τους φοιτητές. Τέλος, το Υπουργείο απαιτεί να προχωρήσει άμεσα και η διαδικασία νέων εσωτερικών κανονισμών των Ιδρυμάτων, οι οποίοι θα προβλέπουν την εισαγωγή δύο κύκλων σπουδών ή/και κατευθύνσεων και την επικείμενη διάσπαση των ενιαίων πτυχίων, ενώ μέσω αυτών θα προωθηθούν και οι γενικότερες αλλαγές στα προγράμματα σπουδών καθώς και η καθιέρωση αλυσίδων μαθημάτων (π.χ. αν κάποιος δεν έχει περάσει Πολιτική Επιστήμη Ι δεν θα επιτρέπεται να εξετάζεται στην Πολιτική Επιστήμη ΙΙ). Επίσης, οι νέοι εσωτερικοί κανονισμοί θα προβλέπουν διαγραφές φοιτητών που ξεπερνούν τα 2ν ή ν+2 έτη καθώς και πειθαρχικά για όσους π.χ. κάνουν συνδικαλισμό και γενικώς «ενοχλούν» τις διοικήσεις και το Υπουργείο να εμπεδώσει τα σχέδιά του για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ.




  1. Καθαρισμός – σίτιση

O καθαρισμός του πανεπιστημίου και του τμήματος μας κατ’ επέκταση έχει περάσει ήδη σε εργολάβους και ενώ μπορεί εμείς να βλέπουμε σε γενικές γραμμές καθαρή τη σχολή υπάρχουν πράγματα που δεν τα γνωρίζουμε. Την περσινή χρονιά υπήρξε στιγμή που ο συγκεκριμένος εργολάβος χρωστούσε δεδουλευμένα πέντε μηνών και στις εγκλήσεις των εργαζόμενων γυναικών απαντούσε με απειλές που επί της ουσίας ούτε λίγο ούτε πολύ έδειχναν την πόρτα της απόλυσης σε όποια αντιδρούσε σε αυτή τη κατάσταση. Η κατάσταση αυτή κορυφώθηκε φέτος, τις τελευταίες μέρες με τα σκουπίδια να αυξάνονται και τη σχολή να είναι σε κακή κατάσταση. Η σύμβαση των εργαζομένων έχει λήξει, και πάλι τους χρωστάνε δεδουλευμένα δύο μηνών και περιμένουμε να γίνει διαγωνισμός για να οριστεί νέος εργολάβος που θα χρωστάει σε νέες εργαζόμενες.

Σίτιση: το κομμάτι της σίτισης και μάλιστα της δωρεάν σίτισης είναι ένα κεκτημένο χρόνων που διευκολύνει τόσο τους φοιτητές από άλλες πόλεις όσο και αυτούς που λόγω του προγράμματος σπουδών μένουν πολλές ώρες εκτός σπιτιού και κάπως πρέπει να κάνουν το φυσιολογικό, δηλαδή να τρώνε! Η σίτιση και τα έξοδα αυτής δεν έχουν πλέον να κάνουν με το ίδρυμα ή καλύτερα το κόστος για τη σίτιση των φοιτητών δεν αποτελεί μέρος του ήδη κατά πολύ μειωμένου προϋπολογισμού των ιδρυμάτων. Το κόστος το έχει αναλάβει εργολάβος και ως εκ τούτου διαμορφώνεται η εξής κατάσταση. Κάρτα σίτισης δικαιούνται μόνο 142 φοιτητές από το τμήμα μας και αφού πληρούν τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια που προβλέπονται. Για τους υπόλοιπους που δεν προβλέπεται δωρεάν σίτιση (!) το γεύμα κοστίζει 4 ευρώ ( με ένα γρήγορο υπολογισμό 240 ευρώ το μήνα).




  1. Εξάμηνο- εξεταστικές

Από τον πρώτο κιόλας καιρό της απεργίας των διοικητικών υπαλλήλων στο ΕΚΠΑ και το ΕΜΠ ο Υπουργός Παιδείας και κάποιοι καθηγητές χρησιμοποιούσαν ως μοχλό πίεσης για τη λήξη της το ζήτημα του εξαμήνου 13 εβδομάδων, όπως μπαίνει από το ν. Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου. Ο Πρόεδρος της Νομικής, μάλιστα, κ. Φορτσάκης σε Γενική Συνέλευση Τμήματος εν κρυπτώ από τους φοιτητές αποφάσισε, παρά την αντίθετη άποψη της Συγκλήτου του ΕΚΠΑ, να χαθεί το εξάμηνο στη Νομική. Αυτό συνέβη ως «εκδίκηση» στο Φοιτητικό Σύλλογο Νομικής, ο οποίος στάθηκε στο πλευρό των διοικητικών με επανειλημμένες αγωνιστικές αποφάσεις αλλά και ως προσπάθεια πειθάρχησης του συνόλου των φοιτητών σε μια κατεύθυνση παθητικής αποδοχής των καταστροφικών μεταρρυθμίσεων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Στο Πολιτικό μπορεί το εξάμηνο να μην χάθηκε αλλά το Τμήμα ανακοίνωσε ότι θα διεξαχθεί διπλή εξεταστική (Σεπτεμβρίου- χειμερινού εξαμήνου) μέσα σε μόλις 15 μέρες (15-30/3). Ο φοιτητικός σύλλογος οφείλει να διασφαλίσει

1ον: Ότι θα διεξαχθεί άμεσα η εξεταστική για τους επί πτυχίω με ανθρώπινους ρυθμούς

2ον: Ότι η διπλή εξεταστική του Μάρτη θα επιμηκυνθεί ακόμα και αν αυτό σημαίνει ότι δεν θα γίνουν 13, πολλώ δε μάλλον 14 που ορίζει ο Πρότυπος Εσωτερικός Κανονισμός, εβδομάδες μαθημάτων. Άλλωστε, όταν ο Κοσμήτορας Τσινισιζέλης έκλεινε πραξικοπηματικά τη σχολή κάθε τρεις και λίγο τα προηγούμενα χρόνια δεν είδαμε κανέναν να εξανίσταται και να αγωνιά για το εξάμηνο….




