26 Νοε 2008

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ

ΓΙΑ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ
ΤΟΥ Σ.Φ. ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΝΟΜΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ


Στις 25/11, κατά τη διάρκεια της Γενικής Συνέλευσης του Σ. Φ. Πολιτικού Νομικής, εισέβαλαν 8 άτομα στο κτίριο και επιτέθηκαν με γκλομπ και λοστούς σε μέλη του Συλλόγου. Τα άτομα αυτά, τρομοκρατώντας φοιτητές, διέλυσαν τη Γενική Συνέλευση του Συλλόγου.
Σαν ΕΑΑΚ, έχουμε αποδείξει τόσα χρόνια ότι είμαστε με τις αμεσοδημοκρατικές και μαζικές διαδικασίες μέσα στους φοιτητικούς συλλόγους, δηλαδή τις συνελεύσεις, τα συντονιστικά, μακριά από κάθε λογική γραφειοκρατικοποίησης και ενσωμάτωσης του φοιτητικού κινήματος. Μόνο η μαζική δράση, οι συλλογικές διαδικασίες και αποφάσεις, ο ενιαίος και αποφασιστικός αγώνας των φοιτητών και του κινήματος μπορούν να αντισταθούν και να ανατρέψουν την συντηρητική πολιτική και τις αντιδραστικές αλλαγές στην εκπαίδευση και την κοινωνία. Η ΕΑΑΚ παλεύει και θα παλέψει για να περιφρουρήσει και να δυναμώσει αυτές τις διαδικασίες. Θα υπερασπίσει το κίνημα και τις διαδικασίες του από κάθε προσπάθεια αμαύρωσης, συκοφάντησης και διάλυσης, απ΄ όπου κι αν προέρχεται.

Καταγγέλλουμε την προσπάθεια τρομοκράτησης και υπονόμευσης των γενικών συνελεύσεων και του κινήματος. Καταδικάζουμε και διαχωριζόμαστε πλήρως από τους αυτόκλητους και απόντες από κάθε διαδικασία του φοιτητικού κινήματος, αυτούς που σε κάθε ευκαιρία προσπαθούν να επιβάλλουν απόψεις και πρακτικές βίας, μακριά από κάθε συλλογικότητα και μαζική διαδικασία. Από αυτούς που φτάνουν στο σημείο να διαλύουν γενικές συνελεύσεις, να τραυματίζουν μέλη των φοιτητικών συλλόγων και να τρομοκρατούν φοιτητές. Αυτές οι πρακτικές αντικειμενικά στρέφονται σε βάρος του κινήματος και των διαδικασιών του και πρέπει να βρουν την μαζική απάντηση των αγωνιζόμενων φοιτητών. Θα βρουν μπροστά τους την κλιμάκωση των αγώνων μας, την ανυποχώρητη πάλη του κινήματος, τη δημοκρατία των γενικών συνελεύσεων.

Επίσης, διαχωριζόμαστε πλήρως και από τους μονίμως απόντες από τις μαζικές διαδικασίες των συλλόγων, οι οποίοι δεν είναι άλλοι από την κυβερνητική παράταξη, τη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ. Τρία χρόνια αγώνων ενάντια στην αντιδραστική μεταρρύθμιση που προωθείται στην εκπαίδευση, η παρουσία τους εξαντλείται σε μερικές εκατοντάδες τραμπούκων που μόνο σκοπό έχουν να σπάσουν καταλήψεις, να διαλύσουν γεν. Συνελεύσεις και να τρομοκρατήσουν φοιτητές, ώστε να βοηθήσουν την κυβέρνησή τους να εφαρμόσει την αντιδραστική πολιτική της. Καλούμε την ίδια την κυβερνητική παράταξη να μας εξηγήσει ποια η διαφορά των γεγονότων στο Πολιτικό και αυτών στη Γεωπονική Θεσσαλονίκης, όπου τραμπούκοι της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Θεσσαλονίκης επιτέθηκαν σε μέλη της ΕΑΑΚ και τραυμάτισαν μέλη του συλλόγου φοιτητών γεωπονίας, για να μην αναφερθούμε σε πολλά ακόμα γεγονότα με πρωταγωνιστή την κυβερνητική ΔΑΠ. Εκείνοι που χρησιμοποιούν τέτοιες πρακτικές χρόνια τώρα, ας μην κόπτονται για το άσυλο, την τρομοκρατία και τους τραμπουκισμούς...

Καταγγέλλουμε επίσης την μεγάλη πλειοψηφία των Μέσων Μαζικής «Ενημέρωσης», που με την γνωστή επεισοδιολαγνεία τους έφτασαν για άλλη μια φορά σε ακρότητες και γελοιότητες, παρουσιάζοντας την εισβολή 7-8 ατόμων και τον τραυματισμό 2 φοιτητών ως «πόλεμο» με μαχαιρώματα και άλλα ευτράπελα. Ο σκοπός τους είναι γνωστός: να χτυπηθεί ο κόσμος του αγώνα, να απαξιωθούν οι μαζικές διαδικασίες, να βοηθήσουν τα σχέδια της κυβέρνησης να βάλει χέρι στο άσυλο. Δεν θα τους κάνουμε για άλλη μια φορά τη χάρη!

Απέναντι σ’ όλες αυτές τις κινήσεις – απ’ όπου κι αν αυτές προέρχονται - και που εσκεμμένα υπονομεύουν το άσυλο, απαντάμε με μαζικές διαδικασίες γενικών συνελεύσεων στην κατεύθυνση της συγκρότησης ενός κινήματος που θα ανατρέψει συνολικά την επίθεση που δέχεται εκπαίδευση και εργασία.
Δεν μας φοβίζουν ούτε τέτοιου είδους επιθέσεις, ούτε οι τραμπουκισμοί της ΔΑΠ, ούτε η επίθεση ΜΜΕ και κυβέρνησης. Διαλέξαμε και διαλέγουμε ξανά τον δρόμο του μαζικού, ανυποχώρητου αγώνα των δεκάδων χιλιάδων φοιτητών, στις εκατοντάδες γενικές συνελεύσεις, τα συλλαλητήρια και τις διαδικασίες ενός κινήματος που τελικά θα ανατρέψει τον αντιδραστικό νόμο-πλαίσιο, θα βάλει φραγμό στην πολιτική που πλήττει την νεολαία, τα δικαιώματά μας και τη ζωή μας.

