15 Μαΐ 2017

4ο Μνημόνιο: “Νέε, νέα δεν ενδιαφερόμαστε αν ζείς ή πεθαίνεις!”

Το 4o μνημόνιο που αναμένεται να κατατεθεί προς ψήφιση στη βουλή στις 17-18 Μάη είναι ίσως το μεγαλύτερο χτύπημα που έχει δεχτεί η γενιά μας. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ψηφίζει χωρίς ενδοιασμούς μέτρα που γκρεμίζουν κάθε αξίωση των φοιτητών/-τριών και νέων εργαζομένων σε μια ζωή με στοιχειώδη αξιοπρέπεια και δικαιώματα.            
Σπουδές;  
Δίδακτρα στα μεταπτυχιακά, αποστοίχιση των επαγγελματικών δικαιωμάτων από τα πτυχία, υποχρηματοδότηση. Η συνολική στόχευση του Υπουργείου Παιδείας για το Πανεπιστήμιο είναι ακριβώς η συμφιλίωση του/της φοιτητή/-τριας σε ιδεολογικό επίπεδο με όσα θα κληθεί να αντιμετωπίσει βγαίνοντας στην αγορά εργασίας. Να μάθει να είναι δηλαδή ευέλικτος/-η και πειθήνιος/-α. Με αυτό τον τρόπο, εντυπώνεται στους/στις νέους/νέες, ήδη από το Πανεπιστήμιο, ότι δε τους αναλογεί να έχουν προσδοκία. Προσδοκία για ένα μέλλον με αξιοπρέπεια, πτυχίο  ως μόνη προϋπόθεση για να βρουν δουλειά με δικαιώματα.
Δουλειά;
Στα πλαίσια των μνημονίων θεσπίζεται ο υποκατώτατος μισθός για τους/τις νέους/νέες εργαζόμενους/-ες κάτω των 25, που σημαίνει ότι αν δεν έχεις χρόνια εμπειρία και μεταπτυχιακά με τη σέσουλα είναι τρελό να αμείβεσαι για 8+ωρη εργασία με πάνω από 300-400 ευρώ το μήνα. Όσο οι ολιγόμηνες συμβάσεις εργασίας χωρίς ένσημα/ασφάλιση θεωρούνται κανονικότητα, το σχέδιο της Ε.Ε για την εργασία βαθαίνει, με νέα μέτρα.  Αυτή τη στιγμή δίνεται το ελεύθερο στους εργοδότες να “κλείνουν” με lock out μια επιχείρηση σε περίπτωση απεργίας, ώστε να μην πληρώνονται οι εργαζόμενοι, συμμετέχοντας ή όχι στην απεργία. Πραγματοποιείται, δηλαδή, μια ιδεολογικού τύπου παρέμβαση στους/στις εργαζόμενους/-ες, βάζοντας τους σε δίλημμα για το αν θα απεργήσουν, ή και να συγκρουστούν μεταξύ τους, τη στιγμή που το σχέδιο κυβέρνησης-Ε.Ε οδηγεί τον κόσμο στη φτώχεια, τη στιγμή που καταπατείται η δυνατότητα για συλλογική διαπραγμάτευση εντός εργασιακού χώρου ή κλάδου με την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, τη στιγμή που αμφισβητείται ακόμα και η δυνατότητα ελεύθερης συνδικαλιστικής δράσης και συλλογικών αποφάσεων διεκδίκησης στα σωματεία. 
Και στο ενδιάμεσο;
Οποιαδήποτε υποστήριξη μπορούσε στο παρελθόν να μας παρέχει η οικογένειά μας προκειμένου να βγαίνουμε πέρα σύντομα θα είναι απολύτως αδιανόητη, καθώς κύριες και επικουρικές συντάξεις, επιδόματα, 13ος και 14ος μισθός κ.ο.κ. ισοπεδώνονται μπροστά στα μάτια μας. Είναι πλέον σαφές ότι σκοπός της πολιτικής λιτότητας και πρόσδεσης της χώρας στις βλέψεις της Ε.Ε και του ευρώ είναι όχι απλά η φτωχοποίηση της πλειοψηφίας, αλλά και η φορολόγηση των ήδη φτωχών. Το αφορολόγητο από τα 8.600 ευρώ έφτασε στα 5.600, το οποίο σημαίνει ότι, με μαθηματική ακρίβεια, όποιος/όποια δουλεύει έστω και για ένα ευρώ πάνω από 570 το μήνα χάνει αυτομάτως ένα μισθό το χρόνο. Με λίγα λόγια, ενώ οι οικονομικοί δείκτες δείχνουν μια χώρα “σε τροχιά ανάπτυξης”, οι πραγματικές συνθήκες ζωής και δουλειάς του λαού είναι αυτές της εξαθλίωσης. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ  διεκδικεί περιχαρής τα εύσημα των δανειστών.
Γι’ αυτό, στις 17 Μάη συμμετέχουμε στην απεργία
Γιατί σαν μελλοντικοί/-ες εργαζόμενοι/-ες οφείλουμε να μπλοκάρουμε τα σχέδιά τους για το δικό μας μέλλον.
Για να μην είμαστε η γενιά που θα ζήσει χειρότερα από τις προηγούμενες.
Για να μη γίνει ο συμβιβασμός και η απάθεια συνήθεια.

ΡΑΣ ΕΑΑΚ