  1. Συνδιοίκηση

Ο νόμος Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου ήρθε πριν 2 περίπου χρόνια να σαρώσει τα κεκτημένα του φοιτητικού κινήματος, να σαρώσει επί της ουσίας κάθε ίχνος δημοκρατίας στο εσωτερικό του ελληνικού Πανεπιστημίου! Εκτός από την επιβολή των πιο αυταρχικών διοικήσεων που έχουμε δει ποτέ (Συμβούλια Ιδρύματος: διοίκηση του Ιδρύματος «ψηφισμένη» με την πλήρως διαβλητή διαδικασία της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας (!) και πλήρως απονομιμοποιημένη από όλη την Παν/κή κοινότητα! Το καλοκαίρι, μάλιστα, το Σ.Ι του ΕΚΠΑ δεν δίστασε να καλέσει τα ΜΑΤ, τα ΕΚΑΜ, την Αντιτρομοκρατική {...και τους Avengers της Marvel} για να συλλάβουν φοιτητές, οι οποίοι ζητούσαν ειρηνικά να παραστούν στη συνεδρίασή του ενώ τώρα «ανακρίνει» τους υποψηφίους κοσμήτορες των σχολών για το αν και κατά πόσο θα μείνουν πιστοί στον καταστροφικό για το παρόν και το μέλλον των φοιτητών νόμο Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου.) προσπαθεί να «πετάξει» έξω από τις διαδικασίες των οργάνων διοίκησης τους ίδιους τους φοιτητές, ορίζοντας απλά έναν εκπρόσωπο ο οποίος θα επιλέγεται από ενιαίο ψηφοδέλτιο τόσο για τη ΓΣΤ όσο και για το Συμβούλιο Ιδρύματος! Μάλιστα, ο ίδιος ο Πρότυπος Εσωτερικός Κανονισμός των Ιδρυμάτων που κατατέθηκε πρόσφατα ορίζει ότι «Η συμμετοχή των φοιτητών προβλέπεται σε συμμετοχή κατά 40% στα Συμβούλια Σπουδών (εισηγητικό για προγράμματα σπουδών) και Μέριμνας, μέσα από εκλογές με ενιαίο ψηφοδέλτιο στο οποίο συμμετέχουν φοιτητές όλων των βαθμίδων (προπτυχιακοί, μεταπτυχιακοί, υποψήφιοι διδάκτορες) και οι οποίες μπορούν να διεξαχθούν και ηλεκτρονικά. Η σύνολη διαδικασία δεν επιβλέπεται-οργανώνεται-διεξάγεται από τον Φοιτητικό Σύλλογο αλλά από τη Διεύθυνση Σπουδών (δεν ορίζεται ακριβώς). Λειτουργία Συνελεύσεων Τμημάτων όπως προβλέπονται από το νόμο 4009, με συμμετοχή (χωρίς δικαίωμα ψήφου) σε ποσόστωση που προβλέπει ο νόμος. Ένας φοιτητής κατά τα παραπάνω στην Κοσμητεία που συναποτελούν ο Κοσμήτορας και οι Πρόεδροι των Τμημάτων. Θεσμοθετείται ο Συνήγορος του Φοιτητή που είναι καθηγητής και οποίος αναλαμβάνει να επιλύει και να συμβιβάζει (επί της ουσίας) τις υποθέσεις καθηγητικής αυθαιρεσίας. Αντίστοιχα θεσμοθετείται ο “Πανεπιστημιακός Διαμεσολαβητής” “...και έχει ως αρμοδιότητα την εξάντληση κάθε προσπάθειας συμβιβαστικής επίλυσης των διαφορών μεταξύ των μελών της ακαδημαϊκής κοινότητας. Τα παραπάνω επί της ουσίας αποκλείουν κάθε πραγματική συμμετοχή των ίδιων των φοιτητικών συλλόγων στις διαδικασίες των οργάνων διοίκησης, στις διαδικασίες δηλαδή που αφορούν περισσότερο από κάθε άλλον το μαζικότερο κομμάτι του Παν/μιου τους ίδιους τους φοιτητές, τη ζωή τους στο εσωτερικό του Παν/μιου και μετά από αυτό! Τα όργανα διοίκησης αυταρχικοποιούν ολοένα και περισσότερο τη λειτουργία τους ενώ η συνδιοίκηση τοποθετείται σε ένα σκληρό συνδιαχειριστικό πλαίσιο από όργανα διαμεσολάβησης και φοιτητές-προσωπικότητες!



Απάντηση της νεολαίας και της κοινωνίας οι συλλογικοί αγώνες

Απέναντι λοιπόν σε όλα αυτά η νεολαία, που πλήττεται περισσότερο από κάθε άλλον, και οι φοιτητές ως το μαζικότερο κομμάτι της πρέπει να προτάξουν τις συλλογικές τους διαδικασίες μέσα στις οποίες θα συζητούν, θα συναποφασίζουν, θα υλοποιούν από κοινού και θα πετυχαίνουν νίκες. Κόντρα στην προσπάθεια Κυβέρνησης και καθεστωτικών παρατάξεων (ΔΑΠ- ΝΔΦΚ, ΠΑΣΠ) να αποδιαρθρώσουν το φοιτητικό σύλλογο και να υπονομεύσουν τις διαδικασίες του, κόντρα στον ατομικό δρόμο και τον κοινωνικό κανιβαλισμό που προτάσσουν εμείς πάντα θα παλεύουμε για ένα φοιτητικό σύλλογο με μαζικές, ζωντανές διαδικασίες που θα μάχεται ενάντια σε όσους προσπαθούν να καταστρέψουν το παρόν και το μέλλον του μέσα και έξω από το Πανεπιστήμιο!


ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ


  • Καμία απόλυση εργαζόμενων στο ΕΚΠΑ, στην εκπαίδευση και την υγεία, συνολικά στο δημόσιο τομέα!
  • Να μην εφαρμοστεί το “σχέδιο Αθηνά”. Καμία διοικητική αλλαγή για το Τμήμα μας.
  • Ούτε ένα ευρώ από τις τσέπες μας για συγγράμματα- σίτιση στέγαση
  • Κανένας φοιτητής να μην διαγραφεί
  • Καμία κατάργηση του Ασύλου! Έξω η αστυνομία απ' τις σχολές μας!
  • Καμία σκέψη για διπλή εξεταστική fast track!
  • Καμία σκέψη για επιβολή νέων πρότυπων εσωτερικών κανονισμών!
  • Κάτω η κυβέρνηση της κοινωνικής καταστροφής. Να φύγουν ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ!



ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ


  • Αξιοποίηση του χώρου του αυτοδιαχειριζόμενου κυλικείου ΝΟΠΕ ως στέκι του Φοιτητικού Συλλόγου όπου θα διοργανώνονται εκδηλώσεις και πολιτιστικές δραστηριότητες.
  • Ένας χώρος στον 7ο θα δοθεί από τη ΔΑΠ- ΝΔΦΚ για να αναρτώνται τα ψηφίσματα, τα καλέσματα σε Γ.Σ και Δ.Σ και οι αποφάσεις του Φοιτητικού Συλλόγου
  • Δημιουργία blog του Φ.Σ όπου θα αναρτώνται οι αποφάσεις και τα ψηφίσματά του
  • Παράσταση Διαμαρτυρίας του Φοιτητικού μας Συλλόγου την Τρίτη 28/1 μαζί με άλλους συλλόγους του ΕΚΠΑ στον αντιπρύτανη οικονομικών του ΕΚΠΑ για τα ζητήματα καθαρισμού, σίτισης και στέγασης
  • Συντονισμός με τους υπόλοιπους συλλόγους του κέντρου την Πέμπτη 30/1 και κατάληψη στη λέσχη σίτισης ώστε να σιτίζονται όλοι οι φοιτητές δωρεάν

18 Ιαν 2014

Εξωτερική αξιολόγηση: για το καλό μας;

Σίγουρα οι περισσότεροι φοιτητές όταν ακούν την λέξη «αξιολόγηση» σκέφτονται θετικά! Φαντάζονται ότι η αξιολόγηση ενός Ιδρύματος, μιας σχολής, ενός τμήματος είναι η αδιάβλητη και διαφανής διαδικασία, η οποία αποτελεί το πρώτο βήμα ώστε το ελληνικό Πανεπιστήμιο να μετατραπεί ξαφνικά σε Yale ή έστω Οξφόρδη! Δυστυχώς, όμως, η πραγματικότητα δεν θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από αυτό!

Η εξωτερική αξιολόγηση, που τελείται από ανθρώπους που ουδεμία σχέση έχουν με αυτό που καλούνται να αξιολογήσουν, ουσιαστικά πρόκειται να αποτελέσει εκείνη τη δομη η οποία γύρω από ένα σχήμα «επιβράβευσης/κυρώσεων» απέναντι στις καλές-αναδιαρθρωμένες σχολές και τις κακές-αντιστεκόμενες αντίστοιχα επιχειρείται να αποτελέσει τον συνεκτικό αρμό για την πλήρη και σε βάθος χρόνου υλοποίηση των αναδιαρθρωτικών πολιτικών στο εσωτερικό του Πανεπιστημίου, δηλαδή την ευθυγράμμιση με τις κατευθύνσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης που τόσα χρόνια έχει παραμείνει στα χαρτιά λόγω των συνεχών αγώνων των φοιτητικών συλλόγων πανελλαδικά. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι όποια σχολή δεν είναι υπερεντατικοποιημένη, δεν έχει διαγράψει φοιτητές, δεν έχει καταργήσει τις φοιτητικές παροχές και οι φοιτητές της παίρνουν ενιαία πτυχία που τους κατοχυρώνουν επαγγελματικά δικαιώματα θα αξιολογείται αρνητικά και είτε θα κλείνει είτε στην καλύτερη θα συγχωνεύεται! Παράλληλα, στην περίπτωση που η σχολή δεν οδηγηθεί στο λουκέτο θα υποχρηματοδοτείται τόσο ώστε στην πράξη να υπολειτουργεί ενώ ο τίτλος σπουδών που θα αποδίδει θα είναι κυριολεκτικά ένα κουρελόχαρτο!

Κι αν όλα αυτά ακούγονται ως άλλη μια «κινδυνολογία» των αριστερών ας δούμε τι έγινε στην Πάντειο Σχολή Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών όταν αξιολογήθηκαν κάποια από τα Τμήματά της πριν λίγο καιρό ώστε να δούμε τι περιμένει στην πραγματικότητα και το τμήμα μας το οποίο τώρα διανύει περίοδο αξιολόγησής του από την ΑΔΙΠ (Ανεξάρτητη Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας. Πόσο «ανεξάρτητη» βέβαια μπορεί να είναι μια αρχή της οποίας τα μέλη είναι διορισμένα (!) από την Κυβέρνηση είναι υποτίθεται άλλη συζήτηση...), ποια είναι δηλαδή η κατεύθυνση για τις ανθρωπιστικές σπουδές συνολικά. Το Τμήμα Κοινωνιολογίας του Παντείου, το οποίο πρόσφατα αξιολογήθηκε, παρέλαβε μια κάκιστη έκθεση στην οποία βαθμολογήθηκε με 3/10 και το μόνο τμήμα που κρίθηκε «βιώσιμο» και «αποδοτικό» ήταν το τμήμα της Εγκληματολογίας για το οποίο προτείνεται η απόσχιση του από το σύνολο τμήμα Κοινωνιολογίας και η δημιουργία αυτοτελούς τμήματος, ενώ το υπόλοιπο τμήμα οδηγείται είτε σε λουκέτο είτε σε συγχώνευση. Ας προσπαθήσει λοιπόν κανείς να φανταστεί τι θα συμβεί αν και το δικό μας Τμήμα θεωρηθεί «μή βιώσιμο» και «μη αποδοτικό», ποια θα είναι η επόμενη μέρα, αν θα υπάρχει όντως επόμενη μέρα..

Η δική μας.. αξιολόγηση:


Οι φοιτητές, έχουν επιλέξει εδώ και χρόνια το δικό τους τρόπο να αξιολογούν. Στις μαζικές, δημοκρατικές τους διαδικασίες (Γενικές Συνελεύσεις, Διοικητικά Συμβούλια) συζητούν όλα τα θέματα που τους αφορούν, αποφασίζουν και δρουν συλλογικά. Είναι οι μόνοι που μπορούν να αξιολογούν και να εγκαλούν τους καθηγητές που αυθαιρετούν μέσα από μαζικές παραστάσεις διαμαρτυρίας. Είναι οι μόνοι που τόσα χρόνια διεκδικούν από τα «μικρά» (φοιτητικές παροχές) μέχρι τα «μεγάλα», που βάζουν φρένο σε όσους επιχειρούν να καταστρέψουν το παρόν και το μέλλον τους!Οι φοιτητές νοιαζόμαστε σαφώς περισσότερο για το πανεπιστήμιο, τη φοιτητική μας καθημερινότητα και την εργασιακή μας προοπτική από μια χούφτα διορισμένους τεχνοκράτες που ουδεμία σχέση έχουν με τα πραγματικά συμφέροντα και τις ανάγκες των φοιτητών και έχουν ως μοναδικό στόχο την εμπέδωση του καταστροφικού νόμου Διαμαντοπούλου/Αρβανιτόπουλου, την παγίωση της διάλυσης του δημόσιου, δωρεάν πανεπιστημίου.
 

 ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΡΗΣΙΜΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΞΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ! ΤΟ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΤΟ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ ΜΕ ΚΑΘΕ ΚΟΣΤΟΣ!

 
 

Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση
σχήμα της ΕΑΑΚ

Εργασίες και τα μυαλά στα μπλέντερ



Δεν πέρασαν παρά λίγες μόνο μέρες από τότε που γυρίσαμε στα αμφιθέατρα και οι αγαπημένοι μας καθηγητές ένιωσαν την ηθική υποχρέωση να φορτώσουν εργασίες κάθε λογής στους φοιτητές τόσο στα μαθήματα κορμού , όσο και στα μαθήματα κατεύθυνσης. Μόνο στο Γ’ εξάμηνο, φέτος οι φοιτητές έχουν επιφορτιστεί με 3 εργασίες από τις οποίες οι δύο πρέπει να έχουν ολοκληρωθεί μέχρι το τέλος του Γενάρη , παρακάμπτοντας το γεγονός ότι το εξάμηνο στο πολιτικό ξεκίνησε μόλις στις 2 Ιανουαρίου(!). Το κερασάκι στην τούρτα , ήταν η απαίτηση του Ιωακειμίδη να αναθέσει εργασία υποχρεωτική, ΜΗ πριμοδοτική στο μάθημα «Ευρωπαικούς Θεσμούς» , θεωρώντας δεδομένο ότι οι φοιτητές διαθέτουν άπλετο χρόνο να ολοκληρώνουν εργασίες , χωρίς τις οποίες είναι καταδικασμένοι a priori να αποτύχουν στο μάθημα. Τη χυδαία στάση του Ιωακειμίδη , ήρθε να συμπληρώσει η στάση του Υφαντόπουλου , όπου σε μάθημα κατεύθυνσης ανακοίνωσε χωρίς ντροπή στους φοιτητές ότι σε περίπτωση που δεν ολοκληρώσουν την εργασία που τους ανέθεσε θα περάσουν το μάθημα με 5, ανεξάρτητα από την επίδοσή τους στις γραπτές εξετάσεις.

Τα παραπάνω παραδείγματα δεν αποτελούν απλώς περιπτωσιολογία , αλλά τον κανόνα τόσο στο πολιτικό όσο και στις υπόλοιπες σχολές πανελλαδικά και καταδεικνύουν ακριβώς την κατεύθυνση του υπουργείου για εντατικοποίηση του ρυθμού σπουδών. Η κατεύθυνση αυτή δεν εκφράζεται μόνο αόριστα και αφαιρετικά αλλά , κυρίαρχα, μέσω των νέων εσωτερικών κανονισμών οι οποίοι έρχονται να αλλάξουν ριζικά την καθημερινότητα του φοιτητικού σώματος με μαθήματα αλυσίδες( για να δώσεις για παράδειγμα πολιτική επιστήμη 2, θα πρέπει να έχεις περάσει πολιτική επιστήμη 1), με τη διαγραφή φοιτητών αφενός αν δεν έχουν ολοκληρώσει τη σχολή τους στα ν+2 χρόνια (στην περίπτωση του πολιτικού στα 6 χρόνια) , αφετέρου αν έχουν αποτύχει 6 φορές στο ίδιο μάθημα. Τελευταίο και κυρίαρχο (και που εν τέλει αποτελεί αποκρυστάλλωση του νόμου Αρβανιτόπουλου-Διαμαντοπούλου) είναι ότι το εξάμηνο οφείλει να διαρκεί 14 εβδομάδες σύμφωνα με τον εσωτερικό κανονισμό από 13 που όριζε ο ν. Διαμαντοπούλου - Αρβανιτόπουλου. Όλα τα παραπάνω, σε συνδυασμό με την πληθώρα εργασιών που επιβάλλονται στους φοιτητές, συνθέτουν μία εικόνα πανεπιστημίου πολύ διαφορετική από εκείνη που είχαμε συνηθίσει.

Είναι, λοιπόν, προφανές πως η στάση των καθηγητών έχει μοναδικό στόχο να προετοιμάσει το έδαφος, έτσι ώστε όταν θα ολοκληρωθεί η ψήφιση και η εφαρμογή των εσωτερικών κανονισμών, οι φοιτητές να έχουν ήδη προσαρμοστεί στη νέα πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα ενός πλήρως εντατικοποιημένου πανεπιστημίου , με συνεχώς αυξανόμενο ρυθμό σπουδών που δεν θα δίνει το περιθώριο στους φοιτητές ούτε να κοινωνικοποιούνται και , ούτε κατά διάνοια, να πολιτικοποιούνται. Και για να είμαστε ακριβείς, με τον όρο πολιτικοποίηση δεν εννοούμαι τίποτε άλλο , από την ενεργή συμμετοχή των φοιτητών στις συλλογικές διαδικασίες συλλόγου (βλέπε Γενική Συνέλευση) και την εσωτερική ζωή του συλλόγου με δράσεις που θα διοργανώνονται από τους φοιτητές για τους φοιτητές. Ακόμα περισσότερο, το νέο καθεστώς φοίτησης που περιγράφεται και που προετοιμάζεται με τόσο μεράκι από το υπουργείο και τους καθηγητές , παραβλέπει κάτι εξίσου σημαντικό : ότι σε μια Ελλάδα που πλήττεται από μία τόσο βίαιη οικονομική κρίση υπάρχουν χιλιάδες φοιτητές πανελλαδικά που εργάζονται για να μπορέσουν να εξασφαλίσουν την επιβίωση τους. Και όντας φοιτητές , γνωρίζουμε ακριβώς ποιο είναι το καθεστώς εργασίας των νέων στην Ελλάδα του 2014 : εργασία επισφαλής και ανασφάλιστη μετά ανύπαρκτων –σχεδόν- αποδοχών. Ας μας εξηγήσει, λοιπόν, το υπουργείο και οι καθηγητές που συντάσσονται με αυτή τη μεταρρύθμιση, πώς είναι δυνατόν , ένας εργαζόμενος φοιτητής ( που δεν είναι ένας αλλά χιλιάδες) να ανταπεξέλθει σε ένα τέτοιο ρυθμό σπουδών.