Αθήνα, 25 Νοέμβρη 2008

Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση σε ΑΕΙ-ΤΕΙ, ΝΟΠΕ
(ΡΑΣ ΕΑΑΚ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ, ΡΑΠΑΝ-ΣΑΦΝ, ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ)

21 Νοε 2008

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ ΕΑΑΚ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΕΝΙΑΙΑΣ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΗΣ ΚΙΝΗΣΗΣ


Την πέμπτη 20/11, 150 τραμπούκοι της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ Θεσσαλονίκης επιτέθηκαν φασιστικά-θρασιδηλα στον πολιτικό χώρο της ενιαίας ανεξάρτητης αριστερής κίνησης του συλλόγου φοιτητών γεωπονίας με αποτέλεσμα τον τραυματισμό 2 συντρόφων εκ των οποίων ο ένας νοσηλεύεται στο νοσοκομείο ΑΧΕΠΑ με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις καθώς και την καταστροφή του χώρου παρέμβασης του σχήματος. Η κίνηση αυτή αποτελεί συνέχεια των γεγονότων της 17ης Νοεμβρη όπου οι ίδιοι τραμπούκοι προπηλάκισαν μελή των φοιτητικών συλλόγων με ακόμη 4 τραυματίες.

Τα γεγονότα αυτά εντάσσονται στην προσπάθεια φίμωσης του φοιτητικού κινήματος πόσο μάλλον σε μια συγκυρία που ο χώρος της εκπαίδευσης κλιμακώνει τις κινητοποιήσεις του ενάντια στην εκπαιδευτική αναδιάρθρωση.

Απέναντι σ’όλες αυτές τις κινήσεις που εσκεμμένα υπονομεύουν το άσυλο απαντάμε με μαζικές διαδικασίες γενικών συνελεύσεων στην κατεύθυνση της συγκρότησης ενός κινήματος που θα ανατρέψει συνολικά της επίθεση που δέχεται εκπαίδευση και εργασία.
Ο φασισμός δεν μας σταματά στο δρόμο του αγώνα βαδίζουμε ξανά.

ΕΝΙΑΙΑ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Ανακοίνωση ΕΑΑΚ Πάτρας

Η ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ ΔΕΝ ΜΑΣ ΣΤΑΜΑΤΑ
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΞΑΝΑ


Σήμερα, Τετάρτη 19/11/08, στη γενική συνέλευση τμήματος των Πολιτικών Μηχανικών Πάτρας, οι φοιτητές Σ. Χ. [μέλος της ΕΑΑΚ] και Μ. Ρ.[μέλος της ΠΚΣ], παραπέμφθηκαν σε Πειθαρχικό από τον καθηγητή Καλέρη του τμήματος με την αιτιολόγηση της… «ανάρμοστης συμπεριφοράς σε καθηγητή»! Η «ανάρμοστη συμπεριφορά» τους ήταν ότι δεν επέτρεψαν να γίνει μάθημα την ώρα που είχε οριστεί γενική συνέλευση του συλλόγου [που ούτως ή άλλως δεν επιτρέπεται] στο αμφιθέατρο που θα πραγματοποιούνταν η γενική συνέλευση!

Η κίνηση αυτή δεν είναι τυχαία και στόχο έχει να σπιλώσει αγωνιζόμενους φοιτητές και τη δράση τους, να ποινικοποιήσει τη συλλογική δράση και τις διαδικασίες των φοιτητών, να καταστείλει και να πειθαρχήσει το φοιτητικό κίνημα και τους αγώνες που θα ξεσπάσουν το επόμενο διάστημα απέναντι στην οδηγία 36/05 για τα ΚΕΣ, στο νόμο- πλαίσιο και στο σύνολο της αντί- εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης που από κοινού προωθούν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ στη βάση των κατευθύνσεων της ΕΕ. Παίρνει, αυτή η κίνηση, τη σκυτάλη από τους πρυτάνεις Καραμπίνη και Γρυσπολάκη και τους εκάστοτε καθηγητές που επι χρόνια προσπαθούν να σπιλώσουν το φοιτηικό κίνημα και σέρνουν σε Πειθαρχικά και Δικαστήρια αγωνιζόμενους φοιτητές.

Την ίδια ώρα που η πλειοψηφία των φοιτητικών συλλόγων παίρνει αγωνιστικές αποφάσεις και με εφαλτήριο το Πολυτεχνείο ετοιμάζεται να εφορμήσει σε νέους ανυποχώρητους, μαζικούς και νικηφόρους αγώνες που θα ανατρέψουν τα σχέδια της κυβέρνησης και του ΠΑΣΟΚ σε εκπαίδευση και εργασία, οι υποστηρικτές της κυβερνητικής πολιτικής σε ΑΕΙ και ΤΕΙ επιχειρούν να ποινικοποιήσουν τους αγώνες της νεολαίας. Θα μας βρούν απέναντί τους!

·Καμιά διωξη φοιτητή- κανένα πειθαρχικό
·Οι αγώνες μας δεν ποινικοποιούνται, δεν καταστέλλονται, δεν υποχωρούν
·Κάτω τα χέρια από το άσυλο

Ε.Α.Α.Κ. ΠΑΤΡΑΣ σε ΑΕΙ και ΤΕΙ

13 Νοε 2008

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ ΠΛΑΙΣΙΟ ΑΠΟΦΑΣΗΣ ΤΟΥ Σ. Φ. ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ - 13 ΝΟΕΜΒΡΗ 2008

Το μέτωπο της εκπαίδευσης είναι για άλλη μία φορά στο επίκεντρο. Χέρι - χέρι με την εφαρμογή του αντιδραστικού νόμου πλαίσιο έρχεται η αναγνώριση των ΚΕΣ και η εξίσωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων με αυτά της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, πετώντας παράλληλα δεκάδες χιλιάδες μαθητές έξω από τα δημόσια μέσω της βάσης του 10. Μέσα στο καλοκαίρι ψηφίστηκε ο νόμος που αναγνωρίζει την ακαδημαϊκή λειτουργία των κολεγίων, ως πρώτο βήμα για την μετέπειτα ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05 που τα ισοτιμεί επαγγελματικά με τα ΑΕΙ- ΤΕΙ. Η επί της ουσίας παράκαμψη του άρθρου 16, αποτελεί casus belli για το σύνολο του κόσμου της εκπαίδευσης. Οδηγεί στην κατάργηση των εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων, στην απαξίωση των πτυχίων και της εργασιακής προοπτικής του συνόλου των αποφοίτων. Οδηγεί στην εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, στην πολυδιάσπαση της νεολαίας και στην ένταση του κατακερματισμού της εκπαίδευσης και της αποσύνδεσης των πτυχίων από τα επαγγελματικά δικαιώματα. Η πολιτική της κυβέρνησης, συνεχίζοντας την πολιτική του ΠΑΣΟΚ και οι κατευθύνσεις της ΕΕ διαμορφώνουν το αντιδραστικό πλαίσιο της περαιτέρω υπαγωγής της εκπαίδευσης στις ανάγκες του κεφαλαίου, το φτηνό και «ευέλικτο» εργατικό δυναμικό που αυτό απαιτεί.

