20 Δεκ 2010

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ ΕΑΑΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΤΥΣΤΗ ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΚΝΕ ΚΑΙ ΤΗ ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΗΣ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ ΒΩΜΟ ΜΙΚΡΟΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΣΚΟΠΙΜΟΤΗΤΩΝ.


Βιώνουμε μια πολύ κρίσιμη περίοδο για τη νεολαία και τους εργαζόμενους της χώρας. Η οικονομική και πολιτική δικτατορία της κυβέρνησης, της Ε.Ε και του ΔΝΤ επιτίθεται καθημερινά στα δικαιώματα και τις ανάγκες της κοινωνικής πλειοψηφίας. Την ίδια στιγμή, παρά τις δυσκολίες, χιλιάδες εργαζόμενοι και νέοι βαδίζουν ολοένα και πιο αποφασιστικά στο δρόμο του ανυποχώρητου αγώνα ενάντια σε αυτό το βάρβαρο καθεστώς. Το φοιτητικό κίνημα σε αυτή τη συγκυρία βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της μάχης, τόσο απέναντι στους νόμους της Διαμαντοπούλου για την εκπαίδευση όσο και ενάντια στην αντεργατική επίθεση συνολικά.

Οι δυνάμεις των σχημάτων της ΕΑΑΚ και της αντικαπιταλιστικής αριστεράς στρατεύονται στην κατεύθυνση της ενδυνάμωσης και ανασυγκρότησης του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος και σε αυτή τη βάση προωθούν μια λογική ανατρεπτικής κοινής δράσης της αριστεράς εντός του κινήματος. Οι δυνάμεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς και η ΕΑΑΚ έχουν διαλέξει αντίπαλο: το ΔΝΤ, την ΕΕ, την εργοδοσία, την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και τους υποστηρικτές της (ΝΔ, ΛΑΟΣ) καθώς και τους εκπροσώπους τους μέσα στις σχολές.

Στον αντίποδα, οι δυνάμεις του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, ενώ επιλέγουν την αποχώρηση από τις μαζικές διαδικασίες των συλλόγων συγκροτώντας μέτωπα γύρω από τον εαυτό τους, αρνούνται να στρατευτούν σε μια ανατρεπτική κατεύθυνση για το κίνημα επενδύοντας στην ήττα και τον κατακερματισμό των αγώνων. Βρίσκουν τον αντίπαλο τους σε δυνάμεις του κινήματος, στήνοντας διαρκώς ενδοαριστερούς εμφυλίους και στοχοποιώντας με ιδιαίτερο ζήλο τις δυνάμεις τις αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Κορύφωση του κατήφορου που έχει επιλέξει η ηγεσία της ΚΝΕ αποτελούν τα στημένα και προβοκατόρικα γεγονότα που συνέβησαν στο Πάντειο.

Πιο συγκεκριμένα, τα πραγματικά γεγονότα είναι τα εξής: Όλο το προηγούμενο διάστημα, οι δυνάμεις της ΚΝΕ προέβησαν σε μια σειρά από προκλήσεις και τραμπουκισμούς σε βάρος αγωνιστών της ΕΑΑΚ με στόχο τη φίμωση του σχήματος και την καταπάτηση του χώρου παρέμβασής του. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτή η επιλογή γίνεται σε μια σχολή που κυριαρχούν εμφανώς οι δυνάμεις της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ, χωρίς αυτό, όπως φαίνεται να ενοχλεί την ηγεσία της ΚΝΕ. Συνέχεια αυτής της επιλογής ήταν η τοποθέτηση τιμητικής πλακέτας στη μνήμη της ηρωικής κομμουνίστριας Σωτηρίας Βασιλακοπούλου σε έναν από τους ελάχιστους χώρους που διατηρεί το σχήμα της ΕΑΑΚ στη σχολή με την υπογραφή ΚΝΕ- ΚΚΕ, στο πλαίσιο εκδήλωσης που πραγματοποίησαν. Τα μέλη της ΕΑΑΚ επέλεξαν να μη δημιουργήσουν ένταση μέχρι και το πέρας της εκδήλωσης. Αντίθετα μετά από αυτή παρέδωσαν με διάθεση συνεννόησης και χωρίς καμία φθορά, τη συγκεκριμένη πλακέτα στα μέλη της ΚΝΕ έτσι ώστε να τοποθετηθεί σε οποιοδήποτε άλλο σημείο της σχολής.

Αμέσως μετά από αυτό, η ηγεσία της ΚΝΕ εξέδωσε μια χυδαία ανακοίνωση, στην οποία κατηγορεί τους αγωνιστές της ΕΑΑΚ, ως «ΕΚΟΦΙΤΕΣ» και «Αντικομμουνιστές», τους παρομοιάζει με «απογόνους των Ες- Ες» και «Χρυσαυγίτες» και την ίδια στιγμή εξαπολύει ως «απάντηση» τραμπούκικες επιθέσεις εναντίον τους.

Είναι φανερό ότι όλο το παραπάνω σκηνικό αποτελεί ντροπιαστική μεθόδευση και προβοκάτσια από τη μεριά της ΚΝΕ με στόχο την περαιτέρω περιχαράκωση των δυνάμεών της και στοχοποίηση της ΕΑΑΚ και της αντικαπιταλιστικής αριστεράς. Μια μεθόδευση που δε διστάζει μάλιστα να χρησιμοποιήσει, πέρα από βαρύτατους χαρακτηρισμούς εναντίον της ΕΑΑΚ, την ίδια τη μνήμη της ηρωικής αγωνίστριας Σ. Βασιλακοπούλου και να την κηλιδώσει εντάσσοντας την στους μικροπολιτικούς της σχεδιασμούς. Αγωνιστές όπως η Βασιλακοπούλου δεν έχουν θέση σε τέτοια γεγονότα. Πρέπει να τιμούνται και να μένουν ζωντανοί στη μνήμη του λαού δείχνοντας το δρόμο για ακόμη πιο αποφασιστικούς και νικηφόρους αγώνες των εργαζόμενων και της νεολαίας που θα καταφέρνουν να δικαιώσουν τελικά την ίδια την οδυνηρή απώλειά τους. Δυστυχώς, είναι ξεκάθαρο, ότι η συγκεκριμένη στάση της ΚΝΕ δεν εκκινεί από μια προσπάθεια τέτοιας υπεράσπισης της μνήμης της Σ. Βασιλακοπούλου αλλά από την εμμονική συνέχιση της προσπάθειας της ΚΝΕ να απομονώσει τα μέλη της από κάθε αγωνιστική παρέμβαση πέραν του εαυτού της.

Από την πλευρά μας δηλώνουμε ότι θα παραμείνουμε προσηλωμένοι στον καθημερινό αγώνα ενάντια στην αντιλαϊκή επίθεση σε εκπαίδευση και εργασία, για τα συμφέροντα της νεολαίας και των εργαζομένων, έχοντας πάντα ως έμπνευση τη Σωτηρία και όλες τις ηρωικές μορφές του κινήματος των περασμένων χρόνων. Δεν θα ακολουθήσουμε την ηγεσία της ΚΝΕ στον ολισθηρό δρόμο της, χωρίς αρχές, σύγκρουσης. Καλούμε, μάλιστα τους αγωνιστές της ΚΝΕ και του ΚΚΕ να γυρίσουν την πλάτη σε αυτές τις μεθοδεύσεις, συμβάλλοντας με τον τρόπο τους μέσα από τις μαζικές διαδικασίες του κινήματος για την κλιμάκωση και την πολιτικοποίηση των αγώνων στην πάλη που έχει ανάγκη η εποχή μας. Θεωρούμε ότι η αναγκαία αντιπαράθεση είναι με το κράτος και τις δυνάμεις καταστολής και όχι με την υπόλοιπη αριστερά, ωστόσο δηλώνουμε ξεκάθαρα ότι δεν θα επιτρέψουμε κανενός είδους τραμπούκικες επιθέσεις που στόχο έχουν να πλήξουν την παρέμβαση των σχημάτων της ΕΑΑΚ μέσα στις σχολές.

17 Δεκ 2010

ΠΑΣΟΚ. ΔΝΤ. ΕΕ. ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ. ΜΝΗΜΟΝΙΟ. ΦΤΩΧΕΙΑ.ΕΞΑΘΛΙΩΣΗ. ΜΙΣΘΟΙ. ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ. ΑΝΕΡΓΙΑ. ΝΕΟΛΑΙΑ. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ. ΝΟΜΟΣ ΠΛΑΙΣΙΟ. ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ. ΣΙΤΙΣΗ. ΣΤΕΓΑΣΗ. ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΠΤΥΧΙΩΝ. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ. ΑΔΡΑΝΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ. ΔΑΠ. ΠΑΣΠ. ΑΠΑΞΙΩΣΗ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ. ΚΛΙΜΑ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ. ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΟΙ ΕΚΒΙΑΣΜΟΙ. ΜΠΡΑΒΟΙ. ΡΟΥΣΦΕΤΙΑ. ΧΙΟΝΟΔΡΟΜΙΚΑ. ΜΠΟΥΖΟΥΚΙΑ. ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ. ΠΕΛΑΤΕΙΑΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ. ΦΙΛΙΕΣ-ΨΗΦΟΙ. ΚΟΙΤΑ ΤΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΣΟΥ, ΤΗ ΠΑΡΤΥ ΣΟΥ, ΤΟ ΠΑΡΤΥ ΣΟΥ. ΜΗ ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ, ΜΗ ΜΙΛΑΣ, ΜΗ ΔΙΕΚΔΙΚΕΙΣ. ΣΙΩΠΗ


Δεν θα γίνουμε η γενιά της σιωπής και της υποταγής! Να υψώσουμε πύργο ατίθασο απέναντι στο μαύρο μέλλον που σχεδιάζουν για εμάς, χωρίς εμάς, σε εκπαιδευση και εργασια!


ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΑΛΛΑΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΤΕΤΑΡΤΗ 15/12



Εξεγερσιακo φοιτητικo ντoμινο στην Ευρωπη:

Aς γινουμε επιτελους…Ευρωπαιοι!