Εμείς, λοιπόν , ως ΡΑΣ-ΕΑΑΚ, διεκδικούμε ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών για το σύνολο του φοιτητικού συλλόγου. Σε ένα πανεπιστήμιο που μας εγγυάται πτυχία-κουρελόχαρτα με μηδέν εργασιακή αποκατάσταση και σε μία κοινωνία που το μόνο που μπορεί να μας εξασφαλίσει είναι εργασιακές συνθήκες μεσαίωνα δεν δεχόμαστε περαιτέρω εντατικοποίηση των σπουδών μας. Διεκδικούμε ένα πανεπιστήμιο που θα αποτελέσει κοιτίδα κοινωνικοποίησης/ πολιτικοποίησης των φοιτητών. Που θα καταδεικνύει το συλλογικό δρόμο ως το μοναδικό εργαλείο στα χέρια μας για να αντιπαλέψουμε μια πολιτική που το μόνο που μπορεί να μας προσφέρει είναι ανασφάλεια και φόβο για το μέλλον μας.

Οι εργασίες να είναι προαιρετικές, πριμοδοτικές ή και απαλλακτικές.
Ούτε σκέψη για υποχρεωτικές, μη πριμοδοτικές εργασίες.
Ισότιμη εξέταση για όλους τους φοιτητές ανεξάρτητα από το αν έχουν κάνει εργασία.
 

Ο κάθε φοιτητής να αντισταθεί σε φαινόμενα καθηγητικής αυθαιρεσίας συνολικά, ιδιαίτερα αν πρόκειται για καθηγητές που υποστηρίζουν ότι αν δεν έχεις κάνει εργασία στην καλύτερη θα περνάμε τα μαθήματα με 5 ανεξάρτητα με το τι θα γράψουμε στην εξέταση.

 
Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση

Καταπατάνε το δικαίωμα μας στη διαδήλωση;Θα τους το επιβάλλουμε…



Την Πέμπτη 8/1 ήταν η μέρα που η ελληνική κυβέρνηση ανέλαβε την προεδρία της ευρωπαϊκής ένωσης, γεγονός που δημιουργεί πολλά ερωτήματα σε σχέση με το ρόλο της Ε.Ε. και τη σχέση της με την ελληνική κυβέρνηση. Τα τελευταία χρόνια μνημονίου, περικοπών μισθών και συντάξεων, διάλυσης του κοινωνικού κράτους (βλ. υγεία και παιδεία), ανεργία σύμφωνα με επίσημα στοιχεία κοντά στο 30% (το ποσοστό στους νέους ξεπερνά το 50%), πλειστηριασμοί πρώτης κατοικίας και το αυξημένο ποσοστό στις αυτοκτονίες συνθέτουν μια εικόνα αντίθετη με αυτή του “success story” που προσπαθεί να δείξει η κυβέρνηση Σαμαρά το τελευταίο διάστημα.

Αν μπορούμε να πούμε κάτι με σιγουριά, όμως, είναι το επίπεδο δέσμευσης της ελληνικής κυβέρνησης στους ευρωπαίους εταίρους μας και στη πολιτική που εφαρμόζουν σε μια σειρά χωρών προκειμένου να ξεπεράσουν (!) την οικονομική κρίση στην οποία έχουν περιέλθει. Κοινός παρονομαστής όλων αυτών των χωρών που ακολουθούν αυτή την πολιτική διεξόδου από την κρίση είναι οι συνθήκες που περιγράφηκαν παραπάνω, αυτή της φτώχειας, της ανεργίας και της μετανάστευσης! Και επειδή τα προβλήματα αυτά αποτελούν καθημερινότητα για πάρα πολύ κόσμο εύλογα γεννάται το ερώτημα πρώτον για το ποιος φταίει για όλα αυτά και δεύτερον γιατί ενώ τόσα χρόνια ακολουθούμε το δρόμο των μνημονίων και των περικοπών γιατί δεν βλέπουμε φως στο τούνελ. Οι απαντήσεις ακόμα και στο εσωτερικό αυτής της κυβέρνησης ποικίλουν. Υπάρχει η άποψη του Σαμαρά που μόνο αυτός βλέπει ανάπτυξη (!), υπάρχει η άποψη στελεχών της Ν.Δ. και της χρυσής αυγής που θέλουν τους μετανάστες ως υπαιτίους για την κρίση αλλά υπάρχει και μια άποψη που καταδεικνύει την πολιτική των ελληνικών κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων καθώς και το ρόλο της Ε.Ε. όλα αυτά τα χρόνια. Η ανάληψη, λοιπόν, της προεδρίας της Ε.Ε. από την Ελλάδα μπορεί να χαροποιεί τα κυβερνητικά επιτελεία αλλά επί της ουσίας όλοι φανταζόμαστε τι θα επακολουθήσει το επόμενο διάστημα προκειμένου να πάρουμε κι άλλη δόση και άρα η ελληνική κυβέρνηση θα αναγκαστεί να πάρει κι άλλα μέτρα!

Πιο συγκεκριμένα και στο χώρο του πανεπιστημίου οι ευρωπαϊκές κατευθύνσεις επιβάλλουν μια σειρά αλλαγών προκειμένου να γίνουμε «ευρωπαίοι» επιτέλους που εν συνόλω διακυβεύουν ή καλύτερα καταστρέφουν κάθε έννοια Δημόσιου – Δωρεάν – Δημοκρατικού χαρακτήρα που διατηρούν όσο μπορούν τα ελληνικά πανεπιστήμια λόγω των αγώνων που έχει δώσει το φοιτητικό κίνημα όλα αυτά τα χρόνια (και αυτό είναι που τους ενοχλεί και εν τέλει στοχοποιούν). Χαρακτηριστικό παράδειγμα του τελευταίου διαστήματος το χαμένο εξάμηνο στην νομική που θέλει να τιμωρήσει τους φοιτητές που κινητοποιήθηκαν ενάντια στις απολύσεις των διοικητικών και στη διάλυση του δημόσιου και δωρεάν πανεπιστημίου.