Ταυτόχρονα η κυβέρνηση επιχειρεί την εφαρμογή του νόμου –πλαίσιο της πειθάρχησης και των ιδιωτικοοικονομικών-ανταποδοτικών κριτηρίων. Η λίστα συγγραμμάτων, που εμπεριέχει και την περικοπή βιβλίων – αφού μέχρι πέρσι δίνονταν δύο ή και περισσότερα συγγράμματα, ενώ τώρα μιλάμε για την παροχή ενός μόνο συγγράμματος - οδηγεί στην εντατικοποίηση και την εξατομίκευση των σπουδών μέσα από την ασάφεια της ύλης και κινείται στην κατεύθυνση της περικοπής κοινωνικών δαπανών.
Ο νόμος-πλαίσιο καθώς και ο πρότυπος εσωτερικός κανονισμός, ο οποίος αποτελεί εκτελεστική διάταξη του νόμου, κινούνται στην κατεύθυνση της Μπολόνια και της αντιδραστικής πολιτικής της ΕΕ για την εκπαίδευση και προβλέπουν εκτός από τα συγγράμματα: την περαιτέρω λειτουργία του πανεπιστημίου με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και την κατάργηση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης, μέσα από τα 4ετή επιχειρηματικά προγράμματα των ιδρυμάτων, (ανταποδοτικές υποτροφίες, αξιολόγηση της εκπαιδευτικής και ερευνητικής διαδικασίας με κριτήρια της αφοράς κ.α.), τους μάνατζερ, το άνοιγμα του δρόμου για χρηματοδότηση από «τρίτες πηγές». Την καταστολή και πειθάρχηση του φοιτητικού κινήματος και την ποινικοποίηση των συλλογικών αγώνων, μέσα από τα πειθαρχικά συμβούλια και την κατάργηση του ασύλου. Τον ατομικό δρόμο στις σπουδές και την εργασιακή προοπτική, μέσα από το ανώτατο όριο των 2ν χρόνων φοίτησης (και μετά ...διαγραφή), τις αλυσίδες μαθημάτων, τον ατομικό φάκελο προσόντων και τις πιστωτικές μονάδες.

Η αντιδραστική εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στο σύνολο της στοχεύει στη διαμόρφωση ενός νέου μοντέλου αποφοίτου – μελλοντικού εργαζόμενου ευέλικτου, αναλώσιμου, ειδικευμένου, χωρίς δικαιώματα και ανίσχυρου απέναντι στον εργοδότη. Εργαζόμενου που θα βρίσκεται σε ένα διαρκές κυνήγι πιστοποιητικών και δεξιοτήτων, περιπλανώμενος από την επισφαλή εργασία στην ανεργία και την επανακατάρτιση.

Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου έρχεται στο φόντο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του κεφαλαίου, μίας κρίσης η οποία με την ένταση και τη διάρκειά της δείχνει να κλονίζει σε βάθος το οικοδόμημα του καπιταλισμού στην εποχή μας. Οι πιστοί ακόλουθοι της «ελεύθερης αγοράς», του νεοφιλελευθερισμού – σοσιαλφιλελευθερισμού, της ιδιωτικοποίησης και της λειτουργίας των πάντων με γνώμονα το κέρδος, της ευελιξίας της εργασίας οδήγησαν στη μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση των τελευταίων δεκαετιών, αποδεικνύοντας ότι ο καπιταλισμός στην εποχή μας όχι μόνο δεν μπορεί να εξασφαλίσει τις ανάγκες εργαζομένων και νεολαίας με την «αυτορρύθμιση» της ελεύθερης αγοράς, αλλά πολύ περισσότερο αδυνατεί να τους στρατεύσει σε ένα θετικό όραμα, την ίδια στιγμή που γίνεται όλο και πιο καταστροφικός για τον κόσμο της δουλειάς, για το περιβάλλον και τις δημοκρατικές ελευθερίες των λαών. Από οικονομική άποψη είναι μία κρίση υπερσυσσώρευσης που κλονίζει όλα τα δόγματα της αστικής κυρίαρχης ιδεολογίας δημιουργώντας ρήγματα και αποκαλύπτει τη βαρβαρότητα του σύγχρονου καπιταλισμού, ακολουθώντας τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις των προηγούμενων χρόνων που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις διεθνώς. Για την υπέρβαση της κρίσης και τη σταθεροποίηση της κερδοφορίας του, το κεφάλαιο ετοιμάζει μία νέα εκστρατεία ενάντια στα εργατικά και νεολαιίστικα δικαιώματα. Ολόκληρο το πολιτικό αστικό σύστημα συστρατεύεται για να βγάλει το κεφάλαιο όσο πιο αλώβητο γίνεται από την κρίση, ρίχνοντας τα βάρη της στους εργαζόμενους, καλώντας τους στο όνομα της εθνικής οικονομίας να πληρώσουν τα σπασμένα.