ΑΓΓΛΙΑ - ΙΡΛΑΝΔΙΑ: Στην Αγγλία ο Κυβερνητικός Συνασπισμός Συντηρητικών – Φιλελεύθερων πρότεινε τον τριπλασιασμό (!!) των διδάκτρων από 3.290 σε 9000 λίρες. Οι φοιτητές -χωρίς να έχουν την ‘‘πολυτέλεια’’ ύπαρξης θεσμοθετημένων φοιτητικών συλλόγων - έδωσαν τάχιστα απάντηση: κατά χιλιάδες κατέβηκαν στους δρόμους και συγκρούστηκαν με τις δυνάμεις καταστολής ζητώντας το αυτονόητο: να μπορούν να σπουδάσουν, έχοντα τη δυνατότητα εργασίας. Κάτι που εκ των πραγμάτων καθίσταται ήδη αδύνατο για τους περισσότερους φοιτητές, οι οποίοι αδυνατούν να καταβάλλουν τα υπέρογκα δίδακτρα. Χαρακτηριστικό του κλίματος στις κινητοποιήσεις είναι το σύνθημά των διαδηλωτών… “Fuck fees”! Ηφαίστειο όμως που βράζει είναι και η Ιρλανδική φοιτητική κοινότητα: Ύστερα από την ανακοίνωση του διπλασιασμού των διδάκτρων, οι Ιρλανδοί φοιτητές προχώρησαν σε παρόμοιες κινητοποιήσεις, με άγριες καταλήψεις, συνελεύσεις και διαδηλώσεις.

ΙΤΑΛΙΑ: Στην Ιταλία η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι ανακοίνωσε περικοπές 9 δις. ευρώ από τα κονδύλια για την Παιδεία. Σύμφωνα με την ίδια την κυβέρνηση οι νέες περικοπές θα οδηγήσουν ‘‘αναπόφευκτα’’ και στην απόλυση ερευνητών των Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων. Ούτε λόγος φυσικά για την πασιφανή καταστρατήγηση συνολικότερα του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα της εκπαίδευσης. Και σε αυτή τη περίπτωση η απάντηση των φοιτητών ήταν άμεση και δυναμική: Με σχεδόν αυτοματοποιημένο τρόπο, Φοιτητικοί Σύλλογοι πανεπιστημίων και μαθητές προχώρησαν σε δυναμικές διαδηλώσεις και καταλήψεις, με εντυπωσιακότερες όλων αυτές του Κολοσσαίου και του πύργου της Πίζας!

ΒΟΥΛΓΑΡΙΑ: Παρόμοια η κατάσταση και στη γειτονική Βουλγαρία. Μετά από την ανακοίνωση μεγάλων περικοπών στις δαπάνες για την Τριτοβάθμια Εκπαίδευση, φοιτητές και εργαζόμενοι με το πιο μαζικό τρόπο των τελευταίων 2 δεκαετιών ξεχύθηκαν μαζικά στο δρόμο, διεκδικώντας αύξηση των δαπανών για τη Παιδεία. Η περίπτωση βέβαια της Βουλγαρίας είναι ιδιαίτερα κρίσιμη, αφού με την υφιστάμενη κατάσταση είναι αμφίβολη και η ίδια η λειτουργία των Ιδρυμάτων, λόγω υποχρηματοδότησης.

Κοιτάζοντας κανείς το υπό διαμόρφωση ευρωπαϊκό τοπίο, θα διαπιστώσει πως το το μακρύ χέρι των περικοπών και της λιτότητας σε κάθε κοινωνικό επίπεδο (Παιδεία, Εργασία, Υγεία κ.α) αποτελεί συγκροτημένο πανευρωπαϊκό σχέδιο. Στην Ελλάδα των μεγάλων νεολαιίστικων αντιστάσεων (Πολυτεχνείο 73’, Νόμος Κοντογιανόπουλου 91’, αντιεκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις Αρσένη και Γιαννάκου) η αντίδραση του Φοιτητικού Κινήματος, η έκβαση της μάχης στην εκπαίδευση απέναντι στο Νέο Νόμο Πλαίσιο, θα καθορίσει εν πολλοίς και το αν οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις θα συνεχίσουν την άνευ προηγουμένου επίθεση στην εκπαίδευση, στη νεολαία, στους αυριανούς εργαζόμενους…

Με φωτεινά τα παραδείγματα των συναδέλφων μας σε Αγγλία, Ιρλανδία, Ιταλία και Βουλγαρία ας κάνουμε την Ελλάδα επόμενη στάση των φοιτητικών κινημάτων!

13 Οκτ 2010

ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΔΕΝ ΛΥΝΕΤΑΙ ΜΕ ΝΟΜΟΥΣ…
Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ Ή ΜΙΑ ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!


• Κατάργηση του πτυχίου και κάθε έννοιας επαγγελματικής κατοχύρωσης.
Πλέον κάθε απόφοιτος θα έχει έναν ατομικό φάκελο προσόντων, όπου το πτυχίο θα λογίζεται απλά ως ένα ακόμη προσόν και όχι ως μέσο επαγγελματικής κατοχύρωσης (πχ. ο γιατρός μέχρι σήμερα έβρισκε δουλειά, έχοντας στη κατοχή του το αντίστοιχο πτυχίο). Αυτός ο φάκελος θα περιλαμβάνει 3 κατηγορίες: γνώσεις (π.χ. πτυχίο), δεξιότητες (π.χ. σεμινάρια), ικανότητες (π.χ. ξένες γλώσσες).

• Ανταποδοτική και ιδιωτική λειτουργία του Πανεπιστημίου.
Με το νέο νομοσχέδιο η χρηματοδότηση των ΑΕΙ και ΤΕΙ θα συνδέεται άμεσα με την ανταπόκριση στα κριτήρια της Αξιολόγησης, τα οποία με τη σειρά τους θα συνδέονται άρρηκτα με τις ανάγκες της αγοράς (πχ. οι απόφοιτοι Πολιτικού καλύπτουν τις ανάγκες τις αγοράς; Η απάντηση είναι ‘‘όχι’’ όπως ξέρουμε, πράγμα το οποίο σημαίνει απλά και χωρίς αναστολές για το τμήμα μας ‘‘περικοπή της χρηματοδότησης’’).

• Καταστρατήγηση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης.
Μετά την επίσημη αναγνώριση των ΚΕΣ και τη θεσμοθέτηση του Εθνικού Πλαισίου Προσόντων που τα συμπεριλαμβάνει, το κράτος προχωρά σε μια ακόμα επιθετική κίνηση. Θεσμοθετεί τη δυνατότητα μετά την ολοκλήρωση των σπουδών σε κάποιο ιδιωτικό κολέιο οι απόφοιτοι να έχουν τη δυνατότητα εισαγωγής σε κάποιο αντίστοιχο ΤΕΙ ή ΑΕΙ.

• Αυταρχική θωράκιση της λειτουργίας του Πανεπιστημίου.
Για τον πλήρη έλεγχο των πανεπιστημίων και για την αποφυγή οποιονδήποτε κλυδωνισμών, το Υπουργείο Παιδείας σπεύδει να θεσπίσει τα συμβούλια διοίκησης, τα οποία θα ελέγχουν την οικονομική και διοικητική λειτουργία των ιδρυμάτων. Με αυτή τη διάταξη καταργείται ή περιορίζεται σημαντικά η συμμετοχή των φοιτητών στα όργανα συνδιοίκησης. Μια κίνηση που προφανώς αποσκοπεί στη θωράκιση του πανεπιστημίου από τους κλυδωνισμούς που μπορεί να παράξει η δυνατότητα παρέμβασης των φοιτητικών συλλόγων (όπως γινόταν μέχρι σήμερα) στα όργανα διοίκησης.

• Ένταση της εντατικοποίησης και της πειθάρχησης.
Επανεισάγεται η έννοια των προαπαιτούμενων μαθημάτων και της διαγραφής των «αιώνιων» φοιτητών. Το Υπουργείο επιχειρεί να επαναφέρει ρυθμίσεις οι οποίες θα πιέζουν σε μια κατεύθυνση υποχρεωτικής και ανελειπούς παρουσίας των φοιτητών στα αμφιθέατρα, καθώς και του συνεχούς τρεξίματος, μέσα από ένα πανεπιστήμιο που θα θυμίζει τα ασφυκτικά πλαίσια της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Το υπουργείο έτσι στοχεύει στη διαμόρφωση ενός αποφοίτου και μελλοντικού εργαζόμενου υπάκουου και πειθαρχημένου μπροστά στον αυριανό εργοδότη.

• Κατάργηση του ασύλου.
Τροποποιείται ο χαρακτήρας του ασύλου και προβλέπεται η μείωση των χώρων που καλύπτει. Ήδη, από την αρχή της χρονιάς το Υπουργείο Παιδείας είχε στείλει τελεσίγαφο στις διοικήσεις των ιδρυμάτων για να ορίσουν τους χώρους ασύλου, ενώ διαρρέουν παράλληλα φωνές, που διεκδικούν την πλήρη κατάργησή του. Αυτός ο σχεδιασμός, προφανώς εντάσσεται στα σχέδια έντασης της καταστολής του τελευταίου διαστήματος, και στοχεύει στην ποινικοποίηση της οποιασδήποτε ανατρεπτικής φοιτητικής δράσης αναπτύσσεται εντος των πανεπιστημίων.


Η συγκυρία την οποία διανύουμε είναι κρίσιμη. Η επίθεση είναι στοχευμένη, προμελετημένη και στόχο της έχει τα λαϊκά κεκτημένα δεκαετιών. Ακόμα και το αναφαίρετο δικαίωμα στην εκπαίδευση το μετέτρεψαν σε παρεχόμενη υπηρεσία. Η δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση χάνει εντελώς το νόημά της και η κατεύθυνση πειθάρχησης των νέων δεν πάει βήμα πίσω. Το επόμενο διάστημα είναι αναγκαίο να δοθεί μία απάντηση από τη δικιά μας πλευρά. Απ’τη πλευρά των φοιτητών αλλά και μελλοντικών εργαζόμενων. Να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, να εξασφαλίσουμε ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τις επόμενες γενιές. Πρέπει να ορθώσουμε σκληρό λόγο και τείχη απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης και να βάλουμε γερές βάσεις για την ανατροπή της. Το φθινόπωρο θα είναι θερμό και ο χώρος της εκπαίδευσης αποτελεί για τη κυβερνητική επίθεση μεγάλο στοίχημα. Αυτό που μένει είναι η απάντηση από την πλευρά του φοιτητικού κινήματος!