Για όλους αυτούς τους λόγους και όχι μόνο, την μέρα της ανάληψης της προεδρίας δυνάμεις της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς καλούσαν σε κινητοποίηση ενάντια στην Ε.Ε. και στις πολιτικές της. Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν άμεση, αφού μετά τις δηλώσεις Σαμαρά στις Η.Π.Α. για την καταπολέμηση του άλλου άκρου που αντιτίθεται στις πολιτικές της Ε.Ε., έβγαλε ανακοίνωση η Γενική Αστυνομική Διεύθυνση Αττικής που απαγόρευε τις συναθροίσεις και τις πορείες για εκείνη την ημέρα. Μια απόφαση άκρως αντιδημοκρατική και αντισυνταγματική που καταπατά το δικαίωμα στη διαδήλωση! Πέρα, όμως, από την κίνηση της κυβέρνησης που εντελώς «δημοκρατικά» επιλέγει να φιμώσει το δικαίωμα στην διαφωνία που αποτελεί βασικό συστατικό της δημοκρατίας, ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει και η στάση των υπόλοιπων κομμάτων της αριστεράς. Το μεν ΚΚΕ που παραδοσιακά στηρίζει την έξοδο της χώρας από την Ε.Ε. επέλεξε εκείνη την μέρα να μην κάνει τίποτα καταρχήν ενάντια στην εκδήλωση για την ανάληψη της προεδρίας της Ε.Ε. αλλά επίσης δεν υπερασπίστηκε με κανένα τρόπο το δικαίωμα στη διαδήλωση και στη διαφωνία του ελληνικού λαού. Από την άλλη πλευρά, ο ΣΥΡΙΖΑ παρόλο που μπορεί να υποστηρίζει την παραμονή της χώρας στην Ε.Ε. στην καταπάτηση του μέχρι και συνταγματικά κατοχυρωμένου δικαιώματος στη συνάθροιση και στη διαδήλωση αρκέστηκε σε μια ανακοίνωση λίγων γραμμών σε σχέση με το συγκεκριμένο. Η στάση της Αριστεράς ήταν πάντα αυτή της υπεράσπισης των δικαιωμάτων και των κεκτημένων του λαού ιδιαίτερα σε μια συγκυρία που η ελληνική κυβέρνηση προσπαθεί να διαγράψει από την μνήμη μας το συλλογικό δρόμο του αγώνα ενάντια σε αυτούς που προσπαθούν να διαλύσουν το παρόν και το μέλλον μιας ολόκληρης κοινωνίας!


Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση
 
σχήμα της   Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ;

Το τελευταίο διάστημα και αφού γυρίσαμε στις σχολές και ενώ όλα δείχνουν ή καλύτερα τα δελτία των οκτώ δείχνουν ότι τα προβλήματα στο ελληνικό πανεπιστήμιο έχουν τελειώσει μάλλον η ίδια η πραγματικότητα γι άλλη μια φορά μας διαψεύδει! Τους τρείς μήνες που το υπουργείο επέλεξε να κρατήσει κλειστό το πανεπιστήμιο Αθηνών και το ΕΜΠ υπήρχαν εκείνοι που έλεγαν ότι οι διοικητικοί κρατάνε ομήρους χιλιάδες φοιτητές (υπουργείο, κυβέρνηση, Πρετεντέρης, ΔΑΠ) και εκείνοι που έλεγαν ότι το πανεπιστήμιο δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς τους διοικητικούς υπαλλήλους και ότι ακόμα κι αν ανοίξει η σχολή τα προβλήματα δεν θα λυθούν ως δια μαγείας!

Ξεκινώντας από το γεγονός ότι την πρώτη μέρα δεν είχαμε φύλακες να ανοίξουν τα αμφιθέατρα για να κάνουμε μάθημα τα προβλήματα συνεχίζουν να υπάρχουν! Αρχικά, η καλή θέληση του υπουργού για να επιλυθεί το πρόβλημα των απολύσεων που επιβάλλει η τρόικα και η ελληνική κυβέρνηση σταμάτησε στις δια στόματος (ούτε καν γραπτές) διαπιστεύσεις του υπουργείου, προκειμένου να τελειώσει η απεργία, ότι όλοι οι εργαζόμενοι θα γυρίσουν στις θέσεις τους ή θα μετακινηθούν σε κάποιο άλλο ίδρυμα της Αθήνας, παρόλα αυτά ακόμα μια σειρά εργαζομένων καλούνται να επιστρέψουν στις δουλειές τους όντες σε καθεστώς αργίας και πειθαρχικών διώξεων χωρίς καμία επί της ουσίας διαβεβαίωση για το τι μέλλει γενέσθαι με τις δουλειές τους. Στη γραμματεία του τμήματος οι ελλείψεις είναι εξίσου εμφανείς. Οι φοιτητές αντιμετωπίζουν προβλήματα με τις δηλώσεις συγγραμμάτων και μαθημάτων αλλά και σε μια σειρά άλλων λειτουργιών όπως είναι η έκδοση πιστοποιητικών και βεβαιώσεων σπουδών καθώς και το πέρασμα της βαθμολογίας.

Μία από τις λύσεις που προκρίνει το υπουργείο και τα όργανα διοίκησης του πανεπιστημίου στα υπαρκτά προβλήματα από την απώλεια και όχι από την απεργία των εργαζομένων είναι η ανάληψη λειτουργιών από εργολάβους. Έχει ενδιαφέρον να δούμε πως αυτό μεταφράζεται στην πραγματικότητα πέρα από τα εύκολα λόγια.

Σίτιση: το κομμάτι της σίτισης και μάλιστα της δωρεάν σίτισης είναι ένα κεκτημένο χρόνων που διευκολύνει τόσο τους φοιτητές από άλλες πόλεις όσο και αυτούς που λόγω του προγράμματος σπουδών μένουν πολλές ώρες εκτός σπιτιού και κάπως πρέπει να κάνουν το φυσιολογικό, δηλαδή να τρώνε! Η σίτιση και τα έξοδα αυτής δεν έχουν πλέον να κάνουν με το ίδρυμα ή καλύτερα το κόστος για τη σίτιση των φοιτητών δεν αποτελεί μέρος του ήδη κατά πολύ μειωμένου προϋπολογισμού των ιδρυμάτων. Το κόστος το έχει αναλάβει εργολάβος και ως εκ τούτου διαμορφώνεται η εξής κατάσταση. Κάρτα σίτισης δικαιούνται μόνο 142 φοιτητές από το τμήμα μας και αφού πληρούν τα ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια που προβλέπονται. Για τους υπόλοιπους που δεν προβλέπεται δωρεάν σίτιση (!) το γεύμα κοστίζει 4 ευρώ ( με ένα γρήγορο υπολογισμό 240 ευρώ το μήνα ).