Σε αυτές τις συνθήκες η ίδια η πραγματικότητα έρχεται να επαναδιατυπώσει το πνεύμα της ιστορίας του ηρωικού πολυτεχνείου, το πνεύμα των διεκδικήσεών του για ψωμί – παιδεία – ελευθερία.Η νέα ταξική φοροεπιδρομή, ο μαζικός αποχαρακτηρισμός στα βαρέα και ανθυγιεινά που έρχεται να επεκτείνει την ασφαληστρική μεταρρύθμιση, το νέο κύμα ιδιωτικοποιήσεων (Ολυμπιακή, ΟΣΕ, ΟΤΕ, λιμάνια, ΕΣΥ) στο δρόμο που χάραξε το ΠΑΣΟΚ, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η αντιδραστική μεταρρύθμιση του κράτους (Καποδίστριας ΙΙ, νέος εκλογικός νόμος) και η ένταση της λεηλασίας της φύσης (εργοστάσια λιθάνθρακα, Λευκίμμη – χώροι ταφής απορριμμάτων, χωροτακτικά σχέδια, εκχώρηση ελεύθερων χώρων στο κεφάλαιο, «άγιοι» αποχαρακτηρισμοί δασών) αποτελούν τα πρώτα δείγματα για το ποιος τελικά θα πληρώσει τα σπασμένα της κρίσης του κεφαλαίου και πώς θα επιχειρηθεί η θωράκιση της οικονομίας και του πολιτικού συστήματος. Προϋπόθεση βέβαια για όλα αυτά αποτελεί η παράλληλη συντριβή των οποιονδήποτε αντιδράσεων, το τσάκισμα του κινήματος και η επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες (βλ. δολοφονία μεταναστών από τις δυνάμεις καταστολής, εξέγερση στις φυλακές, πρόσφατη αναμέτρηση του φοιτητικού κινήματος, κάμερες σε χώρους δουλειάς, άγρια καταστολή στις πορείες, κατάργηση ασύλου, ποινικές και δικαστικές διώξεις σε αγωνιστές και συνδικαλιστές). Τις τελευταίες μέρες έχουν ξεσπάσει αγώνες στις φυλακές. Οι αγώνες των φυλακισμένων για τη διεκδίκηση πλήρη κοινωνικών, πολιτικών και ατομικών δικαιωμάτων είναι αδιαμεσολάβητοι, δε χειραγωγούνται, δεν καταστέλλονται! Είναι αγώνες για την κοινωνική απελευθέρωση και χειραφέτηση. Παράλληλα, άλλο αέρα δίνουν τα μεγάλα κοινωνικά κινήματα που ξεσπούν και φαίνεται πως οι κοινωνικές συγκρούσεις αποτελούν καθοριστικό παράγοντα έτσι ώστε τα συμφέροντα εργαζομένων και νεολαίας να βγαίνουν στο προσκήνιο και να πετυγχαίουν νίκες.

Το μέτωπο της δημοκρατίας δεν αφορά μόνο το Πολυτεχνείο και δε μπορεί να αποτελεί απλά ένα διακοσμητικό περιτύλιγμα. Η έξαρση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε Βαλκάνια και Καύκασο γίνονται σπίθες σε μπαρουταποθήκες εν ενεργεία. Οι μητροπόλεις του καπιταλισμού στην εποχή μας (ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία) όχι μόνο ανταγωνίζονται για τις σφαίρες επιρροής τους και τον έλεγχο των ενεργειακών δρόμων, αλλά κυρίαρχα στοχεύουν στο βάθεμα της εκμετάλλευσης σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Άλλωστε, η σημερινή κρίση τους δίνει το έναυσμα τόσο για την ένταση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων όσο και για το εκ νέου άνοιγμα ενός αντιδημοκρατικού μετώπου. Από το στρατό που αστυνομεύει τον «εσωτερικό εχθρό» στη Νάπολη μέχρι τις συγκρούσεις στη Λευκίμμη της Κέρκυρας, η πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα διαπερνά τους αγώνες της νεολαίας και των εργαζομένων.

Στις συνθήκες αυτές, γίνεται πιο επείγουσα και πιο αναγκαία η ανάπτυξη αποφασιστικών και νικηφόρων αγώνων για την ανατροπή της επίθεσης, για να πληρώσει την κρίση το κεφάλαιο. Για την ανατροπή του εργατικού – κοινωνικού μεσαίωνα, για τις σύγχρονες ανάγκες και δικαιώματα που δε χωράνε στους κανόνες της αγοράς. Με ένα μαχητικό κίνημα νεολαίας που θα προτάσσει τα κοινά της συμφέροντα. Μίας νεολαίας που βρίσκεται στο στόχαστρο σε κάθε επίπεδο της ζωής της. Καλείται να εργαστεί με μισθούς πείνας, ανασφάλιστη, ελαστική, περιπλανώμενη από την ανεργία στην ημιαπασχόληση και την επανακατάρτιση. Να στρατευθεί στα 18, να κοπεί από τη βάση του 10, να σπουδάσει στα ιδιωτικά κολέγια ή στο δημόσιο αναδιαρθρωμένο πανεπιστήμιο, να απεμπολήσει κάθε ελεύθερο χρόνο. Μία νεολαία που όμως έχει αποδείξει ότι μπορεί να αγωνίζεται και να αποσπά υλικές νίκες στο σήμερα.

Για όλα αυτά, πρέπει το φετινό Πολυτεχνείο να αποτελέσει σημείο αναφοράς της ανατροπής της επίθεσης που εξαπολύεται σε εργαζόμενους και νεολαία. Πρέπει η μνήμη της εξέγερσης να συναντήσει το μέλλον των αγώνων.
Γιατί όσο η πολιτική τους πλήττει τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας,
...όσο το ΨΩΜΙ γίνεται πια ... δυσεύρετο για την ολοένα και μεγαλύτερη πλειοψηφία,
...όσο η ΠΑΙΔΕΙΑ βρίσκεται στο στόχαστρο της πολιτικής του κεφαλαίου και για
...όσο η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και τα δημοκρατικά δικαιώματα τίθενται υπό την επιτήρηση του κράτους και των τρομονόμων, το Πολυτεχνείο θα βρίσκει πάντα τη θέση του στους κοινωνικούς αγώνες για τη ρήξη και την ανατροπή.

Το Πολυτεχνείο του ’73 δεν ήρθε σαν κεραυνός εν αιθρία. Ήρθε σαν συνέπεια προηγούμενων λαϊκών αγώνων αλλά και πυροδότησε νέους. Είναι η ιστορική συνέχεια του μεγάλου αντιστασιακού κινήματος του ΕΑΜ- ΕΛΑΣ, της ηρωικής μάχης του ΔΣΕ, της μάχης του 114, αλλά και ο τροφοδότης των μεγάλων φοιτητικών αγώνων του ‘79 του ‘90-91 του ‘95 του ‘98 ενάντια στο νόμο Αρσένη του 2001, το μαχητικό Μάη-Ιούνη του 2006 και φτάνει μέχρι σήμερα.