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ:

 Ενιαία πτυχία με κατοχυρωμένα επαγγελματικά δικαιώματα
 Αποκλειστικά δημόσια και δωρεάν εκπαίδευση σε όλες τις βαθμίδες
 Ανθρώπινoυς ρυθμούς σπουδών
 Αύξηση της χρηματοδότησης των πανεπιστημίων για τις εκπαιδευτικές και φοιτητικές ανάγκες


ΤΟ ANTIEKΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΘΑ ΑΝΑΤΡΑΠΕΙ,
ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΜΑΣ, ΑΡΚΕΙ ΝΑ ΤΟ ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΟΥΜΕ!

29 Σεπ 2010

ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΚΑΙ… ΜΕ ΠΙΑΝΕΙ (Η) ΚΡΙΣΗ!

Η Εξεταστική του Σεπτεμβρίου έφτασε, και για άλλη μια φορά μας πιάνει κρίση, καθώς αναγκαζόμαστε πάλι να εγκαταλείψουμε για ένα μήνα κάθε άλλη μας ενασχόληση και να μπούμε στο πρόγραμμα: διάβασμα, μαμ, και νάνι...

Πώς αλλιώς θα πετύχουμε να είμαστε στο ποσοστό φοιτητών που επιτυγχάνει, όταν αυτό είναι σε πολλά μαθήματα μικρότερο από 50% (βλ. εξεταστική Ιουνίου: Πολιτική οικονομία Ι, σύγχρονη κοινωνική θεωρία, το ελληνικό πολιτικό σύστημα, μέθοδοι και τεχνικές έρευνας ΙΙ κ.α.)!; Και πώς θα περάσουμε μαθήματα όταν οι καθηγητές βαθμολογούν με αρνητική βαθμολογία (όπως πχ. στο μάθημα της Κοινωνιολογίας) και "υπογράφουν" τα γραπτά όσων έχουν παρουσίες στα μαθήματα προκειμένου να τους ευνοήσουν στη βαθμολογία (βλ. Υφαντόπουλος), καταπατώντας στην πράξη κάθε έννοια ακαδημαϊκής ελευθερίας; Πώς θα καλύψουμε την ύλη που καλούμαστε να απομνημονεύσουμε όταν αυτή είναι χαοτικής έκτασης (π.χ. στο μάθημα «Ευρωπαϊκή Οργάνωση: Θεσμοί» άγγιζε περίπου τις 530 σελίδες ενώ στην Παγκόσμια και Ευρωπαϊκή Ιστορία Ι ήταν πάνω από 350 σελίδες), εξαιτίας της περίφημης και πολυδιαφημισμένης από ΠΑΣΠ και ΔΑΠ «λίστας συγγραμμάτων»; Ιδιαίτερα μάλιστα όταν αυτή η υπέρογκη ύλη πρέπει να "βγεί" κατά πάσα πιθανότητα σε διάστημα λίγων ήμερών, κυρίως για τους φοιτητές μεγαλύτερων ετών καθώς, κατά τη διάρκεια της εξεταστικής δεν υπάρχει ούτε μία μέρα που να μην εξετάζεται κάποιο μάθημα στο τμήμα μας!!!

Η προφανής εντατικοποίηση των όρων φοίτησης και εξέτασης μας δεν είναι καθόλου τυχαία, αντιθέτως εναρμονίζεται απόλυτα με την σφοδρή επίθεση από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και της επιταγές του ΔΝΤ και της ΕΕ για πειθάρχηση της νεολαίας μέσω του Κοινού Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης... Το εντελώς αναδιαμορφωμένο πανεπιστήμιο της κρίσης οφείλει να είναι ένας προθάλαμος πειθήνιων και ευέλικτων εργαζόμενων που θα πληρώνονται 590 ευρώ χωρίς ένσημα (στην καλύτερη περίπτωση) θα δουλεύουν σε ακαθόριστα καθήκοντα (το παιδι για όλες τις δουλειές), για όσες ώρες τους χρειάζεται ο εργοδότης και χωρίς καμία σιγουριά ότι την επομένη δεν θα περιμένουν στην ουρά για το πενιχρό επίδομα ανεργίας. Να συνηθίζουμε δηλαδή στο "διάβασμα, μαμ και νάνι" για να μην αντιδρούμε στο αυριανό "δουλειά, μαμ και νάνι". Έτσι διαφαίνεται πως και το τμήμα μας κάνει… ‘‘προθέρμανση’’ για μία σειρά μεταρρυθμίσεων που έχει εξαγγείλει η υπουργός παιδείας με στόχο τη ριζική αλλαγή της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης σε μια κατεύθυνση εντατικοποίησης και πειθάρχησης του φοιτητικού σώματος, καθώς και ιδιωτικοποίησης της Παιδείας, ώστε αυτή να προσαρμοστεί στη ΔΝΤ εποχή.


Ενάντια στην εντατικοποίηση των όρων φοίτησής μας και την κατάργηση των ακαδημαϊκών μας δικαιωμάτων απαιτούμε:

· ΕΠΑΝΕΞΕΤΑΣΗ ΜΑΘΗΜΑΤΩΝ ΜΕ ΠΟΣΟΣΤΟ ΚΟΜΜΕΝΩΝ ΑΝΩ ΤΟΥ 60%

· ΚΑΜΙΑ ΚΑΤΑΓΡΑΦΗ ΠΑΡΟΥΣΙΩΝ ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ

· ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΛΙΣΤΑΣ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑΤΩΝ

· ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗΣ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 4 ΕΒΔΟΜΑΔΩΝ

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ – ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Χθές, Τρίτη 21/09, κατά τη διάρκεια της δεύτερης ημέρας των εγγραφών, γίναμε όλοι μάρτυρες των βίαιων συμπλοκών μεταξύ μελών της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ στον προαύλιο χώρο της Γραμματείας μας. Οι ‘‘συνάδελφοι’’ των δύο παρατάξεων, πιστοί στη ψηφοθηρική τους λογική συνεπλάκησαν με αφορμή… έναν πρωτοετή! Η σύρραξη δεν αποφεύχθηκε τελικά, οι πρώτες μπουνιές -για το αν οι μπλε ή οι πράσινοι θα πάρουν από το χεράκι τον πρωτοετή, ώστε να συμπληρώσει τα στοιχεία του(!)- δεν άργησαν να πέσουν, μέχρι που το γηπεδικό σκηνικό ολοκληρώθηκε, με δαπίτισες και πασπίτισες να πιάνονται μαλλί με μαλλί! Το κόλπο παλιό και σύνηθες για τις δύο παρατάξεις: Την στήνουμε έξω από τις στάσεις του Μετρό και περιμένουμε τους πρωτοετής, ώστε να τους ‘‘βοηθήσουμε’’ στην εγγραφή τους, και ύστερα (αφού η μάχη κερδηθεί ενίοτε από συνδικαλιστές της ΔΑΠ, ενίοτε της ΠΑΣΠ…) τους γνωρίζουμε πολλούς ‘‘φίλους’’ με πελώρια χαμόγελα! Η διαφορά είναι ότι αυτή τη φορά η κατάσταση ξέφυγε από κάθε έλεγχο…

Η χθεσινή συμπλοκή όμως έχει και έντονο θεατρικό χαρακτήρα… Οι δύο δυνάμεις που συνεπλάκησαν είναι αυτές ακριβώς που με την απολιτίκ, ψηφοθηρική λογική τους και τις εκδρομές σε διάφορα χιονοδρομικά κέντρα αποφεύγουν να παράξουν πολιτική και να αντιπαρατεθούν στα πραγματικά επίδικα που μας απασχολούν. Είναι οι ίδιες που απονομιμοποιούν στα μάτια της νεολαίας τον υγιή συνδικαλισμό μέσα στα πανεπιστήμια. Είναι οι ίδιες που καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς υποστηρίζουν αντιδραστικές μεταρρυθμίσεις που προωθούνται από το Υπουργείο και βεβαίως δεν κάνουν λόγο για την ανυπαρξία επαγγελματικών δικαιωμάτων στο πτυχίο του Πολιτικάριου. Είναι οι ίδιες που μέσα στο κοινοβούλιο τα βρίσκουνε εδώ και χρόνια, εφαρμόζοντας κάθε τόσο μέτρα λιτότητας και εξαθλίωσης για τη νεολαία και τους εργαζόμενους. Είναι οι ίδιες που συνηγορήσανε με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο τελικά στη σύγχρονη κατοχή από το ΔΝΤ και του Τροικάδες.

Υπό αυτό το πρίσμα, ως ΡΑΣ – ΕΑΑΚ καταγγέλλουμε απερίφραστα τέτοιες βίαιες πρακτικές θεατρινίστικου χαρακτήρα μεταξύ ΔΑΠ-ΠΑΣΠ, που τελικά αφενός υποτιμάνε τη νοημοσύνη μας και αφετέρου αποπολιτικοποιούν το χώρο του πανεπιστημίου.

7 Ιουν 2010

εκλογεσ πρυτανεων 2010:
Μια ιστορία με μπόλικη ‘‘δημοκρατία’’

και υποψήφιους βλαχοδήμαρχους…


Για άλλη μια φορά (χρονικά συμπίπτει πάντα λίγο πριν ή μετά το τελικό της eurovision) έφτασε η μεγάλη ώρα των πρυτανικών εκλογών! Παρά το γελοίο σκέλος της υπόθεσης των πρυτανικών εκλογών έχει μεγάλη αξία να ακουστούν μερικά πράγματα για τη συγκεκριμένη διαδικασία, την καθολική ψηφοφορία (‘‘όλων των φοιτητών’’) και γενικά τα όργανα συνδιοίκησης, διότι πολλοί ποντάρουν στην ημιμάθεια των φοιτητών πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα.


ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑ...