Επίσης ο καθαρισμός του πανεπιστημίου και του τμήματος μας κατ’ επέκταση έχει περάσει ήδη σε εργολάβους και ενώ μπορεί εμείς να βλέπουμε σε γενικές γραμμές καθαρή τη σχολή υπάρχουν πράγματα που δεν τα γνωρίζουμε. Την περσινή χρονιά υπήρξε στιγμή που ο συγκεκριμένος εργολάβος χρωστούσε δεδουλευμένα πέντε μηνών και στις εγκλήσεις των εργαζόμενων γυναικών απαντούσε με απειλές που επί της ουσίας ούτε λίγο ούτε πολύ έδειχναν την πόρτα της απόλυσης σε όποια αντιδρούσε σε αυτή τη κατάσταση. Η κατάσταση αυτή κορυφώθηκε φέτος, τις τελευταίες μέρες με τα σκουπίδια να αυξάνονται και τη σχολή να είναι σε κακή κατάσταση. Η σύμβαση των εργαζομένων έχει λήξει, και πάλι τους χρωστάνε δεδουλευμένα δύο μηνών και περιμένουμε να γίνει διαγωνισμός για να οριστεί νέος εργολάβος που θα χρωστάει σε νέες εργαζόμενες.

Όλα αυτά ήταν λίγο πολύ γνωστά ήδη. Την ευθύνη για την κατάσταση που διαμορφώνεται και θα συνεχίζει να αλλάζει προς το χειρότερο φέρουν η κυβέρνηση και το υπουργείο που προωθούν αυτές κι όχι μόνο τις αλλαγές χωρίς να σκέφτονται το κόστος που μεταφέρεται στις πλάτες των φοιτητών, τα όργανα διοίκησης του πανεπιστημίου και ορισμένοι καθηγητές που δεν θέλουν να χαλάσουν το χατίρι στην κυβέρνηση (βλ. χαμένο εξάμηνο στη νομική που αποφάσισαν ο πρόεδρος και οι καθηγητές της  παρά την απόφαση της συγκλήτου που προβλέπει ότι το εξάμηνο μπορεί να γίνει κανονικά), ευθύνεται η ΔΑΠ, η νεολαία του Σαμαρά που παρόλο που βλέπει τα προβλήματα στην καθημερινότητά μας επιλέγει τη σιωπή και άρα τη συναίνεση στα σχέδια διάλυσης της δημόσιας δωρεάν παιδείας!
 
 

Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση
 
σχήμα της   Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης

9 Ιαν 2014

23 χρόνια...



..συμπληρώνονται σήμερα από τη δολοφονία του 38χρονου καθηγητή Νίκου Τεμπονέρα από μέλη της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας κατά τη διάρκεια μαθητικών κινητοποιήσεων. 



Το χρονικό (ενός προαναγγελθέντος;) θανάτου:

Το φθινόπωρο του 1990, η κυβέρνηση Μητσοτάκη ανακοινώνει πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία που προβλέπει μεταξύ άλλων λειτουργία ιδιωτικών ΑΕΙ, κατάργηση της δωρεάν παροχής συγγραμμάτων, επιβολή χρονικού ορίου στις σπουδές, πιθανό περιορισμό του πανεπιστημιακού ασύλου, επιβολή ομοιόμορφης ενδυμασίας, έπαρση της σημαίας κ.ά. Οι πρώτες καταλήψεις ξεκινούν στα τέλη Οκτωβρίου του 1990 ενώ, μέχρι τα μέσα Δεκεμβρίου, τα υπό κατάληψη γυμνάσια και λύκεια φτάνουν το 70% του συνόλου. Ταυτόχρονα γίνονται πολλές πορείες διαμαρτυρίας με συμμετοχή μεταξύ 10.000 και 30.000 ατόμων, σύμφωνα με δημοσιεύματα της εποχής. Με το νέο χρόνο, όμως, οι μαθητές και φοιτητές αποφασίζουν τη συνέχιση των καταλήψεων στα ΑΕΙ, τα ΤΕΙ και σε 1.800 από τα 3.014 γυμνάσια και λύκεια της χώρας. Ως απάντηση, ο υπουργός Παιδείας, Βασίλης Κοντογιαννόπουλος, δηλώνει ότι όσοι συμπληρώσουν 50 αδικαιολόγητες απουσίες λόγω των καταλήψεων θα χάσουν τη χρονιά (οποιαδήποτε ομοιότητα με την εκδικητική απώλεια του χειμερινού εξαμήνου στη Νομική Αθηνών το 2013-4 δεν κρίνεται καθόλου τυχαία!) .

Στις 07.01.1991, ημέρα επανέναρξης των μαθημάτων μετά τις γιορτές, οι καταλήψεις συνεχίζονται ενώ η Ομοσπονδία Λειτουργών Μέσης Εκπαίδευσης (ΟΛΜΕ) κηρύσσει στάση εργασίας και καλεί τους καθηγητές να βρίσκονται έξω από τα σχολεία «για να συμβάλουν στην αποτροπή προκλήσεων που ίσως επιχειρηθεί να δημιουργηθούν» καθώς έχει γίνει αντιληπτό ότι ο κομματικός μηχανισμός της Νέας Δημοκρατίας έχει κινητοποιήσει ομάδες «αγανακτισμένων γονέων» για να «σπάσουν» τις καταλήψεις. Από το πρωί της μέρας σημειώνονται μικροεπεισόδια μεταξύ γονέων και καταληψιών, καθηγητών και δημοτικών συμβούλων. Οι καθηγητές αρνούνται να βάλουν απουσίες στους μαθητές και ο υπουργός αποφασίζει την πειθαρχική δίωξή τους, ενώ την επόμενη μέρα, ομάδες ροπαλοφόρων εισβάλουν σε σχολεία και τραυματίζουν μαθητές, υπό τα απαθή βλέμματα των αστυνομικών οργάνων.