Αυτό το Πολυτεχνείο είναι αυτό που φοβάται η κυρίαρχη πολιτική.
...Το Πολυτεχνείο των αγώνων και των κινημάτων.
...Το Πολυτεχνείο της ρήξης της ανατροπής και της νίκης.
Αυτό το Πολυτεχνείο που ζει στους αγώνες του σήμερα
τροφοδοτούμενο από τους αγώνες του χτες
είναι το Πολυτεχνείο που μας εκφράζει και επιδιώκουμε.

Γιατί οι εξεγέρσεις δεν μπαίνουν στα μουσεία!

Εμπρός για της γενιάς μας τα Πολυτεχνεία!

Απαιτούμε:


·Ενιαία Πανεπιστημιακή Εκπαίδευση Δημόσια και Δωρεάν για όλες σε όλες τις βαθμίδες – χωρίς διαχωρισμούς σε ΑΕΙ-ΤΕΙ-ΙΕΚ-ΚΕΣ. Ελεύθερη πρόσβαση στην εκπαίδευση χωρίς οικονομικούς – εξεταστικούς – ταξικούς φραγμούς.
·Απόσυρση της κοινοτικής οδηγίας 36/05 για τα ΚΕΣ, άμεση κατάργηση των ΚΕΣ και κάθε μορφής ιδιωτικών σπουδών. Έξοδος της Ελλάδας απ’ τον Κ.Ε.Χ.Α.Ε. Καμία διάσπαση σε 2 κύκλους σπουδών. Καμία προσαρμογή στην διαδικασία της Μπολόνια, Καμία αντιστοίχιση των πτυχίων μας σε πιστωτικές μονάδες.
·Ένα πτυχίο ανά γνωστικό αντικείμενο σπουδών με κατοχυρωμένα επαγγελματικά και εργασιακά δικαιώματα
·Καμία σκέψη για αναθεώρηση του άρθρου 16, όχι στα ιδιωτικά πανεπιστήμια με οποιαδήποτε μορφή.
·Ανατροπή του νόμου-πλαίσιο, καμία εφαρμογή διάταξής του, να αποσυρθει ο εσωτερικός κανονισμός.
·Να μην ισχύσει ο νέος τρόπος διανομής συγγραμμάτων, η διανομή να γίνει με τον παλιό τρόπο.
·Κάτω τα χέρια από το άσυλο, το άσυλο ανήκει σε όλο το λαό. Καμία ποινικοποίηση των αγώνων.
·Κατάργηση της βάσης του 10. Ενιαίο 12χρονο σχολείο με κατάργηση των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ. Ελεύθερη πρόσβαση σ’ όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης χωρίς ταξικούς, οικονομικούς και εξεταστικούς φραγμούς.
·Να αποσυρθούν οι ψηφισμένοι νόμοι για ΙΔΒΕ, ΔΟΑΤΑΠ, Αξιολόγηση, Έρευνα και Μεταπτυχιακά.
·Ενάντια στην εντατικοποίηση και την πειθάρχηση των σπουδών. Όχι στα μαζικά κοψίματα.
·Αύξηση των κρατικών δαπανών για την παιδεία με γνώμονα τις κοινωνικές ανάγκες. Δωρεάν σίτηση-στέγαση-συγκοινωνίες-συγγράμματα-σημειώσεις για όλους. Πλήρης οικονομική κάλυψη των αναγκών των φοιτητών. Κάτω ο νέος προϋπολογισμός της λιτότητας.
·Μέλη ΔΕΠ πλήρους και αποκλειστικής απασχόλησης. Όχι στην ιδιωτικοοικονομική λειτουργία των ιδρυμάτων.
·Να καταργηθούν όλοι οι αντι-ασφαλιστικοί νόμοι ΝΔ-ΠΑΣΟΚ (Πετραλιά-Ρέππα-Σιούφα).
·Μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους. Όχι στην ανεργία και στις ελαστικές σχέσεις εργασίας.
·Πλήρη και διευρυμένη ασφαλιστική και υγειονομική κάλυψη των εργαζομένων, καθώς και των νέων πτυχιούχων και ανέργων.
·ΟΧΙ στη στράτευση στα 18, κανένας νέος μισθοφόρος. Καμία συμμετοχή της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς, να επιστρέψουν οι Έλληνες φαντάροι από Κόσσοβο και Αφγανιστάν.


Αποφασίζουμε:

·Συμμετοχή του Συλλόγου στον τριήμερο εορτασμό για την 35η επέτειο της εξέγερσης, στο χώρο του Πολυτεχνείου.

·Συμμετοχή του Συλλόγου στην παλλαϊκή – αντιιμπεριαλιστική πορεία στις 17 Νοέμβρη προς την Αμερικάνικη πρεσβεία, με προσυγκέντρωση των φοιτητικών συλλόγων στις 14:00, στην πλατεία Κλαυθμώνος.

·Συμμετοχή στην πορεία των φοιτητικών συλλόγων την Τετάρτη 19/11 στο Σύνδεσμο Ελληνικών Κολεγίων, με προσυγκέντρωση 12.00 στο Πολυτεχνείο (πύλη Στουρνάρη)

·Νέα γενική συνέλευση την Τρίτη 25/11 στο αμφ. 16.



Ριζοσπαστική Αριστερή Συσπείρωση Πολιτικού

Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση

10 Νοε 2008

ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ ΖΕΙ ΣΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ



Η φετινή επέτειος του Πολυτεχνείου έρχεται στο φόντο της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του κεφαλαίου, μίας κρίσης η οποία με την ένταση και τη διάρκειά της δείχνει να κλονίζει σε βάθος το οικοδόμημα του καπιταλισμού στην εποχή μας. Οι πιστοί ακόλουθοι της «ελεύθερης αγοράς», του νεοφιλελευθερισμού – σοσιαλφιλελευθερισμού, της ιδιωτικοποίησης και της λειτουργίας των πάντων με γνώμονα το κέρδος, της ευελιξίας της εργασίας οδήγησαν στη μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση των τελευταίων δεκαετιών, αποδεικνύοντας ότι ο καπιταλισμός στην εποχή μας όχι μόνο δεν μπορεί να εξασφαλίσει τις ανάγκες εργαζομένων και νεολαίας με την «αυτορρύθμιση» της ελεύθερης αγοράς, αλλά πολύ περισσότερο αδυνατεί να τους στρατεύσει σε ένα θετικό όραμα, την ίδια στιγμή που γίνεται όλο και πιο καταστροφικός για τον κόσμο της δουλειάς, για το περιβάλλον και τις δημοκρατικές ελευθερίες των λαών. Είναι μία κρίση που έχει επίκεντρο την καρδιά του καπιταλιστικού κόσμου (ΗΠΑ, ΕΕ κλπ), με πρωτοφανή διάρκεια και αντοχή απέναντι στις «ενέσεις ρευστότητας», αφορά τομείς και κλάδους «σύμβολα» της καπιταλιστικής κερδοφορίας. Ο καπιταλισμός σήμερα δε βρίσκεται μόνο αντιμέτωπος με μία χρηματοπιστωτική κρίση, αλλά με μία βαθύτερη κρίση που εδράζεται στις ίδιες τις σχέσεις παραγωγής. Με αυτή την έννοια, δεν πρόκειται απλά για κρίση του νεοφιλελευθερισμού ούτε ενός δήθεν ακραίου «καπιταλισμού – καζίνο», όπως πολλοί διατείνονται, αλλά για μία κρίση που προκύπτει από τις δομικές αντιφάσεις του ίδιου του συστήματος της εκμετάλλευσης και της ληστρικής κερδοφορίας. Από οικονομική άποψη είναι μία κρίση υπερσυσσώρευσης που κλονίζει όλα τα δόγματα της αστικής κυρίαρχης ιδεολογίας δημιουργώντας ρήγματα και αποκαλύπτει τη βαρβαρότητα του σύγχρονου καπιταλισμού, ακολουθώντας τις αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις των προηγούμενων χρόνων που εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις διεθνώς. Σ’ αυτή την περίοδο, οι δυνατότητες αλλά και τα καθήκοντα της επαναστατικής αριστεράς είναι αναβαθμισμένα.

Για την υπέρβαση της κρίσης και τη σταθεροποίηση της κερδοφορίας του, το κεφάλαιο ετοιμάζει μία νέα εκστρατεία ενάντια στα εργατικά και νεολαιίστικα δικαιώματα. Ολόκληρο το πολιτικό αστικό σύστημα συστρατεύεται για να βγάλει το κεφάλαιο όσο πιο αλώβητο γίνεται από την κρίση, ρίχνοντας τα βάρη της στους εργαζόμενους, καλώντας τους στο όνομα της εθνικής οικονομίας να πληρώσουν τα σπασμένα. Μετά τα 700 δις που απλόχερα δώθηκαν στις τράπεζες με το σχέδιο Πόλσον στις ΗΠΑ, η ΕΕ χαρίζει 300 δις στα επιχειρηματικά συμφέροντα και από κοντά η ελληνική κυβέρνηση παραχωρεί 28 δις (ας μη ξεχνάμε ότι το νέο ασφαληστρικό νομοσχέδιο έγινε στο όνομα της ενίσχυσης των αποθεματικών των ταμείων με 200εκ). Σε μία εποχή άγριας λιτότητας όπου κατά τ’ άλλα δεν υπάρχουν λεφτά για μισθούς, συντάξεις, παιδεία και υγεία. Στο όνομα της «θωράκισης» της οικονομίας οι κυβερνήσεις και η ΕΕ διαψεύδουν όσους ευαγγελίζονται ένα νέο «κοινωνικό συμβόλαιο» ή ένα πιο «φιλολαϊκό μοντέλο διαχείρισης», εξαπολύοντας μία νέα επιδρομή: με ένταση της εκμετάλλευσης, με ασφυκτική λιτότητα, με κόψιμο των κοινωνικών κονδυλίων, με ακόμα πιο αντιδημοκρατικά μέτρα, με όξυνση των πολεμικών συγκρούσεων που προκύπτουν από τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Στο ίδιο πλαίσιο η κυβέρνηση της ΝΔ, με τη σύμπλευση του ΠΑΣΟΚ που ταυτίζεται με την ουσία της πολιτικής της, οξύνει τις αντιλαϊκές «μεταρρυθμίσεις». Όσο διαμορφώνεται η αστική στρατηγική απάντησης στην κρίση, τόσο πιο εμφανής γίνεται η νέα φάση επιθετικότερης προώθησης των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, που μπαίνουν υπό το πρίσμα των «αναγκαίων» μεταρρυθμίσεων.

Σε αυτές τις συνθήκες η ίδια η πραγματικότητα έρχεται να επαναδιατυπώσει το πνεύμα της ιστορίας του ηρωικού πολυτεχνείου, το πνεύμα των διεκδικήσεών του για ψωμί – παιδεία – ελευθερία.

Η νέα ταξική φοροεπιδρομή, ο μαζικός αποχαρακτηρισμός στα βαρέα και ανθυγεινά που έρχεται να επεκτείνει την ασφαληστρική μεταρρύθμιση, το νέο κύμα ιδιωτικοποιήσεων (Ολυμπιακή, ΟΣΕ, ΟΤΕ, λιμάνια, ΕΣΥ) στο δρόμο που χάραξε το ΠΑΣΟΚ, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, η αντιδραστική μεταρρύμιση του κράτους (Καποδίστριας ΙΙ, νέος εκλογικός νόμος) και η ένταση της λεηλασίας της φύσης (εργοστάσια λιθάνθρακα, Λευκίμμη – χώροι ταφής απορριμμάτων, χωροτακτικά σχέδια, εκχώρηση ελεύθερων χώρων στο κεφάλαιο, «άγιοι» αποχαρακτηρισμοί δασών) αποτελούν τα πρώτα δείγματα για το ποιος τελικά θα πληρώσει τα σπασμένα της κρίσης του κεφαλαίου και πώς θα επιχειρηθεί η θωράκιση της οικονομίας και του πολιτικού συστήματος. Προϋπόθεση βέβαια για όλα αυτά αποτελεί η παράλληλη συντριβή των οποιονδήποτε αντιδράσεων, το τσάκισμα του κινήματος και η επίθεση στα δημοκρατικά δικαιώματα και τις λαϊκές ελευθερίες (βλ. δολοφονία μεταναστών από τις δυνάμεις καταστολής, πρόσφατη αναμέτρηση του φοιτητικού κινήματος, κάμερες σε χώρους δουλειάς, άγρια καταστολή στις πορείες, κατάργηση ασύλου, ποινικές και δικαστικές διώξεις σε αγωνιστές και συνδικαλιστές). Παράλληλα, άλλο αέρα δίνουν τα μεγάλα κοινωνικά κινήματα που ξεσπούν και φαίνεται πως οι κοινωνικές συγκρούσεις αποτελούν καθοριστικό παράγοντα έτσι ώστε τα συμφέροντα εργαζομένων και νεολαίας να βγαίνουν στο προσκήνιο και να πετυγχαίουν νίκες.

Το μέτωπο της δημοκρατίας δεν αφορά μόνο το Πολυτεχνείο και δε μπορεί να αποτελεί απλά ένα διακοσμητικό περιτύλιγμα. Η έξαρση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών σε Βαλκάνια και Καύκασο γίνονται σπίθες σε μπαρουταποθήκες εν ενεργεία. Οι μητροπόλεις του καπιταλισμού στην εποχή μας (ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία) όχι μόνο ανταγωνίζονται για τις σφαίρες επιρροής τους και τον έλεγχο των ενεργειακών δρόμων, αλλά κυρίαρχα στοχεύουν στο βάθεμα της εκμετάλλευσης σε κάθε γωνιά του πλανήτη. Άλλωστε, η σημερινή κρίση τους δίνει το έναυσμα τόσο για την ένταση των ιμπεριαλιστικών επεμβάσεων όσο και για το εκ νέου άνοιγμα ενός αντιδημοκρατικού μετώπου. Από το στρατό που αστυνομεύει τον «εσωτερικό εχθρό» στη Νάπολη μέχρι τις συγκρούσεις στη Λευκίμμη της Κέρκυρας, η πάλη για τα δημοκρατικά δικαιώματα διαπερνά τους αγώνες της νεολαίας και των εργαζομένων.

Το μέτωπο της εκπαίδευσης είναι για άλλη μία φορά στο επίκεντρο. Η πολιτική της κυβέρνησης και οι κατευθύνσεις της ΕΕ διαμορφώνουν το αντιδραστικό πλαίσιο της περαιτέρω υπαγωγής της εκπαίδευσης στις ανάγκες του κεφαλαίου, το φτηνό και «ευέλικτο» εργατικό δυναμικό που αυτό απαιτεί. Χέρι - χέρι με την εφαρμογή του αντιδραστικού νόμου πλαίσιο έρχεται η αναγνώριση των ΚΕΣ και η εξίσωση των επαγγελματικών δικαιωμάτων με αυτά της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, πετώντας παράλληλα δεκάδες χιλιάδες μαθητές έξω από τα δημόσια μέσω της γκιλοτίνας της βάσης του 10. Μέσα στο καλοκαίρι ψηφίστηκε ο νόμος που αναγνωρίζει την ακαδημαϊκή λειτουργία των κολεγίων, ως πρώτο βήμα για την μετέπειτα ενσωμάτωση της κοινοτικής οδηγίας 36/05 που τα ισοτιμεί επαγγελματικά με τα ΑΕΙ- ΤΕΙ. Η επί της ουσίας παράκαμψη του άρθρου 16 και του συσχετισμού που διαμόρφωσε το εκπαιδευτικό κίνημα ενάντια στην αναθεώρηση του, αποτελεί casus belli για το σύνολο του κόσμου της εκπαίδευσης. Οδηγεί στην κατάργηση των εργασιακών και επαγγελματικών δικαιωμάτων, στην απαξίωση των πτυχίων και της εργασιακής προοπτικής του συνόλου των αποφοίτων. Οδηγεί στην εισαγωγή ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων, στην πολυδιάσπαση της νεολαίας και στην ένταση του κατακερματισμού της εκπαίδευσης και της αποσύνδεσης των πτυχίων από τα επαγγελμαικά δικαιώματα. Η αναγνώριση των ιδιωτικών κολλεγίων βαθαίνει την όξυνση των ταξικών φραγμών, τη διάσπαση των γνωστικών αντικειμένων και των ενιαίων πτυχιών, ενώ αποτελεί μοχλό πίεσης για την υλοποίηση της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης στο δημόσιο πανεπιστήμιο, παράλληλα με την αξιολόγηση. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση επιχειρεί την εφαρμογή του νόμου –πλαίσιο της πειθάρχησης και των ιδιωτικοοικονομικών-ανταποδοτικών κριτηρίων. Η λίστα συγγραμμάτων, που εμπεριέχει και την περικοπή βιβλίων οδηγεί στην εντατικοποίηση και την εξατομίκευση των σπουδών μέσα από την ασάφεια της ύλης και κινείται στην κατεύθυνση της περικοπής κοινωνικών δαπανών. Η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στο σύνολο της στοχεύει στη δημιουργία ενός νέου μοντέλου αποφοίτου – μελλοντικού εργαζόμενου ευέλικτου, αναλώσιμου, ειδικευμένου, χωρίς δικαιώματα και πειθαρχημένου. Εργαζόμενου που θα βρίσκεται σε ένα διαρκές κυνήγι πιστοποιητικών και δεξιοτήτων, περιπλανώμενος από την επισφαλή εργασία στην ανεργία και την επανακατάρτιση. Η κατεύθυνση αυτή υλοποιείται μέσα από την απαξίωση των πτυχίων και την αποδύνδεσή τους από τα επαγγελματικά δικαιώματα, την εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών, την πειθάρχηση του φοιτητικού σώματος, την ειδίκευση και τη διάσπαση γνωστικών αντικειμένων, καθώς και τη λειτουργία των Πανεπιστημίων με ιδιωτικο-οικονομικά ανταποδοτικά κριτήρια και την περαιτέρω υπαγωγή της ερευνητικής και εκπαιδευτικής διαδικασίας στις ανάγκες του κεφαλαίου.
Στις συνθήκες αυτές, γίνεται πιο επείγουσα και πιο αναγκαία η ανάπτυξη αποφασιστικών και νικηφόρων αγώνων για την ανατροπή της επίθεσης, για να πληρώσει την κρίση το κεφάλαιο. Αγώνων που θα καταφέρουν καίρια πλήγματα στην πολιτική του αστικού συνασπισμού εξουσίας, που θα αμφισβητούν στην κατεύθυνση της ανατροπής το ίδιο το σύστημα που γεννά τις κοινωνικές ανισότητες και την εκμετάλλευση. Με ένα ταξικό εργατικό κίνημα που θα παλεύει για γενικές συνελεύσεις, στα σωματεία και στους χώρους δουλειάς, για ανυποχώρητους αγώνες στο δρόμο. Κόντρα στον γραφειοκρατικοποιημένο και υποταγμένο συνδικαλισμό που επιχειρεί να εκτονώσει και να ενσωματώσει τις αναπτυσσόμενες τάσεις για αγώνες, που συνθηκολογεί με την εργοδοσία, στραγγαλίζει εργατικά δικαιώματα και μισθούς στο όνομα της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας. Για την ανατροπή του εργατικού – κοινωνικού μεσαίωνα, για τις σύγχρονες ανάγκες και δικαιώματα που δε χωράνε στους κανόνες της αγοράς. Με ένα μαχητικό κίνημα νεολαίας που θα προτάσσει τα κοινά της συμφέροντα. Μίας νεολαίας που βρίσκεται στο στόχαστρο σε κάθε επίπεδο της ζωής της. Καλείται να εργαστεί με μισθούς πείνας, ανασφάλιστη, ελαστική, περιπλανώμενη από την ανεργία στην ημιαπασχόληση και την επανακατάρτιση. Να στρατευθεί στα 18, να κοπεί από τη βάση του 10, να σπουδάσει στα ιδιωτικά κολέγια ή στο δημόσιο αναδιαρθρωμένο πανεπιστήμιο, να απεμπολήσει κάθε ελεύθερο χρόνο. Μία νεολαία που όμως έχει αποδείξει ότι μπορεί να αγωνίζεται και να αποσπά υλικές νίκες στο σήμερα.