Η συγκεκριμένη διάταξη της καθολικής ψηφοφορίας περιγράφεται στο νέο νόμο πλαίσιο, το νομοθέτημα δηλαδή, που η εφαρμογή του σημαίνει διαγραφές φοιτητών, πειθαρχικά συμβούλια, εισαγωγή manager στις σχολές, κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν παιδείας κλπ. Η διάταξη υπαγορεύει ότι στην εκλογή των οργάνων διοίκησης των σχολών δε συμμετέχουν οι εκπρόσωποι των φοιτητικών συλλόγων όπως γινόταν μέχρι τώρα, αλλά όλοι οι φοιτητές καθολικά. Για ένα περίεργο λόγο στον καταδικασμένο από όλους νόμο πλαίσιο βρέθηκε μια διάταξη (αυτή της ‘‘καθολικής ψηφοφορίας για την ανάδειξη πρυτάνεων’’) που πολλοί αναφώνησαν για τη δημοκρατικότητα της. Είναι όμως έτσι στη πραγματικότητα;

Βασικό επιχείρημα υπεράσπισης της συγκεκριμένης διάταξης είναι ότι η αδιαμεσολάβητη ψηφοφορία των φοιτητών αποφεύγει φαινόμενα διαφθοράς, δοσοληψίας μεταξύ καθηγητών, προέδρων και παρατάξεων. Δεν είναι όμως πραγματικά παράλογο που αυτό το επιχείρημα περί διαφάνειας χρησιμοποιείται από εκείνους που συνιστούν το πρόβλημα της αδιαφάνειας, δηλαδή τη ΠΑΣΠ και τη ΔΑΠ; Η απάντηση είναι προφανής φυσικά: Η καθολική ψηφοφορία για την ανάδειξη πρυτάνεων καθόλου δε λύνει το ζήτημα το δοσοληψιών, αντίθετα το διευρύνει και πέρα από τις παρατάξεις (βλ μοίρασμα βαθμών, διαρροές θεμάτων κλπ από ΠΑΣΠ-ΔΑΠ) σε όλο το σώμα των φοιτητών, ακόμα και αυτό που δεν συνδιαλέγεται με τις καθεστωτικές παρατάξεις.

Η βασική όμως «συνεισφορά» αυτής της διάταξης είναι η επιβολή μιας αλλοιωμένης ιδέας της δημοκρατίας στο εσωτερικό των ιδρυμάτων που θέλει τις διοικήσεις να μην απευθύνονται στους φοιτητές ως συλλόγους, αλλά διασπασμένους ως ατομικότητες. Που θέλει τις διοικήσεις να εκλέγονται μια φορά στα 4 χρόνια και από εκεί και πέρα να μη λογοδοτούν στις αποφάσεις των γενικών συνελεύσεων των φοιτητικών συλλόγων αλλά μόνο στο χρίσμα που έλαβαν στην εκλογή τους. Κάποιοι προσπαθούν να μας χρεώσουν ότι υποστηρίζουμε τη διαμεσολάβηση των φοιτητικών εκπροσώπων στην εκλογή και αποκρύπτουν ότι και με τον προηγούμενο νόμο απέχουμε από αυτές τις εκλογές και αυτό γιατί υπολείπονται στοιχειωδών δημοκρατικών βάσεων.


ΠΕΡΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ...


Η συμμετοχή σε μια εκλογική διαδικασία για εμάς πρέπει να τηρεί συγκεκριμένες προϋποθέσεις αλλιώς είναι νοθευμένη, μη δημοκρατική διαδικασία. Για εμάς η αρχή του «εκλέγειν» και του «εκλέγεσθαι» αναφέρεται στη δυνατότητα της αντιπρότασης και όχι της παθητικής συμμετοχής. Όταν πχ «δεν μας κάνει κανένας» είμαστε υποχρεωμένοι να δεχτούμε το αποτέλεσμα; Η απάντηση από την πλευρά τους είναι ΝΑΙ. Επιπλέον σε μια διαδικασία συγκλήτου ή τμήματος που καλείται να αποφασίσει για ένα ζήτημα σπουδών, για το οποίο ο σύλλογος έχει πάρει απόφαση τότε πιθανή ψηφοφορία σημαίνει πρακτικά υπερίσχυση της άποψης των καθηγητών, λόγω πλειοψηφίας. Αυτό θυμίζει ένα αμερικάνικο ρητό που λέει πόσο δημοκρατικό είναι να βάζει δύο λύκους και ένα πρόβατο να ψηφίσουν τι θα φάνε για μεσημεριανό.

Έτσι για εμάς η έννοια της δημοκρατίας στο εσωτερικό των ιδρυμάτων σημαίνει πολλά περισσότερα από την ανάθεση μια φορά στα 4 χρόνια για την εκπροσώπηση των συμφερόντων μας στον πρόεδρο ή πρύτανη. Είναι σαφές λοιπόν ότι στα μάτια του κάθε φοιτητή ο προεκλογικός αγώνας των πρυτάνεων είναι ξένος στα πραγματικά ζητήματα της καθημερινότητάς του. Όταν το εργασιακό μας μέλλον συντρίβεται αυτοί μιλούν για δευτερεύοντα ζητήματα, όπως το κτηριακό.


ΤΕΛΙΚΑ Η ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΜΑΣ ΣΤΙΣ ΠΡΥΤΑΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ...


…Κρίνει το ποιος αυτόκλητα και πέρα από τη δική μας βούληση θα καθορίσει το μέλλον μας. Απαντάμε ότι ΕΜΕΙΣ, με τις γενικές, με τα αιτήματά τους αγώνες μας θα υπερασπιστούμε καλύτερα από όλους τα συμφέροντά μας.

...Κρίνει το αν τα λαμόγια της ΔΑΠ ή της ΠΑΣΠ, μαζί με κάποιους καθηγητές, θα βοηθήσουν στην υπερίσχυση της κομματική γραμμή τους.

...Κρίνει το ποιά υποψήφια πρυτανικά σχήματα μοίρασαν τις πιο πειστικές υποσχέσεις (και πολλά άλλα) σαν υποψήφια σχήματα για τη βλαχοδημαρχία της επαρχίας.


ΒΑΔΙΖΟΥΜΕ ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ

ΤΩΝ ΙΔΙΩΝ ΤΩΝ ΦΟΙΤΗΤΩΝ!

ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΕΙΝΑΙ ΕΔΩ -ενωμένο Δυ.Να.Τό-
ΚΑΙ ΠΟΥΛΑΕΙ ΤΗ ΧΩΡΑ!

Με αφορμή την είσοδο της χώρας στο μηχανισμό ‘‘στήριξης’’ της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. εξελίσσεται μια ολόκληρη επικοινωνιακή εκστρατεία από τα Μ.Μ.Ε. και ΠΑΣΟΚ-NΔ-ΛΑΟΣ, η οποία αποσκοπεί ούτε λίγο ούτε πολύ στο να πείσει την κοινή γνώμη ότι για τα οικονομικά προβλήματα της χώρας και τα τεράστια ελλείματα φτάινε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που ζούν ‘‘πάνω από τις δυνατότητές τους’’, που είναι ‘‘αντιπαραγωγικοί’’ στην εργασία τους, που παίρνουν ‘‘υπέρογκους μισθούς και συντάξεις’’ σε σχέση με άλλες ευρωπαικές χώρες και άλλα πρεμφερή. Ταυτόχρονα, η κυβέρνηση προσπαθεί σήμερα να μας πείσει ότι κομμάτι του προβλήματος αποτελούν και οι ‘‘ζημιογόνες’’ για την ελληνική οικονομία δημόσιες επιχειρήσεις (που παράγουν και προσφέρουν βασικά αγαθά και υπηρεσίες όπως νερό, ρεύμα, μεταφορές, τηλεπικοινωνίες κ.α), και με πρόσχημα έτσι την ανάγκη ‘‘εξυγίανση’’ τους, επιχειρεί να περάσει, χωρίς αντιδράσεις, υπηρεσίες και αγαθά στα χέρια επιχειρηματιών και πολυεθνικών. Με απλά λόγια παρουσιάζεται μια εικόνα συλλογικής ευθύνης του λαού για την κρίση από κάποιους ‘‘έγκυρους’’ αναλυτές, δημοσιογράφους και πολιτικούς, που κωδικοποιείται στη λογική ‘‘όλοι τρώγαμε παραπάνω από όσο αντέχαμε και εργαζόμασταν χωρίς αίσθημα κοινωνικής ευθύνης και τώρα όπως είναι φυσικό ήρθε η ώρα της πληρωμής’’ (και των ιδιωτικοποιήσεων, προσθέτουμε εμείς…)

Διαχρονικά χρήσιμο εργαλείο στα χέρια των κυβερνήσεων από τη μεταπολίτευση και μετά -παρά το γεγονός ότι οι ίδιες διαρυγνύουν τα ιμάτια τους σε σχέση με τις ‘‘καλές προθέσεις’’ τους- αποτελεί το λεγόμενο ‘‘δημοσιονομικό έλλειμμα’’, δηλαδή το ποσό/έλλειμμα εκείνο, το οποίο παρουσιάζεται όταν το προυπολογισμένα έσοδα είναι λιγότερα από τα αντίστοιχα έξοδα ενός κράτους. Η χώρα έτσι, που έχει ελλειμματικό προυπολογισμό, προκειμένου να καλύψει τα τρέχοντα έξοδα της (και να πληρώσει μέρος του χρέους της) βγαίνει στην εγχώρια ή διεθνή αγορά για να δανειστεί (βλ.ΔΝΤ στη περίπτωση μας), ενώ ταυτόχρονα πουλάει ο,τι μπορει (βλ.ιδιωτικοποιήσεις). Ταυτόχρονα μειώνει όσο το δυνατόν περισσότερο τις ‘‘δαπάνες’’ της (βλ. μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές). Αυτά σε πολύ γενικές γραμμές λέει η οικονομική θεωρία για το δημοσιονομικό έλλειμμα. Μια συνταγή που απ’ ότι φαίνεται ακολουθείται και στη δική μας περίπτωση.