Στις 08.01.1991, στις 19.30 το απόγευμα, στην Πάτρα περί τα τριάντα στελέχη της ΟΝΝΕΔ Πάτρας, με επικεφαλής τον τοπικό πρόεδρο της οργάνωσης Ιωάννη Καλαμπόκα, επιτίθενται οπλισμένοι κατά των μαθητών στην κατάληψη του Πολυκλαδικού Λυκείου, χωρίς όμως να επιτύχουν να διώξουν τους νέους. Μία ώρα αργότερα, η ίδια ομάδα επιτίθεται κατά του 3ου Λυκείου και καταφέρνουν να απωθήσουν τους ελάχιστους μαθητές που βρισκόταν στο χώρο. Σε λίγο, συγκεντρώνονται έξω από το λύκειο δεκάδες μαθητές, καθηγητές, γονείς, δημοτικοί σύμβουλοι της αντιπολίτευσης. Τα στελέχη της ΟΝΝΕΔ αρνούνται να υποχωρήσουν από την «αντικατάληψη» και δηλώνουν ότι θα παρατείνουν την κατάληψη του Λυκείου μέχρι αυτό να λειτουργήσει ξανά κανονικά. Σύντομα, τα πνεύματα οξύνονται και αρχίζουν οι συγκρούσεις μεταξύ των δύο πλευρών με εκσφενδονίσεις αντικειμένων, ενώ σημειώνονται οι πρώτοι τραυματισμοί.|

Γύρω στις 23.30 το βράδυ, ομάδα καθηγητών και γονέων επιχειρεί να μπει στο κτίριο. Με το άνοιγμα της πόρτας τα μέλη της ΟΝΝΕΔ επιτίθενται στον κόσμο με σιδερολοστούς, καδρόνια και τσιμεντόλιθους. Ο καθηγητής μαθηματικών και μέλος του Εργατικού Αντι-ιμπεριαλιστικού Μετώπου (ΕΑΜ), Νίκος Τεμπονέρας, πέφτει θανάσιμα τραυματισμένος, με ανοιγμένο το κρανίο από το σιδερολοστό του Ι.Καλαμπόκα. Μεταφέρεται στο νοσοκομείο κλινικά νεκρός και το πρωί της 09.01.1991 παύουν όλες οι ζωτικές λειτουργίες του. Στο νοσοκομείο μεταφέρονται επίσης άλλα τέσσερα άτομα σε σοβαρή κατάσταση και δεκάδες με ελαφρότερα τραύματα. Η ομάδα του Καλαμπόκα εξαφανίζεται ανενόχλητη αφού η αστυνομία κάνει την εμφάνισή της, όταν τα επεισόδια έχουν τελειώσει. Οι αυτόπτες μάρτυρες καταγγέλλουν ως φυσικούς αυτουργούς τον πρόεδρο της ΟΝΝΕΔ Αχαΐας και μέλος του Δημοτικού Συμβουλίου Ι. Καλαμπόκα, το στέλεχος της ΟΝΝΕΔ Α. Μαραγκό και τον συντροφό τους Σ. Σπίνο.

Τις επόμενες μέρες, η νεανική εξέγερση κλιμακώνεται και δεκάδες χιλιάδες διαδηλωτών συγκρούονται με τα ΜΑΤ στην Πάτρα, την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη, ενώ ο υπουργός Παιδείας Β. Κοντογιαννόπουλος παραιτείται.

23 χρόνια μετά και το πολυνομοσχέδιο Κοντογιαννόπουλου (όπως και όλα τα επόμενα νομοσχέδια Υπουργών της Ν.Δ και του ΠΑΣΟΚ) και ό,τι αυτό συνεπαγόταν μένει στα συρτάρια λόγω των συνεχών νικηφόρων αγώνων σε σχολεία και Πανεπιστήμια!

23 χρόνια μετά και τα πολιτικά παιδιά του δολοφόνου Καλαμπόκα (ο οποίος σήμερα κυκλοφορεί ελεύθερος ενώ ο τότε δικηγόρος του είναι εκλεγμένος βουλευτής της επίσης δολοφονικής Χρυσής Αυγής!), οι νεολαίοι της ΟΝΝΕΔ και της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, χρησιμοποιούν ακριβώς τις ίδιες πρακτικές με τους τραμπούκους καθοδηγητές τους ενώ ταυτόχρονα «καταδικάζουν» υποτίθεται τη βία «απ’ όπου κι αν προέρχεται». Κανείς μας δεν μπορεί άλλωστε να ξεχάσει τους πληρωμένους μπράβους που έφερε η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Πολιτικού στις εκλογές του Φοιτητικού μας Συλλόγου πέρυσι όταν κατάλαβε ότι δεν μπορεί να νοθεύσει το αποτέλεσμα και να εξασφαλίσει όσα η πολιτική της παρουσία στο Σύλλογο όλη τη χρονιά δεν μπόρεσε!

Εμείς από την πλευρά μας, όντας το πολιτικό εκείνο μόρφωμα που «γεννήθηκε» στο φοιτητικό κίνημα εναντίον του ν.Κοντογιαννόπουλου, όντας οι νεολαίοι που φωνάζουμε σε κάθε μάχη που δίνουμε μέσα και έξω από το Παν/μιο ότι «ο Τεμπονέρας ζει και μας οδηγεί» δηλώνουμε απερίφραστα ότι δεν ξεχάσαμε και δεν συγχωρήσαμε ποτέ! Δηλώνουμε απερίφραστα ότι ο κυβερνητικός αυταρχισμός, η κυβερνητική τρομοκρατία, οι τραμπούκικες πρακτικές τους όπως τότε, πολύ περισσότερο τώρα όχι απλά δεν μας τρομάζουν αλλά μας εξοργίζουν! Γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά ότι η νεολαία που θέλουν να διαγραφεί από το χάρτη θα τους γυρίσει για άλλη μια φορά την πλάτη και θα βάλει φρένο στα σχέδιά τους  όπως έκανε πριν από 23 χρόνια, όπως κάνει τόσες δεκαετίες! Εμείς τους νεκρούς «μας», αυτούς που δολοφονήθηκαν από κράτος και παρακράτος, άλλωστε, δεν τους τιμάμε με τελετές και δακρυσμένα μάτια αλλά τους έχουμε στο μυαλό και στην καρδιά μας κάθε μέρα, τους αισθανόμαστε δίπλα μας στους μικρούς και μεγάλους μας αγώνες για δημόσιο- δωρεάν-δημοκρατικό Πανεπιστήμιο, για ζωή και μέλλον με αξιοπρέπεια!


 

Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση
σχήμα της Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης