28 Μαρ 2015

Wheel in the sky keeps on turning

Με βάση τα νέα δεδομένα που έχουν πλέον διαμορφωθεί στην ελληνική κοινωνία, μετά την πτώση μίας αυταρχικής δεξιάς κυβέρνησης, παρατηρούμε μία κυβέρνηση η οποία διακηρυκτικά ανέφερε την υλοποίηση μιας σειράς μεταρρυθμίσεων για τις οποίες όλο το προηγούμενο διάστημα ο λαός βγήκε στους δρόμους και αγωνίστηκε. Το φοιτητικό κίνημα έδειξε δυναμικά την παρουσία του, αντιτασσόμενο στο φερέφωνο της συγκυβέρνησης, τον κ. Φορτσάκη και στις δυνάμεις καταστολής που αυτός χρησιμοποίησε ουκ ολίγες φορές θέτοντας μάλιστα σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα των ίδιων των φοιτητών. Ειδικότερα ο «πρύτανης της καρδιάς μας», στην προσπάθειά του να καταβαραθρώσει τις διεκδικήσεις των φοιτητών έθεσε ήδη σε εφαρμογή ένα κομμάτι του σχεδίου αποδιάρθρωσης των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων (π.χ: ιδιωτικές εταιρείες security, καθαρισμού, υποστελέχωση). Μετά λοιπόν από όλο αυτό το διάστημα αντι-δημοκρατικότητας και αφού οι εξελίξεις προχωράνε, οι εξαγγελίες της νέας πλέον κυβέρνησης φαίνεται πως μένουν ακόμα μετέωρες εφόσον δεν έχουν τεθεί ακόμα σε εφαρμογή. Ποια πρέπει όμως να είναι η στάση του φοιτητικού κινήματος κατά τη μεταβατική αυτή περίοδο;
Αναλυτικότερα, όπως ανακοινώθηκε από την ίδια τη Σύνοδο Πρυτάνεων το Δεκέμβρη του 2014, η λειτουργία των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με το νέο έτος θα καθίστατο αδύνατη λόγω της υποχρηματοδότησης και της υποστελέχωσης αυτών. Αυτή η ανακοίνωση φαίνεται πως επαληθεύθηκε και στην Σύγκλητο του ΕΚΠΑ στις 5/3/2015 στην οποία παρευρέθηκαν μάλιστα και φοιτητές μαζί με τις αποφάσεις των φοιτητικών τους συλλόγων. Τα μέλη της Συγκλήτου συγκεκριμένα έβγαλαν μία διακήρυξη σύμφωνα με την οποία δήλωναν ότι οι δεινές περικοπές ύψους άνω του 50% έπληξαν ζωτικές λειτουργίες των πανεπιστημίων. Ειδικότερα:

Απολύσεις διοικητικών υπαλλήλων και φυλάκων στο εσωτερικό των πανεπιστημίων. Η κίνηση αυτή από πλευράς του Υπουργείου Παιδείας οδήγησε στην υποστελέχωση πληθώρας ακαδημαϊκών τμημάτων με αποτέλεσμα την υπολειτουργία ή και την αναστολή εξ ολοκλήρου της λειτουργίας αυτών. Χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι η διακοπή διένεξης του εργαστηρίου Ανατομίας στην Ιατρική σχολή Αθηνών, του τομέα ποινικών επιστημών στη Νομική σχολή Αθηνών, το κλείσιμο τους ιατρείου στην Ιπποκράτους καθώς με τον κίνδυνο λουκέτου στη Βιβλιοθήκη και του δικού μας τμήματος. Εξαιρετικά πρόσφατο παράδειγμα για το τμήμα μας αποτελεί και η μείωση των ωρών λειτουργίας των θυρίδων για την εξυπηρέτηση των φοιτητών καθώς καλούνται μόλις 2 υπάλληλοι να εξυπηρετήσουν γύρω στους 3.000 φοιτητές. Στο ίδιο πλαίσιο κινήθηκε και το ζήτημα των φυλάκων τους οποίους καλούνται να αντικαταστήσουν ιδιωτικές εταιρείες security αρχής γενομένης το 2015. Βέβαια, αυτό το σημείο μοιάζει οξύμωρο καθώς ο λόγος της απομάκρυνσης των φυλάκων από τις θέσεις τους και η μη ανανέωση των συμβάσεών τους ήταν η υποχρηματοδότηση των πανεπιστημίων κι όμως το υπέρογκο ποσό για τη μίσθωση των ιδιωτικών εταιριών security βρέθηκε όλως τυχαίως.