Πιο συγκεκριμένα, το πρόγραμμα ‘‘εκποιήσεων παραχωρήσεων και μετοχοποιήσεων’’ που παρουσιάστηκε από τον υπουργό Οικονομίας, Γ.Παπακωνσταντίνου, προβλέπει το μεγαλύτερο σε εύρος σχέδιο ιδιωτικοποιήσεων από τη μεταπολίτευση και μετά:
Οργανισμός Σιδηροδρόμων Ελλάδας: Το σχέδιο της κυβέρνησης προβλέπει τη πώληση του 49% του οργανισμού σε ιδιωτική εταιρία, με παράλληλη εκχώρηση του μάνατζμεντ σε ιδιώτες, ενώ προβλέπεται και η κατάργηση των ‘‘ζημιογόνων’’ δρομολογίων. Σε ανακοίνωσή της η ίδια η Πανελλήνια Ομοσπονδία Σιδηροδρομικών Υπαλλήλων, κάνει λόγο για «ξεπούλημα της περιουσίας του Δημοσίου» και πως «η πώληση του 49% της ΤΡΑΙΝΟΣΕ και η παραχώρηση του μάνατζμεντ, η περικοπή των 'δήθεν' ζημιογόνων δρομολογίων και η πώληση της ακίνητης περιουσίας του ΟΣΕ δεν έχουν καμία σχέση με την ανάπτυξη και τον εκσυγχρονισμό του σιδηροδρόμου».

Οργανισμοί Λιμένων Ελλάδας: Για τα λιμάνια εθνικής σημασίας, όπως της Ραφήνας, της Χίου, της Μυτιλήνης, της Ρόδου κ.ά., το πρόγραμμα προβλέπει τη πώληση επίσης του 49% σε ιδιωτικές εταιρίες. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση ανακοίνωσε την παροχή επιπρόσθετων ‘’υπηρεσιών’’ στο τομέα της ναυσιπλοίας, από ξένες εταιρίες (βλ…‘‘στρατηγικούς εταίρους’’), που θα δραστηριοποιηθούν για πρώτη φορά στη χώρα μας, ανοίγοντας τις…πόρτες στο ξένο κεφάλαιο.

Ελληνικά Ταχυδρομεία (ΕΛΤΑ): Σε σχέση με τα ΕΛΤΑ προβλέπεται η πώληση του 39% της δημόσιας, κρατικής εταιρίας σε ιδιωτική επιχείρηση. Αντίθετοι με την πρόθεση της κυβέρνησης για ιδιωτικοποίηση των Ελληνικών Ταχυδρομείων δηλώσαν με ανακοίνωση τους οι εργαζόμενοί στα ταχυδρομεία, εκτιμώντας ότι μια τέτοια κίνηση θα υποβαθμίσει την εξυπηρέτηση των πολιτών και την ποιότητα των ταχυδρομικών υπηρεσιών, ενώ ταυτόχρονα θα οδηγήσει σε κλείσιμο πολλών καταστημάτων, με αποτέλεσμα εκατοντάδες εργαζόμενοι να βρεθούν στο δρόμο. Οι εργαζόμενοι στα ΕΛΤΑ θέτουν επίσης θέμα απορρήτου και εχεμύθειας της επικοινωνίας, που όπως αναφέρουν εκχωρούνται σε ιδιωτικά συμφέροντα, ενώ η διακίνηση της αλληλογραφίας του λαού θα είναι υπό τον έλεγχο "κάποιου ιδιώτη", ντόπιου ή ξένου, γεγονός που θέτει εν αμφιβόλω τα δημοκρατικά δικαιώματα.
Ελληνικά Αεροδρόμια: Η κυβέρνηση μεταξύ άλλων ανακοίνωσε τις προθέσεις της σε σχέση με το μέλλον των ελληνικών αεροδρομίων. Συγκεκριμένα, οι υπουργοί Οικονομικών και Υποδομών Γ.Παπακωνσταντίνου και Δ.Ρέππας, ανακοίνωσαν τη χρονική επέκταση της σύμβασης παραχώρησης του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών, πέραν του 2026, οπότε και λήγει η παρούσα σύμβαση με ξένη πολυεθνική, επεκτείνοντας στη ουσία χρονικά, την αντιλαϊκή συμφωνία. Παράλληλα κοινοποίησαν ότι ετοιμάζεται νομοσχέδιο, βάσει του οποίου θα εφαρμοστούν συμβάσεις παραχώρησης στα 33 περιφερειακά ελληνικά αεροδρόμια, τα οποία θα μετατραπούν σε ανώνυμες εταιρείες.

ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, Καζίνα: Όσο αφορά στους δυο κρατικούς οργανισμούς ύδρευσης και αποχέτευσης (ΕΥΔΑΠ και ΕΥΑΘ), ανακοινώθηκε ότι το Δημόσιο θα πουλήσει το 23% των μετοχών της ΕΥΑΘ και το 10% της ΕΥΔΑΠ, παραχωρώντας δηλαδή συνολικά το 49% των μετοχών των 2 εταιριών σε ιδιώτες. Ταυτόχρονα η κυβέρνηση σκέφτεται να παραχωρήσει και το μάνατζμεντ των δυο οργανισμών σε ιδιωτικές εταιρίες. Παράλληλα, ο υπουργός φανέρωσε με θρασύτατο τρόπο τη στήριξη του στα ακραία νεοφιλελεύθερα δόγματα και το ελληνικό κεφάλαιο, ανακοινώνοντας (αντί για το οριστικό κλείσιμο τους…) τη πλήρη παραχώρηση των καζίνο της Κέρκυρας και της Πάρνηθας σε ελληνικές ιδιωτικές εταιρίες, με πώληση του 100% και 51% αντίστοιχα.

Φυσικά η λίστα των ‘‘αποκρατικοποιήσεων’’ δεν τελειώνει εδώ, αλλά επεκτείνεται και σε άλλους τομείς. Είναι φανερό πως η κυβέρνηση μετά τη πρωτόγνωρη επίθεση στο κόσμο της εργασίας με μειώσεις μισθών και συντάξεων, φοροεπιδρομή και σακάτεμα δημοκρατικών ελευθεριών μέσω της κατασταλτικής μανίας του τελευταίου διαστήματος (βλ. καταστολή στις τελευταίες διαδηλώσεις για ΔΝΤ, Παλαιστίνη), ανοίγει το φάκελο ‘‘ΠΩΛΕΙΤΑΙ’’. Το νεοφιλελεύθερο δόγμα των ιδιωτικοποιήσεων φαίνεται πως υιοθετήθηκε ήδη από το ΠΑΣΟΚ το επόμενο διάστημα θα γίνει προσπάθεια να επιβληθεί και στη πράξη. Απέναντι λοιπόν στη νέα επίθεση ΠΑΣΟΚ-ΔΝΤ το φοιτητικό και εργατικό κίνημα πρέπει να δώσει απάντηση με νέους ακηδεμόνευτους, ανυποχώρητους αγώνες για τις διεκδικήσεις του σήμερα, για να ελπίζει για ένα καλύτερο μέλλον αύριο!

ΧΤΥΠΑΝΕ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΟΛΟΚΛΗΡΟΥ ΑΙΩΝΑ ΚΑΙ ΞΕΠΟΥΛΟΥΝ ΤΗ ΧΩΡΑ, ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΟΛΟΙ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ!!

3 Ιουν 2010

ΑΙΜΑΤΗΡΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ ΣΤΑ ΚΑΡΑΒΙΑ ΠΟΥ ΜΕΤΕΦΕΡΑΝ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΕΝΗ ΛΩΡΙΔΑ ΤΗΣ ΓΑΖΑΣ!

Στις 31/05 ο ναυτικός στόλος που μετέφερε ανθρωπιστική βοήθεια στο λαό της γάζας δέχτηκε επίθεση σε διεθνή χωρικά ύδατα από στρατιωτικές δυνάμεις του Ισραήλ. Με ελικόπτερα και πολεμικά πλοία οι κομάντος του Ισραήλ αποβιβάζονται στα πλοία και ανοίγουν πυρ με αποτέλεσμα 19 νεκροί ακτιβιστές και 60 τραυματίες. Μέχρι τώρα τα πλοία βρίσκονται υπό κατάληψη σε διεθνή χωρικά ύδατα από την κυβέρνηση του ισραήλ, ανάμεσα τους tα υπό ελληνική σημαία Ελεύθερη Μεσόγειος και Σφενδόνη. Οι 600 επιβαίνοντες στα πλοία κρατούνται αιχμάλωτοι και κάθε επικοινωνία μαζί τους έχει διακoπεί. Την ίδια ώρα που η ελληνική κυβέρνηση προχωρούσε στις κοινές στρατιωτικές ασκήσεις με την Πολεμική Αεροπορία του Ισραήλ, το κράτος-τρομοκράτης του Ισραήλ έστελνε κομάντο για να εκτελέσουν εν ψυχρώ και να συλλάβουν τους ακτιβιστές του Στόλου της Ελευθερίας που άνοιγε πλώρη για την Γάζα για να παραδώσει ανθρωπιστική βοήθεια στους Παλαιστίνους. Η ελληνική κυβέρνηση έχει πλέον σαφώς μετατραπεί σε βασικό στήριγμα του Ισραήλ υλοποιώντας για λογαριασμό των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ μια επιθετική στρατηγική κατά των Παλαιστινίων με την παραπέρα ανάπτυξη των οικισμών του Ισραήλ στη Παλαιστίνη αλλά πάνω απ΄ όλα με την επιβολή του εμπάργκο και του πλήρους αποκλεισμού της Γάζας. Δεν ξεχνάμε ότι κατά τη διάρκεια των Ισραηλινών βομβαρδισμών της Γάζας οι εξοπλισμοί έφταναν από ελληνικά λιμάνια ενώ ακόμη και στις μέρες μας ελληνική φρεγάτα συμμετέχει στη επιτήρηση του Λιβάνου! Αυτό που δεν μπορούσε λοιπόν να ανεχτεί η ελληνική κυβέρνηση είναι ενέργειες που αμφισβητούν αυτή τη επιλογή της, να στηρίζει δηλ. το Ισραήλ και γι αυτό έκανε τα στραβά μάτια για την πειρατική επίθεση του Ισραήλ.

Ο ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΤΙΚΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΤΑ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΩΝ ΗΠΑ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΙΩΝΙΣΤΩΝ ΘΑ ΔΙΚΑΙΩΘΕΙ!

27 Μαΐ 2010

iT's PaRtY TiMe!!!