Για μία νέα όξυνση του φοιτητικού κινήματος που θα διεκδικεί την ανατροπή των αντί – εκπαιδευτικών μέτρων και όλης της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Που θα συγκρούεται με την πολιτική της κυβέρνησης και τη συναίνεση του ΠΑΣΟΚ, που θα διεκδικεί την απεμπλοκή από τις οδηγίες και τις συνθήκες της ΕΕ (Μπολόνια, ΚΕΧΑΕ κλπ) κόντρα στη λογική του «ευρωμονοδρόμου». Που θα χρησιμοποιεί μορφές οργάνωσης, αυτοτελείς και ανεξάρτητες από την κατεστημένη λογική των αντιπροσώπων και των επιτελείων. Με κατεύθυνση συγκρότησης πανεκπαιδευτικού μετώπου με τους αγωνιζόμενους κλάδους της εκπαίδευσης που να βασίζεται στις Γενικές τους Συνελεύσεις. Με πανεκπαιδευτικό-πανεργατικό μέτωπο, για νικηφόρα αναμέτρηση για ανατροπή της πολιτικής του κεφαλαίου σε εκπαίδευση και εργασία.

Στην κρίσιμη αυτή περίοδο που σημαδεύεται από την κρίση και την πολιτική αστάθεια, είναι αναγκαία μία Άλλη Αριστερά, αντικαπιταλιστική και επαναστατική. Μία αριστερά που πιστεύει ότι η πραγματική εναλλακτική λύση που δικαιώνει τους αγώνες δεν είναι η διαχείριση του ίδιου του καπιταλιστικού συστήματος, που με ή χωρίς «ανθρώπινο πρόσωπο» αναβλύζει καταπίεση και εκμετάλλευση αλλά η ανατροπή του. Μία Αριστερά που θέλει να πάει τους αγώνες μέχρι τη νίκη, με αφετηρία τα σύγχρονα δικαιώματα των εργαζομένων, με βάση τις δυνατότητες της εποχής. Μία αριστερά που επιδιώκει την ευρύτερη αντικαπιταλιστική ενότητα στις μάχες και στα μέτωπα, που απορρίπτει τον κυβερνητισμό, που είναι ανεξάρτητη από το δικομματισμό και τη διαχειριστική και ρεφορμιστική αριστερά, που δεν κλείνει το μάτι σε κεντροαριστερά παιχνίδια. Για τη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων και της νεολαίας, με κατακτήσεις που θα επιβάλλονται από ένα πολιτικά επικίνδυνο ταξικό εργατικό κίνημα και ευρύτερα από ένα ισχυρό ριζοσπαστικό λαϊκό κίνημα.

Το φετινό πολυτεχνείο και η μεγάλη διαδήλωση στις 17/11 πρέπει να είναι η απαρχή μίας νέας αντεπίθεσης και κλιμάκωσης του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν έρχεται από το παρελθόν αλλά από το μέλλον των κοινωνικών αγώνων. Γιατί όσο η πολιτική τους πλήττει τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας, όσο το ΨΩΜΙ γίνεται πια ... δυσεύρετο για την ολοένα και μεγαλύτερη πλειοψηφία, όσο η ΠΑΙΔΕΙΑ βρίσκεται στο στόχαστρο της πολιτικής του κεφαλαίου και για όσο η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και τα δημοκρατικά δικαιώματα τίθενται υπό την επιτήρηση του κράτους και των τρομονόμων, το Πολυτεχνείο θα βρίσκει πάντα τη θέση του στους κοινωνικούς αγώνες για τη ρήξη και την ανατροπή.



ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ –ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ –
ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ


Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση σε ΑΕΙ - ΤΕΙ

9 Νοε 2008

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Σ.Φ. ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ, ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 13/11, 13:00, αμφ. 16.

Το φετινό πολυτεχνείο και η μεγάλη διαδήλωση στις 17/11 πρέπει να είναι η απαρχή μίας νέας αντεπίθεσης και κλιμάκωσης του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος.

Η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν έρχεται από το παρελθόν αλλά από το μέλλον των κοινωνικών αγώνων.

Γιατί όσο η πολιτική τους πλήττει τις ανάγκες και τα δικαιώματά μας,
...όσο το ΨΩΜΙ γίνεται πια ... δυσεύρετο για την ολοένα και μεγαλύτερη πλειοψηφία,

...όσο η ΠΑΙΔΕΙΑ βρίσκεται στο στόχαστρο της πολιτικής του κεφαλαίου,

...όσο η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ και τα δημοκρατικά δικαιώματα τίθενται υπό την επιτήρηση του κράτους και των τρομονόμων

...το Πολυτεχνείο θα βρίσκει πάντα τη θέση του στους κοινωνικούς αγώνες για τη ρήξη και την ανατροπή!


ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ Σ.Φ. ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ, ΤΗΝ ΠΕΜΠΤΗ 13/11, 13:00, αμφ. 16.

ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΕΟΡΤΑΣΜΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

ΟΛΟΙ ΣΤΙΣ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

ΟΛΟΙ ΣΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΛΛΑΪΚΗ ΑΝΤΙΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ

ΡΑΣ - ΕΑΑΚ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