Εργολαβίες στον τομέα του καθαρισμού και της σίτισης. Το ζήτημα του καθαρισμού μας έχει απασχολήσει ξεχωριστά όλους τους φοιτητές και δυστυχώς οι συνθήκες υγιεινής που επικρατούν είναι απόλυτα δυσχερείς. Οι σχολές αποτελούν πλέον σοβαρές εστίες μόλυνσης απειλώντας την υγεία της φοιτητικής κοινότητας. Προσωρινές λύσεις έχουν δοθεί μέσω του καθαρισμού των κτηρίων με την μίσθωση ιδιωτικών εταιρειών καθαρισμού και του Δήμου Αθηναίων, χωρίς ωστόσο να δίνεται μία ουσιαστική και μόνιμη λύση. Εξίσου παράδοξο σε αυτό το σημείο είναι το γεγονός ότι τα χρήματα για τις προσωρινές αυτές λύσεις βρίσκονται εν μία νυκτί ενώ κατά τ’ άλλα δεν μπορούν να βρεθούν για την πρόσληψη καθαριστών/-ιών που θα πληρώνονται από το δημόσιο. Απαιτούμε λοιπόν ακριβώς αυτό, μία μακροπρόθεσμη και ουσιαστική επίλυση του ζητήματος αυτού με την πρόσληψη καθαριστών/-ιών με δαπάνες του δημοσίου και πλήρη εργασιακά δικαιώματα για αυτές, χωρίς να γίνεται το πανεπιστήμιο χώρος δράσης εργολαβιών. Σε ιδιωτικές εταιρείες έχει ανατεθεί χρόνια τώρα και το μείζον θέμα της σίτισης που στερεί από τεράστιο μέρος των φοιτητών το δικαίωμα στη δωρεάν σίτιση. 
 
Συγγράμματα. Από την εισαγωγή του νόμου Διαμαντοπούλου- Αρβανιτόπουλου η παροχή δύο συγγραμμάτων έχει πάψει να υφίσταται γεγονός το οποίο στερεί από τους φοιτητές τη δυνατότητα να έχουν ολοκληρωμένη εποπτεία της απαιτούμενης διδακτικής ύλης και κατάρτιση πάνω σ’ αυτή. Αυτή η αδυναμία έχει δώσει το δικαίωμα στις καθεστωτικές παρατάξεις να οξύνουν το φαινόμενο των πελατειακών σχέσεων με την ανταλλαγή σημειώσεων ζητώντας εννοείται ως αντάλλαγμα την ψήφο των φοιτητών. Απαιτούμε λοιπόν σε αυτό το σημείο τη δωρεάν παροχή διδακτικών συγγραμμάτων που θα καλύπτουν το σύνολο της ύλης και δε θα παρέχουν τη δυνατότητα διεξαγωγής πελατειακών σχέσεων. Όλα αυτά φυσικά στα πλαίσιο ενός ανθρώπινου ρυθμού σπουδών κόντρα στην εντατικοποίηση και τη μετατροπή του πανεπιστημίου σε ένα ψυχρό κέντρο εξέτασης και διαμόρφωσης ενός μελλοντικά πειθήνιου εργαζομένου-ρομπότ.

 Όλα τα παραπάνω μας οδηγούν στην ανάγκη να αντιταθούμε σε όλες εκείνες τις πτυχές που πλήττουν την ουσία του δημόσιου, δωρεάν και δημοκρατικού πανεπιστημίου. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
  •     Αύξηση την κρατικής χρηματοδότησης για τα πανεπιστήμια

  •     Άμεση επαναπρόσληψη διοικητικών υπαλλήλων και φυλάκων

  •     Καμία εργολαβία και ιδιωτική επιχείρηση στο εσωτερικό των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων (απομάκρυνση security και πρόσληψη καθαριστριών από το πανεπιστήμιο)

  •     Δωρεάν σίτιση, στέγαση, συγγράμματα

  •     Κατάργηση του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου στο σύνολό του

ΤΙΠΟΤΑ ΔΕ ΘΑ ΜΑΣ ΧΑΡΙΣΤΕΙ ΑΠΟ ΚΑΝΕΝΑΝ ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΟΙ ΙΔΙΟΙ ΔΕΝ ΤΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ!


Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση
σχήμα της
Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης

Οδηγίες προς περιπολούντες…


«Στο πλαίσιο του υλοποιούμενου προγράμματος αντεγκληματικής πολιτικής της ΕΛΑΣ, προβλέπεται η επιτήρηση των χώρων των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων της Αθήνας καθ΄ όλο το 24ωρο, με τις διατιθέμενες πεζές και εποχούμενες περιπολίες. Οι αρμόδιες υπηρεσίες της ΕΛΑΣ, οσάκις ενημερώνονται από τις αρμόδιες πρυτανικές αρχές για συμπεριφορές ατόμων ή ομάδων που συγκροτούν την αντικειμενική υπόσταση αξιόποινης πράξης, εκδηλώνουν, στο πλαίσιο των αρμοδιοτήτων τους, κάθε επιβαλλόμενη αστυνομική και δικονομική ενέργεια, ενημερώνοντας ταυτόχρονα τον αρμόδιο λειτουργό της οικείας εισαγγελικής αρχής. Σε περίπτωση δε, που υπάρχει άμεσος κίνδυνος από την καθυστέρηση ή πρόκειται για αυτόφωρο κακούργημα ή πλημμέλημα, οι αρμόδιες υπηρεσίες της Ελληνικής Αστυνομίας οφείλουν να επεμβαίνουν, έστω και χωρίς παραγγελία του εισαγγελέα, για τη βεβαίωση του εγκλήματος, τη συλλογή των αποδείξεων και πειστηρίων και τη σύλληψη των δραστών».

Μην είναι τούτη δήλωση που ξεθάψαμε από την περίοδο της ακροδεξιάς συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ; Μην είναι η διάταξη του νόμου-πλαίσιου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου για την κατάργηση του ασύλου; Μην είναι η πρόταση της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ για σύσταση πανεπιστημιακής αστυνομίας; Μην είναι εν τέλει λόγια του πρύτανη των ΜΑΤ και νυν βουλευτού επικρατείας, Θεόδωρου Φορτσάκη
 
Και όμως, είναι οδηγία του αναπληρωτή υπουργού Δημοσίας Τάξης, Γιάννη Πανούση, που συμπεριλαμβάνεται σε έγγραφο που ο ίδιος κατέθεσε στη Βουλή την περασμένη εβδομάδα.

Ο κύριος Πανούσης, όπως φαίνεται, ακολουθεί της φαεινές Βαρουφάκη για «δημιουργική ασάφεια». Όσο κι αν προσπαθεί να δώσει μια κάποια αίσθηση αντικειμενικότητας, η οδηγία είναι προβληματική στο βαθμό που δεν ορίζονται οι «αξιόποινες πράξεις» ή ο «άμεσος κίνδυνος» κατά τρόπο σαφή, αλλά αφήνονται στην κρίση και τη διακριτική ευχέρεια των αρμοδίων πρυτανικών αρχών.

Ωστόσο, αυτό δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα της οδηγίας αυτής. Το πρόβλημα είναι το ίδιο το πνεύμα της και η πρόθεση για καταπάτηση του πανεπιστημιακού ασύλου.
 
Ας πάμε λίγο πίσω στο πώς κατακτήθηκε και κυρίως στο τι ορίζεται ως πανεπιστημιακό άσυλο, ώστε να μπορέσουμε να καταλάβουμε καλύτερα το γιατί αυτό είναι όντως το πρόβλημα. Το άσυλο ήταν αποτέλεσμα των διεκδικήσεων του ίδιου του φοιτητικού κινήματος, που πάντοτε αποτελούσε το πιο ριζοσπαστικό κομμάτι της κοινωνίας και ήταν πυξίδα για τις δημοκρατικές διεκδικήσεις, ακόμα και στους πιο ζοφερούς καιρούς. Το άσυλο ιδεών, που δεν νοείται άνθρωπος με δημοκρατικά αντανακλαστικά να μην το στηρίζει, πέρα από τη θεωρητική πλευρά της ελευθερίας λόγου και έκφρασης, πρέπει να αποτυπώνεται και πρακτικά. Καμία επέμβαση, δηλαδή, από δυνάμεις καταστολής στους πανεπιστημιακούς χώρους.

Και εδώ πρέπει να κάνουμε μια σαφή, σαφέστατη, οριοθέτηση με αφορμή και την κατάληψη της προηγούμενης εβδομάδας στο κτήριο της Νομικής. Όταν λέμε άσυλο, δεν εννοούμε να συμβαίνουν στους πανεπιστημιακούς χώρους φθορές, καταστροφές και κλοπές, υπό την άνεση ότι δεν μπορεί να επέμβει η αστυνομία. Τέτοιες πρακτικές, ευτυχώς μεμονωμένες, δίνουν λαβές μόνο στους πολέμιους του ασύλου και ενισχύουν τη ρητορεία τους για την ύπαρξη ενός ασύλου «ανομίας» (βλ. ΔΑΠ, πάσης φύσεως Φορτσάκηδες κλπ). Εννοούμε, όμως, ότι το πανεπιστήμιο είναι και οφείλει να είναι ανοιχτό για ολόκληρη την κοινωνία και να λειτουργεί, εκτός από ακαδημαϊκά και ως χώρος διακίνησης ιδεών και χώρος δράσεων. Εννοούμε ότι σε αυτόν τον χώρο αυτοί που κατά βάση ζουν, ενεργούν και αναπαράγονται είναι οι ίδιοι οι φοιτητές, εξ’ ου και είναι οι μόνοι υπεύθυνοι για την προάσπιση και την προστασία του. 
 
Σε αυτή την κατεύθυνση θεωρούμε απαραίτητη την ύπαρξη ζωντανών συλλόγων, πραγματικών κυττάρων του πανεπιστημίου, κυρίαρχων στο χώρο τους. Η ζωή των φοιτητών στο πανεπιστήμιο δεν (πρέπει) να περιορίζεται και να εξαντλείται στην ακαδημαϊκή δραστηριότητα, αλλά να συνοδεύεται από κοινωνικό προβληματισμό και αντίστοιχες διεκδικήσεις που θα κινούνται προς μια κατεύθυνση οικοδόμησης του πανεπιστημίου και της κοινωνίας που θέλουμε. Μέσα από τις ίδιες τις Γενικές τους Συνελεύσεις, αλλά και συνολικά με τη δράση τους, οι φοιτητές πρέπει να δίνουν καθημερινά το στίγμα τους, ότι είναι εκείνοι που ορίζουν τα πράγματα μέσα στο πανεπιστήμιο. Και στην περίπτωση του ασύλου είναι οι ίδιοι οι σύλλογοι που θα πρέπει να λειτουργούν ως εγγυητές του. Γιατί, εν τέλει, αν αφήσουμε σε οποιονδήποτε άλλο το λόγο για το άσυλο, μπορεί κάποια άλλη στιγμή, με κάποιους άλλους αρμόδιους να βρεθούμε οι ίδιοι και τα αιτήματά μας στο στόχαστρο (πήραμε μία πρόγευση επί Φορτσάκη). 
 
Το τελευταίο πράγμα, λοιπόν, που περιμέναμε να ακούσουμε από έναν εκπρόσωπο μίας κυβέρνησης που θέλει να έχει σχέση με την Αριστερά, τα κοινωνικά κινήματα και τους λαϊκούς αγώνες ήταν η οδηγία Πανούση, η οποία αγνοεί επιδεικτικά την έννοια και την ιστορικότητα του ασύλου. Τη στιγμή, μάλιστα, που ένας άλλος εκπρόσωπος της ίδιας κυβέρνησης, ο Υπουργός Παιδείας, κύριος Μπαλτάς, έχει μιλήσει για ικανοποίηση αιτημάτων του φοιτητικού κινήματος και συνεπώς και για επαναφορά του ασύλου. 
 
Εμείς εμμένουμε στις πάγιες θέσεις μας. Άμεση και αμετάκλητη επαναφορά του ασύλου.
Καμία επιτήρηση/επέμβαση αστυνομικών δυνάμεων.
Το άσυλο στα χέρια των φοιτητών.

Και ας μην αφήνουμε κανέναν να μας αποπροσανατολίζει από τις θέσεις  αυτές…


Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωσησχήμα της
Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης
raseaak.blogspot.gr

13 Μαρ 2015

Το παιχνίδι παίζεται ακόμα

Πλέον είναι προφανές σε όλους ότι διανύουμε μία νέα συγκυρία στο πολιτικό και κοινωνικό πεδίο. Όλη την προηγούμενη περίοδο το φοιτητικό κίνημα έδωσε το δικό του στίγμα ενάντια στην επιθετική προς την εκπαίδευση πολιτική. Στην επίθεση του Υπουργείου Παιδείας οι φοιτητικοί σύλλογοι έδωσαν  μάχη όλο το προηγούμενο διάστημα για ένα Δημόσιο Δωρεάν και Δημοκρατικό πανεπιστήμιο. Παρόλα αυτά η καμένη γη που άφησε πίσω της η προηγούμενη κυβέρνηση εξακολουθεί να υφίσταται. Οι φοιτητικοί σύλλογοι τώρα περισσότερο από ποτέ οφείλουν να περάσουν από την αντίσταση σε θέση διεκδίκησης και επανακατοχύρωσης όλων των κεκτημένων που χάθηκαν το προηγούμενο διάστημα. Μην ξεχνάμε ότι τίποτα δεν πρόκειται να μας χαριστεί εφόσον εμείς οι ίδιοι δεν αγωνιστούμε γι’ αυτό.

 Συνεπώς , ο ρόλος του φοιτητικού κινήματος στο ήδη διαμορφωμένο πλαίσιο είναι να βγεί μπροστά σε έναν αγώνα με βασικά αιτήματα την απόσυρση του Νόμου Αρβανιτόπουλου -Διαμαντοπούλου, την κατάργηση των Συμβουλίων Ιδρύματος και του σχεδίου Αθηνά, την άρση των διαγραφών και ενός προκαθορισμένου ορίου φοίτησης, την επαναφορά των διοικητικών υπαλλήλων στις θέσεις τους, την αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης στον τομέα της εκπαίδευσης και συνακόλουθα φοιτητικές παροχές και μέριμνα για όλους καθώς και την απομάκρυνση εργολαβιών βλέπε ιδιωτική φύλαξη, ιδιωτικές εταιρείες καθαρισμού και σίτισης.Επειδή όπως λένε για να νικήσεις τον εχθρό σου οφείλεις να τον γνωρίζεις καλά:

1.ΝΟΜΟΣ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ-ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ:  περικλείει την κατάργηση του  ασύλου, τον καθορισμό οριού φοίτησης στα ν+2 χρόνια και τη διαγραφή όσων φοιτητών ξεπερνούν αυτό το όριο, διάσπαση των πτυχίων(εισαγωγή πιστωτικών μονάδων),δημιουργία κύκλων μαθημάτων, εισαγωγή διδάκτρων, μετακύλιση του κόστους σπουδών στις πλάτες των φοιτητών. Όσον αφορά τη [συν]διοίκηση των πανεπιστημίων προβλέπει ουσιαστικά τον αποκλεισμό των φοιτητικών συλλόγων και των αποφάσεων τους με αποκορύφωμα την αυταρχική δομή του Συμβουλίου Ιδρύματος.

2.ΣΧΕΔΙΟ ΑΘΗΝΑ: αξιολόγηση των τμημάτων και συγχώνευση τους με καταλυτική επιρροή φυσικά εκτός από τη καθημερινή λειτουργία των ιδρυμάτων(λιγότερο προσωπικό, λιγότερη χρηματοδότηση άρα υπολειτουργία) και στη καθημερινότητα  των ίδιων των φοιτητών με μετακινήσεις των σχολών μέχρι και σε άλλες  πόλεις, αλλαγές στους τίτλους σπουδών τους και  στα μετέπειτα εργασιακά τους δικαιώματα.

    ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΑ ΕΝ ΟΙΚΩ: οι προαναφερθείσες προσπάθειες αναδιάρθρωσης των ΑΕΙ και ΤΕΙ στο δικό μας ίδρυμα, σχόλη και τμήμα επέφερε μια πραγματικότητα δυσάρεστη σε όλους. Απολυμένοι εργαζόμενοι στο τομέα της διοίκησης και της καθαριότητας με απότοκο μία γραμματεία λόγου χάρη που υστερούσε στη ανάγκη για άμεση πραγματοποίηση των καθηκόντων της και ένα κτίριο επικίνδυνο για τη δημόσια υγεία αφού μετά την απόλυση των καθαριστριών που προέρχονταν από το Δημόσιο, οι ιδιωτικές εταιρείες ως λύση με απλήρωτες τις εργαζόμενες κατέρρευσε αφήνοντας κ αυτή πίσω της έναν σκουπιδότοπο. Επιπλέον, είδαμε φύλακες ν’ απολύονται και ν’ανακοινώνεται η εγκαθίδρυση ιδιωτικής φύλαξης η οποία θ απαγορεύει την είσοδο σε όποιον δεν επιδείξει το φοιτητικό του πάσο(όποιος τολμήσει ας ξεχάσει πάσο στο σπίτι τώρα).Επιπρόσθετα, έντονο είναι το πρόβλημα όσον αφορά την παροχή των δωρεάν συγγραμμάτων αφού το σύστημα του Ευδόξου παρέχει μόνο ένα σύγγραμμα(συνήθως το λιγότερο δαπανηρό) ενώ πολλές φορές είναι απαραίτητα για την κατανόηση του γνωστικού αντικειμένου παραπάνω από ένα συγγράμματα (συχνές πρόχειρες λύσεις που προτείνονται;   φωτοτύπιση, δανεισμός από άλλο συμφοιτητή κλπ, λύσεις όμως που δεν εξασφαλίζουν τη πρόσβαση όλων ανεξαιρέτως στην απαραίτητη για μελέτη εξεταστική ύλη) φέρνοντας έτσι στο προσκήνιο το αίτημα για ένα δημόσιο και ΔΩΡΕΑΝ πανεπιστήμιο.