Λίγο πρίν ξεκινήσει ο εξεταστικός γολγοθάς του Ιουνίου η ΡΑΣ-ΕΑΑΚ διασκεδάζει με πολύ χορό και φθηνό ποτάκι!!!

Σας περιμένουμε όλους στο παρτυ οικονομικής ενίσχυσης του σχήματος τη Παρασκευή 28/05 στο ''ΠΑΜΕ ΓΙ' ΑΛΛΑ'' (Μαυρομιχάλη 99 & Ισαύρων, Εξάρχεια) μετά τις 23.00...

20 Μαΐ 2010

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΦΟΙΤΗΤΙΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ 201Ο
Φοιτητικός Σύλλογος Πολιτικού Νομικής

Παράταξη

Ψήφοι

Ποσοστό

Έδρες

ΔΑΠ-ΝΔΦΚ

420

45,3%

3

ΠΑΣΠ

269

29%

2

ΠΚΣ

122

13,2%

1

ΡΑΣ-ΕΑΑΚ

66

7,2%

1

ΑΡ.ΕΝ

43

4,6%

11 Μαΐ 2010


ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ:
AΛΗΘΕΙΕΣ ΚΑΙ ΨΕΜΑΤΑ



Γιατί η ελπίδα είναι στους αγώνες...


‘‘Το 93% των Ισλανδών αποφάσισε να μην δώσει σε μερικούς τραπεζίτες 5 δις ευρώ. Πρέπει εσείς οι Έλληνες να αποφασίσετε αν θέλετε το Δ.Ν.Τ στη χώρα σας. Η κυβέρνησή σας δεν έχει αυτήν την εντολή. Σας θεωρούν ανόητους και δεν ζητάνε τη γνώμη σας; Θεωρούν πως είστε μωρά και δεν έχετε δικαίωμα λόγου; Πως δεν μπορείτε να αποφασίσετε για τις ζωές σας; Θέλετε το Δ.Ν.Τ στη χώρα σας ή όχι; Πρέπει να παλέψετε, να αγωνιστείτε.’’

(Απόσπασμα από συνέντευξη του Μαξ Κάιζερ, ο οποίος είναι οικονομολόγος που παρουσιάζει εκπομπές στα μεγαλύτερα τηλεοπτικά δίκτυα του κόσμου, ανάμεσα στα οποία το BBC, το Αγγλικό Αλ Τζαζίρα και το Russia Today)

Με αφορμή την είσοδο της χώρας στο μηχανισμό ‘‘στήριξης’’ της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ. εξελίσσεται μια ολόκληρη επικοινωνιακή εκστρατεία από τα Μ.Μ.Ε. και τους πολιτικούς ΠΑΣΟΚ, Νέας Δημοκρατίας και ΛΑΟΣ, η οποία αποσκοπεί ούτε λίγο ούτε πολύ στο να πείσει την κοινή γνώμη ότι για τα οικονομικά προβλήματα της χώρας και τα τεράστια ελλείματα φτάινε οι ίδιοι οι εργαζόμενοι που ζούν ‘‘πάνω από τις δυνατότητές τους’’, που είναι ‘‘αντιπαραγωγικοί’’ στην εργασία τους, που παίρνουν ‘‘υπέρογκους μισθούς και συντάξεις’’ σε σχέση με άλλες ευρωπαικές χώρες και άλλα πρεμφερή. Με απλά λόγια παρουσιάζεται μια εικόνα συλλογικής ευθύνης του λαού για την κρίση από κάποιους ‘‘έγκυρους’’ αναλυτές και δημοσιογράφους, που κωδικοποιείται στη λογική ‘‘όλοι τρώγαμε παραπάνω από όσο αντέχαμε και τώρα όπως είναι φυσικό ήρθε η ώρα της πληρωμής’’. Επειδή όμως η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική ας ρίξουμε μια ματιά σε βασικά στοιχεία της οικονομίας της χώρας, προκειμένου να καταλάβουμε ποιά είναι η πραγματική κατάσταση, τι θα επιφέρουν οι επερχόμενες ισοπεδωτικές αλλαγές και ποιος επιτέλους δημιούργησε αυτή τη κρίση...

Δημόσιο έλλειμμα: υπερδιόγκωση των κερδών τους και όχι του δημοσίου τομέα…

Διαχρονικά χρήσιμο εργαλείο στα χέρια των κυβερνήσεων που έχουν αντιλαικό προσανατολισμό (παρά το γεγονός ότι σκίζουν τα ιμάτια τους σε σχέση με τις προθέσεις τους…) αποτελεί το λεγόμενο ‘‘δημοσιονομικό έλλειμμα’’, δηλαδή το ποσό/έλλειμμα εκείνο, το οποίο παρουσιάζεται όταν το προυπολογισμένα έσοδα είναι λιγότερα από τα αντίστοιχα έξοδα ενός κράτους. Η χώρα έτσι που έχει ελλειμματικό προυπολογισμό, προκειμένου να καλύψει τα τρέχοντα έξοδα της (και να πληρώσει μέρος του χρέους της) βγαίνει στην εγχώρια ή διεθνή αγορά (βλ.ΔΝΤ στη περίπτωση μας) για να δανειστεί, ενώ ταυτόχρονα πουλάει ο,τι μπορει (βλ.ιδιωτικοποιήσεις). Ταυτόχρονα μειώνει όσο το δυνατόν περισσότερο τις ‘‘δαπάνες’’ της (βλ. μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές). Αυτά σε πολύ γενικές γραμμές λέει η οικονομική θεωρία για το δημοσιονομικό έλλειμμα.
Το έλλειμμα και στη χώρα μας προφανώς δεν δημιουργήθηκε από τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων. Αντίθετα, οι δημόσιες δαπάνες (για τις οποίες δήθεν μακρυπρόθεσμα δανείζεται η χώρα..) περιλαμβάνουν στο μεγαλύτερο βαθμό τους ποσά που κατευθύνονται στην ιδιωτική σφαίρα, είτε με τη μορφή ενισχύσεων (βλ. 28 δίς στις τράπεζες), είτε με τη μορφή φοροαπαλλαγών, χαριστικών ρυθμίσεων για χρέη από φόρους και πολλά ακόμα από τα οποία επωφελείται το... ελληνικό κεφάλαιο προφανώς και όχι ο ελληνικός λαός! Μερικά μόνο παραδείγματα... ‘‘δημοσίου’’ ελλείματος : Oι μειωμένοι φορολογικοί συντελεστές για τις μεγάλες επιχειρήσεις και τις τράπεζες (οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα πληρώνουν φόρο, όσο και ένας μισθωτός των 1200 ευρώ, ενώ οι Τράπεζες ακόμα λιγότερο). Οι αδικιολόγητα υψηλές δαπάνες για φάρμακα ιδιωτικών εταιριών (ποιος μπορεί να ξεχάσει την ‘‘φονική γρίπη’’ που κράτησε όσο χρειάζοταν ωστέ να αγοραστούν τα εκατομμύρια εμβόλια με έξοδα του δημοσίου;). H υπερκοστολόγηση των μεγάλων έργων (την ίδια ώρα που τα εργατικά ατυχήματα στη χώρα μας καταλαμβάνουν της πρώτες θέσεις σε πανευρωπαικές στατιστικές), οι συμπράξεις δημοσίου και ιδιωτικού τομέα. Οι απίστευτες δαπάνες για τις κρατικές διαφημίσεις, η συνεχιζόμενη εισφοροδιαφυγή των ιδιοκτητών ΜΜΕ, που αντιστοιχεί σε δις ευρώ, και προφανώς οι ‘‘αμυντικές’’ δαπάνες (πρόσφατη μελέτη έδειξε ότι αν το κράτος μείωνε τις εξοπλιστικές του δαπάνες κατά 2%, θα μπορούσε να μειώσει το έλλειμμα κάτω από το 10%).

Τα μέτρα κυβέρνησης-ΔΝΤ για το περιορισμό του ελλείμματος…
(ή αλλιώς ‘‘άλλος τρώει, άλλος πληρώνει!’’)

Παρά το γεγονός ότι, όπως φάνηκε παραπάνω, το ‘‘δημόσιο έλλειμμα’’ δεν είναι τελικά και τόσο…δημοσιο, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μαζί με τους τεχνοκράτες του ΔΝΤ ζητάνε για άλλη μια φορά να πληρώσουν τη κρίση οι εργαζόμενοι και όχι αυτοί που κερδοφόρησαν. Είναι σαφές ότι η κυβέρνηση μπορεί (μειώνοντας πχ. τις αμυντικές δαπάνες κατά 3-4%), αλλά δεν έχει τη πολιτική βούληση να το κάνει. Οι προθέσεις της κυβέρνησης είναι ξεκάθαρες, όπως και όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων, που ανέλαβαν την οικονομική διαχείριση της χώρας: Η στοχοποίηση και αφαίμαξη των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Έτσι λοιπόν η κυβέρνηση με το ΔΝΤ προχώρησε σε 2 γύρους μέτρων ‘‘στήριξης’’ και ‘‘τόνωσης’’ της ελληνικής οικονομίας, τα οποία περιλαμβάνουν την άρση εργασιακών κατακτήσεων του εργατικού κινηματος ακόμα και από τα μέσα του προηούμενου αιώνα. Πιο αναλυτικά:

• Κατάργηση 13ου–14ου μισθού στο δημόσιο τομέα.
• Μείωση κατά 8% επιπλέον των επιδομάτων στο δημόσιο τομέα.
• Κατάργσηση της 13ης και 14ης σύνταξης για όλα τα ταμεία.
• Πάγωμα μισθών και συντάξεων για τα επόμενα 3 χρόνια.
• Αύξηση κατά 10% επιπλέον όλων των συντελεστές ΦΠΑ.
• Αύξηση 10% επιπλέον των ειδικών φόρων κατανάλωσης σε καύσιμα και τσιγάρα.
• Παύση της δεύτερης δόσης του ειδικού επιδόματος αλληλεγγύης σε πολύτεκνους
• Περικοπές στη λίστα με τα βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέματα.
• Αύξηση του ορίου απολύσεων από το 2% στο 4%.