    Τελικά, όπως φαίνεται τα προβλήματα όντως υπάρχουν, όντως είναι σημαντικά και όντως έχουν αντίκτυπο σε όλους και στον καθένα ξεχωριστά. Γι αυτό ,είναι απαραίτητο όλοι μαζί να συζητήσουμε, να προβληματιστούμε, να βρούμε λύσεις και να σηκώσουμε για ακόμα μία φορά τοίχο σε όλους όσους προσπαθούν να προσβάλουν το δημόσιο-δωρεάν-δημοκρατικό χαρακτήρα του πανεπιστημίου. Και αυτό – για  όσους αναρωτιούνται- θα επιτευχθεί μέσα από τη μαζική λειτουργία και δράση των φοιτητικών συλλόγων που μέσα στο χώρο τους, στα αμφιθέατρα τους θα αποφασίσουν τι θέλουν για το πανεπιστήμιο τους και θα πάνε να το πάρουν…χωρίς να περιμένουν από κανέναν άλλο να τους το φέρει. ΟΛΟΙ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ, ΤΕΤΑΡΤΗ 18/3 στις 16:00, ΑΜΦΙΘΕΑΤΡΟ 16.



Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση

 σχήμα της
 Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης

2 Μαρ 2015

When you step in the arena ...


Όλοι πλέον έχουμε συνειδητοποιήσει ότι η ελληνική κοινωνία βιώνει μία μεταστροφή της κοινωνικής πραγματικότητας, η οποία διαμορφώνεται πια διαφορετικά σε σχέση με ότι μας είχε συνηθίσει μια αυταρχική δεξιά κυβέρνηση. Οι εξαγγελίες της νέας κυβέρνησης παραδείγματος χάριν αναφέρονται σε μέτρα που προτίθεται να πάρει αυτή με σκοπό τον εκδημοκρατισμό (λ.χ: απομάκρυνση των ασφυκτικών κλοιών ΜΑΤ από δρόμους του κέντρου της Αθήνας) μίας καθημερινότητας, η οποία χαρακτηριζόταν από τις κατασταλτικές κινήσεις της μέχρι τότε κυβερνητικής εξουσίας, ώστε να καλύψει τις πληγές τις οποίες αυτή είχε δημιουργήσει και οδήγησαν το σύνολο του ελληνικού λαού στην εξαθλίωση. Στο εκπαιδευτικό πεδίο πιο συγκεκριμένα, το Υπουργείο Παιδείας διακήρυξε ότι θα πραγματοποιήσει τα αιτήματα τα οποία είχαν εκφραστεί με τους όρους του φοιτητικού κινήματος . Ωστόσο, αυτό που ποτέ δεν πρέπει να ξεχνάμε είναι ότι κανενός είδους εξουσιαστικός μηχανισμός δε θα μας προσφέρει απλόχερα τίποτα εφόσον εμείς οι ίδιοι δεν συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε αυτά που τόσα χρόνια έτσι κ αλλιώς διεκδικούσαμε. Πλέον περνάμε από τη στάση της αντίστασης και της άμυνας στη θέση της επιθετικής διεκδίκησης.

Αναλυτικότερα, απαιτούμε την άμεση απόσυρση του νόμου-πλαισίου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου στο σύνολο του καθώς αυτός αποτελεί αναίρεση των κεκτημένων του φοιτητικού κινήματος. Σημαντικό απότοκο αυτού είναι η απονομιμοποίηση του ακαδημαϊκού ασύλου το οποίο με σκληρούς και αιματοβαμμένους αγώνες κερδήθηκε και πρέπει πάλι να επαναφερθεί . Το πανεπιστήμιο ανέκαθεν ήταν χώρος γνώσης και ελεύθερης διακίνησης ιδεών και απόψεων και εκφράζει την ουσία της δημοκρατίας στο εσωτερικό του και η υπόσταση του ασύλου για κανένα λόγο δε θα έπρεπε να διακυβεύεται. Η οποιαδήποτε παραβίαση αυτού πολλές φορές υπήρξε στοχευμένη κίνηση της εξουσίας με σκοπό να χτυπήσει μια μερίδα πληθυσμού που ιστορικά αντιστεκόταν στα κακόβουλα σχέδια της, τους φοιτητές. Σημαίνοντα ρόλο στο αποδιαρθρωτικό σχέδιο κατέχουν φυσικά και οι εσωτερικοί κανονισμοί οι οποίοι στην ουσία τους συμπυκνώνουν το νόμο Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου αποτελώντας σχεδιασμό της λειτουργίας των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων.


Επίσης, μείζον αίτημα που αποκρυσταλλώθηκε στις διαμαρτυρίες και αντιδράσεις που είχαν πυροδοτηθεί είναι η μη υλοποίηση της διαγραφής κανενός φοιτητή. Και είναι πια καιρός να τελειώσει επιτέλους αυτή η προπαγάνδα περί κόστους των ‘αιώνιων’ φοιτητών, καθότι οι παροχές και η φοιτητική μέριμνα συμπίπτει με τη λήξη του πάσο στα 6 χρόνια φοίτησης. Σε αυτό το σημείο πρέπει να επισημάνουμε ότι το Υπουργείο υπό την νέα του σύσταση επανέφερε στο προσκήνιο τακτικές του προκατόχου του όταν αναφέρθηκε σε ατομική διαπραγμάτευση/διαβούλευση του εκάστοτε φοιτητή για το αν θέλει να διαγραφεί ή όχι. Τακτική φυσικά η οποία είχε υιοθετηθεί για λόγους εκτόνωσης με ένα επικείμενο όριο φοίτησης του ν+2. Εννοείται πως μετά από την επαναφορά της φοιτητικής ιδιότητας των διαγραφέντων, η νέα κυβέρνηση οφείλει να εξασφαλίσει και την οριστική κατάργηση του ορίου φοίτησης όποια μορφή κι αν αυτό λαμβάνει ανά διαστήματα είτε 2ν είτε ν+2. 
 
Το φοιτητικό κίνημα έχει κάνει ξεκάθαρη την τοποθέτησή του και στο επίπεδο της διοίκησης του πανεπιστημίου όπου ζητά ΆΜΕΣΗ κατάργηση του Συμβουλίου Ιδρύματος (Σ.Ι). Διότι αυτό όχι μόνο κατέχει υπερεξουσίες αλλά αποκλείει επίσης την οποιαδήποτε συνδιαλλαγή με τους φοιτητικούς συλλόγους και τις αποφάσεις αυτών που λαμβάνονται μέσω των συλλογικών, μαζικών τους διαδικασιών, με μόνη ενδεχομένως περίπτωση αυτή του εκπροσώπου η οποία φυσικά αναιρεί και απαξιώνει αυτές τις διαδικασίες. Αυτό που έχει νόημα για τους φοιτητικούς συλλόγους είναι η φωνή τους να ακούγεται πραγματικά μέσω της συμμετοχής τους στις διαδικασίες της Συγκλήτου όντας μάλιστα και το ανώτατο όργανο λήψης αποφάσεων για το Πανεπιστήμιο καθώς και των Γενικών Συνελεύσεων Τμήματος επαναφέροντας την νόμιμη παρουσία τους σε αυτές. Ταυτόχρονα επιζητάμε την πραγμάτωση και την υιοθέτηση των αποφάσεων που προκύπτουν από τις γενικές συνελεύσεις των συλλόγων εφόσον αυτές κινούνται γύρω από τον άξονα της εξυπηρέτησης των φοιτητικών συμφερόντων όπως αυτά προδιαγράφονται στο δημόσιο, δωρεάν και δημοκρατικό πανεπιστήμιο. Κάτι τέτοιο σημαίνει, ότι μία Σύγκλητος που είναι πιστή στο όραμα αυτό και δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της εκάστοτε κυβερνητικής εξουσίας, δε θα δεχτεί οποιαδήποτε προσπάθεια καταβαράθρωσης αυτού ακριβώς του δημόσιου δημοκρατικού, δωρεάν πανεπιστημίου (το ακριβώς αντίθετο από τον Φορτσάκη δηλαδή).