Οικονομικοί δείκτες και επιπτώσεις των μέτρων…

Η χώρα μας με βάση στοιχεία του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (Ο.Ο.Σ.Α.) είναι μια από τις χώρες με τους υψηλότερους δείκτες ωρών εργασίας κατά άτομο. Συγκεκριμένα με βάση τα στατιστικά στοιχεία σε κάθε έλληνα εργαζόμενο αντιστοιχούν περίπου 2146 ώρες εργασίας όταν ο αντίστοιχος ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι περίπου 200 μονάδες κάτω. Επίσης ο ισχυρισμός ότι οι έλληνες εργαζόμενοι δουλεύουν πολύ λιγότερα χρόνια σε σχέση με τους ευρωπαίους συναδέλφους τους είναι επίσης ανακριβής ενδεικτικά με βάση στοιχεία της Eurostat για το 2009 ο δείκτης των ελλήνων εργαζομένων που εξακολουθούν να δουλεύουν μετά το 55 έτος της ηλικίας τους αγγίζει το 42,2%, όταν ο αντίστοιχος Γαλλικός είναι στο 38,9% και ο Ιταλικός στο 35,7% . Στο κενό πέφτει και η περίφημη αντιπαραγωγικότητα των ελλήνων εργαζομένων καθώς πάλι με βάση τα στοιχεία της Eurostat ο σχετικώς δείκτης όχι μόνο δεν είναι κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσο όρο των 27 κρατών μελών αλλά είναι και ελαφρά ενισχυμένος. Σημαντικό είναι επίσης εδώ να αναφέρομαι ότι σε σχέση με τα υπόλοιπα κράτη μέλη της ΟΝΕ ο δείκτης του εργατικού κόστους ανά ώρα δουλείας στη χώρα μας είναι πολύ μικρότερος ( με βάση την τελευταία μέτρηση του 2003, ο ευρωπαϊκός μέσος όρος είναι 23,48 μονάδες όταν ο αντίστοιχος ελληνικός είναι στις 13,37 ), κοινός οι έλληνες εργαζόμενοι είναι ήδη πριν από την κρίση οι από τους πιο αν όχι οι πιο κακοπληρωμένοι, ενώ παράλληλα δουλεύουν τις περισσότερες ώρες κατ’ άτομο από οποιονδήποτε άλλο ευρωπαίο. Ακόμη ένα στοιχείο που παρουσιάζει ενδιαφέρον, ιδιαίτερα μετά τις διαρκείς αιτιάσεις των ‘εμπειρογνωμόνων’ του Δ.Ν.Τ. και της Ε.Ε., ότι δήθεν οι έλληνες εργαζόμενοι βλέπουν τα εισοδήματά τους να αυξάνονται με ρυθμό αναντοίστιχο της οικονομικής ανάπτυξης της χώρας, είναι το γεγονός ότι σύμφωνα με τα δικά τους (!) στατιστικά στοιχεία από την ευρωπαϊκή στατιστική υπηρεσία το κόστος εργασίας στην Ελλάδα έχει αρνητικό ρυθμό ανάπτυξης -2,6 για το 2010, όταν ο μέσος ευρωπαϊκός όρος είναι μόλις στο -1,2. Ανακεφαλαιώνοντας λοιπόν οι ‘τεμπέληδες’ έλληνες εργαζόμενοι, που ζούν πλουσιοπάροχα πάνω από τις δυνατότητές τους είναι αυτοί που δουλεύουν μακράν τις περισσότερες ώρες από κάθε άλλο ευρωπαίο, αμείβονται με τους μικρότερους μισθούς ενώ οι αμοιβές τους μειώνονται με ρυθμό διπλάσιο από των συναδέλφων τους στην υπόλοιπη Ευρώπη( ήδη πριν τα νέα μέτρα ) , ενώ δουλεύουν κυριολεκτικά μέχρι τα γεράματα σε αντίθεση με Γάλλους, Ιταλούς και άλλους.
Σε όλα τα παραπάνω και για να γίνει πιο κατανοητός ο μελλοντικός αντίκτυπος των μέτρων έχουν μεγάλη σημασία και κάποια επιπλέον στοιχεία. Πρώτον με βάση πρόσφατα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα το επιστημονικό ινστιτούτο της ΓΣΕΕ, η πραγματική ανεργία στη χώρα αναμένεται να ξεπεράσει τα επόμενα χρόνια ακόμη και αυτή της Ισπανίας που ήταν η υψηλότερη στην Ευρώπη, να αγγίξει δηλαδή το 20% και μάλιστα με ιδιαίτερα υψηλά ποσοστά πάνω από 15% στις δυναμικές ηλικίες άνω των 25 ετών! Την ίδια στιγμή με βάση στοιχεία του ΕΚΚΕ το ποσοστό φτώχειας στην Ελλάδα αγγίζει το 20 με 21%, πέντε ποσοστιαίες μονάδες πάνω από τον αντίστοιχο μέσο όρο των χωρών της ευρωζώνης και όλα αυτά πριν την έξαρση της οικονομικής κρίσης και την εφαρμογή των ληστρικών πραγματικά μέτρων που έρχεται να επιβάλει η κυβέρνηση. Αξίζει επίσης να σημειωθεί ότι οι εργαζόμενοι που δουλεύουν με σχέσεις ελαστικής απασχόλησης και part time έχουν σχεδόν πενταπλάσια ποσοστά στο δείκτη ‘κίνδυνος φτώχειας’ ( 14,17% οι εργαζόμενοι με σύμβαση ορισμένου χρόνου ή έργου και 3,70 οι εργαζόμενοι με μόνιμες συμβάσεις) και όλα αυτά τα στοιχεία και πάλι προ κρίσης! Σκεφτείτε λοιπόν με βάση τα παραπάνω, που θα εκτιναχθούν αυτοί οι δείκτες όταν εφαρμοστούν τα νέα μέτρα με την κατάργηση μισθών, συντάξεων, τη θεσμοθέτηση της ελαστικής εργασίας, την κατάργηση επί της ουσίας των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και άρα και των κατώτατων εγγυημένων ημερομισθίων, κ.λ.π....την ώρα μάλιστα που έχουμε τα ακριβότερα προϊόντα σε σχέση με oολόκληρη την ευρωζώνη και ο πληθωρισμός της χώρας είναι ένας από τους υψηλότερους στο σύνολο της Ευρώπης! Υπολογίστε σε αυτά και τις αυξήσεις σε Φ.Π.Α. και καύσιμα και μετά δείτε μήπως τελικά η χρεωκοπία δεν είναι καθόλου μακρινό σενάριο για όλους εμάς;; Και αν όντως δεν είναι τότε έρχεται το δεύτερο ερώτημα! Για ποιών, την αποφυγή της χρεωκοπίας καλούμαστε να ξαναπληρώσουμε;; Μήπως αυτών που μας χρεοκόπησαν, κερδοσκοπώντας δεκαετίες ολόκληρες στις πλάτες μας;;

Τα κατορθώματα του Δ.Ν.Τ. ανά τον κόσμο!

Ουγγαρία: Μόλις προ ολίγων ημερών έγινε γνωστή στο ελληνικό κοινό η εμπειρία της Ουγγαρίας από την παρέμβαση του ΔΝΤ, όταν στις πρόσφατες εκλογές αναδείχθηκε η Ακρα Δεξιά τρίτη πολιτική δύναμη στη χώρα. Είχε προηγηθεί η πολιτική λιτότητας που εφάρμοσε κατ’ εντολήν του Ταμείου η κυβέρνηση, όταν η χώρα βρέθηκε στη δίνη της χρηματοπιστωτικής κρίσης και αφού είχαν προηγηθεί αλλεπάλληλες υποβαθμίσεις της πιστοληπτικής της ικανότητας. Συμφώνησε μαζί του πακέτο διάσωσης ύψους 20 δισ. ευρώ με τη συμμετοχή της Ε.Ε. και της Παγκόσμιας Τράπεζας και προχώρησε στην περικοπή του δώρου των Χριστουγέννων για μισθωτούς και συνταξιούχους, στην αύξηση του ΦΠΑ κατά 5% και στην άνοδο του ορίου συνταξιοδότησης κατά τρία χρόνια. Ακολούθησε ύφεση με συρρίκνωση του ουγγρικού ΑΕΠ κατά 7% σε σύγκριση με τα προ ΔΝΤ επίπεδα, αλλά με τα κριτήρια του Ταμείου η παρέμβαση κρίθηκε επιτυχής: το δημοσιονομικό έλλειμμα προβλέπεται να συρρικνωθεί φέτος στο 3,8% και το 2011 στο 3%, ενώ η μείωση του ουγγρικού ΑΕΠ θα περιορισθεί στο 0,2%.
Λετονία: Υπό παρεμφερείς συνθήκες η Λεττονία προσέφυγε σε πακέτο στήριξης στο οποίο συμμετείχε το ΔΝΤ, η Σουηδία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες και έλαβε δάνειο 7,5 δισ. ευρώ. Κατ’ εντολήν του ΔΝΤ, η κυβέρνηση προχώρησε άμεσα σε περικοπές του προϋπολογισμού για την υγεία κατά 40% κλείνοντας τεράστιο αριθμό νοσοκομείων. Εκλεισαν εκατοντάδες σχολεία, οι μισθοί των εκπαιδευτικών μειώθηκαν κατά 60% και των δημοσίων υπαλλήλων κατά 20%. Ακολούθησε συρρίκνωση του ΑΕΠ κατά 17,5% το 2009 και συνολικά για την τελευταία διετία κατά 24%. Η ανεργία εκτινάχθηκε στο 22,8% από το ποσοστό μόλις 5,6% του 2007.Ρουμανία: Σε συνεργασία με την Ε.Ε. ήταν και η παρέμβαση του ΔΝΤ στη Ρουμανία, που έλαβε 20 δισ. ευρώ από πακέτο στήριξης, αλλά αναγκάστηκε να προχωρήσει σε 100.000 απολύσεις στον δημόσιο τομέα, ο οποίος αντιπροσωπεύει το 1/3 της συνολικής απασχόλησης. Μόλις την περασμένη Πέμπτη προχώρησαν σε απεργιακές κινητοποιήσεις οι εκπαιδευτικοί, που απειλούν με απεργία διαρκείας αν η κυβέρνηση προχωρήσει σε 15.000 απολύσεις στον κλάδο. Μετά την εφαρμογή των μέτρων, το ΑΕΠ της χώρας έχει συρρικνωθεί σχεδόν κατά 8%. Το ίδιο το ΔΝΤ, που καταφθάνει στο Βουκουρέστι για να επανεξετάσει το πακέτο διάσωσης, έχει αναθεωρήσει την αρχική πρόβλεψή του πως η οικονομία της Ρουμανίας θα σημειώσει φέτος ανάπτυξη 1,3% και περιορίζεται στο 0,8%.
Αργεντινή: Στην ελληνική κοινή γνώμη, πάντως, το ΔΝΤ είναι ευρύτερα γνωστό από την ολέθρια παρέμβασή του στην Αργεντινή. Αφού της χορήγησε περισσότερα από 13 δισ. δολ. τη δεκαετία του ’90 και επέβαλε την ιδιωτικοποίηση των στρατηγικών τομέων της οικονομίας της, το ΔΝΤ παρενέβη ξανά το 2000 όταν η χώρα βρέθηκε σε δεινή θέση μετά την εκτίναξη του δολαρίου με το οποίο διατηρούσε συνδεδεμένο το νόμισμά της. Της χορήγησε εκ νέου 40 δισ. δολ. επιβάλλοντας, όμως, την κατάργηση όλων των κοινωνικών προγραμμάτων και μείωση των μισθών κατά 20%, με αποτέλεσμα να βυθιστεί η χώρα στη φτώχεια. Στο αμέσως επόμενο διάστημα ακολούθησαν κοινωνικές εκρήξεις και αναστολή πληρωμών τον Νοέμβριο του 01’. Στη συνέχεια, όμως, η χώρα προχώρησε σε αναδιάρθρωση του χρέους της με το 76% των πιστωτών να έχει ουσιαστικά χαρίσει στην χώρα τα 2/3 του συνολικού χρέους.