Μέσα στην ευρύτερη ανασφάλεια και αποδιοργάνωση της λειτουργίας των ελληνικών πανεπιστημίων αυτή τη στιγμή περιλαμβάνεται και το σχέδιο Αθηνά το οποίο με τη σειρά του επιβάλλεται εξίσου να αποσυρθεί καθώς φέρνει στο προσκήνιο την αξιολόγηση πανεπιστημιακών τμημάτων και την έπειτα συγχώνευση αυτών λόγω της υποτιθέμενης υποχρηματοδότησης των ελληνικών πανεπιστημίων. Και λέμε υποτιθέμενης γιατί δεν είναι δυνατόν να αντικαθιστούν τους φύλακες με ιδιωτικές εταιρίες σεκιούριτυ, δεν είναι δυνατόν να μισθώνουν εργολαβίες για τον καθαρισμό και τη σίτιση και συνάμα να δηλώνουν ότι δεν μπορούν να αντικαταστήσουν αυτές με καθαρίστριες που θα πληρώνονται από το πανεπιστήμιο και με δημόσιες εστίες σίτισης αντίστοιχα. Η προαναφερθείσα κατάσταση μας οδηγεί στην επανάληψη και υπογράμμιση των πάγιων φοιτητικών μας αιτημάτων, αυτών της δωρεάν σίτισης, στέγασης και συγγραμμάτων τα οποία θα επαρκούν για την γνωστική μας κατάρτιση και δε θα μας εξαναγκάζουν να τα αγοράζουμε. Στο ίδιο πλάνο βεβαίως τίθενται και οι διοικητικοί υπάλληλοι χωρίς τους οποίους αντικειμενικά η λειτουργία των σχολών καθίσταται αδύνατη. Γεγονός το οποίο έχει πιστοποιηθεί και από την τελευταία Σύγκλητο Πρυτάνεων του 2014. Στο τμήμα μας μάλιστα, το λουκέτο στη βιβλιοθήκη λόγω έλλειψης προσωπικού έχει παραταθεί για ένα μικρό χρονικό διάστημα με αμφίβολη αποτελεσματικότητα καθώς οι απολύσεις δεν έχουν αρθεί. Απαιτούμε άμεση επαναπρόσληψη των διοικητικών υπαλλήλων με μόνιμες συμβάσεις εργασίας άμεση αύξηση της κρατικής χρηματοδότησης στο χώρο της εκπαίδευσης.

Βρισκόμαστε λοιπόν αντιμέτωποι με μία χάρτα κανόνων που κατ’ ουσία προσπαθεί να δημιουργήσει τους κατάλληλους όρους για ένα πανεπιστήμιο που θα μετασχηματιστεί σε ένα ψυχρό κέντρο εξέτασης μέσω της προσπάθειας εντατικοποίησης του ρυθμού σπουδών, για ένα πανεπιστήμιο του οποίου οι λειτουργίες θα πραγματοποιούνται από ιδιωτικές εταιρίες και εργολαβίες, για ένα πανεπιστήμιο που στοχεύει στη δημιουργία μελλοντικά πειθήνιων εργαζομένων οι οποίοι θα αποτελούν σώματα εκμετάλλευσης της ιδεολογικά κυρίαρχης τάξης, για ένα πανεπιστήμιο κόντρα στα συμφέροντα της φοιτητώσας νεολαίας. Σε ένα τέτοιο σχέδιο είμαστε υποχρεωμένοι όχι μόνο να αντισταθούμε αλλά να εξασφαλίσουμε ότι μέσω των συνεχών επιθετικών αγώνων μας θα διαγραφεί διαπαντός και αμετακλήτως. Δε θα δεχτούμε κανένα παρεμφερές κακέκτυπο του και δε θα πάψουμε να διεκδικούμε αυτά που μας ανήκουν από οποιαδήποτε κυβέρνηση. Γιατί μην ξεχνάτε συναδέλφισσες και συνάδελφοι κανείς δε θα μας χαρίσει ποτέ τίποτα αν εμείς οι ίδιοι δεν ορθώσουμε το ανάστημα μας σε κάθε μορφή εξουσίας που καλείται να αποφασίσει για το δικό μας μέλλον πόσο μάλλον όταν αυτή εξακολουθεί να κινείται με τους όρους που είχαν διαμορφωθεί το προηγούμενο διάστημα.

Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση
σχήμα της
Ενιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κίνησης

raseaak@blogspot.gr