Για την έξοδο από την κρίση τους...

Η σημερινή κρίση που πλήττει τη χώρα μας και όχι μόνο, για να είμαστε πιο ακριβείς πλήττει απλά και τη χώρα μας, χωρίς καν αυτή να είναι το επίκεντρο του προβλήματος, είναι φυσικό απότοκο ενός οικονομικού συστήματος το οποίο δεν ενδιαφέρεται για τίποτα άλλο πέρα από την υπερσυσσώρευση κερδών, ανεξαρτήτως του οποιουδήποτε κοινωνικού, περιβαλλοντικού ή άλλου κόστους. Αυτό λοιπόν το σύστημα, ο περίφημος καπιταλισμός, ο οποίος μετά τις αρχές της δεκαετίας του ’90 έχει πάρει την πίο σκληρή και άρα εξοντωτική μορφή του με την ένταση των νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων σε όλο τον κόσμο και την σταδιακή αποσάθρωση κάθε έννοιας κοινωνικού κράτους και κοινωνικών δικαιωμάτων, μας οδήγησε σε μία παγκόσμια οικονομική κρίση τεραστίων διαστάσεων, μία κρίση η οποία ξέσπασε αρχικά στον καπιταλιστικό παράδεισο που λέγεται Η.Π.Α. και μάλιστα στον πυρήνα του το χρηματοπιστωτικό του σύστημα ( θυμίζουμε την κατάρρευση κολοσσιαίων τραπεζικών ιδρυμάτων, λόγω της υπόθεσης με τα επισφαλή στεγαστικά δάνεια και τα λοιπά ‘τοξικά’ τραπεζικά προϊόντα ).
Από εκεί και πέρα αρχίζει μια ατελείωτη σειρά παραδόξων. Μια κρίση λοιπόν που οφείλεται στη δομή με την οποία λειτουργούν οι αγορές και όχι απλά στον (όντως) ασύδοτο και εντελώς ανεξέλεγκτο χαρακτήρα τους, επιχειρείται να ξεπεραστεί με την ένταση των ίδιων αυτών πολιτικών που μας οδήγησαν εξαρχής στην κρίση. Το πρόβλημα δηλαδή που δημιουργήθηκε από την νεοφιλελεύθερη οικονομική διαχείριση των τελευταίων δεκαετιών επιχειρείται να ξεπεραστεί με την ακόμη μεγαλύτερη ένταση και σκλήρυνση των πολιτικών αυτών! Αυτό είναι το πρώτο αλλά όχι και το τελευταίο παράδοξο. Ένα ακόμη εντυπωσιακό στοιχείο που αναδεικνύεται τον τελευταίο καιρό είναι το γεγονός ότι από τη μία τα κέρδη ‘ιδιωτικοποιούνται’ και από την άλλη οι ζημιές ‘κοινωνικοποιούνται’, με απλά λόγια ενώ λίγοι κερδίζουν, όλοι πληρώνουν. Και έτσι φτάνουμε σιγά-σιγά και στην ελληνική περίπτωση η οποία δεν απέχει και πολύ από τις παραπάνω γενικές διαπιστώσεις. Στη χώρα μας λοιπόν την πολυθρύλητη οικονομική ανάπτυξη των τελευταίων δεκαετιών την καρπώθηκαν συγκεκριμένοι οικονομικοί κύκλοι και συμφέροντα, τόσο μέσω της έντασης των αναδιαρθρώσεων στους χώρους δουλείας και τις περίφημες κρατικές επιχορηγήσεις που μοναδικό στόχο είχαν την αύξηση των κερδών των επιχειρηματιών όσο και μέσα από γεγονότα όπως οι Ολυμπιακοί Αγώνες, το Χρηματιστήριο και άλλες μεγάλες εθνικές επιτυχίες, οι οποίες όπως αποδεικνύεται εκ’ του αποτελέσματος μοναδικό στόχο είχαν απλά να παραφουσκώσουν οι τσέπες ορισμένων. Όταν λοιπόν μετά από δεκαετίες ληστρικής διαχείρισης των χρημάτων του λαού έρχονται στην επιφάνεια οι τεράστιες τρύπες που το σύστημα δημιούργησε, καλούνται και πάλι οι εργαζόμενοι να πληρώσουν για τη σωτηρία ποιών; Εκείνων που πλούτισαν εδώ και τόσα χρόνια στις πλάτες τους. Η συνταγή λοιπόν ίδια και μάλιστα σε μεγαλύτερη δοσολογία! Περισσότερο χρήμα ( θυμίζουμε την ενίσχυση των 28 δισεκατομμυρίων κρατικής βοήθειας προς τις τράπεζες) στο τραπεζικό σύστημα και τον επιχειρηματικό κόσμο προκειμένου να ανακάμψει από την ύφεση, και από τη άλλη σκληρή λιτότητα στους εργαζομένους, ακολουθούμενη από περικοπές και καταργήσεις δικαιωμάτων που κατακτήθηκαν με αίμα εδώ και δεκαετίες προκειμένου να αποπληρωθούν τα χρέη. Την ίδια ώρα που όπως αναφέραμε αυτή που επωφελήθηκαν περισσότερο από τις κρατικές σπατάλες και εν’ πολλοίς τις δημιούργησαν όχι μόνο δεν πληρώνουν αλλά τους πληρώνουμε και από πάνω. Τα νέα μέτρα όπως αναλύθηκαν παραπάνω είναι ενδεικτικά των κατευθύνσεων αυτών.
Απέναντι λοιπόν σε όλα αυτά οι εργαζόμενοι και η νεολαία πρέπει να τοποθετηθούν δυναμικά ξεφεύγοντας από τα ψευτοδιλλήματα που επιχειρούν να δημιουργήσουν τα δύο κόμματα εξουσίας μαζί με το ΛΑΟΣ και τα ΜΜΕ. Η χρεωκοπία των παραγωγικών δυνάμεων της χώρας που δεν είναι άλλες από τους ίδιους τους εργαζομένους είναι αναπόφευκτη στο βαθμό που τα νέα μέτρα θα οδηγήσουν μεγάλες μερίδες του πληθυσμού κυριολεκτικά στη φτώχεια και την ανέχεια. Τα παραδείγματα από χώρες του εξωτερικού που εφαρμόστηκαν ήδη τα μέτρα αποδεικνύουν του λόγω του αληθές. Συνεπώς για τους εργαζόμενους, τους νέους και τους συνταξιούχους το να θυσιαστούν προκειμένου να σώσουν αυτούς που εδώ και δεκαετίες ‘ζουν’ παρασιτικά από τον κόπο και τη δουλεία τους, δεν έχει πραγματικά απολύτως κανένα νόημα. Το γεγονός άλλωστε ότι τα μέτρα δεν εγγυώνται, ούτε καν μεσοπρόθεσμα τη μη χρεωκοπία της χώρας, είναι πλέον σχεδόν κοινώς τόπος για πολλούς διεθνούς φήμης οικονομολόγους όπως ο νομπελίστας Πωλ Κρούγκμαν και άλλοι. Οι ίδιοι δηλαδή οι θιασώτες των ελεύθερων αγορών αναγνωρίζουν ότι τα νέα μέτρα μπορεί απλά να ρίξουν τη χώρα ακόμη πιο βαθιά στην ύφεση, ωφελώντας μόνο τους πιστωτές των υπέρογκων δανείων μας.

o Παύση των πληρωμών του τοκογλυφικού χρέους!
o Εθνικοποίηση χωρίς αποζημίωση των τραπεζών!
o Απαγόρευση των απολύσεων!
o Όχι στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων.
o Να αυξηθούν οι μισθοί και το εισόδημα των εργαζόμενων, να μειωθεί ο χρόνος εργασίας!
o Να φορολογηθεί το κεφάλαιο, να παγώσουν οι εξοπλισμοί.
o Δημόσιο ενιαίο αναδιανεμητικό ασφαλιστικό σύστημα.
o Νομιμοποίηση των μεταναστών.
o Αγώνας για τις δημοκρατικές ελευθερίες και τα δικαιώματα.
o Έξω τώρα το ΔΝΤ! Ανυπακοή στις επιταγές της ΕΕ, εδώ και τώρα ρήξη με την ΟΝΕ!

ΔΕΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΜΕ Η ΓΕΝΙΑ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ
ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗΣ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗΣ!!!